Re: Ik ben ook heel trots & blij, maar ...

studiebol vr 15 jun 2012 - 2:29

Je weet hoe het hier gaat Ik ben ook heel trots & blij, maar ... - Pagina 2 561177

Ik ziet ook niet op een constante wolk, vind het heerlijk als ik ze gewoon ff een paar uurtjes ergens anders kan laten. Vind het heerlijk om te werken, mijn eigen ding voor mijn eigen ontwikkeling en contacten en leergierigheid, ik vind het heerlijk zou niet anders willen.

Happydobby vr 15 jun 2012 - 2:38

Parel, dat had ik ook niet hoor, ik dacht trouwens ook dat ik hem door iedereen zou laten vast houden maar in het begin vond ik dat wel moeilijk. Toen M 10 weken was had ik een vrijgezellenfeest, man ik ben nog nooit zo blij geweest dat ik een reden had om weg te kunnen.
Nu breng ik M nog steeds niet makkelijk weg maar het word beter.

De roze wolk was hier in het begin ook niet.

Gast vr 15 jun 2012 - 2:54

Ik heb trouwens ook helemaal niet zo`n fijne kraamtijd gehad, L. was weliswaar een lieve baby, maar na 4 weken huilde en spuugde ze zoveel, dat kon niet normaal zijn. Uiteindelijk is reflux geconstateerd en hadden we wat meer rust.

Ik moet zeggen dat ik pas na een maand of 5 kon relaxen, ineens doet ze een inhaalspurt en gaat het qua drinken een stuk beter. Ook is ze vrolijker, spuugt ze dankzij de Nutriton niet meer en ontwikkeld zich. Ik vind het met de dag makkelijker en leuker worden, en dat is wel een heel fijn gevoel.

Maar dank jullie wel, jullie zijn allemaal heel lief Ik ben ook heel trots & blij, maar ... - Pagina 2 561177

Aimee vr 15 jun 2012 - 4:32

Ah Parel, bedankt voor dit topic...
Ik herken het enorme roze wolk gevoel ook totaal niet. Natuurlijk heb ik het liefste,leukste, mooiste kind van de wereld, maar het moederschap vind ik voor 90% gewoon super zwaar. Het vele huilen, niet willen slapen, het spugen, etc. En ik vind het vooral vervelend dat het wel een taboe lijkt om daarover te praten, mijn gevoel wordt naar mijn idee nooit erkend. Mensen zeggen zo snel 'ach, alle babies huilen', of 'ach, probeer nou maar van deze tijd te genieten want ze zijn zo snel groot'.
Het gekke is alleen wel dat ik hem niet uit handen kan geven. Als ik werk dan moet het, maar als ik vrij ben breng ik hem eigenlijk nooit weg. Maar ook dat komt doordat ik een kind heb met gebruiksaanwijzing, ik ken zijn maniertjes en dingetjes inmiddels een beetje en kan dat niet goed loslaten.

studiebol vr 15 jun 2012 - 5:39

Aimee, wat vervelend dat je er in je omgeving niet over kan praten. Vind ik echt sneu, ik herken dat totaal niet namelijk. Ik roep echt wel als ik een rotdag achter de rug heb en niemand die me dan raar aan kijkt.

Misschien kan je hier meer je verhaal doen want ik denk dat er hier echt wel meiden zijn die je verhaal herkennen en niet gauw zullen zeggen "alle baby's huilen".

Sterkte!

Gast vr 15 jun 2012 - 5:45

Aimee ik snap je helemaal!
Mede door jouw niet te willen plaatsen opmerking in het blije topic heb ik dit neergezet hier!

Ik moet je zeggen, zoals je misschien wel weet, is L. ook een kind met een gebruiksaanwijzing, iig dat was ze tot voor kort heel erg. Ze wordt nu wat makkelijk en daarom kan ik haar beter wegbrengen. Veel is ook gewoon gewenning het wegbrengen. Ze gaat overigens alleen naar mijn ouders, maar ze gaat wel weg. Ook laat ik haar makkelijker bij mijn vriend, nu ze wat ouder is.

Tegen dat spugen zou je natuurlijk Nutriton kunnen gebruiken, maar dan moet je wel gaan kolven en kan begrijpen dat je dat niet wilt. Het heeft hier iig heel erg geholpen. Maar misschien stomme vraag, als hij zoveel spuugt en zoveel huilt, ben je al eens naar de huisarts geweest? Het kan ook gewoon het baby zijn zijn, maar als het zuur ruikt kan het ook reflux zijn (zoals L.). Het hoeft niet, maar het kan wel.

En voor de rest een dikke knuffel!

Limburg85 vr 15 jun 2012 - 5:57

Heel herkenbaar, ik heb dat ook. Heb er geen moeite mee om hem weg te brengen, voelt wel raar dat hij er niet is maar missen nee en dat heb ik ook nooit gedaan. In het begin, toen hij ontzettend veel spuugde en heel veel huilde vond ik het soms wel fijn om hem uit handen te geven, vanaf zijn 1e verjaardag is hij bijna 8 weken non stop ziek geweest en bracht ik hem ook weg, kreeg soms het gevoel alsof ik een ondankbare moeder was maar ik was blij dat hij even een dagje naar oma kan. Niemand word hier slechter van, hij heeft het leuk bij oma en kdv, ik kan me zelf opladen en zo is het voor iedereen leuker.

Stuiterbal vr 15 jun 2012 - 6:03

Herkenbaar. Vooral in de afgelopen 2 jaar heb ik dat ook gevoeld. Ik ben ape trots op mijn ventje en als hij bij zijn papa is geweest ben ik weer heel heel heel erg blij dat hij terug is. Maar ik vind het ook heerlijk om gewoon mezelf te zijn en mijn ding te doen. Ik kan hem makkelijk weg brengen omdat ik ook weet dat hij in goede handen is en hij er echt niet onder lijd.

Wat ik nu wel heb is dat ik er nu wel meer moeite mee begin te krijgen dat hij ouder word. Mijn kleine baby is er niet meer. Hij word over 2 weken 3 en vanmiddag heb ik gewoon zitten huilen erom. Hij word groter en wijzer en daar hoort steeds meer een stukje los laten bij. En dat grijpt me op de een of andere manier erg naar mijn keel.

SarahKey vr 15 jun 2012 - 6:55

Ik herken het dan niet, maar ik zou me er niet voor 'schamen'. Zo te lezen zijn er veel meer moeders die niet zo op een roze/blauwe wolk zitten.

De eerste twee weken vond ik het ook niets aan. Kwam vooral door de vermoeidheid, we hebben weinig geslapen toen. Krampjes, huilen etc. Na de 3de slapeloze nacht zei mijn man: is dit het nu? Zo vind ik er niets aan.
Maar hem wegbrengen, nee dat kon ik niet over mijn hart krijgen. Nog steeds niet, als ik niet werk breng ik hem niet weg. Maar dat betekend niet dat een andere moeder geen goede moeder is als zij haar kind wel eens zomaar wegbrengt.
Maar na de eerste weken kwam het gevoel steeds meer. En nu, hij is mijn allergrootste liefde. Ben zo onwijs gek met hem, we lachen wat af samen. Vind het ook prachtig om te zien hoe hij lijkt op mij en op zijn vader, een samensmelting van ons twee, dat is het mooiste kado wat je elkaar kunt geven mocht het gegeven zijn. Elke dag vind ik het weer geweldig om zijn kamertje in te lopen en die prachtige lach zie I love you

Kon als kinderloze niet weten hoe het is om zoveel liefde te krijgen van je kind. Nu weet ik het en ben er dankbaar voor dat dit ons gegund is.

Gast vr 15 jun 2012 - 7:01

Als ik thuis ben breng ik haar in principe ook niet weg, alleen als wij samen een avond weg willen dan moet ze toch echt weg. Dan is het heel gek om s'ochtends uit te kunnen slapen, maar het plezier om haar weer op te halen is dan alleen maar groter.

Ik ben sowieso vrij nuchter en niet zo'n klefbal, dat zal ook meespelen Wink

Bolleke vr 15 jun 2012 - 7:12

Ik heb ook nooit op de roze baby wolk gezeten. De eerste maanden had ik een mannetje thuis dat ik moest verzorgen (deed ik ook heel graag en wilde alles zelf doen) maar dat was het dan ook. Ook het houden van heeft echt moeten groeien, en ik was echt ontzettend trots en blij met hem maar die roze wolk, nee.
Ik heb dat ook eens een keer gezegd tegen iemand, dat ik wel blij en trots was maar dat ik hem ook wel eens even " vergat", ik ging na een paar weken weer repeteren ' s avonds en ik dacht dat ik zoiets wel kon zeggen, nou niet dus, ze keek me ontzettend raar aan en liep weg

.

Nu zit ik vaak wel op een wolk, ik ben zo trots op C. Het gaat goed met hem, en we hebben het ontzettend fijn met ons 2 dus wat dat betreft zit ik nu meer op een wolk eigenlijk.

Printje vr 15 jun 2012 - 8:15

Heel herkenbaar wat je schrijft! Ik denk voor vrijwel iedere moeder, bij mij kwam de roze wolk ook pas heel langzaam, Ik denk vanaf een maand of 6. Maar vanaf toen vond ik het zoveel leuker worden..en nu..ik ben stapelverliefd op mijn mannetje. Voor mij mogen ze meteen 1,5 jaar zijn en dan daarna heel erg lang 2-2,5 jaar blijven. Ik heb veel meer met die leeftijd als dat hele kleine.

Printje vr 15 jun 2012 - 8:16

Bolleke schreef:Ik heb ook nooit op de roze baby wolk gezeten. De eerste maanden had ik een mannetje thuis dat ik moest verzorgen (deed ik ook heel graag en wilde alles zelf doen) maar dat was het dan ook. Ook het houden van heeft echt moeten groeien, en ik was echt ontzettend trots en blij met hem maar die roze wolk, nee.
Ik heb dat ook eens een keer gezegd tegen iemand, dat ik wel blij en trots was maar dat ik hem ook wel eens even " vergat", ik ging na een paar weken weer repeteren ' s avonds en ik dacht dat ik zoiets wel kon zeggen, nou niet dus, ze keek me ontzettend raar aan en liep weg .

Nu zit ik vaak wel op een wolk, ik ben zo trots op C. Het gaat goed met hem, en we hebben het ontzettend fijn met ons 2 dus wat dat betreft zit ik nu meer op een wolk eigenlijk.

ook hier heel erg herkenbaar, voor mijn gevoel kun je ook niet meteen van iemand houden. Ik verwacht dat het bij nummer 2 hetzelfde zal gaan, ik zal nooit meteen zoveel van hem/haar houden als dat ik van R doe. Dat kan namelijk niet want dat is in de twee jaar tijd zo gegroeid dat kan, en hoeft, een tweede niet meteen hetzelfde te hebben.

Happy vr 15 jun 2012 - 8:43

Ik herken het helemaal terwijl onze kleine nog maar 5 weken is. Heb genoeg omenten met donderwolken ipv roze wolken gehad gelukkig vind ik ook vooral heel leuk en ben ik stapelgek op hem maar heb het "is dit t nou" gevoel ook al een aantal keer gehad. En nu nadat we van de week dachten dat we hem kwijt waren durf ik me haast niet aan hem te hechten en blij met hem te zijn ben nu te bang om hem alsnog te verliezen maar dat gevoel ebt vast wel weg smile

gelukkig smelt ik als ik dat lieve koppie zie en zijn alle negatieve gevoelens en gedachten gauw verdwenen.

Gast vr 15 jun 2012 - 8:47

Happy wat naar! Waarom was je hem bijna kwijt? Ik schrik ervan!

Wij hebben toen L bloed ging spugen ook wel even rampscenario's door ons hoofd gehaald, dan realiseer je je ineens hoe veel je van zo iemand houdt!

Happy vr 15 jun 2012 - 8:51

We hebben hem deze week levenloos in zijn bedje gevonden, heb er een topic over geopend daar kun je t wel lezen. Het gaat nu goed hoor maar ik moet zelf nog van de schrik bekomen en het vertrouwen weer zien te vinden

Gast vr 15 jun 2012 - 8:55

Hè getver!
Wij hadden zo'n nannycare matje wordt door veel verzekeraars vergoed! Is een sensor voor onder het matras die gaat piepen als het kindje niet meer ademt zeg maar! Www.nannycare.nl

Zal je topic eens opzoeken, kan me voorstellen dat het verschrikkelijk schrikken is!

Happy vr 15 jun 2012 - 8:57

Hij ligt sinds gister lekker op de nannycare te snurken smile

Gast vr 15 jun 2012 - 9:23

Ik las het al! Was weer veel te voorbarig haha
Wij hebben hem na een half jaar weggehaald, ze ging het hele bed door waardoor het matje het niet meer echt aan kon qua bereik, hij ging ineens af (schrokken ons de rambam!) en nu heeft L. haar babynichtje er profijn van. Maar serieus waar, heerlijk ding!

Aimee vr 15 jun 2012 - 22:47

studiebol schreef:Aimee, wat vervelend dat je er in je omgeving niet over kan praten. Vind ik echt sneu, ik herken dat totaal niet namelijk. Ik roep echt wel als ik een rotdag achter de rug heb en niemand die me dan raar aan kijkt.

Misschien kan je hier meer je verhaal doen want ik denk dat er hier echt wel meiden zijn die je verhaal herkennen en niet gauw zullen zeggen "alle baby's huilen".

Sterkte!

Dankjewel

Ik heb hier eerder wel eens een topic over geopend, en toen ook wel heel veel tips en steun gekregen. Het lijkt wel of de mensen in mijn omgeving denken dat ik mijn kind niet leuk vind, als ik me eens wat negatief uitlaat over het moederschap, terwijl dat helemaal niet het geval is. Ik ben echt wel helemaal gek op mijn zoontje, maar eerlijk gezegd zijn er wel dagen dat het me behoorlijk tegen valt om moeder te zijn.

Parel schreef:Aimee ik snap je helemaal!
Mede door jouw niet te willen plaatsen opmerking in het blije topic heb ik dit neergezet hier!

Ik moet je zeggen, zoals je misschien wel weet, is L. ook een kind met een gebruiksaanwijzing, iig dat was ze tot voor kort heel erg. Ze wordt nu wat makkelijk en daarom kan ik haar beter wegbrengen. Veel is ook gewoon gewenning het wegbrengen. Ze gaat overigens alleen naar mijn ouders, maar ze gaat wel weg. Ook laat ik haar makkelijker bij mijn vriend, nu ze wat ouder is.

Tegen dat spugen zou je natuurlijk Nutriton kunnen gebruiken, maar dan moet je wel gaan kolven en kan begrijpen dat je dat niet wilt. Het heeft hier iig heel erg geholpen. Maar misschien stomme vraag, als hij zoveel spuugt en zoveel huilt, ben je al eens naar de huisarts geweest? Het kan ook gewoon het baby zijn zijn, maar als het zuur ruikt kan het ook reflux zijn (zoals L.). Het hoeft niet, maar het kan wel.

En voor de rest een dikke knuffel!

Ook jij bedankt Parel smile

Ik ben een aantal weken geleden naar de huisarts geweest(die inderdaad ook Reflux opperde), maar hij gaf aan dat het alleen een probleem is als Luuk niet goed zou groeien. Nouja, Luuk is behoorlijk hollands welvaren, dus vond de huisarts het geen probleem. Ik kon inderdaad het indikken van voeding gaan proberen, maar dan is het probleem weer dat Luuk de fles weigert (gebruiksaanwijzing zei ik toch Laughing

).
Het huilen wordt over het algemeen ook wel minder hoor, naarmate hij groter wordt. Alleen de afgelopen dagen is het weer wat erger, maar het spugen ook, en hij heeft wat verhoging, dus dat is wel terug te koppelen. Alleen het slapen blijft echt drama

RYW vr 15 jun 2012 - 23:11

Maar waarom liet je haar eerst niet makkelijk bij je vriend dan? Hij is toch haar vader, of begrijp ik iets verkeerd?

studiebol vr 15 jun 2012 - 23:17

Ik snap heel goed dat er dagen bij zijn dat je het moeder zijn heel zwaar vind.Dat is het ook, je hebt een verantwoording, je wilt het graag goed doen, je wilt dat het goed gaat met je kind. Dat is pittig. Maar dat heeft niks te maken met het feit of jij je kind wel of niet leuk vind. Vind dat ook wel een rare conclusie dan van die mensen. Maar goed nogmaals ik vind het erg vervelend voor je, heb verder niet echt tips. Maar ik denk wel dat het goed is als je zelf beseft dat het niet erg is als je een keer een een rotdag hebt, die horen er gewoon bij.

Limburg85 vr 15 jun 2012 - 23:17

Aimee schreef:
studiebol schreef:Aimee, wat vervelend dat je er in je omgeving niet over kan praten. Vind ik echt sneu, ik herken dat totaal niet namelijk. Ik roep echt wel als ik een rotdag achter de rug heb en niemand die me dan raar aan kijkt.

Misschien kan je hier meer je verhaal doen want ik denk dat er hier echt wel meiden zijn die je verhaal herkennen en niet gauw zullen zeggen "alle baby's huilen".

Sterkte!

Dankjewel Ik heb hier eerder wel eens een topic over geopend, en toen ook wel heel veel tips en steun gekregen. Het lijkt wel of de mensen in mijn omgeving denken dat ik mijn kind niet leuk vind, als ik me eens wat negatief uitlaat over het moederschap, terwijl dat helemaal niet het geval is. Ik ben echt wel helemaal gek op mijn zoontje, maar eerlijk gezegd zijn er wel dagen dat het me behoorlijk tegen valt om moeder te zijn.

Parel schreef:Aimee ik snap je helemaal!
Mede door jouw niet te willen plaatsen opmerking in het blije topic heb ik dit neergezet hier!

Ik moet je zeggen, zoals je misschien wel weet, is L. ook een kind met een gebruiksaanwijzing, iig dat was ze tot voor kort heel erg. Ze wordt nu wat makkelijk en daarom kan ik haar beter wegbrengen. Veel is ook gewoon gewenning het wegbrengen. Ze gaat overigens alleen naar mijn ouders, maar ze gaat wel weg. Ook laat ik haar makkelijker bij mijn vriend, nu ze wat ouder is.

Tegen dat spugen zou je natuurlijk Nutriton kunnen gebruiken, maar dan moet je wel gaan kolven en kan begrijpen dat je dat niet wilt. Het heeft hier iig heel erg geholpen. Maar misschien stomme vraag, als hij zoveel spuugt en zoveel huilt, ben je al eens naar de huisarts geweest? Het kan ook gewoon het baby zijn zijn, maar als het zuur ruikt kan het ook reflux zijn (zoals L.). Het hoeft niet, maar het kan wel.

En voor de rest een dikke knuffel!

Ook jij bedankt Parel
Ik ben een aantal weken geleden naar de huisarts geweest(die inderdaad ook Reflux opperde), maar hij gaf aan dat het alleen een probleem is als Luuk niet goed zou groeien. Nouja, Luuk is behoorlijk hollands welvaren, dus vond de huisarts het geen probleem. Ik kon inderdaad het indikken van voeding gaan proberen, maar dan is het probleem weer dat Luuk de fles weigert (gebruiksaanwijzing zei ik toch ).
Het huilen wordt over het algemeen ook wel minder hoor, naarmate hij groter wordt. Alleen de afgelopen dagen is het weer wat erger, maar het spugen ook, en hij heeft wat verhoging, dus dat is wel terug te koppelen. Alleen het slapen blijft echt drama

Dat werd hier ook gezegd waardoor er geen naam aan is gegeven, wij hebben de voeding ook ingedikt maar was geen succes, alles bleef onveranderd, ook niet toen hij minder flessen kreeg. Hier is het pas minder geworden richting de 10 maanden en nu is het over.

Gast vr 15 jun 2012 - 23:37

RYW schreef:Maar waarom liet je haar eerst niet makkelijk bij je vriend dan? Hij is toch haar vader, of begrijp ik iets verkeerd?

Natuurlijk is hij haar vader, en ik durf mijn hand ervoor in het vuur te steken dat haar niks overkomt als hij erbij is. Alleen, als ik dan weg was en zij was bij hem, werd ik nog om de haverklap gebeld voor alles en nog wat, hoe duidelijk ik alles ook beschreef. Hij had en heeft gewoon niks met baby´s, nu ze ouder wordt vind hij het ook makkelijker worden en nu gaat het van een leien dakje.

Heeft er niks mee te maken dat ik hem niet vertrouw of dat het een slechte vader is, maar hij vond het niet prettig. Hij heeft er echt in moeten groeien.

Aimee, het spugen bij L. bleef ook wel, ze groeide hartstikke goed, alleen dat huilen vond ik zielig. Daarom heb ik puur en alleen maagzuurremmers gekregen, en geen medicatie tegen het spugen, maar daar werkt de Nutriton goed voor. Dat heeft bij ons en hele hoop geholpen, daardoor had zij geen pijn meer omdat simpelweg haar slokdarm niet meer was aangetast door het zuur.

Probeer nu af en toe wel eens een fles zonder verdikkingsmiddel maar dat gaat verre van goed.

RYW vr 15 jun 2012 - 23:56

Ah ja, ik snap het. Zo kan je ook niet ontspannen weggaan, inderdaad.

Edit: wat ik trouwens wel eens heb, is de situatie dat ik mijn jongste zoon niet altijd goed kan lezen. Mijn oudste is een open boek voor me, die doorzie ik binnen de seconde, maar de jongste is voor mij een stuk ongrijpbaarder. Mijn vriend (zijn stiefvader) kan mijn jongste wel heel goed lezen, en dat is natuurlijk heel fijn, dat zij die band hebben, maar heel soms frustreert het me wel eens dat zij elkaar beter begrijpen dan ik, terwijl ik nota bene zijn moeder ben Wink

Gesponsorde inhoud