Wat zouden jullie doen?

Meiden even jullie advies.
Zoals jullie weten is de jongste bij ons weer een hele slechte slaper. Ik kon er vannacht weer 6 keer uit. Oke dat kan je hebben en je moet het er maar mee doen in de meeste gevallen. Maar nu is het hier toch anders. S is niet echt wakker. Ik zelf vermoed ( en het cb ook ) dat hij een "slaapwandelaar" is. Hij word elke keer huilend wakker maar hij slaapt dus eigenlijk nog. Heel vermoeiend en je krijgt hem bijna niet stil.
Er moet eigenlijk echt iets gebeuren want ik ben een beetje aan het einde van mijn latijn en ik begin in september met mijn opleiding. Als dit zo doorgaat trek ik dat niet denk ik.
Hij kan wel doorslapen want hij heeft al wel is wat nachtjes doorgeslapen maar die zijn echt op 1 hand te tellen bijna. Ik probeer alles zo rustig mogelijk voor hem te houden maar met 2 grote broers die nu ook nog is zomervakantie hebben is dat erg moeilijk.
Ik zit er aan te denken om toch weer contact op te nemen met de kinderarts en hem misschien een nachtje of 2 te laten opnemen, zodat ze misschien kunnen kijken of dat er toch iets is?
Ik ben slechte slapers gewend maar dit is gewoon anders. Overdag in de wagen kan hij ook ineens met zn hoofd omhoog komen, zn ogen open doen en dan weer verder slapen. Als hij wakker wordt is hij vaak ook echt in paniek, je kan de angst van zn gezicht aflezen.
Iemand nog een idee wat ik zou kunnen doen?

Wanneer je hem 's nachts laat huilen blijft hij dan huilen of stopt hij vanzelf weer? Of wordt hij er uiteindelijk zelf ook wakker van?

Ik herken wat je vertelt, alleen gebeurt het hier heel zelden. Soms wordt ze dan zelfs schreeuwend 'wakker' en als ik haar dan oppak blijkt ze gewoon nog te slapen. Maar gelukkig komt het hier maar heel weinig voor.

Ik kan me voorstellen dat dit je opbreekt en zeker als je straks ook nog gaat studeren erbij. Ik vind het geen gek idee van je om het met de kinderarts te bespreken, en wie weet kunnen ze hem inderdaad wel een nachtje of 2 observeren. Bij volwassenen doen ze toch ook weleens een slaaponderzoek (heeft mn vader geloof ik ooit gehad en daar kwam slaapabneu uit maar dat is wat anders natuurlijk), hebben ze niet ook zoiets voor kinderen?

Ik denk eigenlijk dat het wel een goed idee is om het eens goed te laten observeren. Zoals je zelf al zegt je weet dat je straks in september een opleiding moet gaan doen. Daarnaast lijkt het me ook prettig om te weten waar het vandaan komt. Ik lees hier best wel vaak mee want ik vind dat interessant en volgens mij heb je al heel veel dingen geprobeerd. Dit lijkt me dan ook een logische volgende stap. Misschien niet zo'n leuke maar het kan ook geen kwaad.

Fiebje schreef:Wanneer je hem 's nachts laat huilen blijft hij dan huilen of stopt hij vanzelf weer? Of wordt hij er uiteindelijk zelf ook wakker van?

Nee hij blijft huilen en het gaat van huilen over in hysterisch. Hij wordt wel wakker maar dan huilt hij alleen maar hader. Ik hoorde hem gisteren beginnen en in 2 sec stond ik in zn kamer en toen stond hij dus in zn bed met zn ogen dicht te huilen. Hij reageerd ook niet op mij meestal. Pas als ik hem pak en met hem rond ga lopen en bij het raam ga staan met de gordijnen open komt hij weer "bij".

PR, ja ik ben al eerder bij de kinderarts geweest en daar is hij nagekeken maar alles was verder lichamelijk goed. Ze gaven daar aan dat ze hem idd kunnen opnemen maar dat dat meer was om de ouders even te ontzien.

Ik zou het inderdaad even overleggen met huisarts/kinderarts, en kijken of hun iets kunnen betekenen/observeren.

mamsie, even weinig tijd, maar google eens op night terror, herken je dat?

Quinten heeft het ook af en toe. Het helpt hier om hem dan helemaal klaarwakker te maken door het licht aan te doen en luid tegen hem te praten. Anders hebben we het idee dat hij in een cirkel blijft hangen.

Ons neefje heeft zoiets gehad, hij begon dan ook te huilen in z'n slaap maar werd er niet wakker van en werd uiteindelijk weer stil. En sliep gewoon door. De arts zei dat hij zijn prikkels van overdag niet goed kon verwerken. Hij is inmiddels 6 en gaat nu best goed, hij doet het nog wel eens als hij heel druk is geweest. Verder wandelt hij ook in zijn slaap of verbouwt de kamer of bed. Dokter doet er niks aan, en hij ondervind er zelf nog geen hinder aan.

Als de mogelijkheid er is om hem na te laten kijken, dan zou ik het zeker doen. Wie weet is er wel een oplossing voor. En net wat ze zeggen, al is het maar om de ouders even te ontlasten. Pff zeg 6x eruit s'nachts! Ik vind het al pittig als ik er 2x uit moet, maar dan is dan nog een luxe voor jullie waarschijnlijk!

Om even te onlasten is het denk ik ook niet verkeerd, misschien wordt er dan toch wel iets doorbroken (kindje even uit de eigen omgeving, ouders even bijtanken..). Maar dat zouden ze dus puur doen om jullie te ontlasten, en verder niet? Want ik neem aan dat het toch wel handig is om hem dan goed te observeren 's nachts als hij er dan toch zou zijn, wie weet valt hen wel iets op?

Dat is wel apart dan als ze het alleen doen om jullie even te ontlasten. Dan zou ik het logischer vinden om te vragen of het kindje niet ergens kan logeren voor een nachtje.

Dromertje schreef:mamsie, even weinig tijd, maar google eens op night terror, herken je dat?

Ja daar lijkt het op idd. Ik kende het wel maar ik kwam het meer tegen mij grotere kinderen. Ik zie nou op youtube een filmpje van een baby en zo ziet het er idd uit.

Fairytale schreef:Dat is wel apart dan als ze het alleen doen om jullie even te ontlasten. Dan zou ik het logischer vinden om te vragen of het kindje niet ergens kan logeren voor een nachtje.

Ja idd, ik wil gewoon dat ze naar hem kijken. Vanaf dag 1 heb ik het idee dat er "iets" is. Ik heb alles al met hem doorlopen en er komt niks uit verder. Hij doet alles prima en is een heerlijk vrolijk kind. Op het cb zei de arts ook dat hij een pittige is, voorloopt op zn ontwikkeling en dat 's nachts dus allemaal verwerkt. Dat denk ik zelf ook maar het is bijna geen doen zo.

ik herken het bij mijn zoontje die doet het sinds kort dan gaat hij om 5.00 smorgens huilen en dan haal ik hem uit bed maar dan blijkt hij nog gewoon te slapen en heeft denk ik een nachtmerrie. ik weet ook niet wat je er tegen kunt doen helaas.

loesje schreef:ik herken het bij mijn zoontje die doet het sinds kort dan gaat hij om 5.00 smorgens huilen en dan haal ik hem uit bed maar dan blijkt hij nog gewoon te slapen en heeft denk ik een nachtmerrie. ik weet ook niet wat je er tegen kunt doen helaas.

Ja in de vroege ochtend hebben kinderen vaak dromen/nachtmerries. Maar bij S begint het al 1 uur/1.5 uur na dat hij naar bed gaat en dan zo elke 2 uur weer.

Ik zou hem dan inderdaad een nachtje (of twee nachtjes indien noodzakelijk) hem laten observeren.

Wie weet wat er uit komt en wat voor tips zij voor je hebben.
Misschien hoeft opnemen/observeren niet eens en kan de kinderarts zo als wat vertellen.
Ik zou in elk geval een afspraak maken e je niet met een kluitje in het riet laten sturen.
(Maar dat laatst doe ji jvolgens mij niet zo snel )

Nee dat doe ik idd niet haha. Ik ben al eerder bij de kinderarts geweest met hem dus zo al wat vertellen gaat er niet inzitten. Ik denk dat we hem ook is een nachtje gaan filmen.

Mamsie schreef:

loesje schreef:ik herken het bij mijn zoontje die doet het sinds kort dan gaat hij om 5.00 smorgens huilen en dan haal ik hem uit bed maar dan blijkt hij nog gewoon te slapen en heeft denk ik een nachtmerrie. ik weet ook niet wat je er tegen kunt doen helaas.

Ja in de vroege ochtend hebben kinderen vaak dromen/nachtmerries. Maar bij S begint het al 1 uur/1.5 uur na dat hij naar bed gaat en dan zo elke 2 uur weer.

Wat ik weet vanuit mijn opleiding (orthopedagogiek) is dat de night terror vaak in de eerste fase van de slaap voorkomt (je moet het zo zien dat je slaap bestaat uit 4 fasen, afgezien van de fase van het in slaap komen en de fase van wakker worden). Die 4 fasen bevindingen zich in een cyclus die steeds opnieuw begint. Een cyclus duurt ongeveer 90 minuten. Dus het is heel goed mogelijk dat hij er meerdere malen per nacht 'last' van heeft. Het heeft eigenlijk niet eens zo zeer te maken met de drukte die het kind op een dag ervaart.

Tegen night terror opzich kun je verder eigenlijk weinig doen, een volwassene wordt er heel even wakker van en slaap weer verder (je schrikt even, maar weet al vrij snel dat het in je slaap was). Jongere kinderen schrikken er juist van, maar kunnen het idee van echtheid/ in hun slaap nog niet onderscheiden, wat vervolgens leidt tot huilen.

Als je hem even laat huilen, valt hij dan wel zelf weer in slaap? En je geeft aan dat hij niet helemaal wakker lijkt te zijn wanneer je naar hem toegaat, haal je hem er dan gelijk uit of probeer je hem eerst nog weer neer te leggen en verder te laten slapen?

Toch denk ik dat het voor je eigen gevoel wel fijn is als het een keer wordt geobserveerd en misschien hebben ze nog wel tips hoe je het het beste aan kunt pakken. Kan mij voorstellen dat het een aanslag is op je nachtrust!

Xanna schreef:

Mamsie schreef:

loesje schreef:ik herken het bij mijn zoontje die doet het sinds kort dan gaat hij om 5.00 smorgens huilen en dan haal ik hem uit bed maar dan blijkt hij nog gewoon te slapen en heeft denk ik een nachtmerrie. ik weet ook niet wat je er tegen kunt doen helaas.

Ja in de vroege ochtend hebben kinderen vaak dromen/nachtmerries. Maar bij S begint het al 1 uur/1.5 uur na dat hij naar bed gaat en dan zo elke 2 uur weer.

Wat ik weet vanuit mijn opleiding (orthopedagogiek) is dat de night terror vaak in de eerste fase van de slaap voorkomt (je moet het zo zien dat je slaap bestaat uit 4 fasen, afgezien van de fase van het in slaap komen en de fase van wakker worden). Die 4 fasen bevindingen zich in een cyclus die steeds opnieuw begint. Een cyclus duurt ongeveer 90 minuten. Dus het is heel goed mogelijk dat hij er meerdere malen per nacht 'last' van heeft. Het heeft eigenlijk niet eens zo zeer te maken met de drukte die het kind op een dag ervaart.

Tegen night terror opzich kun je verder eigenlijk weinig doen, een volwassene wordt er heel even wakker van en slaap weer verder (je schrikt even, maar weet al vrij snel dat het in je slaap was). Jongere kinderen schrikken er juist van, maar kunnen het idee van echtheid/ in hun slaap nog niet onderscheiden, wat vervolgens leidt tot huilen.

Als je hem even laat huilen, valt hij dan wel zelf weer in slaap? En je geeft aan dat hij niet helemaal wakker lijkt te zijn wanneer je naar hem toegaat, haal je hem er dan gelijk uit of probeer je hem eerst nog weer neer te leggen en verder te laten slapen?

Toch denk ik dat het voor je eigen gevoel wel fijn is als het een keer wordt geobserveerd en misschien hebben ze nog wel tips hoe je het het beste aan kunt pakken. Kan mij voorstellen dat het een aanslag is op je nachtrust!

Ja heel die fases etc heb ik allemaal nagelezen op internet en wat je zegt idd volwassen slapen vaak meteen weer verder.
Als ik hem laat huilen word hij alleen maar hysterischer want hij wordt wel wakker na een tijdje en dan is er dus helemaal paniek. Ik probeer hem eerst weer plat te leggen en te sussen maar hij word alleen maar kwaad en overstrekt zich etc. Als ik hem bij me pak hangt hij vaak over mijn schouder en huilt dan ook nog en overstrekt zich ook. Hij wrijft in zn oogjes en trekt zn beentjes op. Hij wurmt echt zeg maar. Tussendoor valt hij weer even in slaap en dan gaat het weer verder.
Een aanslag is het zeker, ook lichamelijk helaas. Ik ben best een bikkel maar ik zie het wel somber in als ik straks ook nog moet gaan studeren.

Ben je al wel eens bij een osteopaat geweest met hem?
Ik heb geen idee of het hetzelfde kan zijn, maar Milou huilde in het begin ook continue (elk kwartier/half uurtje huilen en dan werd ze de ene keer wel de andere keer niet stil) tijdens haar slaap. Bij ons heeft de osteopaat in 1 sessie 'wonderen' verricht. Had volgens haar te maken met haar zenuwstelsel wat niet goed in rustfase kwam waardoor ze dus niet in de diepe slaap terecht kwam. Maar goed, wij zijn al met 9 weken ofzo geweest met d'r. Dus geen idee of zoiets ook voor jou zou kunnen helpen. Lijkt me echt vervelend!

Mamsie schreef:

Xanna schreef:

Mamsie schreef:

loesje schreef:ik herken het bij mijn zoontje die doet het sinds kort dan gaat hij om 5.00 smorgens huilen en dan haal ik hem uit bed maar dan blijkt hij nog gewoon te slapen en heeft denk ik een nachtmerrie. ik weet ook niet wat je er tegen kunt doen helaas.

Ja in de vroege ochtend hebben kinderen vaak dromen/nachtmerries. Maar bij S begint het al 1 uur/1.5 uur na dat hij naar bed gaat en dan zo elke 2 uur weer.

Wat ik weet vanuit mijn opleiding (orthopedagogiek) is dat de night terror vaak in de eerste fase van de slaap voorkomt (je moet het zo zien dat je slaap bestaat uit 4 fasen, afgezien van de fase van het in slaap komen en de fase van wakker worden). Die 4 fasen bevindingen zich in een cyclus die steeds opnieuw begint. Een cyclus duurt ongeveer 90 minuten. Dus het is heel goed mogelijk dat hij er meerdere malen per nacht 'last' van heeft. Het heeft eigenlijk niet eens zo zeer te maken met de drukte die het kind op een dag ervaart.

Tegen night terror opzich kun je verder eigenlijk weinig doen, een volwassene wordt er heel even wakker van en slaap weer verder (je schrikt even, maar weet al vrij snel dat het in je slaap was). Jongere kinderen schrikken er juist van, maar kunnen het idee van echtheid/ in hun slaap nog niet onderscheiden, wat vervolgens leidt tot huilen.

Als je hem even laat huilen, valt hij dan wel zelf weer in slaap? En je geeft aan dat hij niet helemaal wakker lijkt te zijn wanneer je naar hem toegaat, haal je hem er dan gelijk uit of probeer je hem eerst nog weer neer te leggen en verder te laten slapen?

Toch denk ik dat het voor je eigen gevoel wel fijn is als het een keer wordt geobserveerd en misschien hebben ze nog wel tips hoe je het het beste aan kunt pakken. Kan mij voorstellen dat het een aanslag is op je nachtrust!

Ja heel die fases etc heb ik allemaal nagelezen op internet en wat je zegt idd volwassen slapen vaak meteen weer verder.
Als ik hem laat huilen word hij alleen maar hysterischer want hij wordt wel wakker na een tijdje en dan is er dus helemaal paniek. Ik probeer hem eerst weer plat te leggen en te sussen maar hij word alleen maar kwaad en overstrekt zich etc. Als ik hem bij me pak hangt hij vaak over mijn schouder en huilt dan ook nog en overstrekt zich ook. Hij wrijft in zn oogjes en trekt zn beentjes op. Hij wurmt echt zeg maar. Tussendoor valt hij weer even in slaap en dan gaat het weer verder.
Een aanslag is het zeker, ook lichamelijk helaas. Ik ben best een bikkel maar ik zie het wel somber in als ik straks ook nog moet gaan studeren.

Als ik jou was had ik inderdaad hetzelfde gedaan, zeker als hij alleen nog maar hysterischer wordt. Het overstrekken en het wurmen heeft misschien te maken met een bepaalde spierspanning, maar als het aanhoudt zou ik zeker terug gaan naar de kinderarts. Omdat het ook al zo'n lange tijd aanhoud lijkt mij geen sprake meer van een 'fase', maar ik ben ook geen dokter natuurlijk!

Kan mij voorstellen dat je het somber inziet qua studie/nachtrust. Hopelijk komen jullie er snel achter wat dé oplossing is.

LMCurious schreef:Ben je al wel eens bij een osteopaat geweest met hem?
Ik heb geen idee of het hetzelfde kan zijn, maar Milou huilde in het begin ook continue (elk kwartier/half uurtje huilen en dan werd ze de ene keer wel de andere keer niet stil) tijdens haar slaap. Bij ons heeft de osteopaat in 1 sessie 'wonderen' verricht. Had volgens haar te maken met haar zenuwstelsel wat niet goed in rustfase kwam waardoor ze dus niet in de diepe slaap terecht kwam. Maar goed, wij zijn al met 9 weken ofzo geweest met d'r. Dus geen idee of zoiets ook voor jou zou kunnen helpen. Lijkt me echt vervelend!

Ja we zijn al bij een osteopaat geweest, al met een paar weken idd. Die heeft hem 3x gezien en alles zat daarna verder goed. Daarna ben ik ook 5 x bij een manueel therapeut geweest die al 30 jaar baby ervaring heeft en bekend staat als eeen wonder dokter. Niks is er verandert. Bij de kinderarts is hij ook lichamelijk nagekeken en 5 buisjes bloed afgenomen om alles te bekijken.

He bah, wat moet dat een naar gevoel zijn, als je het idee hebt dat er iets is met hem en je niet weet wat je kunt doen om hem te helpen. Hoop voor jullie dat je er toch snel achter komt wat het dan wel is.