Voorgevoel, herkenbaar?

Hebben jullie ook wel eens een duidelijk voorgevoel dat iets staat te gebeuren?

Ik had het gisteravond, ik had al de hele avond het gevoel dat er iets ergs stond te gebeuren en om 23.00 uur ging inderdaad de telefoon: Mijn oma werd naar het ziekenhuis gebracht.

Ergens vind ik dit een beetje eng, hoe kan ik dat nou weten?

Ik ken dat wel, voor de aanslagen in Madrid had ik zoiets. Ik kwam thuis uit school en dacht, er is iets ergs gebeurd. Dus ik zette de tv aan om te kijken hoe of wat en jawel een aanslag.

Heb het ook wel eens gehad met dingen heel hard roepen. Pasgeleden nog zei ik tegen mn vriend, ooh ik hoop dat die en die het uit maken want ik vind het zo'n stom stel, en nog geen twee dagen later wordt mijn vriend gesmst dat de relatie is verbroken..

Op de middelbare school wel eens geroepen dat van mij een leraar lekker lang ziek mocht worden, de beste man is weken uit de roelatie geweest..

wss stom toeval maar voelt toch gek.

Ik heb wel eens een voorgevoel gehad toen ik zag op 112Brabant dat er een ongeluk gebeurd was, dat het om de buurvrouw van mijn ouders ging. Het was dezelfde auto, maar ja dat kunnen nog heel veel mensen zijn. Maar ik was er echt van overtuigd dat zij het was...en ja ze was het.

Ik heb het 2 x gehad. Ik zag een keer een traumahelikopter vliegen en had het gevoel dat er iets ergs met mijn pake gebeurd was. En ja hoor, ik kom thuis en word door mijn ouders gebeld dat mijn pake een ernstig ongeluk heeft gehad en dat de traumahelikopter assistentie heeft verleend.

Ik heb het ook gehad de dag dat mijn beppe overleed. Ik was op school en was 12 uur klaar. Ik ging met een vriendin nog even de stad in om te lunchen en om half 1 had ik zoiets van: mijn beppe is nu overleden. Ik werd helemaal rustig vanbinnen. Gek genoeg had ik helemaal niet de aandrang om snel naar huis te gaan. Ik heb nog gewinkeld met mijn vriendin en toen ik om 4 uur thuiskwam hoorde ik inderdaad dat mijn beppe die middag om half 1 was overleden.

Mijn beppe lag al op sterven en het was inderdaad nog een kwestie van dagen tot uren dus zo kan het misschien verklaard worden. Maar toch is het wel een beetje frappant. Dat voorgevoel om mijn pake kan ik op geen enkele wijze verklaren.

Atelier Madame schreef:Ik ken dat wel, voor de aanslagen in Madrid had ik zoiets. Ik kwam thuis uit school en dacht, er is iets ergs gebeurd. Dus ik zette de tv aan om te kijken hoe of wat en jawel een aanslag.

Heb het ook wel eens gehad met dingen heel hard roepen. Pasgeleden nog zei ik tegen mn vriend, ooh ik hoop dat die en die het uit maken want ik vind het zo'n stom stel, en nog geen twee dagen later wordt mijn vriend gesmst dat de relatie is verbroken..

Op de middelbare school wel eens geroepen dat van mij een leraar lekker lang ziek mocht worden, de beste man is weken uit de roelatie geweest..

wss stom toeval maar voelt toch gek.

Ik heb vaker iets soortgelijks. Alleen ik denk het dan, als kind heb ik eens gedacht dat het leuk zou zijn als mijn tante zwanger zou zijn en paar dagen later hoorde ik van mijn moeder dat ze zwanger was. Zo zijn er nog meer dingen.
Ik pak ook heel vaak de telefoon vlak voor dat ik een appje krijg of gebeld word. Vooral met mijn vader heb ik dat, we zeggen ook heel vaak hetzelfde of beginnen hetzelfde liedje te zingen.

Ik heb dit soort voorgevoelens al meerdere malen gehad:

- Ik was een jaar of 8 en logeerde met mijn moeder en zusje bij mijn oma. We gingen dan altijd met de trein heen en mijn vader haalde ons dan een paar dagen later weer op. Die bewuste keer had ik het gevoel: papa kan ons morgen niet op komen halen, er is iets met de auto. 's Avonds ging de telefoon, mijn vader. Hij kon ons niet ophalen, er was iets met de auto. Nou was dat van hem een grapje, maar hij had wel een bekeuring gehad die dag. Er was dus idd. iets met de auto.

- Ik was een jaar of 16 en had van het een op andere moment het gevoel: op dit moment is er iemand aan het doodgaan, een bekende. Maandags lag er een rouwkaart in de bus. Die bewuste avond was rond de tijd dat ik mijn ingeving kreeg een tante van mijn vader overleden.

- Vanaf het moment dat mijn neefje geboren werd, heb ik niet direct van hem kunnen genieten. Ik wist dat hij er nog niet was, zeg maar. Dat hij niet vanzelfsprekend was. Toen een paar weken later 's avonds laat de telefoon ging, wist ik dan ook meteen: mijn neefje. Als hij vijf minuten later in het ziekenhuis was geweest, had hij het mogelijk niet gered. Na die dag was dat onzekere gevoel weg.

- De moeder van een vriendin van ons was ernstig ziek, kanker. Ze zat alleen nog lang niet in de fase dat het ieder moment gebeurd kon zijn. Op een gegeven moment hadden we het over het naderende weekend, zij had zin om gezellig met haar moeder leuke dingen te doen en hoopte dat moeder zich een beetje goed zou voelen. In een flits kreeg ik de gedachte, je moeder haalt het weekend niet. Toen de volgende ochtend alleen nog maar de telefoon ging, wist ik genoeg. Ik zei meteen tegen mijn man: dat is J. d'r moeder is overleden. Hij verklaarde mij voor gek, maar helaas had ik wel gelijk.

En dit zijn nog maar enkele voorbeelden die mij zo te binnen schieten.

Caroline. schreef:Hebben jullie ook wel eens een duidelijk voorgevoel dat iets staat te gebeuren?

Ik had het gisteravond, ik had al de hele avond het gevoel dat er iets ergs stond te gebeuren en om 23.00 uur ging inderdaad de telefoon: Mijn oma werd naar het ziekenhuis gebracht.

Ergens vind ik dit een beetje eng, hoe kan ik dat nou weten?

he wat naar. Hoe is het nu met je oma.



Het lijkt me heel vervelend om zo'n voorgevoel te hebben en dat het dan ook zo is

Heb dat verschillende keren gehad, gekste was toch wel de nacht dat mijn oma overleed.

Om 5 uur 's nachts schrik ik wakker uit een droom waarin mijn oma verteld dat mijn moeder haar oorbellen met pareltjes moet krijgen, dat moet gebeuren.

's ochtends om 8 uur maakt mijn moeder me wakker dat mijn oma overleden was, ik heb aan mijn moeder verteld dat ze de oorbellen met pareltjes moest krijgen. Helaas had mijn tante alles weggeroofd en hebben we dat mens nooit meer gezien. Het enige dat er nog lag, was een nepketting met pareltjes en die heb ik nog vaak aan.

Jaren geleden op de middelbare school kreeg ik tijdens biologie zulke krampen en steken in mijn buik dat mijn lerares nog een grap maakte dat het wel leek of ik weeën had. Dit was om 13:00 want de pauze begon net. Een uur later werd ik gebeld, mijn tante was bevallen om 13:00!


En vorig jaar februari, een vriend van ons had de spierziekte ALS en het ging niet goed met hem. Maar het ging ook niet zo slecht dat het elk moment gebeurt kon zijn.
Ik stond op het punt om naar mijn werk te gaan toen mijn moeder belde, ik keek mijn vriend aan en zei: Wout is overleden. En ja hoor..

Afgelopen vrijdag nog. Donderdagnacht kreeg ik opeens de gedachte: morgen kun je beter niet naar je ouders gaan, er kan iets gebeuren onderweg.

En ja hoor, vlak voordat we bij het huis van mijn ouders waren, knalde er een fietser achterop de auto.

Jup hier heb ik altijd last van. Niet altijd even prettig. Ik weet b.v. al een poosje iets wat ik beter niet kan weten.

Stuiterbal schreef:Jup hier heb ik altijd last van. Niet altijd even prettig. Ik weet b.v. al een poosje iets wat ik beter niet kan weten.

Hoe ga je daar dan mee om? Lijkt me erg moeilijk. Probeer je dan om het anders te laten lopen?

Tja anders laten lopen niet want ik heb wel gemerkt dat het dan alsnog gebeurt.
Hoe ga ik ermee om moeilijk want het zijn geen kleine dingen. Ik kan er ook echt heel naar van zijn maar meer dan afwachten tot "het" gebeurt kan ik niet doen.

Ik heb het ook niet eens alleen bij mezelf maar ook bij andere mensen die dicht bij me staan. Ik word die dag dan heel onrustig, voel me opgelaten en weet op voorhand dat er "iets" is en dan meestal niet veel later krijg ik het bericht en tot nu toe waren het allemaal ernstige dingen.

Zoals: "beste maat van mijn vriend zelfmoord poging gedaan"
Een goede vriend van mij zwaar ongeluk gehad
Goede vriend van mijn vriend overleden
en ga zo maar door. Het zijn keer op keer hele heftige dingen. En ik kan er helaas niks aan veranderen.

Wat een nare verhalen, lijkt me heel akelig om van die voorgevoelens te hebben

Ja is ook niet altijd even leuk nee. Ik weet te veel op voorhand al en soms maakt me dat echt heel naar.
Ik leer er nu langzaam wel mee omgaan maar goed het is er en het gaat niet meer weg.

Ella schreef:

Caroline. schreef:Hebben jullie ook wel eens een duidelijk voorgevoel dat iets staat te gebeuren?

Ik had het gisteravond, ik had al de hele avond het gevoel dat er iets ergs stond te gebeuren en om 23.00 uur ging inderdaad de telefoon: Mijn oma werd naar het ziekenhuis gebracht.

Ergens vind ik dit een beetje eng, hoe kan ik dat nou weten?

he wat naar. Hoe is het nu met je oma.



Het lijkt me heel vervelend om zo'n voorgevoel te hebben en dat het dan ook zo is

Ik werd net gebeld door mijn moeder, oma was bevangen door de hitte en uitgedroogd. Gelukkig gaat het nu een stuk beter, ze mag waarschijnlijk vanavond naar huis

Heftige verhalen lees ik hier zeg.. Stuit, zoals jij het hebt lijkt me heel eng!

Ik heb het een tijd gehad dat ik wist wanneer mijn ouders thuiskwamen van bijv. het boodschappen doen, middag winkelen. Ik 'voelde' dan dat ze binnen 2 minuten thuiskwamen. Ik denk dat ik dat van m'n 12e tot m'n 20e heb gehad

Mijn moeder heeft op de ochtend dat mijn ook overleed een naar gevoel gekregen. Het gevoel dat er iemand dood was. s'Nachts had ze ook gedroomd dat er iemand dood ging. Om half 10 in de ochtend ging de telefoon dat mijn oom was overleden aan een hartaanval

Er staan hier hele nare dingen tussen, lijkt me heel eng om mee te maken! Vooral voor jou Stuiterbal lijkt het me érg moeilijk

Ik heb een keer gedroomd dat mijn vader letsel had als gevolg van een ongeluk. Hoe het ongeluk gebeurd was wist ik niet maar ik wist wel wat voor letsel hij had, waarbij sprake was van amputatie. 's Morgens kwam ik beneden en vertelde dat tegen m'n vader waarop hij, lachend, zei: 'Nou lekker dan, als je nog wat weet!'. Een tijd later (geen idee meer of dat weken of maanden waren) had ik al de hele dag een licht onbestemd gevoel. Toen ik naar huis fietste zag ik een paaltje omver liggen en dacht 'Als papa daar maar niet op gereden is.', mijn onbestemde gevoel werd toen heftiger. Thuis bleek mijn vader met spoed onderweg te zijn naar het ziekenhuis omdat hij een ongeluk had gehad (niet bij dat paaltje) en er een amputatie plaats moest vinden. In het ene ziekenhuis hadden ze gezegd dat er geamputeerd moest worden, er waren echter geen chirurgen meer in dienst dus moest hij naar het andere ziekenhuis. Gelukkig was daar een chirurg die eerst iets anders wilde proberen en amputatie uitstelde. Uiteindelijk is er niets geamputeerd.

Ik droom wel vaker dingen die ongeveer zo uitkomen en ik heb ook wel vaker een onbestemd gevoel, later blijkt er dan wel iets gebeurd te zijn en dat zijn ook nooit leuke dingen... Soms heb ik dat gevoel ook wel en dan gebeurd er niets in mijn directe omgeving, het blijft me echter toch bang maken!

Ik heb trouwens ook een keer gehad dat ik op zondag mijn portomonee met daarin mijn rijbewijs had laten liggen bij mijn vriend. De volgende dag moest ik op de motor naar school, maar aangezien ik daarna naar hem toe zou gaan omdat we een huis gingen bezichtigen, ben ik zondag mijn portomonee niet weer gaan halen.
Mijn moeder vond dat geen fijn idee, ik vond het onzin en zei tegen haar dat het wel heel erg toevallig zou zijn als ik maandag m'n rijbewijs nodig zou hebben.
Maandagochtend vertrok ik, 20 minuten nadat mijn moeder heel bezorgd zei dat ik op moest passen, kon ik haar opbellen dat ik geschept was door een automobilist en lag te wachten op de ambulance