Voorgevoel bevalling?

Begon bij jullie de bevalling heel plotseling / onverwachts? Of had je een voorgevoel?

Na het avondeten begon het te rommelen en sindsdien is dat zo gebleven. Het zijn geen echte weeën, gewoon gerommel. Ik begon me nu net opeens misselijk te voelen (had ik bij dochter ook). Ik heb opeens het gevoel dat het niet lang meer gaat duren. Maar volgens man zit ik mezelf gek te maken...

Ik had geen voorgevoel maar wat jij nu omschrijft zo begon het bij mij.

Geen ervaring, ik ben ingeleid. Spannend hoor! Heb je vanmiddag niet toevallig stiekem teveel koekjes gegeten na het bakken?

Ik ben ingeleid dus kan er nietecht op antwoorden, maar wel spannend Linda!

Printje, haha maak me nog gekker!

Parissiene, dat zou ook nog kunnen. Ik heb vandaag weinig andere dingen gegeten dan koekjes...
Misschien is de misselijkheid wel van de honger.

Haha sorry Linda, het is alleen wel waar. Ik kreeg ook een soort steken wanneer ik ging zitten en dan ging staan.


Haha het waren vast lekkere koekjes dan

Hahah! Koekjes bakken met kinderen en wie eet het op? Meestal de ouders

Probeer voor nu dan even wat lichts te eten, zoals yoghurt. Misschien haalt dat het misselijke gevoel een beetje weg. Of juist niet.. dan bij deze alvast sorry!

Nee, ik had geen voorgevoel. Mijn vriend trouwens wel. Heeft me om half één 's nachts het bevalplan nog laten aanpassen en uit laten printen, daarna heeft hij de tas overhoop gehaald en alles gecheckt of het erin zat. En toen zijn we naar bed gegaan, want ja de baby komt dit weekend. Om 6.30 uur begonnen de weeën lichtelijk, al vond ik dat kleine krampjes

Ik heb trek in knakworstjes, dat kan ik beter niet doen he, haha.

Pffff ik zit mezelf inderdaad gek te maken... Maar ik ben nog helemaal niet klaar om te bevallen!

Bij mij was het onverwachts. Ik had echt het idee dat het strippen was mislukt. Wil je eigenlijk echt nog niet bevallen dan?

Nee, ik wil nog niet...

Maar dan heb je het wel weer gehad

Oeh spannend!

Ik voelde me wel iets anders, maar kan het niet goed omschrijven. Ik liep elke ochtend anderhalf uur met de hond, maar dat heb ik op de dag van de bevalling niet meer gedaan, voelde ineens anders tijdens het wandelen.

Elke avond zei ik tegen mijn vriend dat het wel eens die nacht zou beginnen. De avond voor de bevalling dacht ik het opeens echt, maar juist toen zei ik niks tegen mijn vriend. En om half 3 in de nacht braken mijn vliezen.

Linda schreef:Nee, ik wil nog niet...

Dan hoop ik dat je je kindje nog even lekker blijft zitten en dat dit geen tekenen van het begin.van een bevalling zijn

Ik had helemaal geen voorgevoel. Alhoewel ik al ruim 39 weken zwanger was, kwam het voor mij toch als een verrassing dat ik ging bevallen. Achteraf gezien begon het bij mij ook met wat steekjes e.d. wat blijkbaar het begin is geweest.

Waarom wil je nog niet bevallen? (Ik wilde dat overigens ook nog niet toen ik 38 weken zwanger was hoor )

Ik had totaal geen voorgevoel, vliezen braken en ik zat er ineens pats boem (of nouja, plens ) middenin.

Nou die steken heb ik al mijn hele zwangerschap, maar kindje zit nog steeds gelukkig

De vorige keer kwam het bij mij ook als verrassing hoewel ik toen ook al 41+1 was. Maar ik voelde me nog kiplekker heb nog een flink stuk gelopen. S'avonds laat thuis en juist helemaal niks gevoeld.

En...? Heeft het al doorgezet of waren het de koekjes

Ik had de nacht voor dat de bevalling begon wel het gevoel dat het zou gaan beginnen. Steeds harde buiken, slecht geslapen, rusteloos etc. Maar toen de bevalling echt doorzette overdag vond ik het nog onverwachts, want ik was nog geen 40 weken aldus mijn gedachte

Het heeft niet doorgezet hoor.

Dat misselijke gevoel heb ik nog wel nog steeds.

Snoes, ik vind het zwanger zijn nog zo fijn. Het is nu met de tweede zo snel gegaan, veel sneller dan bij de eerste. En ik zal het zwanger zijn hierna nooit meer ervaren, aangezien we het echt bij 2 kindjes houden. Ik vind dat zo'n raar idee... Ik kan daar nu al emo van worden.

Ik had ook een voorgevoel. En dat bleek idd te kloppen! Spannend meis!

Bij de eerste had ik het helemaal nog niet verwacht, het begon zo in eens in de nacht.
Bij de tweede had ik weken voorweeen die soms echt heel heftig waren dat ik een paar keer dacht dat het door ging zetten.

Het enige voorgevoel dat ik had, was dat hij wel eens tot 42 weken zou kunnen blijven zitten Hij is geboren met 41,6, de dag ervoor was ik ingeleid. Bij mij is het dus niet spontaan op gang gekomen en uiteindelijk werd het een ks, omdat F te groot was om door mijn bekken te kunnen passen.

Bij de eerste had ik geen voorgevoel. Is was het beu, maar had inmiddels geaccepteerd dat ik tot 42 weken door zou lopen. Ik was 41+1 en had overdag best veel energie en heb toen nog samen met mijn man gewinkeld. 'S avonds vierde mijn vader zijn verjaardag en ben daar uiteindelijk op tijd weg gegaan omdat ik me niet lekker voelde. En toen een kruik mee genomen in bed, omdat ik last van mijn rug had. Ik was zo mijn bed weer uit met rugweeen haha..

Tweede was een geplande ks.