Moeilijk contact

Onlangs heb ik ruzie met mijn moeder gekregen, en ik heb op dit moment echt geen behoefte aan contact met haar en haar man. Maar mijn zoon is binnenkort jarig. Mijn zoon wil uiteraard dat zijn oma en opa op z'n feestje komen en mijn ouders willen dat ook graag. Maar men, ik vind het zo lastig. Ik weet dat ik mijn gevoelens die dag, voor mijn zoon, opzij moet zetten. Maar hoe moet dit verder? Geen idee. Wie heeft er ook geen contact meer met haar ouders en hoe ga je daar mbt je kind(eren) mee om?

Ik heb al jaren geen.contact met mijn vader dus hij is ook niet in ons leven.
Mijn schoonmoeder mag de vrouw van mijn schoonvader niet en wil deze ook echt niet zien. In het begin plande wij alles.zo dat ze elkaar niet zouden zien, maar zo maakte wij het voor onszelff erg moeilijk. Nu vinden we dat hun zich maat aan.moeten passen omdat onze kinderen er niks aan kunnen doen. En die paar keer per jaar dat het voorkomt overleeft mijn schoonmoeder ook wel.

In jouw geval zou ik me er ook even overheen zetten .doe het voor je kind.

Ik heb ook geen contact meer met mijn moeder. Eerst kwam ze nog wel langs voor mijn oudste en dan zorgde ik dat ik weg was. Maar zelfs toen kon ze zich niet gedragen dus jet hele contact verbreken was hier de enige oplossing. Mijn zoon ziet haar dus ook niet meer..

In jouw geval zou ik wel eerst proberen om haar dan te laten komen voor je zoon. Het is naast je moeder ook zijn oma natuurlijk. Maar ik weet niet hoe ernstig de situatie is. Want als het zo erg is zoals het bij mijn moeder was (mij ontzettend beledigen, bewust) zou ik zoiets hebben van: joh, als je je niet kan gedragen kom je maar niet.

Op zijn verjaardag wil ik me er sowieso overheen zetten. Maar wat doe ik als mijn zoon haar wilt bellen of langs wilt gaan?
Gisteren mailde ze over het verjaardagscadeau voor m'n zoon. Zij praat dan ook puur en alleen over hem en ik geef een korte reactie. Maar ik vind al dit contact zo moeilijk. Ben gewoon echt boos. En mijn vriend wil ik er niet mee opzadelen want tegen hem heeft ze ook abnormaal gedaan.

Hier ook geen contact met mijn moeder, maar zij heeft D ook nog nooit gezien. Ik zit dus zelf niet met de kwestie van wel of niet uitnodigen.

Ik denk dat je zelf die afweging moet maken, jij kunt zelf het beste bepalen wat je hiermee moet. Misschien als ze komen met veel andere mensen erbij dat het voor jezelf ook minder erg is, omdat je dan druk en afgeleid bent?

Ja als ze langs komen terwijl er ook andere visite is, kan ik ze makkelijker ontlopen maar bederft het misschien wel een beetje de sfeer.

Wat ook wel lastig is, mijn zoon ziet hun echt heel graag maar dan wel met mij erbij. Hij heeft een slaapkamer in hun huis maar heeft al een tijdje daar niet willen logeren. Laatst, voordat de ruzie begon, moest ie een dagje alleen naar hun en hij was ontzettend verdrietig dat ik niet mee kon. Dit heeft hij niet bij andere familie. Maar ondanks dat kan ik hem zijn oma en opa niet ontnemen.
Mijn zoon moet sinds een tijdje helaas ook al een andere oma en opa missen en daar is hij net overheen. Wat een soap allemaal
Gelukkig heeft ie een hele lieve opa(mijn vader) en een lieve nieuwe oma(schoonmoeder).

Studiebol, mijn zoon is bijna 5 jaar.
Praten heb ik geprobeerd. Mijn moeder begint dan meteen maar zodra ik iets terug zeg, loopt ze boos en huilend weg. Ik kan er echt helemaal niks mee.

Ik vind het heel knap hoe je hiermee omgaat en dat je je eigen gevoelens opzij zet voor je zoon.

Verder heb ik niet echt tips, ik weet natuurlijk ook niet waarom jullie ruzie hebben en of dat uit te praten is.

Luce schreef:Ik heb ook geen contact meer met mijn moeder. Eerst kwam ze nog wel langs voor mijn oudste en dan zorgde ik dat ik weg was. Maar zelfs toen kon ze zich niet gedragen dus jet hele contact verbreken was hier de enige oplossing. Mijn zoon ziet haar dus ook niet meer..

In jouw geval zou ik wel eerst proberen om haar dan te laten komen voor je zoon. Het is naast je moeder ook zijn oma natuurlijk. Maar ik weet niet hoe ernstig de situatie is. Want als het zo erg is zoals het bij mijn moeder was (mij ontzettend beledigen, bewust) zou ik zoiets hebben van: joh, als je je niet kan gedragen kom je maar niet.

Ik heb ook besloten om het zo te gaan doen en we zien wel hoe het dan verder gaat. En wie weet komt het nog wel goed maar daar zit ik nu echt niet op te wachten. Ze zal dan ook met heel wat gemeende excuses moeten komen, maar ik verwacht niet dat ze dat doet.

Vervelend hoe het bij jou gelopen is. Vraagt je zoon niet meer naar haar?

Het is gewoon allemaal zo jammer.. Je hebt maar één moeder en je kind maar twee oma's en ik vind het echt heel erg. Maar bepaald gedrag kan gewoon echt niet.

Ik hoop wel dat mijn moeder me niet gaat treiteren via m'n zoon. De laatste dag dat ik haar zag moesten we de hele dag samenzijn en ik moest een paar keer boos worden op mijn zoon. Één keer kwam ze er gewoon kei hard tussen en zei ze met big smile; "kom maar bij oma!" en de andere keer zat ze gewoon opvallend lief naar hem te lachen. Toen voelde wij ons zo rot.

Knap van je Elodie dat je je zoon dat niet ontneemt!

Ik heb momenteel geen contact met mijn moeder, maar dat betekent dus dat mijn dochter haar oma ook niet ziet.
Nu speelde ze sowieso geen grote rol in ons leven, en mijn dochter vraagt echt nooit naar deze oma dus hoef ik niet voor zulke keuzes komen te staan. Maar ik zou het niet kunnen hoor.