Mijn meisje ...

... ik heb erg met haar te doen. Ze ligt inmiddels alweer ruim 1,5 uur te draaien, mompelen, muziekknuffel aan en weer uit. Ze heeft nog niet geroepen of gehuild, omdat ze gewoon weet dat ze hoort te slapen. Maar door de babyfoon hoor ik haar dus alweer een ruime tijd wakker liggen. Ze doet zo haar best, maar het lukt haar gewoon echt niet! Uiteindelijk gaat ze straks roepen/huilen, daarin geef ik haar groot gelijk. Zo lang wakker liggen is vreselijk.

Afgelopen nacht hetzelfde. Uiteindelijk heb ik haar bij mij in bed genomen (nadat ze zelf weer twee keer een half uur lang in slaap probeerde te komen), vriend is namelijk een paar dagen weg. Ze heeft ook bij mij weer ruim een uur wakker gelegen. Draaien, mompelen, muziekknuffel aan, zitten, kussen recht leggen, spenen verzamelen en weer liggen. Uiteindelijk wilde ze om 04.00 uur weer naar haar eigen bed. Daarna heb ik haar niet meer gehoord en is ze daar dus in slaap gevallen.

Zo gaat het avond aan avond door. Soms gaat het onverwachts prima, maar soms is het weer echt dramatisch. Het is vermoeiend voor mij en tegelijk zo ontzettend sneu voor haar. Het is geen onwil, ze kán gewoon echt niet slapen. Ik zou willen dat ik haar gedachten kon lezen, dat ik zo goed mogelijk kon inspelen op haar wensen & behoeften en dat ik wist waarin zij uitdaging nodig heeft.. om uiteindelijk meer rust voor haar te creëren. Helaas is het allemaal wat moeilijker dan dat het lijkt.

Er zijn zoveel mensen die het niet begrijpen, vandaar dat ik mijn verhaal hier weer even kwijt wil.

Wat vervelend voor jullie en voor N.
Als je idd in haar hoofdje kon kijken, zou het een stuk makkelijker zijn.

Om nou te zeggen ik begrijp hoe he je voelt... Nee dat kan ik niet.
Maar heb wel het idee dat er met E. meer is dan wij denken.
Vandaar ook onze nachtelijke avonturen.
Net in slaap gevallen.. Hoop dat ze nu gaat slapen.

Hoop dat jullie nu ook al samen liggen te slapen.

Knuffel

Wat ontzettend sneu. Ik heb helaas geen tips ofzo.

Wat ontzettend sneu dat ze zo moeilijk in slaap komt en wat knap van haar dat ze het zo lang zelf blijft proberen. Ik snap hoe vermoeiend het is voor jullie, ik hoop dat er snel een moment komt dat ze 's nachts wat rust vindt.

Wat ontzettend sneu voor N. En wat lijkt het me voor jou hartverscheurend om je meisje zo te zien, terwijl je haar gewoonweg niet kan gelpen. Dikke knuffel voor jullie

De gebroken nachten ken ik. Die heb ik zelf ook al 3 jaar. Soms gaat het goed, maar meestal lopen we 's nachts zo'n 3-4x heen en weer. Niets is frustrerender als niet kunnen slapen. Arm meisje van jullie, ze zal zich vreselijk voelen! Ik hoop dat er gauw iets komt waardoor ze wel kan gaan slapen. Zij het met therapie of medicatie of wat dan ook. voor jullie!

Parisienne schreef:... ik heb erg met haar te doen. Ze ligt inmiddels alweer ruim 1,5 uur te draaien, mompelen, muziekknuffel aan en weer uit. Ze heeft nog niet geroepen of gehuild, omdat ze gewoon weet dat ze hoort te slapen. Maar door de babyfoon hoor ik haar dus alweer een ruime tijd wakker liggen. Ze doet zo haar best, maar het lukt haar gewoon echt niet! Uiteindelijk gaat ze straks roepen/huilen, daarin geef ik haar groot gelijk. Zo lang wakker liggen is vreselijk.

Afgelopen nacht hetzelfde. Uiteindelijk heb ik haar bij mij in bed genomen (nadat ze zelf weer twee keer een half uur lang in slaap probeerde te komen), vriend is namelijk een paar dagen weg. Ze heeft ook bij mij weer ruim een uur wakker gelegen. Draaien, mompelen, muziekknuffel aan, zitten, kussen recht leggen, spenen verzamelen en weer liggen. Uiteindelijk wilde ze om 04.00 uur weer naar haar eigen bed. Daarna heb ik haar niet meer gehoord en is ze daar dus in slaap gevallen.

Zo gaat het avond aan avond door. Soms gaat het onverwachts prima, maar soms is het weer echt dramatisch. Het is vermoeiend voor mij en tegelijk zo ontzettend sneu voor haar. Het is geen onwil, ze kán gewoon echt niet slapen. Ik zou willen dat ik haar gedachten kon lezen, dat ik zo goed mogelijk kon inspelen op haar wensen & behoeften en dat ik wist waarin zij uitdaging nodig heeft.. om uiteindelijk meer rust voor haar te creëren. Helaas is het allemaal wat moeilijker dan dat het lijkt.

Er zijn zoveel mensen die het niet begrijpen, vandaar dat ik mijn verhaal hier weer even kwijt wil.

Ach 't arme meisje! Ik lag als kind ook altijd uren wakker (en als volwassene trouwens ook), draaien, woelen, ogen dicht houden en maar proberen. Bij mij helpt melatonine, maar ik geloof dat je dat al geprobeerd had toch? De oorzaak zit geloof ik in haar onrustige bolletje toch? Nou heb ik zelf ADHD dus daar weet ik ook wel iets van. Wat mij héél goed helpt om mijn gedachten en indrukken los te laten is als iemand mijn aait (over mijn rug en door mijn haar) of masseert. Het is wel een hoop werk, het vervelende is dat ze dan afhankelijk is van een ander. Maar misschien helpt het haar om te ontspannen en de gedachten weg te laten glijden. Bij mij gaat, doordat ik me concentreer op de handen (van mijn man in dit geval) vaak eindelijk mijn hoofd een beetje uit.
Maar je moet dat ook maar willen hoor, zo'n eindeloos bedritueel.

Dank jullie! Oprecht begrip doet me al zoveel goed

Net nadat ik het berichtje plaatste is ze gaan roepen. Ze was, ondanks het grote gapen en in haar kleine oogjes wrijven, weer klaarwakker. Heb even met haar gezeten, ze heeft even wat gekletst en daarna mocht ik haar weer terugleggen. Dit in totaal drie keer gedaan met wat tussenpozen waarin ze dus wakker lag, maar uiteindelijk is ze gelukkig zelf weer in slaap gevallen. Desondanks heb ik zelf toch tot 03.15 wakker gelegen, omdat ik eerder gewoon niet 'durf' te slapen. De ellende is dat het voor mij veel vermoeiender is als ik na een uurtje slaap wakker moet worden. Geef mij maar korte nachten in plaats van gebroken nachten. Dat kan ik inmiddels zeggen uit ervaring

Desondanks ben ik ook erg trots op haar. Ze houdt het inderdaad een hele lange tijd vol. Ze probeert het echt!

Voor de mama's die ook vermoeiende nachten hebben: ook ik hoop voor jullie dat het gauw beter zal gaan

Wat vervelend dat ze zo moeilijk in slaap kan komen. Wel goed van haar dat ze het zo probeert.

тыквашка: wat vervelend dat jij het ook had en nog zelfs hebt. Melatonine krijgt N. al, 5 mg elke dag. Een hoge dosering dus. Het helpt haar meestal heel goed bij het in slaap vallen. Voorheen was dat echt een drama, maar met melatonine gaat ze rustig slapen. We werken vanaf het moment dat ze haar melatonine krijgt (een uurtje voordat ze naar bed gaat) al naar het naar bed gaan toe. Nog even een puzzeltje maken of in ieder geval een rustig spelletje. Geen tv/tablet meer. Daarna richting de douche, rustig afdrogen en aankleden, een lekkere warme fles op de bank, tanden poetsen, verhaaltje lezen en weltrusten zeggen. Ook neem ik met altijd nog even de dag door. Ik vertel wat we die dag gedaan hebben, om haar zo die gedachten al een soort van te ontnemen. Uiteindelijk om haar hoofdje dus al een beetje leeg te maken. Sinds we het zo doen gaat het inslapen dus eigenlijk heel vaak goed.

Juist het moment van wakker worden 's nachts is zo sneu. Dan zit ze weer vol gedachten, wat ze maar niet los kan laten. Ik ga de tip van over haar hoofd wrijven of een massage onthouden, dankje!

*dubbel*

Wat vervelend voor haar dat ze zo lang wakker ligt. Wel knap dat ze het zelf zo lang blijft proberen.
Hopelijk vinden jullie snel een oplossing zodat jullie allemaal fijn kunnen slapen.

Mijn dochter is 's nachts ook vaak wakker vanaf een uur één. Het verschilt wanneer ze weer gaat slapen: de ene keer om twee uur, de andere keer om vier uur.

Ons avondritueel lijkt erg op elkaar, zij heeft het ook echt nodig om dingen op een rijtje te zetten die die dag gebeurd zijn.

Het verschil is dat mijn dochter me 's nachts gelukkig nooit roept, ze gaat gewoon zelf spelen. Ik heb haar gewoon uitgelegd dat ik 's nachts bij voorkeur slaap, maar dat ik dat bij haar uiteraard niet kan afdwingen. En dat ze me altijd mag roepen als er echt wat is, maar liever niet als ze ook gewoon zelf wat kan gaan doen. Nu heeft ze wat knuffels en poppen in bed en gaat ze gewoon spelen en tegen de poppen praten als ze wakker wordt. Tegen de poppen vertelt ze dan trouwens ook nog dingen die ze meegemaakt heeft (ik heb de babyfoon altijd zachtjes aanstaan omdat ze op de zolder slaapt). Dan wordt ze weer moe na een tijdje en gaat dan weer liggen.

Misschien een tip voor je (ondanks dat je er niet om vraagt en het misschien al wel geprobeerd hebt) omdat je dochter al zoveel begrijpt voor haar leeftijd?

Oh, het is zo herkenbaar! Al is het hier met tussenpozen, waarin het wel goed gaat. Momenteel is D. weer enorm aan het ontwikkelen en heeft ze ook zo'n last met doorslapen. Er zit van alles in haar hoofd en als we met haar de dag doorspreken, merken we dat er nog meer zit. Hele verhalen komen eruit, ook over dingen die we zelf allang weer vergeten waren. Wat knap dat N. zelf nog probeert te gaan slapen, voordat ze om jullie roept en gaat huilen, dat is hier dan weer niet zo. Als we D. uiteindelijk weer in bed hebben, kan ze dan ook tijden lang liggen woelen, draaien en zuchten. Klaarwakker... Het is zo frustrerend en verdrietig om te zien wat voor een strijd ze dan met zichzelf heeft! Ik ben zelf ook een slechte slaper en momenteel lig ik bijna iedere nacht zo'n 2,5 uur wakker en ik herken het als je zegt dat je liever een korte nacht hebt als een gebroken nacht. Ik ga daar ook helemaal stuk op en regelmatig lijk ik zelf wel een kleuter. Ik lig dan echt even een potje te janken, gewoon, omdat ik zo moe ben en zo graag wil slapen! Momenteel beginnen E. en ik behoorlijk gefrustreerd te raken, we zijn er zo zat van. D. slaapt sinds 3 weken bijna elke nacht bij ons in bed, erg vermoeiend, want ze wil alleen maar strak tegen mij aan liggen, op zoek naar een stukje geborgenheid. Doordat ik nu hoogzwanger ben slaap ik al waardeloos, maar dan helemaal. Ik ben moe van het wakker liggen en wordt met pijn wakker 's ochtends vroeg, van de ongemakkelijke houding, waarin ik uiteindelijk in slaap ben gevallen. Maar het is echt killing om te zien hoeveel je eigen kind er moeite mee heeft. Ik kan er wel om janken en voel me dan ook erg schuldig, als we soms uit pure frustratie nog kwaad op haar worden ook....Pffff! Een heel verhaal en je hebt er waarschijnlijk niks aan, sorry...Ik wil je alleen even een hele dikke knuffel komen geven, omdat ik weet hoe jij je voelt. Nou ja, een klein beetje dan, want jullie zitten hier nog veel meer mee. Lucht hier lekker je hart, het helpt je misschien om je eigen hoofd weer een beetje leeg te krijgen. Sterkte meid!

Ik lees hier wel regelmatig mee, en ik volg jouw problemen met je dochtertje dus ook een beetje.

Ik ben door andere problemen met mijn zoontje bij een vrouw geweest die ons onwijs goed geholpen heeft. Het is wat zweverig en je moet er voor openstaan, maar het heeft ons goed geholpen.

Ze heeft voor mijn zoontje een helend verhaal geschreven, wat ik dagelijks moet lezen. En hij heeft een rozenkwarts (steen) boven zijn bed liggen. Al met al is hij een stuk rustiger geworden.

Na een drukke dag hebben we nog een ander verhaal wat ik voorlees, wat een soort van meditatie op kinderniveau is.
Als je hier interesse in hebt, laat het me even weten anders...

Voor het slapen gaan nog de dag doornemen kan ook een averechts effect hebben. Gebeurtenissen en emoties worden opgerakeld net op het moment dat er verwacht wordt dat er geslapen gaat worden. Probeer de dag eens op een eerder moment met haar door te nemen, bijv. tijdens het avondeten. Zo heeft ze langer de tijd om alles van de dag weer een plekje te geven en is ze waarschijnlijk meer ontspannen tegen de tijd dat ze naar bed gaat.