Lange afstands relatie

Zijn er meiden hier met een relatie met iemand die niet bepaald om de hoek woont?

Mijn vriend woont in Antwerpen, ikzelf woon in de buurt van Leiden. We zijn nog niet heel lang samen, sinds begin van het jaar. We zijn van de zomer 3 weken dag in dag uit bij elkaar geweest en op vakantie geweest. Nu is het een week verder en ik zit er helemaal doorheen. Hij is een weekend weg met een hele groep mensen van zijn oude studentenvereniging (waaronder ook zijn ex). Ik mis hem verschrikkelijk, en dit ken ik helemaal niet van mezelf dat ik me zo afhankelijk opstel naar iemand! Het duurt nog een week voor ik hem weer kan zien. Op dit moment is het zelfs zo erg dat ik mezelf helemaal gek kan maken: wat is hij aan het doen, met wie, hoe is dat met zijn ex en dat soort dingen. Ik kan mezelf wel voor m'n kop slaan want ik ben totaal niet jaloers aangelegd en heb er altijd goed mee kunnen dealen dat m'n exen weggingen met vrienden en dat soort dingen. Nu mijn huidige vriend zo ver weg woont kan ik me op slechte dagen echt druk maken over dat soort dingen.. soms voel ik me een beetje alsof ik buitengesloten ben, terwijl dit helemaal niet zo is, maar dat gevoel kan het geven..

Eigenlijk zoek ik gewoon een beetje herkenning.. en misschien ook wat geruststelling van de meiden die in zo'n soort schuitje zitten.

Herken je verhaal een beetje. Ik heb ook een lange afstands relatie. Wij wonen 180km uit elkaar en zien elkaar ook alleen in het weekend. Wij hebben nu 9mnd een relatie. In het begin heb ik ook vaak het gevoel gehad van onzekerheid en kon ik mij ook druk maken als ik even niks van hem hoorde. Inmiddels weet ik dat dit niet meer nodig is en als ik weer eens onzeker word probeer ik deze gedachten weg te relativieren. We hebben zoveel toekomstplannen en die zijn best ingrijpend voor ons beide daarvoor moet ik wel heel zeker van elkaar zijn.

Als ik jou was zou ik je gevoel proberen duidelijk te maken aan je vriend en samen kijken welke oplossing er voor kan zijn. Dat hij bijvoorbeeld als jullie elkaar niet zien wat meer berichtjes stuurt o.i.d. Sterkte!

Mijn vriend is op reis, en blijft nog maanden weg, dus ik heb op dit moment ook een lange afstandsrelatie. Ik heb geen advies voor je, maar ik herken me wel in je verhaal. Ik maak me ook druk om de kleinste dingen, vind het ook niet zo leuk op dit moment dat veel van de nieuwe vriendin die hij daar maakt, meisjes zijn. En dat vind ik dan weer heel slecht van mezelf. Ik snap het dus wel dat je nu een beetje over die ex aan het piekeren bent, terwijl dat waarschijnlijk echt helemaal nergens voor nodig is, je hebt alleen jezelf ermee. Ik denk dat ik er gewoon nog aan moet wennen, jij misschien ook. Je moet ook een beetje in de relatie groeien, en aan de afstand wennen. Ik denk dat het piekeren steeds een beetje minder wordt. Je blijft hem wel missen, maar ik denk dat het op een gegeven moment ''normaal'' wordt dat je hem niet zomaar even kunt zien, en naar de momenten uitkijkt dat je hem weer ziet, zonder steeds in te zitten over ''wat doet hij en met wie''.

Sinds een maandje heb ik contact met een leuke jongen die 260 km verder op woont..
Ik had er altijd heel veel moeite mee op het moment dat ik met mn toenmalige vriend was dat hij eventueel op kamers zou gaan 125 km verderop..
we zijn nu een week officieel samen dus het kan mis gaan, maar daar ga k niet vanuit, omdat het goed voelt.. "
Maar ik kan je mezelf heel erg vinden in je verhaal.

Sterkte!

ja mijn vriend woont in limburg en ik in brabant. we zien elkaar zaterdagavond tm maandagavond en ik ga daar vrijdag al heen, alleen dan moet hij zaterdag wel werken maar dan ben ik gewoon bij hem thuis. vandaag moest hij eerder weg dan normaal en dat doet zeker pijn. maar ik weet waar ik het voor doe. we zijn erg gek op en met elkaar. en ben dan ook bereid om over een jaar of 2 te verhuizen naar limburg

Mijn vriend en ik hebben 1,5 jaar een soort van langeafstandsrelatie gehad.
We waren toen al wel ongeveer 2 jaar samen, maar daarvoor zagen we elkaar ook maar 1 of 2 keer per week. Voor zijn werk heeft hij 1,5 jaar aan de andere kant van het land gezeten en zagen we elkaar alleen in het weekend.
Ik vond het in het begin erg wennen, maar zat ook vrij snel in mijn eigen ritme. Zondag alleen naar bed was altijd wat minder leuk, maar doordeweeks had ik mijn eigen dingen wel.
Wilde trouwens ook echt niet elke dag contact, dan duurde een week alleen maar langer.
Van jaloezie heb ik trouwens nooit last gehad, dus daar kan ik niks over zeggen..

Ik had een heeel verhaal getypt en op iedereen gereageerd, druk ik op verzenden, loopt internet vast Dus reactie komt iets later als ik weer de moed heb gevonden om het opnieuw te tikken haha!

Ik heb een parttime lange afstandsrelatie. Moet ook elke keer weer even wennen als we langere tijd samen zijn geweest en hij dan weer weg is. na een paar dagen vind ik mijn eigen ritme wel weer.
Contact gaat ivm zijn werk (locatie) moeizaam en ik kon daar in het begin ook nog wel eens onzeker van worden, ik merk dat die onzekerheid langzaam steeds minder wordt. Misschien is het toch iets dat moet groeien?
heb eigenlijk niet echt tips voor je, maar wij proberen het meteen aan te geven als er iets is wat ons onzeker maakt. en ondertussen zijn we samen aan het dagdromen over wat we kunnen doen als we weer bij elkaar zijn.

Ik heb sinds een paar maanden een lange afstandsrelatie. Mijn vriend woont in Spanje. Ik heb hem vorige week toevallig twee dagen gezien en in oktober komt hij gelukkig ook weer 4 dagen naar NL maar ik vind het wel heel moeilijk. Ik weet nooit wanneer ik hem weer zie omdat zijn werk best wel veel van hem eist en veel niet te plannen is.
Antwerpen is volgensmij nog wel redelijk te doen vanuit Leiden toch? Of valt het tegen? Wil jij in de toekomst naar België?

Ik heb 4,5 jaar een lat relatie gehad.. In het begin was het goed te doen. Hij kwam naar mij of ik naar hem in de weekenden. Je went er aan. Beiden ook nog aan de studie en hij later werk, dus we zagen elkaar amper door de week.

Tuurlijk is het niet fijn, maar we wisten niet beter. Op een gegeven moment merkten we dat het vervelend begon te worden en zijn we gaan zoeken naar een huisje.. Niet gevonden en maar goed ook want toen gingen we kort daarna zijn we uit elkaar gegaan. De afstand is daar nooit een issue in geweest.

Mat mijn huidige man heb ik heel kort een lat relatie gehad. Binnen een half jaar woonden we samen, zijn nu bijna 7,5 jaar samen ..

De enige manier om een lange afstands relatie te laten werken is elkaar 100% vertrouwen. Als je dat niet hebt, maak je jezelf en elkaar gek. Ook vond ik het belangrijk een " eind" datum te hebben. Oftewel een datum waarop de lange afstand over zou zijn. Wij hebben 8 maanden een lange afstands relatie gehad en zagen elkaar 1x in de 6 a 8 weken (woonden in andere continenten).

Wij wonen 160 km. uit elkaar, lange afstand maar toch ervaren wij het niet als een probleem. We zien elkaar nagenoeg elk weekend en ik vind het wel lekker dat ik doordeweeks genoeg tijd voor mezelf heb. Het enige wat ik nadelig vind is dat in de weekenden we elkaar toch wel bezig moeten houden bij elkaar.

In mijn omgeving zijn er heel wat lange afstandsrelaties. Ikzelf heb er ook één gehad, maar dat werkte voor mij echt voor geen meter.

Ik denk dat het belangrijk is héél veel vertrouwen in elkaar te hebben, en ondanks de afstand niet constant op elkaars lip te zitten.

Sowieso is het wel weer even wennen als je een week of langer 24/24 bij elkaar bent geweest, dan is het normaal dat je je terug 'verloren' en 'alleen' voelt.

Ik ken wel enkele succesverhalen. Zo is een vriend van me 2 jaar samengeweest met een meisje uit Londen, ze zagen elkaar weinig. Ondertussen woont en werkt hij daar al 2 jaar en zijn ze al 1 jaar getrouwd.

Mijn stiefmama woonde in Nederland, maar hé, zij en mijn papa hebben nu een dochter en wonen hier in België samen.