beleefd zijn...in hoeverre moet dit van jullie?

wij hadden vanmiddag verjaardag en L moet dan iig even de persoon in kwestie een handje geven, maar hij dacht klaarblijkelijk dat hij alle mensen af moest gaan...dus hij was op een gegeven moment bij nr 6 vd 10 volwassenen. Ik had het niiet eens in de gaten, maar ze moesten opeens lachen omdat hij zo serieus overal langs liep. Toen heeft ie het rondje ook maar even afgemaakt.

Op KDV zeg ik wel altijd even "L. zwaai je nog even", maar vaak is hij dan al zo enthousiast naar buiten aan het rennen...geen oog meer voor leidsters. Toch wil ik hem eigenlijk aanwennen dat hij iig even kort zwaait of 'doeg' zegt.

Ik merk wel dat ik het lastig vind. Moet nog even aftasten hoe we dat gaan aanpakken. L. kan nog niet echt praten, dus 'dankjewel' zeggen hoeft natuurlijk nog niet.


Hoe gingen / gaan jullie hiermee om? En vanaf wanneer ging het beleefdheidsaspect echt een rol spelen?

*

Ik doe het gewoon voor en ben in de veronderstelling dat ze het ooit na gaat doen.
Dat begint nu eigenlijk al. Vandaag zei ze allemaal vreemde mensen gedag toen we van het strand naar huis gingen.
Als ze iets krijgt zegt ze vaak "dankie!", ook dat is eigenlijk vanzelf gegaan. En als ze het een keertje niet doet geeft het ook niet, komt vanzelf wel.

Goeie vraag! Ben wel benieuwd hoe de andere mama's hierover denken.

Tomas weigert ook wel eens om 'dankjewel' te zeggen als hij iets krijgt (een broodje bij de bakker o.i.d.) Meestal zegt hij het wel hoor, maar als hij moe is houdt hij soms zijn lippen stijf op elkaar.

Ik vraag me dan ook altijd af vanaf welke leeftijd ik er meer op zou moeten 'hameren'. Nu laat ik het maar.

Wij zeggen altijd gedag als we ergens weggaan en H. heeft dat gewoon automatisch overgenomen.
Al heel erg vroeg.
Als we uit de winkel lopen zegt ze: Dag mefwouw of dag mneer.
Vandaag gingen we bij vrienden weg en gaf ze zelfs een kusje. Dat hoeft van ons dan niet perse (meer dat we niet willen dat ze dat bij vreemde straks ook gaat doen).
We hebben daar niet ons best voor hoeven te doen ofzo.

Ik vind het wel belangrijk overigens. Dat ze weet dat als ze bv iets krijgt dat ze dank je wel moet zeggen.

Wat schattig trouwens dat hij iedereen af ging!

Ik laat J. bij verjaardagen als we komen de jarige feliciteren en een handjes/kusje geven. Kusje alleen als hij het zelf wil trouwens, dat is niet verplicht. De rest zeggen we allemaal tegelijk gedag of we lopen samen een rondje. Als we weg gaan zwaait hij even naar iedereen.
In de winkel wil hij vaak betalen en dan laat ik hem ook dag zeggen als we weg gaan, doet hij niet altijd hoor maar ik zeg het wel altijd even. Dankjewel kan hij nog niet zeggen maar ik zeg het dan altijd en dan gaat hij er heel lief bij lachen .

Ik vind dit ook erg belangrijk en probeer hem, door het zelf ook te doen, al vanaf kleins af een mee te geven. Ik leerde hem al snel te groeten als je binnenkomt of weggaat en te bedanken wanneer je iets krijgt etc.

*

Onze dochter is vrij verlegen en zegt tegen vreemden vaak niks maar kruipt achter mij. Als ze in de winkel een plakje worst krijgt, dan durft ze dat ook vrijwel nooit zelf aan te pakken maar dan moet ik dat doen. Ik ga hier niet moeilijk over doen, ik pak het dan aan en zeg duidelijk dank je wel.
Ze moet van mij ook nooit 'dank je wel' zeggen of 'sorry' of iets dergelijks. Ik zeg het wel altijd duidelijk waar zij bij is, ze zegt het nu wel vaak uit zichzelf. Alleen bij vreemden dus meestal niet.

Susan schreef:Als ze trouwens geen dankjewel zegt tegen iemand anders van wie ze wat krijgt dan zeg ik demonstratief 'dank je wel' of 'zeg maar: dank je wel' maar dan ga ik niet wachten tot ze dat ook daadwerkelijk zegt, ik ga het niet afdwingen of zo.

Dat doe ik hetzelfde maar zeg hem (een op een) nog wel een keertje dat het niet zo netjes was en dat als je iets krijgt je altijd even moet bedanken, zoiets zeg ik dan.

Printje schreef:Ik vind dit ook erg belangrijk en probeer hem, door het zelf ook te doen, al vanaf kleins af een mee te geven. Ik leerde hem al snel te groeten als je binnenkomt of weggaat en te bedanken wanneer je iets krijgt etc.

+1,hij doet dat ook al heel goed en hij zegt tegen echt iedereen hallo en als we weggaan doei of doeg. Als hij iets krijgt zegt hij ook dankjewel.

D. "moet" de jarige een handje geven als we op een verjaardag zijn. Ook wil ik dat ze zwaait of dag zegt als ze weg gaat.
speelgoed opruimen als we ergens zijn geweest vind ik ook belangrijk, ook heeft de visite waar we zijn zelf ook kinderen dan moet D. nog opruimen waar ze mee heeft gespeeld.
Van ons mag ze ook niet tijdens een verjaardag bij de tafel blijven staan en alle chips op eten, daar is ze namelijk heel goed in .
Als D. wat wil, bijv. een hapje op de verjaardag als dit wordt uitgedeeld aan de "grote mensen" en D. wil ook dan moet ze van mij dit vragen aan de persoon die dit uitdeelt, meestal loopt ze dan netjes daar naar toe maar ze vraagt niks. Ik zeg dat meestal tegen die gene dat D. wat wil vragen en dan kan D. goed duidelijk maken wat ze wil.
dank je wel en alsjeblieft kan ze nog niet zeggen, dit moet ze straks wel doen als ze dat kan.

Ik vind dit heel belangrijk,en ze 'moet' van mij dan ook bij verjaardagen de jarige een handje geven,dank je wel en alsjeblieft zeggen.Ook als ze ergens is wezen spelen,of als ik haar ophaal bij de oppas dan moet ze dank je wel voor alles zeggen en haar speelgoed/rommel opruimen. Of als ze van de peuterzaal word opgehaald zegt ze nu zelf al dank je wel en tot dinsdag of donderdag.Ook als ze iets wil moet ze het eerst vragen aan degene waar we zijn of aan mij.
Soms is ze verlegen als ze bijvoorbeeld in de winkel een broodje of worstje krijgt,dan pak ik het aan en zeg ik duidelijk dank je wel. Ook tegen mij spreekt ze duidelijk met 2 woorden ' dank je mama,of ja mama'

Ik was er altijd best stellig in, maar ben daar grotendeels van teruggekomen.

J. begon ineens te stotteren en dat schijnt (volgens de logopedist) te kunnen komen dat je teveel druk op hem legt. Door hem verplicht dank je wel te laten zeggen bij de bakker. Of verplicht hallo of doei. Wat zij mij aanraadde was om zelf dank je wel te zeggen als hij bij de bakker iets krijgt. Hij pikt het dan wel over, maar er ligt geen druk meer op. Zo doe ik het tegenwoordig en het werkt prima. Als ik zeg: dank je wel. Zegt hij het er 9 van de 10 keer achteraan. En sinds ik onder andere deze tip hanteer, is het stotteren ook nihil.

Een jarige hoeft hij van mij niet te feliciteren. Dat komt vanzelf, maar hij wil wel altijd het kadootje geven en op die manier geeft hij de jarige ook 'aandacht'.

Overigens speelgoed opruimen of ergens om vragen als hij iets wil, vind ik wel heel belangrijke dingen die hij moet doen. Maar dat gaat ook altijd zonder problemen (gelukkig).

Linda schreef:Ik doe het gewoon voor en ben in de veronderstelling dat ze het ooit na gaat doen.
Dat begint nu eigenlijk al. Vandaag zei ze allemaal vreemde mensen gedag toen we van het strand naar huis gingen.
Als ze iets krijgt zegt ze vaak "dankie!", ook dat is eigenlijk vanzelf gegaan. En als ze het een keertje niet doet geeft het ook niet, komt vanzelf wel.

Hier hetzelfde, ik doe het voor in de hoop dat ze het vanzelf na gaat doen. En dat gebeurt ook al, alleen nog niet altijd. Soms is ze even te verlegen. Daar maak ik dan geen punt van, het komt vanzelf wel goed.

Ik had het geloof ik hier gelezen bij peuteruitspraken, dat een moeder aan zoon vroeg na een worstje bij de slager: 'Wat zeg je dan?' zoon: 'Nog een?' haha.

Maar ontopic, natuurlijk ga ik hem beleefdheid leren, maar net zoals Susan ga ik hem niet forceren/dwingen. Dat werd bij mij altijd gedaan door mijn vader, dan moest ik perse mensen die ik niet leuk vond kusjes geven. Te debiel, hij doet dat toch ook niet?! Het komt vanzelf wel en niemand vindt een kleintje gelijk aso als hij/zij een keer niet bedankt. Het klinkt wel altijd zo schattig zo'n kleintje die bedankt/groet.

Printje schreef:Ik vind dit ook erg belangrijk en probeer hem, door het zelf ook te doen, al vanaf kleins af een mee te geven. Ik leerde hem al snel te groeten als je binnenkomt of weggaat en te bedanken wanneer je iets krijgt etc.

+1,hij doet dat ook al heel goed en hij zegt tegen echt iedereen hallo en als we weggaan doei of doeg.
dankjewel zeggen doet hij nog niet maar zijn we hem wel aan het leren.

Van de week was zo grappig. Ik liep samen met m'n moeder en dochter naar de supermarkt. Er liep een vrouw vlakbij ons. Dus mijn dochter zegt op haar uberhoge stemmetje: "hallo". Maar die mevrouw zei dus niks terug. Dus dochter zei: "hallo... Hallo!!.. Hallo!!... HALLOOOOOO!!!!!!". Net zo lang tot die mevrouw haar ook begroette.

Bij m'n moeder in de winkel is het ook zo erg. Daar krijgt ze altijd een plakje kip. Maar zij noemt dat dus pik. Dus dan stormt ze de winkel binnen: " Omaaa, pik!! Pik! Omaaa!". En die klanten maar raar kijken.
Dan krijgt ze een plakje en dan roept ze: "dankieee!!". Ze heeft het amper doorgeslikt en roept "meer, meer!". En dan begint het riedeltje van voor af aan.

Uiteindelijk wil ik natuurlijk wel dat hij beleefd is, groet en een handje geeft, maar nu hoeft dat van mij nog niet. Mijn zoon is erg van het kat-uit-de-boom-kijken en dat begint pas de laatste maand een beetje minder te worden. Zodra hij zich in de buurt van andere (nieuwe) mensen ook meteen op zijn gemak voelt gaan we werken aan het groeten en handjes geven, maar nu ga ik het niet afdwingen, ik heb veel liever dat hij zich prettig voelt en op zijn tempo kan ontdooien. Denk dat ik hem daardoor uiteindelijk ook meer zelfvertrouwen meegeef. Kusjes geven hoeft ie van mij nooit, alleen bij opa en oma vraag ik hem wel eens of ie oma ook een kus geeft, maar als ie dan nee zegt is het ook prima.

Linda schreef:Van de week was zo grappig. Ik liep samen met m'n moeder en dochter naar de supermarkt. Er liep een vrouw vlakbij ons. Dus mijn dochter zegt op haar uberhoge stemmetje: "hallo". Maar die mevrouw zei dus niks terug. Dus dochter zei: "hallo... Hallo!!.. Hallo!!... HALLOOOOOO!!!!!!". Net zo lang tot die mevrouw haar ook begroette.

Bij m'n moeder in de winkel is het ook zo erg. Daar krijgt ze altijd een plakje kip. Maar zij noemt dat dus pik. Dus dan stormt ze de winkel binnen: " Omaaa, pik!! Pik! Omaaa!". En die klanten maar raar kijken.
Dan krijgt ze een plakje en dan roept ze: "dankieee!!". Ze heeft het amper doorgeslikt en roept "meer, meer!". En dan begint het riedeltje van voor af aan.

haha al.ex roept in de supermarkt keihard tomme, domme en hij bedoelt tomaten (is hij gek op). maar het lijk net alsof hij iets anders zegt

T. móet niks van ons, al vraag ik hem wel altijd om te zwaaien als we ergens weg gaan of als iemand bij ons weggaat, maar als hij er dan op dat moment geen zin in heeft is dat ook prima. Dingen als sorry en dank je wel zeggen zal hij van ons ook niet móeten straks (nu kan hij dat sowieso nog niet) maar ik zal hem wel leren dat het netjes is om te zeggen en door het zelf voor te doen zal hij het vanzelf wel oppikken.