initiatief nemen

Ik heb sinds een half jaar, voor het eerst, een serieuze relatie. Daarvoor had ik alleen wat scharrels. En ik vind het zo moeilijk om bij mijn vriend initiatief te nemen voor seks. Hij is elke keer degene die begint. En hij zegt soms ook weleens dat hij het wel leuk en spannend zou vinden als ik zou beginnen. Maar ten eerste durf ik dat niet en tweede zou ik niet weten hoe. Ik ben zo bang dat als ik een keer de moed heb dat hij me dan afwijst omdat hij moe is of geen zin heeft. (wat weleens kan gebeuren) En ik weet ook niet hoe ik moet beginnen. Ik ben bang dat ik veel te direct en te snel ga en dat hij het ipv het spannend te vinden ineens zo iets heeft van ''wow jij gaat wel erg snel ineens'' en ik het dan nog verkeerd doe.

Ik durf het ook niet met hem te bespreken omdat ik bang ben dat hij dan de verwachting krijgt dat ik het binnenkort weleens durf. Of als ik zeg dat ik bang ben voor afwijzing hij het dan misschien tegen zijn zin in gaat doen, om mij niet te kwetsen. En ondertussen voel ik me echt zo'n waardeloze vriendin hierdoor.

Heeft iemand misschien tips voor mij?

Hij zegt dat hij het leuk zou vinden. Waarom ga je de boel dan verder analyseren? Begin hem gewoon eens te zoenen, dan gaat hij echt wel mee. En al zou hij eens moe zijn, big deal. Dat ligt dan toch niet aan jou?

Dus kort gezegd: maak geen probleem van iets dat geen probleem
Is of hoeft te zijn.

Of b) zeg het gewoon. Het is toch je vriend? Wat kan er nou gebeuren?

Waarom bespreek je niet juist dit gevoel met hem? Je hebt een relatie met hem. Hij zal je heus niet gaan uitlachen om het feit dat je geen idee hebt hoe je het moet aanpakken. Het is nog allemaal nieuw? Logisch dat jullie aan elkaar nog moeten wennen en ontdekken wat fijn is qua sex. Veel mensen hebben dit bij een nieuwe relatie en daar is helemaal niks mis mee.

Door nu met je gevoel rond te lopen en misschien dingen te doen waar je niet achterstaat kan je alleen maar onzekerder worden. Waardeloos ben je helemaal niet, anders was je zijn vriendin niet. Bespreek met elkaar hoe of wat. Je zult zien dat het alleen maar vertrouwder en fijner gaat worden.

Maar zoenen en knuffelen doe ik ook niet uit mezelf. Hij begint altijd met alles. Voorheen werd ik altijd afgewezen om een zoentje, aanraking of knuffel. En dat lag wel aan mij. Het was gewoon een manier om mij te raken. Zo van sodemieter op, ik moet je niet in mijn buurt. Werd ook vaak zo gezegd. Een knuffel, schouderklopje etc. verdiende ik niet. Daarom ben ik nu zo bang voor een afwijzing. Dus voor mij is zo'n afwijzing wel een big deal.

Maar je hebt al een half jaar een serieuze relatie...gaat zoiets niet op een gegeven moment vanzelf?
Hij vind jou leuk, hij gaf aan initiatief van jou leuk te vinden, dus go for it!

Meisje, hij zégt jou dat hij dat wil. Dat is dus alles behálve een afwijzing! Daarnaast moet je dit soort dingen wel echt bespreken in je relatie. Want dan kan hij er rekening mee houden en jou het vertrouwen gaan geven dat het goed is wat je doet.

Luce schreef:Meisje, hij zégt jou dat hij dat wil. Dat is dus alles behálve een afwijzing! Daarnaast moet je dit soort dingen wel echt bespreken in je relatie. Want dan kan hij er rekening mee houden en jou het vertrouwen gaan geven dat het goed is wat je doet.

Eens!

Dropdraakje schreef:

Luce schreef:Meisje, hij zégt jou dat hij dat wil. Dat is dus alles behálve een afwijzing! Daarnaast moet je dit soort dingen wel echt bespreken in je relatie. Want dan kan hij er rekening mee houden en jou het vertrouwen gaan geven dat het goed is wat je doet.

Eens!

ook eens. Heel belangrijk dat je dit soort dingen open gooit naar elkaar toe.

Mijn logische redenatie (maar dat is makkelijk praten en anders dan gevoel en dóen, I know, maar misschien helpt deze gedachtengang), als hij het spannend zou vinden en jij néémt het initiatief, ook al is hij moe (of verzin een andere reden waarom hij jou zou afwijzen) dan verandert dat volgens mij juist omdat jij het initiatief neemt en vergeet hij volgens mij heel snel dat ie te moe is