nav vind je dit echt, heel eerlijk, interessant

Er heeft aan mij nog nooit iemand een bevallingsverhaal verteld, dus het zal wel aan mij/ons liggen want om ons heen heeft iedereen kinderen. Ik had er best wat over willen horen, niet alle details ofzo maar gewoon.
Bij 1 vriendin heeft mijn man allerlei vragen gesteld, wel pas een jaar na dato ofzo, toen we het hadden met hun over kinderen, wij wilden toen graag een kindje en kennelijk had mijn man allerlei vragen. Wel grappig de man van mijn vriendin ging er meteen op in en alles uitleggen en laten zien (echo foto, hielprikfoto, dat soort foto's geen bevallingsfoto's hoor).

Mijn bevalling heb ik het erg moeilijk mee en ter verwerking heb ik hem wel verteld aan een vriendin (toen hij al 7 maanden was ofzo), ze vond het niet erg om te horen, zij heeft geen kinderen en had er verder geen oordeel over, gewoon dat ik m'n verhaal kwijt kon. Ze heeft ook foto's gezien, gevraagd of ze dat wou, of ze er tegen kon, ze vond het prima (ik heb een ks gehad).
Ik ben het wel eens met Susan, ik vond het erg vervelend dat niemand vroeg naar hoe het met mij ging. Ik kon bij niemand mijn verhaal kwijt, niet dat ik letterlijk alle details wou vertellen maar wel dat het echt zwaar was, dat die 24 uur erg lang duurden.

Ik vond het ook aan de ene kant heel vervelend dat niemand vroeg hoe het met mij ging. Maar aan de andere kant had ik toen ook nooit een eerlijk antwoord gegeven.

Ik vind het interessant om te horen en ook om mijn verhaal/ ervaringen te delen met anderen. Mijn vriend heeft er trouwens geen moeite mee, die vraagt ook van alles. Zeker na mijn bevalling is hij erg nieuwsgierig naar alles.

Ik vind t eigenlijk altijd wel interessant.

Susan schreef:Welke details vertellen jullie wel? Ik vertelde wel hoe laat het begon, hoe het begon, wanneer ik naar het ziekenhuis ging, wat er daar is gedaan aan eventuele ingrepen (weeënopwekkend infuus, verdoving, vacuümpomp) en hoe lang het allemaal heeft geduurd, en wel wat details die eruit sprongen, zoals de wartaal die ik uitsloeg tijdens de eerste bevalling.

Ik vertelde ook wel dat soort dingen, maar niet heel uitgebreid. Vertellen over ontlasting tijdens de bevalling, hoeveel hechtingen ik had, dat ik ontzettend uitgescheurd was, knip gehad heb enz. vond ik niet zo nodig.

ik vind en vond het altijd interessant om te horen.
Van bepaalde personen hoef ik niet alles te weten natuurlijk, maar daarnaast, wat voor schokkends kun je na je eigen bevalling nog horen? Ik bedoel, als iemand verteld dat ze is uitgescheurd krijg ik heus geen kokhalsneigingen hoor, dan kan ik me alleen maar indenken hoe ze zich moet voelen aangezien ik het zelf ook gehad heb.

En als iemand haar verhaal bij me kwijt wil, om wat voor reden dan ook dan is ze altijd meer dan welkom en zal ik oprecht luisteren.

Susan schreef:Welke details vertellen jullie wel? Ik vertelde wel hoe laat het begon, hoe het begon, wanneer ik naar het ziekenhuis ging, wat er daar is gedaan aan eventuele ingrepen (weeënopwekkend infuus, verdoving, vacuümpomp) en hoe lang het allemaal heeft geduurd, en wel wat details die eruit sprongen, zoals de wartaal die ik uitsloeg tijdens de eerste bevalling.

Ik ben vrij open eigenlijk, ga niet meteen alle details op tafel gooien maar als er vragen komen dan beantwoord ik die gewoon... Meestal vertel ik hoe het begon, het snelle verloop, de aanpak wbt GBS bacterie want heel veel mensen hebben hier nooit van gehoord en begrijpen niet waarm we twee dagen in het ziekenhuis moesten blijven, maar vooral ook hoe mooi ik de hele bevalling vond... Ik zit eigenlijk nog steeds op een roze wolk geloof ik... Het is echt de mooiste ervaring die ik tot nu toe heb gehad.

Mijn vriend zegt net dat ie t niet interessant vindt om te horen hoe iemands bevalling was...toch stelt hij wel vaker vragen hierover als we op kraamvisite zijn...

Ik zelf heb mn verhaal in t begin best gedetailleerd verteld maar ik had dan ook heel wat complicaties. Ik had t echt nodig om t te verwerken. Mijn verhaal werd ook elke keer korter.

Als er echt naar gevraagd wordt vertel ik het wel, maar verder vertel ik gewoon een algemene versie.
Ik zou trouwens ook niet uit mij zelf mijn bevallingsverhaal vertellen, maar alleen als ze er naar vragen.

Susan, ik vertel dat ik al anderhalve dag voorweeen had en het rond de nacht echt doorzette, ik om 2 uur de vk gebeld heb, om 3 uur in het ziekenhuis was, om 5 uur bevallen ben, dat het een sterrekijkertje was en de navelstreng om zijn nek had. Soms nog dat ik het wel even heftig vond dat de weeen ineens zo snel heftig kwamen.
Dit is dan de laatste bevalling, oja soms ook nog dat ik 2 en half uur heb moeten wachten tot ik gehecht werd vanwege de spits.

mijn oom, broer van mijn vader die liet direct aan zijn broers en zussen de bevallings film zijn van zijn vrouw!
al zijn broers en zussen hebben 5! films gezien van hun schoonzus die aan het bevallen was, gezellig.

Ik heb vaak het gevoel dat mensen opscheppen over hun bevalling, zeker als er meer vrouwen in een groepje zijn. Er is altijd wel iemand die het erger heeft gehad.

Misschien ben ik er zelf ook wel zo 1, maar ik had gewoon na de bevalling er heel veel moeite mee dat ik zo'n (letterlijke) kut bevalling had.

Ik vind het wel interessant. Het ligt er wel aan wie het is en alle details hoef ik niet te weten

Ik vind bevallingsverhalen ook echt interessant om te horen, ook de details wil ik wel horen

Naar andere mensen vertel ik globaal over mijn bevallingen en als ze dan naar details vragen, dan vertel ik die wel gewoon.

Ik vond het fijn om mijn verhaal te vertellen en wil ook graag de verhalen horen.

Ik vind het altijd interessant om te horen/lezen hoe iemands bevalling is gegaan ja.
Niet over wanneer de placenta kwam, dat weet ik geeneens meer van mijzelf.
Maar wel hoe snel het ging, en zelfs vind ik het interessant of ze er heelhuids vanaf gekomen zijn.

Oh, bevallingsfilms hoef ik overigens echt niet te zien.

Ik besef me dat ik niet altijd vraag naar hoe de bevalling ging. Ik vraag wel hoe het nu is met de pasbevallen moeder. De meeste vrouwen die ik ken vertellen zelf hoe lang de weeën duurden, hoe laat ze bevallen zijn, etc. Soms komen dingen ter sprake zoals nu met het hete weer en niet kunnen zwemmen vanwege hechtingen en dan luister ik daarna maar ga geen uitgebreide vragen stellen. Misschien stom, maar ik ga ervan uit dat als vriendinnen er iets over kwijt willen, ze daar wel over vertellen. Ik kan niet zien wat er in iemands hoofd omgaat. Heb eigenlijk nog nooit meegemaakt dat iemand zijn complete bevallingsverhaal ging vertellen. Tenminste, niet dat ik me kan herinneren. N.a.v. dit topic zal ik eens wat meer interesse tonen.

Het ligt eraan wie het is. Van kennissen hoef ik het niet precies te weten, maar vriendinnen mogen van mij net zoveel vertellen als waar ze behoefte aan hebben.

Ja, vind ik heel interessant om te horen! Ook de details. Ik wilde mijn verhaal ook heel graag kwijt en was blij als mensen ernaar vroegen!

Ik vond het zelf fijn om mijn bevallingsverhalen vaak te kunnen vertellen en ik vind het ook leuk/interessant om andere bevallingsverhalen te horen/lezen.
Ik vertel het verhaal meestal globaal en als mensen meer willen weten mogen ze gerust alle details horen.

Ja, ik vind dat echt wel interessant. Lees ook veel bevallingsverhalen op internet
Ik had zelf geen bijzondere bevalling, dus ook weinig in geuren en kleuren te vertellen aan anderen.

ik hoef ook niet zo nodig details. zei laatst tegen een kennis: 'jeetje is jou kleintje al weer een jaar, ik weet nog goed dat je zwanger was' toen zei zij: 'ik weet nog goed toen ik haar er uit perste'

okay dat hoef ik niet te weten:oops:

Ik vind dat soort verhalen altijd wel interessant! Al hoef ik echt niet alles van iedereen tot in detail te weten, ligt er trouwens ook aan wie het is. Zelf vertelde ik meestal ook een soort samenvatting, niet een uren durend verhaal. Scheelt ook dat ik een vrij goede bevalling heb gehad, dus er was ook weinig geks te vertellen. En als iemand nog iets wil weten waar ik niks over gezegd zou hebben, kunnen ze het altijd nog vragen.

Ik vind bevallingsverhalen altijd erg interessant. Elke detail mogen ze mij vertellen. Toen ik zwanger was had ik er mee moeite mee, want hoorde toen juist allemaal horrorbevallingen. '
Als iemand wat aan mij vraagt over de bevalling vertel ik het gerust. Het is heel natuurlijk, bevallen.

Voordat ik was bevallen vond ik die verhalen verschrikkelijk en dacht ook van mezelf dat ik nooit mijn bevallingsverhaal aan iedereen zou vertellen. Na. Bvalling had ik er echter heel veel behoefte aan om het te vertellen. Uiteraard niet tegen Jan en alleman maar wel tegen goede vrienden. Heb de details wel achterwege gelaten als er mannen waren

chipa schreef:Voordat ik was bevallen vond ik die verhalen verschrikkelijk en dacht ook van mezelf dat ik nooit mijn bevallingsverhaal aan iedereen zou vertellen. Na. Bvalling had ik er echter heel veel behoefte aan om het te vertellen. Uiteraard niet tegen Jan en alleman maar wel tegen goede vrienden. Heb de details wel achterwege gelaten als er mannen waren

Deed ik ook, tot ik mijn man er wel over hoorde praten tegen zijn vrienden

' zei ik netjes puffen snauwde ze: 'Doe het maar lekker zelf als je het beter weet'. Nou toen zei ik maar niets meer'

' En een bloed wat ik zag, gatver, heb nog nooit zoveel bloed bij elkaar gezien'

' het ging zo snel dat ik geen eens een tv gemist heb'