Ik ben ook heel trots & blij, maar ...

... dat overweldigende gevoel van dankbaarheid, en het inmense houden van, voel ik gewoon niet. Het is net of ik ondankbaar ben, maar dat is het niet. L is àlles wat ik ooit wilde hebben, ik hou absoluut van haar, doe alles voor haar, maar (en dat heb ik met niemand overigens) ik zit niet constant op een roze wolk, kan haar makkelijk wegbrengen (en dan denk ik zelfs, ahhhh lekker, even niet nadenken!), ben blij als ze even slaapt en het is meer gewoon `normaal`.

En nu voel ik me een hele slechte moeder door het gelukzalige (absoluut gegund hoor, heel lief!) topic van Shygirl85!

Ik zit hier niet in zak & as hoor, maar het viel me even op en zette me aan het nadenken.

Aah parel dat zegt toch niet gelijk dat je een slechte moeder bent!

Verder dan deze reactie kom ik nu even niet sorry

Alsof ik het zelf geschreven heb..

Gister bij de nazorg avond in het ziekenhuis hadden we het over het loslaten van je kindje. Veel moeders vertelde dat ze hun kinderen echt niet uit handen durfden geven. Ik heb daar dus totaal geen last van.
Toen ze net thuis was vierde mijn pa zijn 60e verjaardag, mijn vriend bleef thuis met B en ik ging naar het feest. Iedereen vroeg: aaahhh, nu mis je haar zeker wel?
Nou eigenlijk niet

Ik denk dat het merendeel van de jonge moeders niet continu op een roze wolk zit. Daar hoef je je echt niet schuldig om te voelen.

Ik voel hetzelfde als jij. Ondanks dat ik wel heel gelukkig met ze ben en ze af en toe echt kan opvreten. Maar ik kan ze ook makkelijk weg brengen en mis ze ook niet als ze een nacht of een dag bij mijn schoonmoeder zijn. Ik denk dan voornamelijk 'even ademruimte'.

Wel sta ik als een mongool mijn kinderen aan te moedigen bijv als ze iets proberen. En als het ze dan lukt, ben ik ook de eerste die het aan iedereen vertelt.

Parel, net als Lejow zegt, ik had dit ook geschreven kunnen hebben. Vorige week hebben we dochter ook een avond achtergelaten bij mijn moeder. Ik geef haar een kus als ik wegga en ze krijgt een kus als ik terugkom, maar haar 'missen'... nee, dat niet. Ik voel me eigenlijk precies zoals jij het omschrijft en toch ben ik wel hartstikke gek op en met haar. Als ze 's nachts wakker wordt voor een voeding, spring ik zonder problemen mijn bed uit om dat slaperige meisje op te pakken en te voeden, dus het zit wel goed. Maar dat rare gevoel... tja.

Ik vind het ook wel eens lekker als mijn jongens een weekend bij hun vader zijn of als ze vroeg slapen zodat ik even tijd heb voor mezelf, en heb ook geen wolk. Ik ben ook onwijs trots op mijn jongens en hou zielsveel van ze, net zoveel als elke moeder (met of zonder wolk) van haar kind houdt. Je meisje komt niets te kort, hoor het is echt niet zo dat een roze wolk betekent dat je meer van je kind houdt

Ik moet het zelf nog ervaren, maar kan het me best voorstellen hoor!!
Het hebben of krijgen van een kindje betekend denk ik niet dat je alleen maar op een roze wolk leeft.
En ik kan me best wel voorstellen dat het soms best fijn is dat je even tijd voor jezelf hebt en dat je dit soms zeker ook wel even nodig bent.
Het is allemaal erg leuk en bijzonder ed, maar je bent er ook wel heel erg druk mee.
Dit betekend absoluut niet dat je een slechte moeder bent .

Ik denk dat moeders zich - in het algemeen - misschien wat minder moeten bezighouden met de buitenwereld. Want nu gaat het over die roze wolk en moeders die zich schuldig voelen als ze hun kind best makkelijk wegbrengen, maar ik lees het ook wel eens andersom, van mensen die het eigenlijk maar raar en zelfs ongezond vinden als je je kind niet regelmatig een avond of een weekend of een hele week bij je ouders brengt om iets voor jezelf te doen. Al dat vergelijken, al die meningen van anderen, dat kan gewoon best hard aankomen. Ik ben ook echt allergisch voor de uitdrukking 'ik ben behalve mama ook nog Carolientje' - alsof moeders die bijvoorbeeld niet werken of niet zo makkelijk iets voor zichzelf doen hun hele identiteit kwijt zijn. Maar ik vind het eigenlijk ook stom als ik hoor: 'Ik heb geen kind gekregen om hem of haar weg te brengen.' Andere vrouwen hebben ook niet daarvoor een kind gekregen.

Ja, eens met jou Susan. Wat zou het lekker zijn he, als je je helemaal niks aan trok van anderen. Gewoon een soort schild om je heen had voor opmerkingen en meningen van anderen. Lijkt me nou echt heerlijk. Net zoals Phileine uit Phileine zegt sorry. Oké, niet dat ik me nou zo extreem wil gedragen. Maar ik keek die film gisteren en ik dacht letterlijk ''jemig wat lijkt het me heerlijk als je je gewoon geen reet kon aantrekken van een ander''

Oh ik herken het helemaal hoor. Ik ben echt vreselijk gelukkig met mijn zoontje en ik kan hem soms wel opvreten (zoals Jo ook zegt) maar ik vind het ook heerlijk om even me-time te hebben.

Iedere moeder is anders, de 1 mist haar kind als hij/zij een paar uurtjes op de opvang zit en de ander vindt het prima en kan haar kind ook makkelijk uit logeren doen. En met beide is echt niets mis.

Een collega van me die gaat regelmatig met haar man uit eten oid.
Dan past iemand anders op de kinderen.
Ik vind dat wel iets goeds hoor.
(om even een voorbeeld te geven.)

Ook eens met Susan.

En, waarom zou je je kind moeten missen als je hem/haar straks weer ziet en het kind in goede handen is? Ze ligt zacht,droog en gevoed en vertroeteld, ook als jij er niet bent. Ik geloof niet dat als de baby er straks is ik hem of haar ga missen als ik hem/haar even een avondje niet zie. Misschien ben je wat nuchterder dan andere moeders, maar ik zou dat ook niet hebben.

Paper Crown schreef:Ook eens met Susan.

En, waarom zou je je kind moeten missen als je hem/haar straks weer ziet en het kind in goede handen is? Ze ligt zacht,droog en gevoed en vertroeteld, ook als jij er niet bent. Ik geloof niet dat als de baby er straks is ik hem of haar ga missen als ik hem/haar even een avondje niet zie. Misschien ben je wat nuchterder dan andere moeders, maar ik zou dat ook niet hebben.

Dat laatste weet je nu toch nog helemaal niet?

Ik dacht dat ook van mezelf, dat ik op het begin makkelijk zou zijn met de baby, hem uit handen zou geven en zelf regelmatig weggaan. Niets bleek minder waar, ik heb er lang moeite mee gehad dat iemand anders mijn baby vast hield. Dat is vrij laat pas bijgetrokken.

Oh wat fijn dat anderen dit ook ervaren haha

Ik trek ook wel mijn eigen plan hoor, weet dat ik geen slechte moeder ben, maar het gaf even stof tot nadenken.

Want naast dat ik niet de hele dag zit te kijken naar haar (laten we eerlijk wezen, dit deed ik de eerste week natuurlijk wel, zo verwonderd), ben ik inderdaad degene die het meeste zegt dat ik van haar hou, haar knuffel, voorlees, gek mee doe, moeiteloos voor opsta èn het hardste en achterlijkste sta te joelen als ze weer iets doet wat ze nog niet kon! En dan die blik en lach van haar is onbetaalbaar! Dan gaan er wel even kriebels door mijn buik, maar die zijn dus niet constant aanwezig haha

En we zijn allemaal prima moeders, behalve mama ben je ook nog jezelf, en of je nou energie put uit naaien, sporten, uit eten met vriendinnen of slapen, maakt niet uit, we doen allemaal zoals wij vinden dat het lekker gaat!

Ik vind jullie hier werkelijkwaar allemaal topmama`s op jullie eigen manier! Dat mag ook wel eens gezegd worden!

Zelda schreef:

Paper Crown schreef:Ook eens met Susan.

En, waarom zou je je kind moeten missen als je hem/haar straks weer ziet en het kind in goede handen is? Ze ligt zacht,droog en gevoed en vertroeteld, ook als jij er niet bent. Ik geloof niet dat als de baby er straks is ik hem of haar ga missen als ik hem/haar even een avondje niet zie. Misschien ben je wat nuchterder dan andere moeders, maar ik zou dat ook niet hebben.

Dat laatste weet je nu toch nog helemaal niet?

Ik dacht dat ook van mezelf, dat ik op het begin makkelijk zou zijn met de baby, hem uit handen zou geven en zelf regelmatig weggaan. Niets bleek minder waar, ik heb er lang moeite mee gehad dat iemand anders mijn baby vast hield. Dat is vrij laat pas bijgetrokken.

Nee dat weet ik ook nog helemaal niet, maar ik denk, als ik het zomaar een beetje mag inschatten, geen problemen mee zou hebben. Of dat ook zo is zal moeten blijken. Momenteel krijg ik het eerder benauwd dat ik nooit meer wat kan ondernemen dan een kind dat ik weg moet brengen voor paar uurtjes.

Susan schreef:Ik denk dat moeders zich - in het algemeen - misschien wat minder moeten bezighouden met de buitenwereld. Want nu gaat het over die roze wolk en moeders die zich schuldig voelen als ze hun kind best makkelijk wegbrengen, maar ik lees het ook wel eens andersom, van mensen die het eigenlijk maar raar en zelfs ongezond vinden als je je kind niet regelmatig een avond of een weekend of een hele week bij je ouders brengt om iets voor jezelf te doen. Al dat vergelijken, al die meningen van anderen, dat kan gewoon best hard aankomen. Ik ben ook echt allergisch voor de uitdrukking 'ik ben behalve mama ook nog Carolientje' - alsof moeders die bijvoorbeeld niet werken of niet zo makkelijk iets voor zichzelf doen hun hele identiteit kwijt zijn. Maar ik vind het eigenlijk ook stom als ik hoor: 'Ik heb geen kind gekregen om hem of haar weg te brengen.' Andere vrouwen hebben ook niet daarvoor een kind gekregen.

Ja inderdaad. Meer van dat soort kreten: 'je zal wel blij zijn dat je ook weer eens het huis uit bent', 'ga je nooit eens een dagje met een vriendin wat doen?' of 'wat zielig dat dat kind naar het kdv moet' en 'ga jij zonder je kinderen op vakantie? Dat hoort niet, vakantie is voor familie'. Nou, de meeste thuisblijfmoeders die ik ken zijn vaker buiten de deur dan ik, en mijn kinderen die op de bso zitten zijn totaal niet zielig, ze vinden het superleuk! Ik snap niet wat het is, maar als het kinderen betreft lijken mensen wel ineens geen enkel respect of mening te hebben voor hoe anderen het doen.

RYW schreef:

Ja inderdaad. Meer van dat soort kreten: 'je zal wel blij zijn dat je ook weer eens het huis uit bent', 'ga je nooit eens een dagje met een vriendin wat doen?' of 'wat zielig dat dat kind naar het kdv moet' en 'ga jij zonder je kinderen op vakantie? Dat hoort niet, vakantie is voor familie'. Nou, de meeste thuisblijfmoeders die ik ken zijn vaker buiten de deur dan ik, en mijn kinderen die op de bso zitten zijn totaal niet zielig, ze vinden het superleuk! Ik snap niet wat het is, maar als het kinderen betreft lijken mensen wel ineens geen enkel respect of mening te hebben voor hoe anderen het doen.

Nee, precies. Alsof al je keuzes opeens publiek bezit zijn geworden op het moment dat je kinderen krijgt. Nu moet ik wel zeggen dat ik dit soort opmerkingen meer meemaak op fora dan in het echt. Ik heb wel mensen in mijn omgeving (jij weet nog wel wie) die dat soort opmerkingen wel kunnen maken, maar de meeste mensen doen dat toch niet.

Idd Susan, in het echt hoor ik dat soort opmerkingen bijna nooit.

Heb ik ook hoor, ik ken maar weinig mensen die dat echt zouden zeggen. Een enkele keer roept iemand wel eens wat, in een soort van algemeenheid, zo van 'mijn kinderen zullen later nooooit naar de bso hoeven, zoooo zielig!' en als ik dan zeg dat de mijne naar de bso gaan, dan krabbelen ze al een beetje terug à la 'een dagje of 2 is misschien ook wel gezellig voor ze maar dat is toch wel de max' en als ik dan zeg dat ze meer dan 2 dagen gaan omdat ik fulltime moet werken om de tent bij mij thuis draaiende te houden, dan houdt het doorgaans op. Je zou ook wel erg bot zijn als je die dingen echt in iemands gezicht zegt (zoals die ene van jou, Susan )

Wel raar eigenlijk, dat het dan op een forum wel moet kunnen.

Zelda schreef:

Ik dacht dat ook van mezelf, dat ik op het begin makkelijk zou zijn met de baby, hem uit handen zou geven en zelf regelmatig weggaan. Niets bleek minder waar, ik heb er lang moeite mee gehad dat iemand anders mijn baby vast hield. Dat is vrij laat pas bijgetrokken.

Ik dacht altijd dat ik heel makkelijk mijn kind gewoon mee zou nemen 's avonds en dan in de wagenbak zou laten slapen. Mijn nicht, die een jaar eerder een kind heeft gekregen, zei al: 'Dat doe je straks toch niet.' En inderdaad.

Ik hoor dat soort opmerkingen in het echt juist vaker. En dan doel ik vooral op het wegbrengen naar een KDV, omdat ik 4 dagen blijf werken. Ik heb al zo vaak moeten horen 'dat ik geen kinderen heb gekregen om ze naar een KDV te brengen'. Nou ja, ik ook niet, maar als ik wil blijven werken, dan moet H. toch naar een creche toe.

En je bent echt niet de enige hoor parel! Ik vind het ook heeeeeeeeeeeerlijk als Y. in bed ligt of gewoon idd voor een dag of een paar ochtenden bij opa en oma is.

Ik vond de BSO vroeger ook altijd zielig, maar daar ben ik nu wel van teruggekomen, er zit een BSO naast de peuterspeelzaal waar ik wel eens doorheen loop als Yrsa weer eens een pop heeft laten liggen en het ziet er echt heel gezellig uit, elke dag een leuk programma. Er zit ook een BSO bij de grote speeltuin, volgens mij is die ook leuk.

parel, dat maakt je echt geen slechte moeder, hoor!
ik denk dat iedereen momenten heeft dat je blij bent dat je mag werken of dat je kindje slaapt, dat heb ik ook!

de eerste week/weken (?) voelde ik mij ook echt een slechte moeder. ik hoorde vaak mensen zeggen dat ze helemaal verliefd werden als ze hun kindje zagen, maar dat voelde ik helemaal niet! dit gevoel groeide in de loop van de tijd, nu houd ik echt zielsveel van hem, maar er zijn ook nog vaak zat momenten dat ik blij ben dat hij in bed ligt. ook als hij in een heel goede stemming is (de laatste weken bijna alleen maar! ) vind ik het heerlijk als hij even slaapt! dat mag toch ook?!