De schrik zit er weer even goed in.

Vanmiddag is mijn vader naar het ziekenhuis gegaan omdat hij een pols had van 140.
Hij heeft al hartfalen dus gelijk aan de monitor en medicatie.
Medicatie sloeg niet aan dus besloten ze al vrij snel een cardioversie te doen ( het hart resetten dmv een stroomstoot).
Nu heeft hij gelukkig weer een normaal ritme maar man wat ben ik weer geschrokken en wat was het naar om hem weer zo bang te zien.

Nou dat kan ik me goed voorstellen. Ligt je vader nog wel in het ziekenhuis dan? Op de hartbewaking?
Dat is altijd schrikken zoiets. Staat ie wel onder behandeling van een specialist?

Sterkte en beterschap voor je vader!

Wat rot dat je dit moest meemaken, lijkt me echt verschrikkelijk! Gelukkig knapt hij alweer een beetje op. Sterkte ermee!

Jeetje dat is inderdaad schrikken! Hoe is het nu met hem? Is hij wel aanspreekbaar? En met jou? Kan je het een beetje kwijt?

Het gaat nu goed, zijn ritme is weer normaal en hij moet nog een nacht blijven ter observatie.
Toevallig kwamen we ook zijn eigen cardioloog tegen en hem verbaasde hem eigenlijk niet zo.
Hij wil hem al 10 jaar aan de icd hebben maar mijn vader heeft dat afgehouden omdat hij dan volledig moet stoppen met werken ( hij is taxichauffeur) maar nu gaat hij er waarschijnlijk niet aan ontkomen.
Mijn broer was er ook dus we hebben het kunnen delen maar we zijn ons echt rot geschrokken.

Wat naar! Dat is inderdaad flink schrikken zeg. Gelukkig gaat het weer wat beter.

Dat lijkt me ook een lastige beslissing voor je vader! Ik begrijp heel goed dat hij zijn baan niet wil verliezen, maar aan de andere kant, als je daardoor gezondheidsrisico's loopt lijkt het me ook niet zaligmakend! Moeilijk meid!

Wat naar! Zeker iets om je wild van te schrikken. In elk geval fijn dat het ritme nu weer in balans is.

He gatver zeg Blij dat het nu wat beter gaat!

Kowalski schreef:Dat lijkt me ook een lastige beslissing voor je vader! Ik begrijp heel goed dat hij zijn baan niet wil verliezen, maar aan de andere kant, als je daardoor gezondheidsrisico's loopt lijkt het me ook niet zaligmakend! Moeilijk meid!

Het is ook heel moeilijk voor hem. Het is niet alleen zijn werk dat hij op moet geven, het is ook een heel groot deel van zijn sociaal leven. Het is natuurlijk ook heel makkelijk als je vanaf je 14e werkt een je komt na en je komt na 51 jaar buitenspel te staan. Mijn vader heeft altijd heel hard gewerkt.
Maar aan de andere kant wil hij ook echt nog niet dood, hij wil nog genieten van zijn kleinkinderen.

Ik ben in ieder geval heel blij dat we vandaag op tijd waren. Je wordt wel meteen weer met je neus op het feit gedrukt dat hij gewoon ernstige hartproblemen heeft en dat er een keer aan komt dat het wel over is.
Er komt een dag dat ik mijn vader ga verliezen en dat lijkt altijd te vroeg te zijn.
10 hart geleden kon ik het niet aan, toen zijn hartfalen ontdekt werd maar ook nu kan het gewoon nog niet.

Dat is zeker iets waar je van schrikt! Sterkte!

He wat eng joh... Hopelijk is hij weer wat bijgekomen van de schrik. Het is ook een verschrikkelijk idee om je vader te moeten verliezen ooit. Dat zal altijd te vroeg zijn voor je gevoel. Sterkte met de situatie