Aaargh!

Kriebels! Ik heb zoveel last van babykiebels. Probeer het weg te stoppen maar dat lijkt steeds minder te lukken.. Heel irritant is het. Ik geniet nu ook volop maar toch denk ik elke keer dat een baby zooo leuk zou zijn...

Al die leuke kinders hier ook

Jullie wilden toch ook een tweede, of vergis ik me nu? Binnenkort? Kan ook zijn dat ik in de war ben met iemand anders

Waarom ga je er dan niet gewoon voor?

Razz_ schreef:Waarom ga je er dan niet gewoon voor?

Mijn gedachte!

We hadden een tijdje geleden bedacht dat eind van dit jaar leuk zou zijn om ervoor te gaan (weet niet of ik dat hier ergens gezegd heb) maar het is nu gewoon helemaal niet handig, financieel en met nieuwe baan.
Maar man man.. We wonen nu in een heerlijk huis, en hebben een nieuwe auto waar alles in zou passen

Ik wil niet vervelend doen, maar zo is er toch altijd wel iets te bedenken waarom het nu niet ideaal zou zijn? Het 100 procent ideale moment bestaat niet.

Megara schreef:Ik wil niet vervelend doen, maar zo is er toch altijd wel iets te bedenken waarom het nu niet ideaal zou zijn? Het 100 procent ideale moment bestaat niet.

Oh dat is zeker waar. Dat vertel ik ook altijd tegen vriendinnen die twijfelen haha. Maar financieel kan het nu echt even niet. En daarom moet ik ook eerst mezelf goed neerzetten in nieuwe uitdagende functie. Hiervoor heb ik veel stage gelopen en hebben we nu gewoon geen buffer meer.

Ik denk dat het nu ook alleen maa erger wordt omdat het echt niet kan maar verder wel heel leuk zou zijn. Maar ja, je schakelt het niet zomaar uit hè. Ik probeer er al niet meer echt over te praten tegen mijn vriend.

En nu voel ik me een zeur, want heb natuurlijk al een prachtige zoon.

Elodie schreef:En nu voel ik me een zeur, want heb natuurlijk al een prachtige zoon.

Dat maakt je toch geen zeur? Ik denk dat je voor een tweede net zo goed sterke babykriebels kunt hebben... Vervelend dat jullie er nog niet aan toe kunnen geven!

Die baby zit er dan nog eens 9 maanden in hoor, komt allemaal wel goed. Zie je dan toch wel.. Misschien duurt het ook wel eventjes voor je daadwerkelijk zwanger bent.

Ik zou er voor gaan!

Ja dat heb je wel gezegd inderdaad. En ik snap je gedachtengang wel om even te wachten. Ik weet alleen niet of me dr ook door zou laten tegenhouden

Zoon was niet gepland en situatie was verre van ideaal maar dat is ook helemaal goed gekomen. Maar nu ik het kan plannen is dat gewoon eng. Daarbij wil mijn vriend ook dat we eerst wat meer zekerheden hebben. Als hij zou zeggen er nu voor te willen gaan, dan zou ik daar misschien wel in meegaan(door de kriebels want slim zou ik dat eigenlijk niet vinden).

Arden schreef:Ja dat heb je wel gezegd inderdaad. En ik snap je gedachtengang wel om even te wachten. Ik weet alleen niet of me dr ook door zou laten tegenhouden

Haha ik denk het niet hè.. Studie (toch?) en paar kinderen verder dan luister je volgens mij wel naar je gevoel

Aimee schreef:

Elodie schreef:En nu voel ik me een zeur, want heb natuurlijk al een prachtige zoon.

Dat maakt je toch geen zeur? Ik denk dat je voor een tweede net zo goed sterke babykriebels kunt hebben... Vervelend dat jullie er nog niet aan toe kunnen geven!

Eens!

Ik vind financieen eigenlijk wel een dealbreaker.
Het is echt niet leuk als je je zorgen moet maken waar de volgende pak luiers vandaan moet komen. Om maar te zwijgen over de babyuitzet. Iedereen kan wel zeggen dat kan zo goedkoop als je zelf wil maar alsnog ben je wel een paar 100,- verder.

Elodie schreef:

Arden schreef:Ja dat heb je wel gezegd inderdaad. En ik snap je gedachtengang wel om even te wachten. Ik weet alleen niet of me dr ook door zou laten tegenhouden

Haha ik denk het niet hè.. Studie (toch?) en paar kinderen verder dan luister je volgens mij wel naar je gevoel

Precies eerste was wel ongepland trouwens. Maar financien zijn wel belangrijk. Wij hadden er ruimte voor en als dat bij jou financieel niet is, of je denkt van niet, lijkt het me ook beter om even te wachten.

Paper Crown schreef:Ik vind financieen eigenlijk wel een dealbreaker.
Het is echt niet leuk als je je zorgen moet maken waar de volgende pak luiers vandaan moet komen. Om maar te zwijgen over de babyuitzet. Iedereen kan wel zeggen dat kan zo goedkoop als je zelf wil maar alsnog ben je wel een paar 100,- verder.

Over pakken luiers hoeven we ons geen zorgen te maken, zo erg is het gelukkig niet. En wandelwagen, maxi cosi, ledikantje... Alles heb ik nog. Het is meer dat we op dit moment echt even wat recht te trekken hebben financieel omdat ik zo weinig binnen heb gebracht laatste tijd door studie en stage, en we wel zijn verhuisd en een nieuwe auto nodig hadden. Dus mijn nieuwe baan is heel belangrijk. Het is voor niemand fijn als je ergens net werkt en al meteen met verlof zit enzo. (als je al mag blijven...)

Arden schreef:

Elodie schreef:

Arden schreef:Ja dat heb je wel gezegd inderdaad. En ik snap je gedachtengang wel om even te wachten. Ik weet alleen niet of me dr ook door zou laten tegenhouden

Haha ik denk het niet hè.. Studie (toch?) en paar kinderen verder dan luister je volgens mij wel naar je gevoel

Precies eerste was wel ongepland trouwens. Maar financien zijn wel belangrijk. Wij hadden er ruimte voor en als dat bij jou financieel niet is, of je denkt van niet, lijkt het me ook beter om even te wachten.

Hetis dus ook beter. Maar ik vind het wel stom!! Overigens heb ik mijn studie ook nog niet helemaal afgerond. Dit zal in sept en okt gebeuren en dan is het niet handig als ik weer zo misselijk ben.

Hoe gaat het met 3 koters? Druk?

Pff.. Ik word er ook gek van! Heb ook zooooveel last van BABYKRIEBELS! Of, nou ja, eigenlijk eerder zwangerkriebels. Ik wil zo graag weer zwanger zijn, en nog een kindje erbij.. Maar dat zie ik de komende jaren nog niet gebeuren. Helaas..

Het is een tijdje eventjes weg geweest, dat gevoel. Maar dat kwam meer doordat ik amper de tijd had om eraan te denken, zo druk had ik het. Het was in het begin, toen mijn ex en ik net uit elkaar waren, al moeilijk. Want toen wij (zo onverwachts) uit elkaar gingen, zouden we (in dezelfde periode) net voor een 2e kindje gaan. En het klinkt misschien heel stom, maar ik was er zo aan toe, had er zo naartoe geleefd. Naar die maand waarin we het zouden gaan proberen. Maar goed, dat kwam er dus niet van. De eerste weken/maanden daarna heb ik er ook helemaal niet meer aan gedacht. Maar B.randon en ik hebben (al een hele tijd) ons leventje weer lekker op de rit, alles gaat super. En dan komen toch die kriebels weer... Lastig. Haha! Iedereen om me heen is zwanger of net bevallen, B.randon vraagt heel vaak of hij ook ooit een broertje of zusje krijgt. Ooh, ik wil het zo graag! Maar helaas, het zit er echt niet in. Het 'erge' is nog wel, dat ik dus wel graag weer zwanger zou willen zijn, maar ik heb geen zin in een relatie. Haha heel stom, I know. Maar dat komt gewoon omdat (door wat mijn ex me geflikt heeft) ik nu even helemaal klaar ben met mannen en relaties. Ik vertrouw - nog steeds - geen enkele vent. Heb (nu) ook totaal geen zin om ergens energie in te steken. Het klinkt heel hard, maar eigenlijk heb ik gewoon geen zin om ooit nog m'n best te doen voor een man (en relatie). (Met de gedachte ''want wat krijg je ervoor terug?!'') Ik hoop dat dit gevoel ooit nog veranderd, en ook al zegt iedereen om me heen van wel.. Toch heb ik zelf heel sterk het gevoel dat dit niet zo is. Het klinkt misschien een beetje arrogant, maar zo bedoel ik het niet, maar.. Ik heb gewoon écht geen zin meer om nog moeite voor een man te doen. Ik vind het wel best zo. Al die tijd, tijdens mijn relatie, dacht ik dat ik serieus niet zonder hem kón. Maar nu ik inzie dat ik makkelijk zonder hem verder kan, en nu ik me zelfs gelukkiger en sterker dan ooit voel, denk ik ''Waarom zou ik dan in godsnaam ooit nog een relatie willen? Dan moet ik wéér zo mijn best doen, weer dit en dat.. En, ja daar komt 't toch, die man zal uiteindelijk - na 2, 5, 10 jaar - ook wel eens vreemdgaan. Waarom zou ik dat willen?'' M'n vertrouwen is gewoon echt beschadigd, ik merk het heel erg aan hoe ik over dingen/mensen(mannen) denk. En ook omdat ik het eigenlijk heel erg lekker vind om single te zijn. Lekker rust als B.randon 's avonds op bed ligt, lekker kijken op tv wat ík wil, lekker alles doen wat ík wil. Geen gezeur, niemand aan wie ik me hoef te ergeren. Heerlijk.

Maar ondertussen zit ik wel nog steeds met die babykriebels, die elke dag wel sterker lijken te worden. Want ik geniet zó ontzettend van m'n zoontje. Ik vind het echt geweldig om mama te zijn. Het is echt super! Words can't tell how much I love him *slijm slijm* haha, maar echt waar. En ik gun hem zo een broertje/zusje. Ik zou het echt jammer vinden als er straks zoveel leeftijdsverschil tussen zit, dat ze niets aan elkaar hebben. Dat B.randon bijv. al 10 jaar is, als ik eindelijk weer zwanger ben. Dat zou ik echt jammer vinden. Daarom heb ik ook echt besloten, mocht ik op m'n 30e nog geen nieuwe relatie hebben (waarin alles goed gaat en stabiel/fijn/leuk is) dan wil ik het alleen gaan doen. Maar natuurlijk blijf ik hopen dat ik ooit weer een beetje vertrouwen ga krijgen in mannen, want ik weet best dat er - natuurlijk - ook genoeg ''goeie'', leuke, lieve en eerlijke mannen rondlopen. Maar ik heb nu, zeg ik heel eerlijk, geen zin om daar energie in te steken, en weer al die moeite voor iemand te moeten doen. Of ik moet binnenkort door een wonder, opeens stapelverliefd worden op iemand! Maar voorlopig moet ik die babykriebels maar negeren.. Helaas is dat makkelijker gezegd, dan gedaan.



Wow, het is wel een heel verhaal geworden.. Sorry.

Elodie schreef:Zoon was niet gepland en situatie was verre van ideaal maar dat is ook helemaal goed gekomen. Maar nu ik het kan plannen is dat gewoon eng. Daarbij wil mijn vriend ook dat we eerst wat meer zekerheden hebben. Als hij zou zeggen er nu voor te willen gaan, dan zou ik daar misschien wel in meegaan(door de kriebels want slim zou ik dat eigenlijk niet vinden).

Zo dit had ik wel geschreven kunnen hebben, echt zo is onze situatie ook! Alleen hebben wij besloten om er over een jaar voor te gaan. Maar die kriebels.. Ik zag gister babyboom te kijken en dacht jaaaaa ik wil weer..

Dat is ook knap lastig proudmom! Toen ik alleenstaand moeder was had ik geen kriebels voor een tweede kind..maar als je samen al zo toeleeft naar de maand waarin jullie ervoor zouden gaan en dan opeens je relatie uit is, pff. Dan lijkt mij het ook erg moeilijk om die gevoelens ook ineens weer weg te stoppen.

Woensdag avond heb ik even gejankt bij mijn vriend. Ik vind het gewoon echt zo jammer dat het nog niet kan. Maar ik wil er nu niet echt meer mee bezig zijn. Onze tijd komt wel een keer..

Steep schreef:

Elodie schreef:Zoon was niet gepland en situatie was verre van ideaal maar dat is ook helemaal goed gekomen. Maar nu ik het kan plannen is dat gewoon eng. Daarbij wil mijn vriend ook dat we eerst wat meer zekerheden hebben. Als hij zou zeggen er nu voor te willen gaan, dan zou ik daar misschien wel in meegaan(door de kriebels want slim zou ik dat eigenlijk niet vinden).

Zo dit had ik wel geschreven kunnen hebben, echt zo is onze situatie ook! Alleen hebben wij besloten om er over een jaar voor te gaan. Maar die kriebels.. Ik zag gister babyboom te kijken en dacht jaaaaa ik wil weer..

Ja haha, ik vind die Silvijn ook zo leuk!!!