Waarom zo lang wachten?

x-justme-x schreef:

Marin schreef:Omdat veel stellen waarschijnlijk geld moeten sparen voor de bruiloft.

Kan inderdaad, gelukkig hebben we dat al gedaan voor als dat aanzoek er zou komen..

Als ik erover na ga denken.. Mijn ding zou het niet zijn. Het voelt raar en totaal niet romantisch ofzo om al geld te sparen voor een bruiloft terwijl het aanzoek nog niet eens geweest is. Ik word liever verrast door een aanzoek en ga dán pas sparen, in plats van dat ik al die bruiloftscentjes al heb staan en zit te wachten of een aanzoek. Voelt niet echt en oprecht dan, dat aanzoek...

Ik vind dat trouwen niet voor iedereen zakelijk is. Dat is alleen het gedeelte bij het gemeentehuis en de al dan niet huwelijkse voorwaarden. Verder kan elk stel het trouwen persoonlijk maken en gieten in een symbolische ceremonie. Die kan religieus zijn, maar dat hoeft niet. Je viert met de vrienden de liefde. En dat zakelijke contract kan er allang zijn, zeker als er al kinderen zijn of dat er al een huis is gekocht. Dan doen die stellen het voor de symboliek. En of een aanzoek onzin is in sommige gevallen weet ik niet. Soms weet je ook al jaren dat je samen kinderen wil, maar misschien is het voor de een het moment nog niet. De ander wacht, want je begint er pas aan als je het samen wil. Als de ander dan zegt dat hij ervoor wil gaan, dan kan dat voor veel mensen romantisch en toch onverwachts zijn. En dan denk ik dat ook die reactie heel enthousiast is.

Trouwen is misschien voor een bepaald deel zakelijk, maar op het moment dat mensen ervoor kiezen het te delen met mensen van wie ze houden en het vieren door een persoonlijke ceremonie vind ik het niet meer zakelijk. Dan is het persoonlijk en symbolisch.

Wij zijn trouwens nog geen 3 jaar samen op het moment dat we trouwen. Hebben voor het aanzoek niet gespaard en hadden niet een bepaald jaar of tijdsbestek in gedachte. Maar ik vind niet dat dit het romantischer maakt dan bij een stel die langer bij elkaar zijn en wel hebben gespaard. Ik hoop niet dat ik zo'n kritische vrienden heb, die het idee hebben dat ze tijdens onze bruiloft bij een zakelijke bijeenkomst aanwezig zijn.

Wij hebben het in 4 maanden tijd geregeld.

Half juni hebben we besloten te gaan trouwen en in oktober was het zo ver.

Ik ben 1 jaar en 10 maanden geleden gevraagd en we hebben zelfs nog geen datum gepland. De voornaamste reden hier is inderdaad het financiële plaatje. Er moest hier ook nog vanalles aan het huis gebeuren, dus dat hebben we eerst gedaan en nu dus opnieuw sparen voor een bruiloft. Toch hoop ik volgend jaar zomer of zo te gaan trouwen, maar heb hem gezegd dat zijn aanzoek inmiddels is verlopen en hij me opnieuw mag vragen

Het huwelijk was bij ons trouwens absoluut NIET zakelijk.

Wij wilden altijd al trouwen, vanwege de verbintenis en dit is versterkt door de ziekte van mijn zus. Wij wisten niet hoe dat ging aflopen en daarom besloten we het huwelijk in oktober te vieren, zodat mijn zus mijn getuige kon zijn. Mocht het misgaan, dan had ze hooguit nog een jaar te leven en op deze manier wisten we zeker dat ze er in redelijke gezondheid bij kon zijn.
Het was heel emotioneel en het had een heel dubbele, maar prachtige lading. Zeker omdat mijn zus in augustus genezen is verklaard en er dus echt feest gevierd kon worden,

Voor ons is het totaal niet zakelijk, wij hoeven niet te trouwen. We hebben geen kinderen, geen huis, geen vermogen. Wij gaan trouwen omdat we veel van elkaar houden en dat aan iedereen willen laten zien en delen. We willen uitspreken dat we de intentie hebben voor altijd bij elkaar te blijven.

Wij gaan trouwen omdat we onze liefde willen vieren, niks zakelijks aan.

Wel helemaal eens met het vragen gedeelte, wij hadden het er ook al zo veel over gehad dat het geforceerd zou voelen als hij een ring was gaan kopen en een speciaal moment te gaan zoeken.

Als je al hebt gespaard, of zelfs al weet wanneer je gaat trouwen maar vervolgens nog een vraag moment gaat creëeren heb je wat mij betreft de verkeerde volgorde te pakken.

Ecrits schreef:Ik hoop niet dat ik zo'n kritische vrienden heb, die het idee hebben dat ze tijdens onze bruiloft bij een zakelijke bijeenkomst aanwezig zijn.

Het huwelijk is uiteindelijk wel een zakelijke overeenkomst. Een bruiloft is dat in mijn ogen niet. Ik kan me niet voorstellen dat je vrienden hebt die je huwelijk bijwonen met hetzelfde gevoel als wanneer ze hun paspoort komen verlengen.

Susan schreef:

Ecrits schreef:Ik hoop niet dat ik zo'n kritische vrienden heb, die het idee hebben dat ze tijdens onze bruiloft bij een zakelijke bijeenkomst aanwezig zijn.

Het huwelijk is uiteindelijk wel een zakelijke overeenkomst. Een bruiloft is dat in mijn ogen niet. Ik kan me niet voorstellen dat je vrienden hebt die je huwelijk bijwonen met hetzelfde gevoel als wanneer ze hun paspoort komen verlengen.

Nee dat snap ik. Misschien Euc als ze was uitgenodigd. Toch vind ik het huwelijk ook symbolisch. Want je hoeft niet gehuwd te zijn om die zakelijke overeenkomst te sluiten. Een bruiloft vind ik inderdaad helemaal niet zakelijk. En een bruiloft viert de symboliek van gehuwd zijn.

Daar heb je gelijk in, tegenwoordig is het ook helemaal niet meer zo vanzelfsprekend om te trouwen en kun je de zakelijke kant ook anders regelen. Ik vind het in dat licht ook wel symbolisch om te kiezen voor trouwen.

Eucalypta schreef:

Mermaid Forest schreef:

Eucalypta schreef:Hier nooit een aanzoek, en er zat zes maanden tussen beslissen en trouwen. Maar als deen aanzoek onverwacht komt kan ik me voorstellen dat je eerst nog wilt sparen en er een jaar ofzo later pas getrouwd wordt. Als je toch al besloten hebt te gaan trouwen vind ik een aanzoek heel vreemd.

Ik vind dat niet vreemd, juist romantisch zo wordt het plaatje toch compleet, tenminste voor mij dan. Als er van de 1 op de andere dag wordt besloten om te trouwen zonder aanzoek o.i.d, dat vind ik totaal niet romantisch juist.....de aanzoek hoort er voor mij echt bij, ook al weet je al dat je wil trouwen samen.

Trouwen is niet romantisch gewoon een zakelijk contract. Maar dan nog, waarom iets vragen wat je al weet? wij wisten van elkaar dat we wilden trouwen, als hij dan op zijn knieën gaat dan is dat toch raar als je het er pas nog over gehad hebt? als je nu nog niet zo héél lang samen bent enje hebt nog geen duidelijke plannen, dan snap ik het. Dan is het eventueel romantisch. Maar als je 6 jaar samen bent, een koophuis hebt of al jaren samenwoont, waarom dan nog vragen? je vraagt of iemand de rest van z'n leven met je wil delen, als je al samenwoont, een koophuis hebt of kinderen is het al zó overduidelijk dat je je leven met elkaar deelt dat vragen of iemand met je wil trouwen een beetje gek is in mijn ogen. Wat denk je dan? dat die ander nee gaat zeggen?
Meer toneelstuk dan iets anders als je het mij vraagt. Zeker als per se de man het moet vragen.

Tsja, dan is het maar een toneelstuk, maar ik vind het huwelijk én het aanzoek wel romantisch. Misschien niet het huwelijk zelf, maar zeker wel de dag zelf. Jij staat daar hoogst waarschijnlijk een stuk nuchterder in, ik niet.

Oh een bruiloft kan wel romantisch zijn. Maar feitelijk is het een zakelijk contract. Dat je óók nog van alles kan vieren is waar. Ik vind bruiloften overigens ook niet echt leuk om naar toe te gaan ik ken maar weinig goede huwelijken, op mijn ouders en schoonouders na, en er zijn alweer zoveel mensen uit elkaar die ik heb zien trouwen. Laatste bruiloft waar ik voor uitgenodigd was ben ik niet gegaan, maar goed ook, want 4 maanden later ging de bruid ervandoor met de beste vriend van de bruidegom
Ik zou zelf ook niet meer trouwen als het nu nog moest. Geen spijt hoor en blij dat we nog bij elkaar zijn, maar het heeft in mijn ogen weinig meerwaarde meer. Dat had het wel toen ik naam begon, maar inmiddels denk ik daar anders over

Maar ja. ik ben nu ook 8 jaar verder en ik zie gewoon weinig verschil tussen getrouwde en niet getrouwde stellen als het op liefde en uit elkaar gaan aan komt. Plus dat ik zoveel mensenzie vreemdgaan terwijl de buitenwereld denkt dat gelukkig getrouwd zijn

Overigens willen mijn vriend en ik nog wel trouwen, we zijn nu 5,5 jaar samen en een kindje verder maar we hebben op dit moment gewoon het geld niet om te trouwen, maar ik wil wel ooit die dag mee maken, ik wil héél graag trouwen zelfs. Als we gaan trouwen zullen we een jaar of 8,9 samen zijn, en dan is het voor mij (ons) nog steeds speciaal hoop ik. Ik wil gewoon die dag nog eens meemaken en onze liefde écht bezegelen, ondanks dat we al jaren samen zijn.

Ik vind dat zelf trouwens wel jammer hoor, dat ik er zo naar kijk. Mischien ga ik er ooit nog anders over denken Maar in een jaar tijd heb ik vijf getrouwde kerels afgewezen. Nou ja, vier, want met één ben ik in zee gegaan. Maar dat waren allemaal mannen van wie je het niet zou verwachten. Op alweer die ene na Maar goed, die bezwangerde ook zijn vrouw terwijl hij al een jaar een ander had. En twee vrouwen die bij hun man weggingen voor een ander dus, één vier maanden na de bruiloft.

Ik wil die naïviteit van vroeger best terug

Ik snap ook wel dat je er zo over denkt na die ervaringen. Misschien ben ik wel gewoon heel naïef

Eucalypta schreef:Ik vind dat zelf trouwens wel jammer hoor, dat ik er zo naar kijk. Mischien ga ik er ooit nog anders over denken Maar in een jaar tijd heb ik vijf getrouwde kerels afgewezen. Nou ja, vier, want met één ben ik in zee gegaan. Maar dat waren allemaal mannen van wie je het niet zou verwachten. Op alweer die ene na Maar goed, die bezwangerde ook zijn vrouw terwijl hij al een jaar een ander had. En twee vrouwen die bij hun man weggingen voor een ander dus, één vier maanden na de bruiloft.

Ik wil die naïviteit van vroeger best terug

Ja maar met dat soort mannen wil je ook geen relatie (net zo min als je ermee wil trouwen). Dan kan je en niet trouwen en geen relatie aangaan. Want in relaties gaan ook mensen vreemd. Heel *** als je bedrogen wordt, maar als je daarvan uitgaat dan kan je liefde sowieso wel uit je leven bannen. Het is een beetje krom om dan wel een relatie met iemand aan te gaan. Of het dan minder erg is als bedrogen wordt.

Nee dat klopt ook. Maar dat is wat ik zeg: ik zie de meerwaarde van trouwen niet zo in. In een relatie gebeurt dat ook, één van die mannen was niet getrouwd maar al wel jaren samen met kinderen enzo. Tel ik even zwaar als wél getrouwd zijn. Ik denk dat ik bij één nieuwe relatie ook issues zou hebben hoor, ook zonder trouwen. Maar dat zorgt ervoor dat ik trouwen niet meer als iets romantisch zie.

Het was te kort dag om dit jaar nog op 'onze' datum te trouwen, dus daarom volgend jaar. En we moeten nog sparen om uberhaupt klein en low budget te kunnen trouwen volgend jaar

Ik ben ergens in maart of april dit jaar gevraagd door m'n vriend maar we hebben nog niet besloten wanneer we het gaan doen. Ik denk nog wel deze maand of augustus.

Bij ons zit er 10 maanden tussen. M. heeft mij 22 oktober ten huwelijk gevraagd en we trouwen 31 augustus. We wilden nog een beetje sparen en we wilden of voor de grote vakanties trouwen of erna. Ervoor vonden we uiteindelijk te kort dag dus vandaar dat we gekozen hebben voor erna.

Ik geloof dat mijn vriend mij in juli 2011 heeft gevraagd. Vanaf september gaan we alles plannen. De redenen: we moeten ervoor sparen en ik wil zonder babyvet in een jurk zitten.

Eucalypta schreef:Waarom in vredesnaam nog een aanzoek als je zelfs al gespaard hebt voor de bruiloft? vrij absurd als je het mij vraagt. Je hebt dan allang besloten te trouwen en dan moet dat nog gevraagd worden? En ga je dan ook gemaakt verrast en enthousiast reageren alsof je dat nooit had zien aankomen?

Wij proberen altijd wel te sparen, doel of geen doel..
Maar dat even ter zijde... Ja, wij wilde allebei graag trouwen en ikzelf wilde het al veel langer! Maar mijn vriend wilde het nog niet, hij vond het nog te vroeg, althans dat zei hij maar het moment was zo goed gekozen, zag ik echt niet aankomen. Was gewoon een ontzettend mooi moment, wij samen, voor ons helemaal perfect!

Wij hebben het af en toe over trouwen en eigenlijk vanuit daar een datum gekozen die heel symbolisch is voor ons (is pas over twee jaar). Al is het allemaal maar oppervlakkige gepraat, een aanzoek zou ik een beetje mosterd na de maaltijd vinden. We weten dat we beiden willen en eigenlijk ook wanneer we het willen.

Als hij nog eens met een mooie ring zou komen, zou ik dat wel waarderen. Maar een aanzoek hoeft niet meer van mij. We willen een kleine bruiloft en er niet de hoofdprijs voor geven, dus eigenlijk hebben we het geld al bij elkaar. Ik denk dat we ruim een half jaar vantevoren de datum bekend gaan maken.

Ik ben eind 2006 al gevraagd, maar we zijn pas afgelopen juni getrouwd.

Daar zijn meerdere redenen voor. Ten eerste het financiële plaatje en verder kwam er steeds wat anders tussen.

Wij wisten wel van elkaar dat we allebei graag wilden trouwen. Mijn man wilde alleen wachten totdat ons huis klaar was. Hij heeft me op mijn verjaardag gevraagd (mei 2009), het huis zou eind van het jaar waarschijnlijk klaar zijn (1 feb 2010 zijn we er uiteindelijk ingetrokken), daarom wilden we pas in 2010 trouwen. We zijn uiteindelijk op 26 maart 2010 getrouwd. Ik vond die (bijna) 11 maanden behoorlijk lang, maar achteraf had het ivm de bouw (wat we zelf deden) niet sneller gekund.

En wat just-me aangeeft, wij proberen altijd te sparen. Er stond en staat eigenlijk altijd wel genoeg geld op de spaarrekening voor een bruiloft.

bij ons omdat we op 20-08-2008 wouden trouwen in jan 2007 besloten te trouwen