Je relatie als jonge ouders - update?

Daarom alleen al ben ik nu zo blij dat ik geen borstvoeding geef.. Wij wisselen het nu af in de nacht (1e en 2e fles). Ik had dat echt niet getrokken als ik elke nacht alleen moest doen. Sowieso trekt mijn man het veel beter om de nachtvoedingen te doen. Het komt regelmatig voor dat ik een nacht door slaap en hij de voedingen doet. Gewoon omdat ik dan geen energie meer heb. Ik zou echt niet met een vent kunnen leven die denkt dat hij alles aan mij over kan laten. Dikke doei.

Maar als je man gewoon 5 dagen in de week werkt, en jij de eerste periode niet, is het niet heel gek toch, dat je je man laat doorslapen en je zelf de nachten pakt? Dat zou ik begrijpen in ieder geval. Niet altijd, maar doordeweeks in ieder geval.

Dat is iets anders dan dat hij het weigert. Mijn man werkte overigens ook 5 dagen in de week, maar deed het ook gewoon. Ik was lichamelijk niet in orde en daarnaast zei hij 'jij hebt 3 maanden lang maar 4/5u per nacht geslapen tijdens de zwangerschap, dus pak nu maar eens je rust' En eerlijk gezegd vind ik dat ook meer dan terecht.

Dat is het ook hoor Luce, maar bedoelde gewoon dat ik er dan nog wel een beetje in kan komen, want je zult toch moeten werken met een (klein) beetje energie.

Luce schreef:Daarom alleen al ben ik nu zo blij dat ik geen borstvoeding geef.. Wij wisselen het nu af in de nacht (1e en 2e fles). Ik had dat echt niet getrokken als ik elke nacht alleen moest doen. Sowieso trekt mijn man het veel beter om de nachtvoedingen te doen. Het komt regelmatig voor dat ik een nacht door slaap en hij de voedingen doet. Gewoon omdat ik dan geen energie meer heb. Ik zou echt niet met een vent kunnen leven die denkt dat hij alles aan mij over kan laten. Dikke doei.

Ik geef dan wel bv en dus deed ik de nachten alleen, maar we hadden dan wel afgesproken dat als mijn man vrij was hij zijn bed uit ging in de vroege ochtend met de oudste (die altijd rond zessen wakker is) dus vaak zat hij dan zaterdag en zondag om 6 uur beneden en kon ik slapen tot 9 of 10 uur!

Pippa schreef:Maar als je man gewoon 5 dagen in de week werkt, en jij de eerste periode niet, is het niet heel gek toch, dat je je man laat doorslapen en je zelf de nachten pakt? Dat zou ik begrijpen in ieder geval. Niet altijd, maar doordeweeks in ieder geval.

Maar het is voor de moeder ook heel zwaar hoor, de eerste periode met een baby. Je hebt geen verlof gekregen zodat je tijd hebt om al je bibliotheekboeken eens uit te lezen. Ik vind het altijd zo'n non-argument dat mannen naar hun werk moeten. Ja, ik snap het wel als je, net als Liadan, samen afspreekt dat, omdat vrouw nou eenmaal de nachtvoedingen doet, het geen zin heeft dat de man ook wakker is en dat hij daarom af en toe ergens anders slaapt, maar sommige mensen hebben echt zo'n houding dat de man meer recht heeft op slaap omdat de vrouw toch thuis is, daar kan ik niet zo goed tegen.

O maar daar kan ik ook niet tegen, je hebt samen een kind, dus daar moet je ook samen voor zorgen. Maar de verdeling zal per gezin wel verschillen denk ik! Ligt er ook aan hoe jij je als (net) mama zult voelen.

Ik dus ook niet. Daarnaast, de vrouw is 9 maanden zwanger wat een hele aanslag is op je lijf. Ik heb bij beide zwangerschappen echt tijd nodig gehad om lichamelijk te herstellen. Mijn man had juist meer energie dan mij, zelfs toen hij 5 dagen werkte en er elke nacht uit ging. Zoals Susan al zegt, die weken heb je niet om je bibliotheekboeken uit te lezen. Het is om te herstellen van een behoorlijk heftige lichamelijke periode.

Dat lijkt me vrij logisch dat dat de reden is van het verlof en niet om boeken te lezen.

Nee, maar ik lees en hoor het wel vaker. 'oh, dus jij doet nu alle nachtvoedingen zeker? Nu je man 5 dagen moet werken en jij de hele dag thuis zit?'

O ik dacht dat je het op mij persoonlijk bedoelde Maar ik hoorde het laatst een collega zeggen tegen een zwangere collega "Straks lekker uitrusten jij, lekker lang vrij zeg"

Nee, ik bedoelde in het algemeen

Oh ja, die opmerking hoor je wel vaker idd.

De eerste maanden is toch wel afzien. Je wordt geleefd. Je rutme wordt op zijn kop gegooid, slaaptekort. Wij weten nu dat we gezellig zijn als we voldoende hebben geslapen. We hebben de eerste maanden veel op elkaar gemopperd en gezeurd. Toen zoonlief goed ging slapen verdwenen de ruzies e.d. Gelukkig ook weer.

Onze relatie is wel verbeterd, we bespreken en overleggen veel meer.

Zo dacht ik ook weleens Pippa, echter sliep ik tijdens de zwangerschap amper, je lijf heeft echt de tijd nodig om vanalles te herstellen. Ik was blij als ik de dag doorkwam op het kleine beetje energie wat ik nog had.

Hier waren de eerste maanden, om meerdere redenen, niet de beste tijd uit onze relatie. Een kleine baby veranderd nu eenmaal een hoop denk ik. Nu staan we er al anders in, weten van ons beiden dat we die eerste tijd met een baby nu niet echt de leukste tijd vinden en we kijken er nu gewoon in het geheel anders tegenaan.


Edit: ik heb nooit het idee gehad trouwens dat ik moest herstellen na de bevalling, voelde me meteen weer helemaal prima en was meteen weer op de been juist.

Ik dacht bij de eerste ook van tevoren dat ik de nachtvoedingen wel zou doen als mijn man moest werken maar ik was gesloopt. Ik kon het vaak echt niet opbrengen om 'snachts de fles te geven. Mijn man heeft de eerste 2-3 maanden dan ook de meeste nachtvoedingen gegeven gelukkig.
Nu bij M. geef ik ze bijna altijd, ik ben nu minder moe omdat zij beter slaapt dan dat J. deed.

Ik voelde me alsof ik onder een vrachtwagen had gelegen. Ijzerinfuus gehad, bloeddruk was raar, om over mijn gehavende onderkant nog maar te zwijgen.
Hoge koorts door ws uitputting en stuwing, en wilde eigenlijk alleen maar huilen en slapen, en aan beide kwam ik niet eens toe.

ow jeetje Stofzuiger, nee dat kan ik echt niet zeggen. Ik was meteen na de bevalling weer helemaal fit. Ben alleen onder de douche gegaan en heb vrijwel niet in bed gelegen, een paar dagen na de bevalling deed ik zelf alweer boodschappen, heb echt totaal nergens last van gehad (behalve emotionele buien dan)

Ik heb de eerste keer echt heel veel pijn gehad, toen kon ik een week amper bewegen en ik slikte het maximum aantal paracetamol per dag. Pas toen de kraamzorg weg was kon ik weer een beetje zitten en lopen. Toen ben ik de eerste dag meteen veel te ver gaan lopen, daarna was ik helemaal kapot.

De tweede keer voelde ik me wel een stuk beter en toen was ik wel gewoon op, maar toch was de eerste keer dat ik echt weer een flink eind ging lopen wel heel zwaar. Ik weet nog dat ik toen tegen mijn moeder zei dat het best wel tegenviel en vanaf dat moment pakte Ezra me elke keer bij de hand en bracht me terug naar het bankje als ik opstond.

Printje schreef:ow jeetje Stofzuiger, nee dat kan ik echt niet zeggen. Ik was meteen na de bevalling weer helemaal fit. Ben alleen onder de douche gegaan en heb vrijwel niet in bed gelegen, een paar dagen na de bevalling deed ik zelf alweer boodschappen, heb echt totaal nergens last van gehad (behalve emotionele buien dan)

Mijn lijf was echt gewoon totaal van slag. Het enige wat ik heerlijk vond uit de eerste tijd is dat ik weer mocht eten wat ik wilde omdat mijn zwangerschapsdiabetes over was.

Plaste aan het eind van de zwangerschap ook ketonen, komt voor bij mensen die flink lijnen of heel veel overgeven, zoveel energie vroeg mijn zwangerschap van mijn lijf, ik at mezelf op. Kwam aan van baby en vocht.

Susan, die pijn herken ik wel door alle hechtingen en enorme aambeien van het gewicht wat ik maanden droeg en de bevalling, ging op mijn knieen in en uit bed, kon niet gewoon gaan zitten de eerste 2 weken (waarom heb ik eigenlijk weer babykriebels???)

De eerste maanden waren er heel veel irritaties heen en weer. Weinig slaap en ook gewoon wederzijds onbegrip. Hij begreep niet dat mijn verlof niet vrijheid blijheid voor mij was, maar dat ik het echt als loodzwaar ervaarde om hele dagen thuis te zijn met een baby die 20 uur per dag huilen.
Mijn vriend vond de eerste maanden ook echt helemaal niet leuk, en ik voelde me heel erg afgewezen omdat hij voor mijn gevoel Luuk afwees. Nu begrijp ik hem beter, de eerste maanden waren ook gewoon niet leuk, maar ik durfde dat toen niet toe te geven omdat het voelde als falen.

Nu gaat het steeds beter. We hebben meer tijd voor elkaar, kunnen beter praten, en gaan ook gewoon steeds meer wennen aan ons nieuwe leven. Gelukkig vind hij Luuk nu ook heel erg leuk, dus die gezamelijkeenorme liefde delen we, en dat voelt wel heel bijzonder.

Ik hoop dat het hier echt gaat schelen dat we gewoon van elkaar weten dat we de eerste maanden niet leuk vinden en dat we elkaar er door heen moeten helpen. We weten wat het inhoudt een kleine baby en de vorige keer hebben we het gewoon te rooskleurig gezien allemaal. Dus hopelijk zal het dipje na de geboorte van de tweede minder zijn of uitblijven.

Hier gaat het eigenlijk wel goed. Bij ons kwam het in het begin ook heel veel op mij neer omdat mijn vriend naast fulltime werk ook nog ee n studie deed. Dus begrijpelijk, maar zwaar was het soms wel, vooral toen er meer voedingen op 1 dag waren en ik er nog bij kolfde. Gelukkig kreeg ik de eerste weken hulp van onze moeders en zusje, dat ik me helemaal op ons kindje kon focussen, heel lief.Inmiddels heb ik wel mijn baan van 3 dagen opgezegd en nu alleen een schoonmaakbaantje van 1 dag per week voor het zomerseizoen. Daardoor is het nu prima te doen, eerder vond ik het toch wel heel pittig met alle reistijd er nog bij. Ons 'bedleven' om het zo maar te zeggen staat wel op een lager pitje, ook omdat onze zoon bij ons op de kamer slaapt. Maar ik vind dat voor nu geen probleem en mijn vriend zegt ook dat hij het voor nu geen probleem vind, het wordt vast wel weer beter.

Echt ruzies hebben wij nog niet gehad, wel eens wat meningserschillen.

Ik heb soms wel het idee dat mijn vriend onderschat hoeveel werk je nog hebt van zo'n klein mannetje, maar echt ee probleem is dat niet nu ik meer thuis ben. Daarvoor vond ik het wel vervelend, vooral na een dag werken.

Ik ben wel blij dat ik mijn werk heb, er even tussenuit... Hoeveel ik ook van ze hou en hoe erg ik ze ook mis als ik aan het werk ben, het is toch even lekker om iets anders om handen te hebben.
Meestal laad ik meer op van een ochtend werken als een ochtend thuis.