Arghhh chagrijnig!

Oasis schreef:

Kowalski schreef:

Wat is het voor werk Oasis? En hoe komt het dat het niet zo goed lukt? Denk je dat je het niet zo goed kan, of hebben ze dat tegen je gezegd? Wat vervelend om dat gevoel te hebben zeg!

V.oedingsassistente in een ziekenhuis. Het moet volgens het principe 'zoveel mogelijk werk in zo min mogelijk tijd' en dat lukt mij gewoon niet. Ook omdat ik het uitdelen van eten en drinken aan de patienten niet wil 'afraffelen'. Maar het is mij gezegd ja, dat ik niet snel genoeg kan werken. Heb er maandag een gesprek over met de baas, zie het somber in..
Lief van je trouwens. Vind je echt een lieve, medelevende forummer!

Jeetje wat balen! Ik vind het maar een vreemde visie! Natuurlijk, overal is het crisis en 'we' moeten bezuinigen, maar is kwaliteit niet nog altijd beter dan kwantiteit? Ik kan me heel goed voorstellen dat je het niet wilt afraffelen, ik zou dat ook niet kunnen. En als dat dan wel van je gevraagd of misschien zelfs geëisd wordt kan dat ontzettend vervelend voelen! Aan de ene kant hoop ik dat je in dat gesprek jouw visie kan geven en dat ze je een kans geven, aan de andere kant verdien je het ook niet om op die manier te moeten werken! Dit is even heel zwart-wit gezegd, want ik weet ook wel dat er niet altijd een pasklare oplossing is, maar: je moet niet iets doen waar je je absoluut niet goed bij voelt!

Dankjewel!

Kowalski schreef:

Oasis schreef:

Kowalski schreef:

Wat is het voor werk Oasis? En hoe komt het dat het niet zo goed lukt? Denk je dat je het niet zo goed kan, of hebben ze dat tegen je gezegd? Wat vervelend om dat gevoel te hebben zeg!

V.oedingsassistente in een ziekenhuis. Het moet volgens het principe 'zoveel mogelijk werk in zo min mogelijk tijd' en dat lukt mij gewoon niet. Ook omdat ik het uitdelen van eten en drinken aan de patienten niet wil 'afraffelen'. Maar het is mij gezegd ja, dat ik niet snel genoeg kan werken. Heb er maandag een gesprek over met de baas, zie het somber in..
Lief van je trouwens. Vind je echt een lieve, medelevende forummer!

Jeetje wat balen! Ik vind het maar een vreemde visie! Natuurlijk, overal is het crisis en 'we' moeten bezuinigen, maar is kwaliteit niet nog altijd beter dan kwantiteit? Ik kan me heel goed voorstellen dat je het niet wilt afraffelen, ik zou dat ook niet kunnen. En als dat dan wel van je gevraagd of misschien zelfs geëisd wordt kan dat ontzettend vervelend voelen! Aan de ene kant hoop ik dat je in dat gesprek jouw visie kan geven en dat ze je een kans geven, aan de andere kant verdien je het ook niet om op die manier te moeten werken! Dit is even heel zwart-wit gezegd, want ik weet ook wel dat er niet altijd een pasklare oplossing is, maar: je moet niet iets doen waar je je absoluut niet goed bij voelt!

Dankjewel!

Heb je ook gelijk in, dus ik wacht het gesprek maandag maar gewoon af. Weet zelf ook niet zo goed of het slim is te blijven. Morgen moet ik nog werken, daarna ga ik eens voor mijzelf evalueren of het ook wel bij mij past.

Oasis, ik zou dat ook niet kunnen hoor. Heb ervaring als patiënt en voelde me soms net een hond die z'n bak brokken voorgezet kreeg. Sommigen waren juist wel heel lief en maakten even een praatje of noemden me bij m'n voornaam (ook al heel fijn, ik ben geen mevrouw). Ik lag 2 weken alleen dus als de medewerkers je dan ook nog negeren voel je je heel eenzaam. Als je niet achter het beleid staat zou ik iets anders gaan zoeken, anders ga je er straks echt tegen je zin in heen.

Feline, wat erg om te horen dat je je soms zo gevoeld hebt! Jeetje. Ik probeer nu ook een praatje te maken, of vul een glas drinken extra bij ookal is de drankenronde al geweest. Ik word blij als de patiënten, al is het voor een kort moment, blij worden van een drankje, een hapje en/of een gesprekje. Ik wacht het gesprek maandag af, ondertussen heb ik al wel mijn eigen gedachten er over...

Nu ben ik even chagrijnig!

Woensdag is er iets gebeurd wat me enorm heeft geraakt en sindsdien ben ik helemaal van de kaart. Ik heb afgesproken om vanavond bij vriendin te eten en daarna op stap te gaan, maar ik durf amper mijn huis uit! Ik schaam me zó voor mezelf! Ik was net al op het station, maar ben regelrecht terug naar huis gegaan. Ik voel me echt klote en daar word ik chagrijnig van! Nu poging 2...ik hoop zo hard dat mijn vrienden me kunnen opvrolijken!

Sorry, ik moest het even kwijt!

Wat naar, Kowalski! Hoop dat je toch een leuke avond hebt met je vrienden vanavond

Kowalski,

Ik ben ook chagrijnig, ik zit weer een avondje alleen thuis. Iedereen heeft iets te doen.. zoals zo vaak..

Ik ben ook een beetje chagrijnig, ik heb geen idee wat ik zal doen vanavond en mijn vriend zit saaie televisie te kijken! Morgen moeten we weg en we weten nog niet hoelaat we weg moeten, we rijden namelijk met iemand mee.

Wat een geklaag

Ik klaag dat mijn dochter & ik afgelopen nacht een nachtje bij mijn ouders zijn gaan logeren en dat het zo`n dramanacht was! Ze werd veel wakker en was vroeg wakker, en ik ben dus doodversleten, wallen tot op mijn tenen ..

En ik kan wel klagen over dat post-zwangerschapslijf en die verschrikkelijke pens, maar ja ..

Kowalski schreef:Nu ben ik even chagrijnig!

Woensdag is er iets gebeurd wat me enorm heeft geraakt en sindsdien ben ik helemaal van de kaart. Ik heb afgesproken om vanavond bij vriendin te eten en daarna op stap te gaan, maar ik durf amper mijn huis uit! Ik schaam me zó voor mezelf! Ik was net al op het station, maar ben regelrecht terug naar huis gegaan. Ik voel me echt klote en daar word ik chagrijnig van! Nu poging 2...ik hoop zo hard dat mijn vrienden me kunnen opvrolijken!

Sorry, ik moest het even kwijt!

What's wrong? Zo erg kan het niet zijn toch? Sterkte!