Zo aso, wij hebben geen honger.

http://www.nu.nl/buitenland/2822221/honger-dreigt-in-west-afrika.html

Ik vraag me eigenlijk altijd wel af waar je dan goed aan doet. Kun je in je eentje iets doen? Kun je als land iets doen? En moet dat dan met geld of goederen en hoe dan? Hoe krijg je een langere oplossing?

Zusje schreef:http://www.nu.nl/buitenland/2822221/honger-dreigt-in-west-afrika.html

Ik vraag me eigenlijk altijd wel af waar je dan goed aan doet. Kun je in je eentje iets doen? Kun je als land iets doen? En moet dat dan met geld of goederen en hoe dan? Hoe krijg je een langere oplossing?

Ik vraag mij eerder af waar al dat geld terecht komt en of het uberhoubt wel wordt gebruikt voor dit soort dingen? Er zijn zoveel instanties die iets doen of proberen en nu weer dit bericht? Begrijp het niet zo?

Ik heb het ook niet over perse geld moeten storten. Ik zie daar zelf sowieso nooit een oplossing in.

Dat soort landen moeten zélf zorgen dat er een goede economie komt en voedselvoorziening komt. Wij kunnen er geen geld in blijven pompen, want als je iets krijgt en er niets voor hoeft te doen, dan doe je er ook niets voor.

Ze moeten het gewoon aan die landen zelf over laten in plaats van te zeggen van 'oh wat zijn wij goed dat wij er geld in pompen en eten sturen'. Want dat is níet goed voor de boeren daar, niet goed voor de economie daar. Heb er ooit een artikel over gelezen dat we meer kapot maken dan opbouwen daar door dit soort praktijken.



Edit: http://vorige.nrc.nl/achtergrond/article2179743.ece

Inderdaad, het geld dat rijke landen in Afrika stoppen, wordt vaak voor doeleinden gebruikt die niets doen voor de economie. De rijksten gaan er mee vandoor. Het loopt daar continue in een cirkel. Een vicieuze, om precies te zijn.

Ik moet overigens wel bekennen dat ik altijd de vergelijking maak naar Afrika of de oorlog, wanneer een leerling of ander persoon klaagt over 'honger'.

I blame it on my parents. Vooral mijn opa, die noemde altijd even de oorlog, waarin hij bloembollen moest eten. Ik weet ook wel dat het een vergelijking van niets is. Alsof wij er met zijn allen iets aan kunnen doen dat mensen honger lijden.

Neemt niet weg dat ik de situatie daar verschrikkelijk vind.. Maar WAT is de juiste oplossing? Alle aangedragen oplossingen vervallen d.m.v. machtsmisbruik.

Nadat mijn stiefvader in Cambodja was geweest voor zijn werk, mocht ik thuis ook niet meer zeggen dat ik honger had. Hij had gezien wat honger was, dus wij hadden trek hier. Begreep die reactie eigenlijk wel. (En snap ook hetzelfde van de oudere mensen, die beginnen over de oorlog.) Inmiddels zijn we tig jaren verder en wordt het woord honger weer getolereerd hoor. Hij moest gewoon verwerken/ het een plaatsje geven wat hij daar had gezien.

Terkina schreef:Nadat mijn stiefvader in Cambodja was geweest voor zijn werk, mocht ik thuis ook niet meer zeggen dat ik honger had. Hij had gezien wat honger was, dus wij hadden trek hier. Begreep die reactie eigenlijk wel. (En snap ook hetzelfde van de oudere mensen, die beginnen over de oorlog.) Inmiddels zijn we tig jaren verder en wordt het woord honger weer getolereerd hoor. Hij moest gewoon verwerken/ het een plaatsje geven wat hij daar had gezien.

Eigenlijk vind ik dat onzin. Want ik heb iemand ook letterlijk 'doodmoe' en 'uitgeput' en 'doodop' gezien. En toch ga ik niet zeggen dat mensen dat niet mogen zeggen, dat ze gewoon een beetje moe zijn. Voor mij was het ook confronterend om iemand dood te zien gaan op zo'n manier, iemand die zo moe is dat hij of zij gewoon niet meer kan slikken, niets meer kan.

En hoor je mij klagen als iemand zegt 'ik ben doooooooodmoe'. Of ik ben echt 'dooooooood op'. Dan ga ik toch ook niet lopen miepen, ik heb het ook gezien en ik klaag ook niet als mensen zoiets zeggen.

Maargoed, misschien ben ik daar wel wat te hard in.

Nee, ik kan me er niet aan storen, als iemand zegt dat hij honger heeft. -Zelf zeg ik ook bijna altijd dat ik trek heb.- En ja, ik vind het ook irritant als mensen anderen gaan verbeteren of met zo'n opmerking komt. Maar het ligt er wel aan wie het zegt. Want het was gewoon traumatisch wat mijn stiefvader daar gezien had. En veel opa's en oma's hebben door oorlog (en hongerwinter) een trauma opgelopen. Het is een stukje respect om rekening met een ander te houden. En daarnaast ook bewust te zijn, dat er mensen het veel slechter hebben dan jij.
Dus dat jij het onzin vindt, tja wat mij betreft ben je dan wel hard, Lissa.

Ik vind het gewoon krom dat je niet mag zeggen dat je honger hebt, en wél mag zeggen dat je doodmoe/doodop bent.

Persoonlijk zeg ik dat niet. En als iemand aangeeft dat hij daar moeite mee zou hebben, dan zou ik daar ook rekening mee houden.

Youandi schreef:

I blame it on my parents. Vooral mijn opa, die noemde altijd even de oorlog, waarin hij bloembollen moest eten. Ik weet ook wel dat het een vergelijking van niets is. Alsof wij er met zijn allen iets aan kunnen doen dat mensen honger lijden.

Mijn vader heeft de oorlog ook meegemaakt en als klein jongentje ook honger gehad. En daarom zei hij altijd: wees blij dat je eten hebt. Maar nu denk ik, alsof een kind daarbij stil staat, die leeft nog zo ego die denkt echt niet aan hoe haar vader als kind honger had.

Zelfde als met fietsen naar school. Kon als kind vreselijk klagen dat we die 4 km moesten fietsen. Dan zei mijn vader alleen: Wij moesten lopen... dus hup op de fiets en gaan!