Je relatie als jonge ouders - update?

Stofzuiger ik zou ook niet zonder mijn werk kunnen, ik was zoooo blij toen het verlof voorbij was en het echte gewone leven weer begon. Thuiszitten is echt niets voor mij, die combi werken-thuis is ideaal voor mij en heb ik ook echt nodig.

Ik zal het ook echt weer heerlijk vinden om straks te gaan werken!

Pippa schreef:Dat is het ook hoor Luce, maar bedoelde gewoon dat ik er dan nog wel een beetje in kan komen, want je zult toch moeten werken met een (klein) beetje energie.

een dag met een kleine (huil)baby kost ook heel veel energie. Ik had de slaap harder nodig dan mijn man. Hij had het fysiek nodig, ik vooral mentaal.

Bij ons was het de eerste maanden vooral standje overleven. Werken aan de relatie kwam toen niet in ons woordenboek voor. We hadden er al genoeg aan om onszelf staande te houden, laat staan dan ook nog energie te moeten steken in je relatie. Dat kwam later pas weer, toen onze dochter ook wat minder huilde.

Printje schreef:Stofzuiger ik zou ook niet zonder mijn werk kunnen, ik was zoooo blij toen het verlof voorbij was en het echte gewone leven weer begon. Thuiszitten is echt niets v
oor mij, die combi werken-thuis is ideaal voor mij en heb ik ook echt nodig.

Oh, dat heb ik ook. Ik werk nu af en toe de donderdag alweer en dat geeft me echt energie. Even niet moeder zijn is af en toe echt heerlijk.

Ik vind het soms ook heel pusherig, dat mensen alsmaar roepen dat je wel aan je relatie moet werken. Natuurlijk is je relatie belangrijk, maar als je als gezin in een zware situatie zit dan is extra druk op je schouders wel het allerlaatste wat je kunt gebruiken. Ik denk dat het soms ook wel goed is om er tijdelijk in te berusten dat er even niet zoveel energie is als je wel zou willen en genoeg vertrouwen te hebben in de veerkrachtigheid van je relatie om te geloven dat je er wel samen doorheen komt, ook al ga je niet wekelijks uit eten.

Luce schreef:

Printje schreef:Stofzuiger ik zou ook niet zonder mijn werk kunnen, ik was zoooo blij toen het verlof voorbij was en het echte gewone leven weer begon. Thuiszitten is echt niets v
oor mij, die combi werken-thuis is ideaal voor mij en heb ik ook echt nodig.

Oh, dat heb ik ook. Ik werk nu af en toe de donderdag alweer en dat geeft me echt energie. Even niet moeder zijn is af en toe echt heerlijk.

Sommige mensen snappen dat echt niet, die zijn het liefste bij hun baby...nou ik vond het juist leuker worden toen R ouder werd en ik weer ging werken, continue met een baby bezig zijn is niet mijn ding.

Ik ben op school dan wel geen moeder maar wel kleuterjuf hahaha soms bijna hetzelfde;) Maar ik vind het genieten, gewoon eens geen gedoe met flesjes/luiers etc maar gewoon mijn ding doen. Het zwangerschapsverlof hoeft voor mij ook echt niet uitgebreid te worden..

Susan schreef:Ik heb de eerste keer echt heel veel pijn gehad, toen kon ik een week amper bewegen en ik slikte het maximum aantal paracetamol per dag. Pas toen de kraamzorg weg was kon ik weer een beetje zitten en lopen. Toen ben ik de eerste dag meteen veel te ver gaan lopen, daarna was ik helemaal kapot.

De tweede keer voelde ik me wel een stuk beter en toen was ik wel gewoon op, maar toch was de eerste keer dat ik echt weer een flink eind ging lopen wel heel zwaar. Ik weet nog dat ik toen tegen mijn moeder zei dat het best wel tegenviel en vanaf dat moment pakte Ezra me elke keer bij de hand en bracht me terug naar het bankje als ik opstond.

Ah wat lief!

Mijn jongste is nu 2,5 maand en ik merk nu dat er weer wat meer ruimte komt voor andere dingen. Hij slaapt nu in ieder geval 3 uur achter elkaar waardoor je de nachten kan verdelen. En dat merk je meteen zo goed in je lichamelijke gesteldheid. Ik merk dat het standje 'overleven' langzaam verdwijnt en we nu beginnen te genieten van ons gezin samen en dat ons ook dichterbij elkaar brengt. Ruzie hebben we eigenlijk nauwelijks gehad de afgelopen maanden. Gelukkig.

Luce schreef:Mijn jongste is nu 2,5 maand en ik merk nu dat er weer wat meer ruimte komt voor andere dingen. Hij slaapt nu in ieder geval 3 uur achter elkaar waardoor je de nachten kan verdelen. En dat merk je meteen zo goed in je lichamelijke gesteldheid. Ik merk dat het standje 'overleven' langzaam verdwijnt en we nu beginnen te genieten van ons gezin samen en dat ons ook dichterbij elkaar brengt. Ruzie hebben we eigenlijk nauwelijks gehad de afgelopen maanden. Gelukkig.

Fijn dat het langzaamaan iets beter gaat, daarom heb ik nu al zoiets van dat kleine baby is maar zo even, ik probeer er van te genieten maar weet ook dat het echt niet mijn ding is maar dat het maar tijdelijk is. En wie weet is het een hele andere baby en valt het allemaal mee maar ik ga er liever wat negatiever in staan dan dat ik de vorige keer deed.

ik ben wel heel benieuwd hoe ik het nu ga ervaren. Veel erger dan bij Y. kunnen we het haast niet krijgen, ik hoop heel erg dat dit kindje in ieder geval wat minder huilt, dat zou al zo'n hoop schelen.

Rejoy. schreef:ik ben wel heel benieuwd hoe ik het nu ga ervaren. Veel erger dan bij Y. kunnen we het haast niet krijgen, ik hoop heel erg dat dit kindje in ieder geval wat minder huilt, dat zou al zo'n hoop schelen.

Ik ben daar bij mezelf ook erg benieuwd naar, zo erg huilen als Y heeft R volgens mij niet gedaan maar ik ga er voor mezelf gewoon liever negatiever in staan dan positiever, of beter gezegd ik bekijk het minder rooskleurig als bij R omdat ik weet dat het ook heeeeeel anders kan als een lief babytje dat eet/slaapt en poept.