Kun je ineens geen ochtendmens meer zijn?

Tot een paar weken terug had ik geen énkel probleem om vroeg op te staan. Ik was meteen helder van geest, opgewekt, werkte mijn routine af en ging ervoor. Nu is dit dus compleet het tegenovergesteld. Ik moet mezelf eruit schoppen en kan maar amper onthouden of ik al mijn spulletjes al bij elkaar heb. In het weekend kan ik overigens nog steeds niet voorbij 9u uitslapen en kan dan ook niet meer blijven liggen.

Een avondmens ben ik ook niet geworden, dus wat ben ik dan?

Wie heeft dit ook gehad? Komt het ochtendmens zijn wel weer terug?

Ben jij niet zwanger? Of heb ik nu totaal de verkeerde voor me?

ik ben naar mijn pfeiffer echt van achtend mens naar late ochtend/ middag mens geworden. ik vond het toen ik in de zorg werkte wel lastig om dam om 7 uur te beginnen..

Watermeloen schreef:Ben jij niet zwanger? Of heb ik nu totaal de verkeerde voor me?

Ik heb helaas een miskraam gehad, nu 2 weken terug.

Wat naar voor je, mzcharlotte...



Ik ben van avondmens naar ochtendmens gegaan, maar dat heeft meer te maken met het feit dat mijn jongens altijd vroeg wakker zijn, en ik dus inmiddels niet meer kan uitslapen, ook als ze niet hier zijn. Dat had dus wel een aanwijsbare reden. Ben je niet te druk of gestresst op werk, aan vakantie toe, veel aan je hoofd of zo iets?

mzcharlotte schreef:

Watermeloen schreef:Ben jij niet zwanger? Of heb ik nu totaal de verkeerde voor me?

Ik heb helaas een miskraam gehad, nu 2 weken terug.

Oh echt waar? Wat naar zeg.
Ik wilde zeggen dat het door de hormonen kan komen maar dat zal dan niet meer denk ik.
Ik weet niet hoe snel hormonen dan uit het lijf zijn...

Jeetje.

Jeetje, dat wist ik ook niet Wat naar!

Ik was t/m de middelbare school echt een ochtendmens/kind. Meestal rond 6 à 7 uur wakker, en dan lekker lezen voordat ik er uit moest. Vanaf dat ik ben gaan studeren is mijn ritme veranderd, ik heb nooit vroege colleges gehad en begon nooit voor 10 à 11 uur... Helaas is dat nooit meer goed gekomen. Ik werk nu alweer ruim 3 jaar en heb nog steeds moeite om 's ochtends mijn bed uit te komen. Een avondmens ben ik ook niet geworden nee...

Maar kan het bij jou niet toch van hormonen/emoties komen nu?

Misschien komt het nog wel van de hormonen. Het is wel een turbulent jaar geworden, terwijl alles zo goed ging. Ik slaap wel al anderhalve week weer beter, dus ik had eigenlijk verwacht dat het opstaan ook weer beter zou gaan.

RYW ja alles ligt een beetje overhoop. Ik verander van functie in het bedrijf, moet een examen overdoen en zelfs mijn huis ligt in puin door de aanleg van een nieuwe keuken. Allemaal gebeurtenissen met hopelijk een goed of leuk doel, maar het levert wel stress op. Het is alleen niet zo dat ik tegen dagen opkijk, ik pak dagen juist graag aan en daarom begrijp ik het moeilijke opstaan niet.

Jeetje, dat wist ik niet. Wat ontzettend naar allemaal!

Als ik het zo lees speelt er op dit moment ontzettend veel voor je. Ondanks ,zoals je zelf omschrijft, het voor een goed/leuk doel is. Het lijkt mij wel dat dat invloed heeft op je slaappatroon. Ook al als je het (nog) niet ervaart als stress.

Zelf ben ik ook van ochtendmens (voordat de wekker ging al naast m'n bed staan) naar iemand gegaan die er echt niet uit kan komen. Eerst snooze ik een kwartier en dan kan ik daarna nog zo een half uur blijven liggen (met als gevolg dat ik me gigantisch moet haasten om op tijd op m'n werk te zijn). Ik heb er nog niet helemaal m'n vinger op kunnen leggen, maar ik denk dat het door stress kwam. Al is het nog steeds niet weg.

Misschien heb je momenteel gewoon echt wat meer rust en slaap nodig? Ik hoop dat het ik-heb-totaal-geen-zin-om-op-te-staan-gevoel gauw weer terugkomt. Lijkt me erg vervelend om met een moe en rot gevoel naar je werk te moeten.

Ik ben er een ochtendmens bij geworden, dus ben zowel een avondmens als een ochtendmens. Doordat N. heel slecht sliep heb ik ruim 1,5 jaar gemiddeld zo'n 5 uur slaap per nacht gehad. Dit zit nu in mijn ritme, ik kan niet vroeg naar bed en ik kan 's ochtends uiteraard niet blijven liggen tot hoe laat ik wil. Als N. een goede nacht heeft slaap ik ongeveer zo'n 8 uur, dat is voldoende. Ik voel me 's ochtends altijd al snel goed als ik er voor N. uit moet, dit was een aantal jaar geleden wel anders. Toen was ik echt geen ochtendmens!

Alles ligt overhoop, je zegt het zelf al. Houd je gevoel in de gaten. Meer behoefte aan slaap krijgen, gaat vaak hand in hand met depressieve gevoelens.

Discordia schreef:Alles ligt overhoop, je zegt het zelf al. Houd je gevoel in de gaten. Meer behoefte aan slaap krijgen, gaat vaak hand in hand met depressieve gevoelens.

Ja dat klopt en overspannenheid (wat volgens de psychiatrie onder depressie valt overigens) is ook iets wat vaak begint met slapen slapen slapen en het gevoel hebben niet uitgerust te raken enzo. Wees lief voor jezelf!

Laat dat nou net niet de bedoeling zijn! Ik moet mezelf toch maar in de gaten gaan houden en niet te veel hooi op mijn vork nemen. In september staat er pas een vakantie gepland en hopelijk gaan we dan ergens uitwaaien. Bluh... Ik wil weer ochtendmens zijn!

mzcharlotte schreef:Laat dat nou net niet de bedoeling zijn! Ik moet mezelf toch maar in de gaten gaan houden en niet te veel hooi op mijn vork nemen. In september staat er pas een vakantie gepland en hopelijk gaan we dan ergens uitwaaien. Bluh... Ik wil weer ochtendmens zijn!

Ja, doe voorzichtig, 't is niet niks wat er allemaal gebeurd! Dat kan precies goed zijn om je een zetje de verkeerde richting op te gaan. Maar volgens mij heb jij het nu redelijk snel door. Probeer je ritme aan te houden en niet overdag te gaan slapen, wees verder lief tegen jezelf en doe rustig aan!