Je relatie als jonge ouders - update?

Een tijd terug heb ik het topic 'je relatie als jonge ouders' geopend hier. Daar kwamen best wel heftige verhalen naar boven van jonge gezinnetjes waar het allemaal niet over rozen ging.

Ben eigenlijk wel benieuwd hoe het nu met die gezinnetjes gaat, we zijn nu toch ruim een half jaar verder denk ik?

Intussen hebben we een nieuwe baby-boom gehad op het forum, ben ook benieuwd naar nieuwe ervaringen, of het mee of tegen valt, etc.

Hier valt het mee. Ons gezin draait net als we eerder ook altijd deden. Maar kan me goed indenken dat het bij anderen minder soepel verloopt. Hoe is t nu bij jou Stoffie?

Buiten de start die we met B hebben gehad en de daarbij horende slopende eerste weken valt het mij nu alles mee.
B. slaapt meer dan geweldig goed, dus van moeheid kunnen we niet spreken. We hebben ook gewoon nog tijd voor onszelf en voor elkaar, want als B wakker is, is ze ontzettend tevreden. Als ze 15 min op een dag huilt is dat veel.

Na de stress van het afstuderen gaat het goed! Ben alleen benieuwd hoe het gaat als ik onregelmatig ga werken..

Ben eigenlijk wel erg benieuwd hoe het nu bij Chipa gaat.

Hier gaat het redelijk goed, beetje last van stress en zenuwen nu de operatie van mijn vriend dichterbij komt. Ik merk het bij hem ook wel, toch een beetje snel chagrijnig en geïrriteerd. Denk dat als de operatie achter de rug is en hij herstelt is wel weer beter wordt.
We zijn bezig met onze bruiloftsvoorbereidingen, dus goed gaat het wel

Nou wij vallen vast niet onder jonge ouders maar het is hier een maand of 2-3 echt k*t gegaan na de geboorte van M. We hadden elke dag meerdere keren ruzie en ik vond het gewoon echt niet leuk meer. Inmiddels is de rust een beetje terug en gaat het weer veel beter, we hebben geen ruzie meer en hebben het weer leuk samen.

Nu we al maanden op het zelfde ritme zitten gaat het goed. Ik weet wat ik moet doen en hij ook. Mijn man moet 2 avonden S verzorgen (bij de oppas/kdv ophalen, eten geven, eten koken voor ons, wassen en fles geven) en dat gaat ook goed. Hij vond het eerst heel eng waardoor ik telkens werd gebeld op mijn werk, maar hij heeft nu de smaak te pakken.
S slaapt goed door dus we hebben geen slaapgebrek meer. In het begin konden we soms nog aardig op elkaar mopperen door het slaapgebrek. Echte ruzies hebben we niet gehad, maar dat mopperen op elkaar waren we ook niet meer 'gewend'.
S draait nu eigenlijk gewoon mee in ons gezin. We hebben genoeg tijd voor elkaar en in het weekend gaan we ook elke week iets doen met ons gezin. Huishouden doen we samen. Ik meer als hem want ben meer thuis, maar als hij iets ziet helpt hij mee zonder moppers.
Vind dat hij het heel goed doet als vader en nooit te beroerd is om ook even een luier te verschonen oid. Sterker nog, hij vind alles zo leuk om te doen dat ik meestal zondags echt niets hoef te doen qua verzorging.
Enige waar ik me nog steeds soms wel eens aan irriteer is dat als ik thuis ben ik 100 vragen krijg (hoe moet je zus doen? Hoe moet je zo doen?) terwijl als ik weg ben het ook goed gaat.

Maar kan me wel indenken dat niet iedere relatie goed blijft gaan als er een kindje bij is. Het is een hele verandering en als je het niet samen doet (huishouden, kind etc) dan begrijp ik het wel als iemand het niet meer trekt.

Poisongirl schreef:Hier valt het mee. Ons gezin draait net als we eerder ook altijd deden. Maar kan me goed indenken dat het bij anderen minder soepel verloopt. Hoe is t nu bij jou Stoffie?

Goed, echt goed. De eerste maanden waren pittig door het vele huilen wat de mannen deden, dus allebei veel slaap te kort en dan worden kleine irritaties al snel big issues. Nu loopt alles prima, hebben onze draai gevonden en genieten enorm van die twee, vooral als we samen thuis zijn (al is dat vrij zeldzaam op het moment) zodat we lekker kunnen spelen met allebei, heerlijk

*

ik weet niet of ik het oude topic gereageerd heb,Maar wij hebben ook een flinke dip gehad in onze relatie in begin toen V geboren werd.
Nu gaat het veel beter,mijn vriend zorgt 1 dag in de week de hele dag voor V,die dag ben ik de hele dag werken van 7.45 tot 21.15.We hebben nog weleens ruzie,maar ja dat hoort er bij.Ik persoonlijk vond het 1e jaar overleven,niet alleen qua zorg voor V maar voor onze relatie.

Fearie schreef:Ben eigenlijk wel erg benieuwd hoe het nu bij Chipa gaat.

Hier gaat het redelijk goed, beetje last van stress en zenuwen nu de operatie van mijn vriend dichterbij komt. Ik merk het bij hem ook wel, toch een beetje snel chagrijnig en geïrriteerd. Denk dat als de operatie achter de rug is en hij herstelt is wel weer beter wordt.
We zijn bezig met onze bruiloftsvoorbereidingen, dus goed gaat het wel

Ik ben daar eigenlijk ook wel benieuwd naar, hoe het nu met haar/hun gaat.

Floor schreef:

Fearie schreef:Ben eigenlijk wel erg benieuwd hoe het nu bij Chipa gaat.

Hier gaat het redelijk goed, beetje last van stress en zenuwen nu de operatie van mijn vriend dichterbij komt. Ik merk het bij hem ook wel, toch een beetje snel chagrijnig en geïrriteerd. Denk dat als de operatie achter de rug is en hij herstelt is wel weer beter wordt.
We zijn bezig met onze bruiloftsvoorbereidingen, dus goed gaat het wel

Ik ben daar eigenlijk ook wel benieuwd naar, hoe het nu met haar/hun gaat.

Naar jou ben ik ook heel benieuwd Floor!

Hier is het echt niet altijd even makkelijk (geweest), hoewel het de laatste tijd wel wat beter gaat. Toen T net geboren was, was ik zo'n 6 tot 8 uur op een dag bezig met voeden. Daarnaast had ik ook écht mijn rust nodig, dus het huishouden kwam er niet van. Man zat vooral te computeren en deed niets (ja, de afwas. En dat vond hij al heel wat). Als ik niet kookte, werd er niet gegeten en als ik niet waste dan zaten we gewoon na een paar dagen zonder spuugdoekjes en schone kleren 'S nachts had T regelmatig last van krampjes, waarbij man zich omdraaide en verder sliep. Dat heeft voor de nodige spanningen tussen ons gezorgd. Dat ik vaak dacht dat ik vast overdreef door mijn hormonen en daardoor mijn mond niet opentrok zal vast ook niet geholpen hebben. Tegenwoordig gaat het wel beter, hoewel ik hem nog steeds om veel moet vragen. Uit zichzelf doet hij nog steeds niet snel dingen in de verzorging van T of in het huishouden, maar als ik hem wat vraag doet hij het wel meteen en zonder mopperen. In het begin had ik vaak het idee een alleenstaande moeder te zijn. Dat is nu gelukkig een stuk minder.

Tiramisu schreef:. In het begin had ik vaak het idee een alleenstaande moeder te zijn. Dat is nu gelukkig een stuk minder.

Dit is heel herkenbaar,heb vaak gedacht dat een alleenstaande moeder het makkelijker had,die had de irritaties er niet bij van een vriend die niks doet/deed.

mauwmauw schreef:

Tiramisu schreef:. In het begin had ik vaak het idee een alleenstaande moeder te zijn. Dat is nu gelukkig een stuk minder.

Dit is heel herkenbaar,heb vaak gedacht dat een alleenstaande moeder het makkelijker had,die had de irritaties er niet bij van een vriend die niks doet/deed.

Ik lees en hoor dat van veel meer nieuwe mama's dat zodra de kleine er is de man het af laat weten, vind dat jammer om te lezen. En dan kan ik me dus blijkbaar echt prijzen met mijn vent

PM me maar als je wat wilt weten, ik zet hier niks meer neer.

Onze relatie is eigenlijk het laatste half jaar verbeterd! Ook ten opzichte van voor E er was. We hebben beide het gevoel dat E ons geluk completer maakt... We waren toen ook gelukkig, maar nu gelukkiger! Daarnaast hebben we wel eens ruzie/ meningverschillen, we bekken dan even lekker tegen elkaar en dat klaart de lucht dan ook weer.

Ik prijs mezelf heel erg gelukkig met een hele betrokken papa en een gweldige dochter!

Ik vind dat zó raar, kerels die denken dat ze niks hoeven te doen qua verzorging en huishouden na het krijgen van een kleintje. Het is toch: WIJ krijgen een kind..?

Fearie schreef:

mauwmauw schreef:

Tiramisu schreef:. In het begin had ik vaak het idee een alleenstaande moeder te zijn. Dat is nu gelukkig een stuk minder.

Dit is heel herkenbaar,heb vaak gedacht dat een alleenstaande moeder het makkelijker had,die had de irritaties er niet bij van een vriend die niks doet/deed.

Ik lees en hoor dat van veel meer nieuwe mama's dat zodra de kleine er is de man het af laat weten, vind dat jammer om te lezen. En dan kan ik me dus blijkbaar echt prijzen met mijn vent

Ja inderdaad, mijn vriend heeft vanaf het begin ook gewoon gezorgd voor M. Terwijl hij wel uit een cultuur komt waarbij de vrouw voor alles kan opdraaien.



Hier gaat eigenlijk alles op rolletjes, we praten goed, m slaapt goed dus we slapen alle drie goed. Het gaat ons makkelijk af.

De vriend van een goede vriendin slaapt zelfs niet eens bij haar omdat hij niet lekker slaapt als zij aan het voeden is 's nachts. Hij slaapt tegenwoordig op zolder en komt 's ochtends even vragen hoe de nacht is geweest.. Belachelijk toch?! Ik prijs mezelf ook zeer gelukkig met een betrokken vriend en papa!

Sophiee schreef:De vriend van een goede vriendin slaapt zelfs niet eens bij haar omdat hij niet lekker slaapt als zij aan het voeden is 's nachts. Hij slaapt tegenwoordig op zolder en komt 's ochtends even vragen hoe de nacht is geweest.. Belachelijk toch?! Ik prijs mezelf ook zeer gelukkig met een betrokken vriend en papa!

Oh dan had hij helemaal ergens anders mogen slapen. Wat een fietsbel zeg.

SarahKey schreef:

Sophiee schreef:De vriend van een goede vriendin slaapt zelfs niet eens bij haar omdat hij niet lekker slaapt als zij aan het voeden is 's nachts. Hij slaapt tegenwoordig op zolder en komt 's ochtends even vragen hoe de nacht is geweest.. Belachelijk toch?! Ik prijs mezelf ook zeer gelukkig met een betrokken vriend en papa!

Oh dan had hij helemaal ergens anders mogen slapen. Wat een fietsbel zeg.

Echt he! Ik erger me regelmatig dood aan hem. Als mijn vriend zo deed, had hij echt kunnen vertrekken hoor. Hoewel.. dan was hij waarschijnlijk al niet mijn vriend geweest..

Sophiee schreef:

SarahKey schreef:

Sophiee schreef:De vriend van een goede vriendin slaapt zelfs niet eens bij haar omdat hij niet lekker slaapt als zij aan het voeden is 's nachts. Hij slaapt tegenwoordig op zolder en komt 's ochtends even vragen hoe de nacht is geweest.. Belachelijk toch?! Ik prijs mezelf ook zeer gelukkig met een betrokken vriend en papa!

Oh dan had hij helemaal ergens anders mogen slapen. Wat een fietsbel zeg.

Echt he! Ik erger me regelmatig dood aan hem. Als mijn vriend zo deed, had hij echt kunnen vertrekken hoor. Hoewel.. dan was hij waarschijnlijk al niet mijn vriend geweest..

haha ja als je het zo gaat bekijken.

Mijn man heeft twee nachten in de logeerkamer geslapen maar toen was hij ziek, had knallende koppijn (van het slaapgebrek) en bleef spugen.
De andere nachten werd hij wel wakker, kwam er niet uit (hoefde van mij niet door de week, alleen in het weekend) zei Siem altijd even gedag, knuffelde even met hem en na de voeding sliepen we allebei weer in. Maar door de weeks deed hij vaak de laatste avondfles zodat ik al naar bed kon op tijd. Was ook fijn.
Maar elke keer ergens slapen omdat je niet tegen de voedingen kunt, tjonge zeg.

Snap sommige mannen ook echt niet, alsof de kaboutertjes alles schoonmaken in huis en je kind verschoont zichzelf wel.

Sophiee schreef:De vriend van een goede vriendin slaapt zelfs niet eens bij haar omdat hij niet lekker slaapt als zij aan het voeden is 's nachts. Hij slaapt tegenwoordig op zolder en komt 's ochtends even vragen hoe de nacht is geweest.. Belachelijk toch?! Ik prijs mezelf ook zeer gelukkig met een betrokken vriend en papa!

Ik vind dat eerlijk gezegd niet zo raar. Mijn vriend heeft heel vaak op een matras in de babykamer geslapen omdat onze zoon vaak de halve nacht huilde en veel voedingen wilde, dan kon hij tenminste nog slapen in plaats van dat we allebei niet sliepen. Als je hier beiden geen probleem mee hebt dan vind ik het ook niet belachelijk.

Liadan schreef:

Sophiee schreef:De vriend van een goede vriendin slaapt zelfs niet eens bij haar omdat hij niet lekker slaapt als zij aan het voeden is 's nachts. Hij slaapt tegenwoordig op zolder en komt 's ochtends even vragen hoe de nacht is geweest.. Belachelijk toch?! Ik prijs mezelf ook zeer gelukkig met een betrokken vriend en papa!

Ik vind dat eerlijk gezegd niet zo raar. Mijn vriend heeft heel vaak op een matras in de babykamer geslapen omdat onze zoon vaak de halve nacht huilde en veel voedingen wilde, dan kon hij tenminste nog slapen in plaats van dat we allebei niet sliepen. Als je hier beiden geen probleem mee hebt dan vind ik het ook niet belachelijk.

Eens. vind het niet direct belachelijk hoe het omschreven wordt. Wanneer de vader in kwestie verder niets doet, ok...maar ligt wel aan verdere houding. Waarom moet hij ook wakker zijn als er gevoed moet worden? als je er goede afspraken over maakt is er toch geen probleem lijkt mij?