zwanger van de tweede...

Ik ben nu ruim 12 week zwanger van nummer 2 en ik ben er totaal niet mee bezig!
bij D. zat ik vanaf de positieve test al op de roze wolk en nu is die toch ver te zoeken!
Ik ben heel blij dat alles goed is en dat alles goed lijkt de baby maar het is zo anders.
Bij D. was ik druk bezig met een kamertje en met een kinderwagen en namen en kaartjes en nu heb ik nog niet eens kraamzorg geregeld!
stiekem voel ik me schuldig naar de baby toe, straks merkt/voelt/denkt (Weet ik veel) de baby dat ik er niet veel mee bezig ben.

herkenbaar voor de meiden die ook voor de tweede keer zwanger zijn?

Ik herken dat wel hoor!

Bij de tweede had ik het steeds erger, naarmate de zwangerschap vorderde. Ik heb zelfs (de laatste vier weken zo'n beetje) echt gedachtes gehad als; waar zijn we in vredesnaam aan begonnen, waarom zo nodig een tweede, ik heb er helemaal geen zin meer in etc.

En toen werd hij geboren, op mijn buik gelegd en keek me met grote ogen vol vertrouwen aan. Vanaf dat moment was alles goed. Ik had uiteindelijk veel eerder na de geboorte dat verliefde gevoel dan de eerste keer.

Maar echt waar Kwak; dat gaat 100% helemaal goed komen.

Ik herken het een beetje. Ik zit zo in de waan van de dag met de oudste dat ik er niet de tijd voor neem om bewust mee bezig te zijn. De vorige keer mochten we ALLES uitzoeken, kamer, kinderwagen enz. Nu gaat alles over naar beeb 2 en ben ik er ook daarom niet mee bezig. Ik denk dat als ik het straks voel en we weten wat het wordt dat het dan wel weer meer gaat leven.

Overigens ben ik wel (nog steeds) veel banger dan de vorige keer dat het alsnog misgaat. Misschien ook omdat ik weet hoe het is om een kindje te hebben en wat je dus moet missen of zo. Ik weet het niet, maar ik vind het niet leuk. Kan niet wachten tot ik over twee weken weer naar de vk mag.

Heeel herkenbaar, ik heb een paar weken geleden een soort gelijk topic over geplaatst. Ik ben er nu heel anders mee bezig dan bij R. Nu hoeft er vrijwel niets gekocht te worden en aangezien ik wederom 0.0 klachtjes heb blijft het raar, al heb ik maandag een prachtig mooi mini mensje gezien.

Ik heb het nu zoveel drukker als toen met R dat je er minder bij stilstaat denk ik.

Helemaal totaal eens met alle reacties die boven mij staan. Kun je je voorstellen hoe ik me voel, nu ik zwanger ben van de derde?

Maar, eerlijk is eerlijk, na de bevalling zat ik echt veel sneller op een roze wolk dan bij Laurens. Bij een eerste is alles nieuw, bij de tweede hoef je je niet meer druk te maken om alles, omdat je toch al veel weet. En dan blijft er toch nog wel veel tijd over om te genieten!

Minneke schreef:Ik herken dat wel hoor!

Bij de tweede had ik het steeds erger, naarmate de zwangerschap vorderde. Ik heb zelfs (de laatste vier weken zo'n beetje) echt gedachtes gehad als; waar zijn we in vredesnaam aan begonnen, waarom zo nodig een tweede, ik heb er helemaal geen zin meer in etc.

En toen werd hij geboren, op mijn buik gelegd en keek me met grote ogen vol vertrouwen aan. Vanaf dat moment was alles goed. Ik had uiteindelijk veel eerder na de geboorte dat verliefde gevoel dan de eerste keer.

Maar echt waar Kwak; dat gaat 100% helemaal goed komen.

gelukkig! Ik begon me echt al zorgen te maken van waar blijft die roze blije wolk?!
nu denk ik steeds, als ik de baby straks maar voel dan komt het vast goed.

mijn man begon na de positieve test bij D. echt altijd over mijn buik te aaien en nu doet hij niks, hij praat ook niet over de zwangerschap. Hij wou ook niet mee naar de VK voor een tweede 12 weken echo bij een andere VK. Hij wou voetballen wat hij al een poos niet had gedaan.

Ik herken je gevoel, ik vergeet het soms nog wel even!

Oh, dat had ik ook. Maar is ook wel logisch toch? Je kent alles al. Bij de oudste had ik de babykamer met 20 weken al staan, bij de 2e met 37 weken en een geboortekaartje heb ik pas na de bevalling uit gezocht

Ja herkenbaar hoor, hier komt morgen pas het (stapel)bed en het beddengoed voor de kids. Het matras voor de baby is nog niet eens klaar, dat komt rond 38 weken als we weer terug zijn in Nederland.

Bij de oudste was alles rond 30 weken helemaal klaar en met 35 weken had ik rust, hoefde ik niet meer te werken.

Is ook wel begrijpelijk natuurlijk, je hebt alles al een keer meegemaakt en de oudste vraagt ook aandacht en verzorging. Het dagelijkse leven gaat gewoon door en het is drukker dan toen je nog geen kids had...

Ik herken het, maar dan van de derde. Misschien omdat onze eerste niet gepland was, dat voor mijn gevoel alles nog steeds een beetje nieuw was bij de tweede, niet meer halsoverkop geregeld moest worden maar bewuster. Maar bij de derde was ik er weinig mee bezig. Veel dingen kwamen veel later dan de andere 2 keer. En na de geboorte vond ik het zoveel makkelijker, alles kwam weer natuurlijk alsof ik al honderd kinderen had. Bij de tweede was ik depressief dus dat heb ik toen gemist, maar ik vind het nu zo veel makkelijker en mijn zoontje voelde zo snel eigen en vertrouwd.

ik ben echt blij dat iedereen er zich wel in herkent. Ik was al bang dat ik de enige was.

raar eigenlijk is het eigenlijk dan als je zwanger bent van nummer 2 dat het dan minder "echt" is ofzo.

Heel herkenbaar!!!

Ik merk ook dat de buitenwereld (familie, vrienden etc) het allemaal zo "normaal" vind, een tweede.
Voor H. had ik een enorm plakboek met kaarten, bij A. mag ik blij zijn als ik de helft vol krijg....

Ook heel herkenbaar. Veel reacties waren ook in trant van 'we dachten al...wanneer is het zover'

Kraamzorg en kdv zijn geregeld maar verder....nee, houd me helemaal niet mee bezig. Wel hebben we afspraak dat na 20wkn echo we direct boven aan slag gaan met kamertje, en voor 30 wkn alles klaar is. Ook naam, kaartje etc..
Vorige keer door verhuizing veel teveel op 1 moment, wil nu laatste weken rustig genieten
Nu alleen nog beseffen dat ik zwanger ben haha.

kwak schreef:ik ben echt blij dat iedereen er zich wel in herkent. Ik was al bang dat ik de enige was.

raar eigenlijk is het eigenlijk dan als je zwanger bent van nummer 2 dat het dan minder "echt" is ofzo.

Ik herken het ook. Ik voel me lang niet zo zwanger als bij mijn eerste zwangerschap. heel gek, want ik ben natuurlijk wel zwanger. Ook als ik de echo zie dan dringt het niet echt tot mij door ofzo. Ook heb ik nog helemaal niks gekocht. Ik heb al wel babysokjes gekregen, vond het zo gek dat ik die kreeg. Als ik ze zie dan krijg ik ook niet die kriebels als ik bij de 1e had.

Soms ben ik bang dat het mis gaat, dat ik daarom niet op die roze wolk zit. De echo was wel in orde.

hey! ik herken het ook! bij de eerste was ik meteen foto's aan het maken van alle cadeaus, had ik een babysite aangemaakt en hadden we met 15 weken de hele kamer besteld, die met 20 stond, nu heb ik eigenlijk nog niets gedaan of gekocht

Watermeloen schreef:Heel herkenbaar!!!

Ik merk ook dat de buitenwereld (familie, vrienden etc) het allemaal zo "normaal" vind, een tweede.
Voor H. had ik een enorm plakboek met kaarten, bij A. mag ik blij zijn als ik de helft vol krijg....

+1! Het zou vast nog wel bijzonder zijn, voor bijv opa's en oma's! Maar het is meer 'normaal'!
En zelf was ik gewoon drukker met de oudste. Al merkte ik wel dat de allerlaatste weken van mn zwangerschap toch wel in het teken vd baby stonden!