Hoe open op je werk?

Hoe open ben jij op je werk? Vertel jij het eerlijk als je niet gemotiveerd bent, je het te zwaar vindt, je andere collega niet prettig vindt om mee samen te werken & als je je even niet zo lekker voelt? Of houd je dat voor je, en werk je gewoon stug door?

Ik heb geleerd om niet te open te zijn. Ik dacht dat een leidinggevende het fijn vond om te weten wat er in mij omgaat, op sommige momenten, maar dat bleek niet het geval.

Het ligt er heel erg aan tegen wie. Ik heb regelmatig werkbespreking met mijn leidinggevende en daar kan ik alles tegen zeggen.
In het begin had ik heel veel moeite met een collega die mij steeds tegen werkte en dat besprak ik dan met hem. Ook dingen die moeilijk gaan bespreek ik. Ik vind het juist heel fijn om m'n ei kwijt te kunnen.

En waarom niet Maura, werd je erop aangekeken dat je eerlijk was?

Ik heb het jaren voor me gehouden maar de laatste tijd breekt het me op. Heb hier nu een aantal gesprekken over gehad maar ik ben van mening dat ik het van nu af aan maar weer beter voor me kan houden. Een werkgever heeft liever geen werknemers die de waarheid vertellen. Er wordt in mijn geval namelijk weinig mee gedaan en de persoon waar ik problemen mee heb is de assistent van de bazin waar je dus gewoon niet tussenkomt. Negatieve dingen die je zegt worden altijd goed gepraat. Ik werk dus weer gewoon stug door

Ik hou dat soort dingen meestal voor me en werk gewoon door.

Spelen dit soort dingen op je werk Pippa, of vraag je het gewoon uit interesse?

Esperanza schreef:

Spelen dit soort dingen op je werk Pippa, of vraag je het gewoon uit interesse?

Een beetje van beide. Ik voel me nu even niet zo happy op mijn werk, doordat ik me niet lekker voel, maar ook door hoe dingen lopen en dat weet mijn leidinggevende ook, maar dat is ook een vriendin van mij. Ik denk dat ik het anders namelijk niet vertelt zou hebben omdat ik bang zou zijn dat het negatief uit zou pakken op de een of andere manier. En ben dus benieuwd hoe andere mensen daarover denken

Pippa schreef:En waarom niet Maura, werd je erop aangekeken dat je eerlijk was?

Er zijn situaties geweest waarin het minder met mij ging op de werkvloer. Vooral op het moment dat mijn stiefmoeder in het ziekenhuis lag en geopereerd moest worden aan haar hersentumor. Dat zijn zaken, die kon ik niet thuis achterlaten. Op zulke momenten zit je niet lekker op de werkvloer of achter je bureau. Het beinvloed toch de stemming. Op zulke momenten vond ik dat ik mijn leidinggevende moest inlichten over wat ik voelde. Maar als antwoord daarop kreeg ik simpelweg dat deze gevoelens niet thuis hoorden op de werkvloer en dat ik dat thuis had moeten laten. Op het werk hoorde ik vrolijk te zijn en gewoon mijn werk te doen. En thuis mocht ik denken aan de situatie en verdrietig zijn. Dat zijn dingen die mij letterlijk zijn gezegd.

En nog zoveel meer. Ze was er gewoon van overtuigd dat er op de werkvloer geen emoties mochten zijn.

Wat vervelend pippa

Ik deel dat soort dingen eigenlijk niet op m'n werk. Ik ben toch bang dat het tegen me gebruikt gaat worden. Misschien niet altijd even reëel, het kan soms juist goed zijn om open kaart te spelen.

Pippa schreef:

Esperanza schreef:

Spelen dit soort dingen op je werk Pippa, of vraag je het gewoon uit interesse?

Een beetje van beide. Ik voel me nu even niet zo happy op mijn werk, doordat ik me niet lekker voel, maar ook door hoe dingen lopen en dat weet mijn leidinggevende ook, maar dat is ook een vriendin van mij. Ik denk dat ik het anders namelijk niet vertelt zou hebben omdat ik bang zou zijn dat het negatief uit zou pakken op de een of andere manier. En ben dus benieuwd hoe andere mensen daarover denken

Uit ervaring weet ik dat je beter open en eerlijk moet zijn als het even niet lekker gaat. Hoe moeilijk dat ook voor jou is, mensen kunnen meer beprip tonen als ze weten wat er scheeld dan niks zeggen en stug volhouden, dan is de kans op scheve gezichten juist groter. Je bent ook maar eens mens, alsof deze mensen nooit problemen hebben op het werk. Bovendien wie weet kunnen je collega's je helpen/ begeleiden als ze weten wat er scheeld. Rotte appels die niet willen helpen of geloven zul je altijd hebben, maar aan jou de keus of je daar mee in zee gaat. Jou gezondheid is belangrijk en niet je werk. Er zijn vast altijd lieve collega's die je willem helpen.

Wanneer ik voor een baas werk ben ik niet open. Dat heeft me in het verleden al eens mijn baan gekost.
Ik ben ook altijd voorzichtig met prive informatie.

Nu ik weer bij ons eigen bedrijf werk ben ik natuurlijk wel open en waardeer het ook wanneer anderen dat zijn.

Ik ben heel open naar mijn baas toe, maar ik heb tot nu toe ook geen problemen of wat dan ook. Hij wist wel alles omtrent de situatie met mijn oma, maar dat is ook wel logisch.
Mijn baas weet zelfs dat ik ga daten .

Naar mijn collega's best open. Als ik echt een dag heb niet goed geslapen of zo dan meld ik dat wel meteen dan weet ze ook als ik wat trager ben dan anders of zo waar het aan ligt. We hebben er meer aan als je weet waarom men zo doet die dag dan dat je moet denken pff schiet vandaag ook niet op met haar of zo. (werk in een KDV)

Naar twee collega's en mijn baas wel, de rest niet.

Ik ben niet heel erg open naar collega's en m'n baas.
We zijn maar met z'n 4en op kantoor, maar vertel vrij weinig over wat me dwarszit. Denk ook dat als ik nu zou zeggen dat ik mijn baan wel zat ben, 'm ook direct kwijt ben... Dus eerst maar op zoek naar iets anders

Met 1 collega klets ik wel wat vrijer. Zo weet hij wel wat over mijn thuissituatie, maar wel oppervlakkig.
Heb me in het verleden wel es wat kwetsbaarder en opener opgesteld, maar dat veroorzaakte alleen maar gezeur. Dat zou ik dus niet zo snel meer doen.

Ik ben niet open op mijn werk, mijn collega's over het algemeen ook niet. Alles wat je zegt kan hier tegen je gebruikt worden. Dus als het eens een keer niet lekker gaat, wordt dat gelijk op een bepaald iets uit je priveleven gegooid. Heb mij daar wel eens flink mee in de vingers gesneden, dus nu houd ik mijn mond.

Ik vind het wel erg jammer dat het zo in mijn bedrijf werkt. Zelf ben ik liever open en als er eens iets is met collega's of mij, wil ik daar ook rekening mee kunnen houden. Ik hoop ooit eens bij een bedrijf te werken die wel rekening met zijn werknemers houdt.

Naar mijn leidinggevende ben ik wel open, zeg ik zo alles tegen. Tegen bepaalde collega's kan ik ook alles kwijt, maar niet bij alle.
Ik vind het belangrijk om open te zijn naar elkaar. Zo weet je het als je collega wat minder spraakzaam is, en kun je daar rekening mee houden. Natuurlijk moet je op het werk ook professioneel zijn en moet je het thuis 'thuis' kunnen laten, maar we zijn ook allemaal mensen dus ik vind het niet meer dan logisch dat je af en toe even je ei kwijt wilt, en dat kan gewoon bij ons.

Ik werk hier nu krap aan 5 weken en heb nog niet het achterste van mijn tong laten zien. Tegen mijn leidinggevende mag ik nog wel iets opener zijn zodat hij weet wat voor 'chronische' klachten ik heb. Alleen moet ik nog het geschikte moment zien te vinden.
Mijn collega's hoeven niet alles van mij te weten, pas als ik vind dat mijn 'situatie' mijn werk belemmert kan ik wel wat opener zijn zodat ze weten waarom ik niet mijn werk goed doe.

Als ik 't écht niet trek, dan laat ik dat wel weten, maar dan moet 't wel heel ernstig zijn! Verder is 't gewoon een kwestie van doorgaan tot je erbij neervalt.

Als ik zelf niet lekker in mijn vel zit en ik merk dat dit mijn prestaties op het werk beinvloedt, dan praat ik er wel over met mijn leidinggevende. Maar niet voordat ik zelf een soort 'plan van aanpak' heb bedacht.

Maar verder deel ik niet veel. Geen haar op mijn hoofd die er bijvoorbeeld aan denkt dat ik soms niet gemotiveerd ben, want dat zie ik als mijn eigen probleem en ik heb het gevoel dat dat wel eens tegen me zou kunnen werken als ik dat zou delen met mijn leidinggevende.

Een paar jaar terug is er een nieuwe collega bij ons komen werken en vanaf het begin had ik al problemen met haar houding/manier van doen. Ik heb dat aangegeven bij mijn leidinggevende, maar hij kaatste de bal meteen naar mij terug. Als ik een probleem had, moest ik dat maar met haar oplossen. Maar ik wil ook geen politieagent gaan spelen. Is het aan mij om te zeggen dat ze niet 10 x per dag privé mag bellen tijdens werktijd? Is het aan mij om aan te geven dat het niet de bedoeling is dat ze steeds zit te internetten op haar mobiel? Dacht het niet.

Ik weet dat na mij nog 4 andere collega's over haar hebben geklaagd, maar zij kregen allemaal hetzelfde te horen: los het maar met haar zelf op. Tja, wat moet je dan?