inschatten/beoordelen van risico's

Hoe beoordelen jullie risico's? Waarom kies je er bijvoorbeeld niet voor om een fietshelmpje op te doen, maar wel om te vaccineren terwijl de kans dat je kind van de fiets valt veel groter is dan dat hij één van de kinderziektes op loopt? En hoe beoordeel je of je een bepaald risico wel of niet wilt lopen? Waarom kies je er wel voor om beschermhoekjes op de tafels te zetten, maar er niet voor om kinderen te weren uit de keuken als je aan het koken bent? Op basis waarvan besluit jij om iets aan een bepaald risico te doen en kies jij er altijd voor om alleen wat aan de risico's te doen waarvan de gevolgen echt groot zijn als het mis gaat, of bedenk je je nu eigenlijk dat de gevolgen van de risico's waar je wel of niet wat aan doet toch eigenlijk heel klein of juist heel groot zijn?

Steeds van alles een afweging maken, en bedenken hoe groot de risico's zijn en welke alternatieven je hebt.

Ik kijk in de eerste plaats naar mijn kind, Yara is voorzichtig en laat ik makkelijker dingen doen omdat ik weet dat ze er niet onbezonnen op af gaat/doet. Ik denk dat ik Kian meer in de gaten ga houden omdat hij helemaal niet voorzichtig is.
Verder weeg ik zelf af wat het gevaar is als ze iets doen, als het gevaar te groot is dan mogen ze het niet of ik houd ze vast/blijf erbij.
Bij niet inenten van bepaalde ziektes is bijv. de kans dat ze het krijgen heel klein, maar als ze het krijgen is er kans op groot letsel of erger. Mijn afweging is dan dat de inenting minder erg is dan als ze de ziekte krijgen.
Yara krijgt een fietshelm op als ze fietst, omdat dat in verwonding zal schelen als ze op haar hoofd valt.
Kian mag van mij proberen om de trap van het speelhuis op te klimmen, maar ik sta er wel bij want de kans dat hij valt is heel groot. Yara mag zelf klimmen want de kans dat zij valt is klein en zij zal zich makkelijker op kunnen vangen.

*

ik vind het soms heel lastig om risico's af te wegen. Onze dochter mag op zich wel alleen op een hoog speelhuisje klimmen, maar als ze valt, dan kan ze zich echt flink bezeren, zou ik er dan echt bij moeten blijven staan voor het geval dat? Ze kan ook keihard onderuit gaan en met haar hoofd op de punt van de tafel vallen hier thuis. Waarschijnlijk is de schade in het laatste geval een stuk groter.
Waarom hebben we geen fietshempje? Als wij vallen, dan kan ze zich ook flink bezeren.

*

Ik kijk naar hoe A. is en wat de gevolgen van mogelijke risico's zijn. Zo is ze met de tafel best voorzichtig en hebben wij dus geen beschermhoekjes (scheelt ook dat we niet echt de meest gevaarlijke tafel hebben). Ze wordt gevaccineerd omdat ik denk dat de gevolgen van bepaalde ziekten groter zijn dan die van een vaccinatie (al blijf ik dit een lastige vinden, eigenlijk kiezen tussen 2 kwaden). Ze draagt een helmpje op de fiets, omdat met name hoofdletsel zeer ernstig kan zijn. Al fiets ik, vallen kunnen we altijd en het hoofdje kun je maar beter beschermen vind ik.

Verder mag ze best veel, ze moet ook met 'vallen en opstaan' kunnen leren. Maar als ik haar bijvoorbeeld ergens op laat klimmen (moet ze ook leren), dan blijf ik er wel bij zodat ik eventueel kan ingrijpen. De keuken daarentegen is weer verboden terrein, want ze wil graag alles ontdekken en overhoop halen en dat vind ik niet fijn tijdens het koken. Ik wil rustig koken terwijl A. daarbij geen gevaar loopt.

Verder blijf ik het best lastig vinden risico's af te wegen hoor, het is elke keer weer opnieuw keuzes maken in verschillende situaties. Ik probeer haar in elk geval zo veilig mogelijk te laten opgroeien, maar realiseer me ook dat ik haar niet overal tegen kan beschermen. En het is voor kinderen ook belangrijk dat ze dingen kunnen ondervinden tot op zekere hoogte (bijvoorbeeld ergens tegenaan schoppen kan zeer doen).

Ik ben nog niet echt met gevaren bezig als fietshelmen, of klimmen. Wel ben ik een enorme piekeraar, dus heb veel nagedacht over wel/niet enten, wanneer bijvoeden, het houden aan de richtlijnen van veilig slapen. Ik lees een heleboel op internet en aan de hand daarvan, en mijn eigen gevoel maak ik een keuze. Vaak is het vooral de risico's tegen elkaar afwegen, maar zoals bijvoorbeeld bij het veilig slapen in combinatie met de slaapproblemen van Luuk heb ik een keus gemaakt waarbij de risico's misschien wel groter zijn, maar waarbij mijn eigen gevoel de overhand heeft gehad.

PR: daar zit ik ook mee: tegen welke risico's moet ik haar beschermen? Ik wil heel graag dat ze niet te beschermd opgroeit, de kans krijgt om te vallen en weer op te staan, maar uiteraard zonder zulke grote risico's te lopen dat het verkeerd af kan lopen zeg maar. Als ze op de kop van de glijbaan gaat en met haar mond in het zand belandt: Hoe erg is dat? Dat doet ze één keer en weet ze heel goed dat je beter met de voetjes eerst kan gaan, als ik haar tegen dat risico wil beschermen en ingrijp, dan wil ze de keer erna er gewoon weer op de kop vanaf. Maargoed, ik zie dan direct weer voor me dat ze verkeerd terecht komt en haar nek breekt ofzo.

Ik wil dl ook niet te erg beschermen, maar ik wil ook niet onnodig risico lopen. Het meest belangrijke voor mij is om haar niet té veel angst mee te geven. Mijn schoonzus kan bijvoorbeeld zo overdreven lopen gillen als de frituurpan aan staat en haar kinderen langs lopen, kinderen zijn 7 en 10. Ze heeft wel meer van dat soort dingen.
Laatst had ik het met mijn nicht over de glijbaan. Wij hebben beide een glijbaan thuis. Zij laat haar zoontje zelf de glijbaan opklimmen en hij mag zelf weten hoe hij eraf gaat. Hij is iets jonger dan dl. Ik heb dl geleerd dat ze moet roepen als ze de glijbaan op wilt, zodat ik er bij kan staan. Van mij mag ze alleen maar op haar billen eraf. Maar ze accepteert dat ook heel goed. Misschien dat ik anders zou reageren als ze dat niet zou doen.
Voor de rest let ik wel goed op. Ik leg messen tijdens het koken altijd ver het aanrecht op. Dl mag van mij wel in de keuken als ik aan het koken ben. Bleek en schoonmaakmiddel staat bij mij hoog in een kastje, niet in het gootsteenkastje.
En soms moet er ook eerst iets gebeuren voordat ik er echt over na ga denken.

Dat vind ik ook lastig Rejoy, ik vind het soms ook moeilijk in te schatten hoe erg iets zou zijn als het zou gebeuren. Sommige dingen zijn gelukkig heel makkelijk, zoals schoonmaakmiddel dat opgeborgen moet zijn. Maar andere dingen zijn inderdaad niet zo makkelijk.

Wat jij zegt over die glijbaan vind ik ook lastige. Een keer zand in de mond krijgen ze niets van, en daarna doen ze het vast niet nog een keer. Maar met haar hoofd naar beneden van de glijbaan zou ik voor nu weer een stapje te ver vinden, omdat A. zich nog vrij ongecontroleerd naar beneden stort

Ik probeer maar een beetje de balans erin te houden tussen zelf laten ondervinden en haar tegen dingen te beschermen, maar dat is niet altijd makkelijk. Als ik niet uitkijk zie ik overal gevaar Daarom probeer ik me steeds af te vragen hoe erg het zou zijn als iets zou gebeuren, en meestal kom ik er daarmee wel redelijk uit. En bij twijfel grijp ik in totdat ik het voor een volgende keer wel zeker weet of ik iets wel of niet goed vind.

een slok uit de fles chloor zou ik (uiteraard) ook niet toe staan, maar als ze onder de douche graag even wat shampoo proeft, hoe erg is dat nou? Zij ondervindt aan den lijve dat shampoo niet lekker is en eet het nooit meer. Hoe gevaarlijk is het nou om haar een likje shampoo te laten proeven? Hele flessen moet je natuurlijk niet naar binnen gieten, maar een likje?

Het is niet een garantie dat ze het vies vindt, mijn nichtje (inmiddels volwassen) heeft als kind wel eens een hele fles shampoo leeggedronken. Het lijkt mij dat ze toen ook bij het eerste slokje wel proefde hoe het smaakte. Ze heeft ook hele viltstiften leeggezogen.

Ik neem geen onnodige risico's, dus schoonmaakmiddelen staan hoog, hij mag niet bij het gasfornuis als ik aan het koken ben, messen etc. kan hij niet bij.
Verder weeg ik alles af, wat zijn de risico's, hoe groot is de kans dat er echt iets gebeurd en hoe erg kunnen de gevolgen zijn. Zo was mijn man laatst helemaal verbaasd dat ik vaak op het bankje zit in de speeltuin. J. mag van mij zelf op de glijbaan klimmen en glijden maar hij moet wel op z'n billen zitten. Op die fiets krijgt hij een helmpje op, dat vind ik weinig moeite en kan veel voorkomen. Shampoo proeven, nou leef je uit daar gaat ie niet dood van. Aan de hete oven zitten mag dan weer niet want daar kan hij zich wel echt aan verwonden. Vaccineren doen we wel omdat ik na alle informatie die ik gevonden heb toch denk dat het beter is om wel te vaccineren.

Met schoonmaakmiddel bedoel ik inderdaad vooral chloor, allesreiniger en dat soort producten. Een likje shampoo zou ik ook liever niet hebben, maar zou ik denk ik met een beetje tegenzin wel goed vinden. Dan merkt ze zelf dat het vies is, en doet het dan hopelijk niet meer. Dat zou ik tenminste hopen, want je hebt weer een ander probleem als ze het lekker blijken te vinden

Ik weeg ook per situatie af welke keuze ik maak.

Ik wil ze ook niet te beschermend opvoeden. Mijn man vindt sommige situaties eerder 'eng' dan dat ik dat vind. Ik vind dan ook dat ze zelf kan ontdekken wat er gebeurd. S. mag van mij ook alleen in het speeltuintje spelen en dan zit ik op een afstandje te kijken. Mijn man zou er eerder bij gaan staan.

Schoonmaakmiddelen staan hier wel hoog. Inenten laat ik wel doen, omdat ik denk dat dat de juiste keuze is.

Susan schreef:Het is niet een garantie dat ze het vies vindt, mijn nichtje (inmiddels volwassen) heeft als kind wel eens een hele fles shampoo leeggedronken. Het lijkt mij dat ze toen ook bij het eerste slokje wel proefde hoe het smaakte. Ze heeft ook hele viltstiften leeggezogen.

dat is dan het risico wat je loopt Maar als dat het geval zou zijn, dan zou ik dus wel zorgen dat shampooflessen hoog opgeborgen staan. Lijkt me niet gezond, 250ml shampoo als ontbijt.

Van de glijbaan mogen mijn kinderen absoluut niet met het hoofd eerst, maar eerst met hun voeten als ze perse op hun buik willen glijden (i.v.m. mogelijk hoofdletsel). In de keuken terwijl ik kook mag onze dochter dan weer wel, maar zij blijft uit zichzelf weg bij het gasfornuis.
Shampoo proeven vind ik ook niet zo'n ramp en onze zoon eet happen zand als hij buitenspeelt, maar schoonmaakmiddelen worden hier ook veilig weggezet.

Gelukkig is het wat dat betreft bij ons wel makkelijk, mijn zoontje blijft uit zichzefl weg bij de schoonmaakmiddelen en de oven etc. Hij is wat bang aangelegd en gaat daarom niet extreem veel op onderzoek uit, daardoor is de schade (gelukkig) beperkt gebleven in de voorgaande jaren.

Dit vind ik ook wel een moeilijke, hoor! Mijn moeder was wel overbezorgd op sommige vlakken en hoewel ik me voor heb genomen nooit haar achter na te gaan wat dat betreft, doe ik het wel.

Met andere dingen ben ik dan wel weer relaxed, mijn oudste dochter is regelmatig alleen op de onderverdieping als ik bijvoorbeeld de was ga ophangen boven. Ik weet zeker dat ze dan geen mes zal pakken / op de tafel klimmen / door de deur naar buiten zal lopen. Dat is haar karakter niet en daar vertrouw ik haar ook in. Ze mag bijvoorbeeld ook van een normale glijbaan af hoe ze maar wil.

Waar ik wel bang voor ben zijn bijvoorbeeld ernstige ziektes en verkeersongelukken en wat dat betreft neem ik geen enkel risico. In deze woonwijk zijn maar weinig stoepen en mijn dochter weet dat zodra ze een auto hoort ze vlakbij me moet lopen en niet mag rennen.

Ik ben eigenlijk heel makkelijk. Ik zie zelf niet snel gevaar voor de kinderen en ze mogen van mij dan ook alles(wat geen serieus gevaar opleverd) proberen.
Serieus gevaar vind ik bijvoorbeeld schoonmaakmiddelen, drukke straat, lolliestokjes in stopcontacten, spelen op de trap en verder alles wat snel ernstig lichamelijk letsel kan opleveren.

Daar valt voor mij een hoge glijbaan, hoekjes van tafels, overal opklauteren niet onder. Natuurlijk kunnen ze daar ook zwaar lichamelijk letsel van oplopen, maar ik zie dat niet als een zeer hoog risico.

Aan de andere kant is het wel zo dat ik mijn kinderen nooit zal helpen bij iets wat ze niet zelf kunnen. Als mijn kind niet op een glijbaan kan klimmen, zal ik hem daar ook niet bij helpen. Ik denk dat als een kind iets zelf kan, hij in principe in staat is om het tot een goed einde te brengen. Met vallen en opstaan, dat wel. Mijn zoon is nogal een ondernemend kind. Klimt overal op, in, onder. Hij zit ook regelmatig onder de blauwe plekken, tandjes door de lip ed.
Ik vind dat niet erg, natuurlijk troost ik hem en daarna gaat hij weer verder. Soms doet hij hetzelfde drie keer achter elkaar, voor hij doorkrijgt, dat hij er al drie blauwe plekken van heeft opgelopen. Hij leert, door middel van zijn eigen nadenken, de risico's en consequenties van bepaalde acties, niet omdat ik roep dat hij misschien wel valt, het gevaarlijk is. Ik denk dat de kinderen op deze manier ook op zichzelf leren vertrouwen en sneller inzicht krijgen in oorzaak-gevolg.

Ik denk er hetzelfde over als jij riliju.

Alleen als mijn kinderen iets niet zelf kunnen dan ga ik het regelmatig wel samen met ze doen. Mijn zoon kan nog niet helemaal zelf naar boven in ons speelhuis klimmen in de tuin. Ik ga dan vaak samen met hem erboven in zitten, zodat hij alle knijpers 1 voor 1 van de glijbaan af kan laten glijden (dat vindt hij zo leuk).
Met mijn dochter ga ik vaak wel samen van een hoge glijbaan af, ik laat haar dan wel zelf proberen om omhoog te klimmen.

Als we in bad zitten mag dl best naar zeepsop happen, maar uit een fles drinken mag niet. Ik ga er vanuit dat ze niet het verschil ziet tussen een fles allesreiniger en een fles shampoo.

Eens met Riliju. Ik wil hem niet teveel beschermen. Hij moet zelfvertrouwen en inzicht op situaties krijgen. De keuken is hier open, hij loopt altijd bij mij als ik kook, maar hij weet dat hij nergens aan mag komen, want dan gaat hij in de kinderstoel. De hoekjes van de tafel heb ik nooit afgeschermd.

Wel ben ik voorzichtig met trappen, daar ben ik zo bang voor. Hij wordt snel super enthousiast en gaat dan bijv. staan springen. Tja dan klettert hij er dus vanaf. Week of 3 terug had (weekendje weg) had hij op de tafel gekleurd en dat ging ik poetsen met afwasmiddel, draai even om likt hij zo dat flesje af Jakkie bah, daar dacht hij ook zo over. Ik heb heel zijn mond met een doekje moeten poetsen Maar hij zal het nooit nog een keer doen. Sommige dingen worden alleen maar interessanter als je het niet toelaat.

Bij een weg, water etc ben ik wel altijd heeeeeeeeeeel voorzichtig

Mijn zoontje draagt een fietshelm op de fiets omdat als wij vallen ( door eigen schuld of door die van iemand anders) hij een hersenletsel op kan lopen, dat kan ik voorkomen door alleen maar een helmpje op te doen. Waarom zou je dat dan niet doen?
Hij mag niet rondom de tafel spelen ( met uitzondering van een puzzel maken) en daarom heb ik geen hoekbeschermers, ook hebben wij geen hele erge punten.
Als ik aan het koken ben mag hij niet in de keuken komen, omdat ik niet op mijn geweten wil hebben dat hij zich verbrand.
Kortom ik kijk vooral naar wat wat is het risico om het niet te doen en is dat het waard, wat moet ik doen om dat te voorkomen.