Dit is toch gek?

Vandaag waren we even een paar uurtjes naar de dierentuin. In die paar uur werd er drie keer een kind omgeroepen dat zijn / haar ouders kwijt was, het oudste kindje was drie. Een van de de drie keer waren de ouders van die en die op zoek naar hun eenjarige kindje met een groen shirtje . Hoe kun je nou een kind van één volledig kwijt raken in de dierentuin?

Ik vond het zo gek, ik moet er echt niet aan denken om mijn dochter kwijt te raken en ik houd haar ook altijd in het oog.

Alles kan natuurlijk! Ik was vandaag ook naar de dierentuin en het was echt ontzettend druk. Ik zou er niet aan moeten denken en kan het me niet eens voorstellen dat ik mijn dochter daar kwijt zou raken, maar soms gebeuren dingen sneller dan je denkt.

Ik kon me er ook nooit een voorstelling van maken dat ouders hun kind vergeten in de auto of waar dan ook, maar toch gebeurd het sneller dan je denkt. Meestal kun je je er geen voorstelling van maken, totdat het je zelf een keer overkomt.

Dat snap ik ook niet nee. Mijn zoon is dan nog klein en niet in staat om bij mij weg te gaan, maar ik heb hem constant in de gaten. Zal ook de kinderwagen niet snel loslaten als ik alleen met hem ben.

Ik zag een tijdje terug ook zoiets vreemds. Mijn vriend wilde graag naar de begraafplaats waar zijn opa en oma liggen. Toen we daar aankwamen, sliep F net. Hij wordt er dan wakker van als je hem met de maxi-cosi uit de auto haalt, dus ben ik blijven zitten in de auto met F. Toen stopte er een auto naast me: vader, moeder, peuter en baby. Vader, moeder en peuter gingen naar de begraafplaats, baby bleef in de auto Ik vond het echt heel raar. Dat doe je toch niet?? Als je de baby niet mee wilt/kunt nemen, dan blijft er toch iemand bij?

als je kindje zo'n ondernemend kindje hebt als onze jongste dan moet je je ogen overal hebben. Ook al let je goed op dan nog verlies ik haar wel eens uit het zicht. Zeker als ik beide dames alleen heb.

Helaas gebeurt het dus blijkbaar wel. Ik heb ook een dochter die graag op onderzoek uitgaat en nooit stilstaat. Ze luistert niet als je haar roept en loopt altijd een andere kant op. Ik weet dit en houd haar daarom altijd in de gaten. Het is mij nog nooit overkomen dat ik haar uit het oog verloren ben, maar ik kan wel begrijpen dat het gebeurt. Het is een kwestie van echt maar één seconde..

Ik ben ook ben ook niet van plan ze uit het ook te verliezen, maar heb wel bandjes met ons tel.nr voor ze gekocht.
Misschien gek, maar als ik alleen ben raak ik ze minder snel uit het oog als dat ik met bijv mijn man en moeder ben. Soms denk ik bijv dat J bij m'n man is en hij denkt dat ze bij mij is. Dan is ze zo weg! Dit gebeurt dan bij mijn oma thuis, dus geen man over boord, maar ik kan me voorstellen dat dit in bijv een dierentuin ook kan gebeuren.

Ik ben mijn zoon ook 1 keer kwijtgeraakt, 1 keer maar nooit weer. Wat een hel was dat zeg, ik heb doodsangsten uitgestaan...

Maar goed, het kan áltijd gebeuren natuurlijk, je bent echt niet meteen een slechte moeder als je je kind een keer uit het oog verliest.

Ik heb regelmatig verloren kindjes in de winkel (werk in een snoepwinkel, dus heel erg verleidelijk natuurlijk). Vaak is er gewoon iets wat hen afleidt, en op de moment dat mama of papa eventjes, al is het maar een secondje niet oplet of omkijkt dan zijn ze daar naar toe.

1 jaar vind ik wel erg jong om kwijt te raken! Ik denk dat mijn dochter echt helemaal in paniek raakt, ik moet er echt niet aan denken daar krijg ik het nou al moeilijk mee!

Ik kan me wel voorstellen dat het je een keer overkomt. Je weet de situatie ook niet, misschien was het bijv. een ouder alleen met 3 kinderen, hadden er 2 ruzie en is er 1 aan de aandacht ontglipt.
Of misschien waren er 2 kinderen die beiden een andere kant op zijn gerend.
Ik hoop dat mij zoiets nooit overkomt en ik let altijd goed op, maar als je een ondernemend kind hebt, dan kan ik me voorstellen dat het je een keer kan overkomen.

Het lijkt me echt vreselijk!! Maar ik kan me opzich wel voorstellen dat zo iets gebeurt. Ook bij een kind van 1. Mijn dochter is echt heel snel en ze vind alles boeiend. Als ik 1 keer m'n hoofd omdraai dan is ze bij wijze van al weg. Als ik boodschappen met haar doe en aan het afrekenen ben moet ik altijd heel goed opletten, dat zijn de momenten dat ze er zo tussenuit piept.
Maar in een drukke dierentuin.... Brrr.. Moet er echt niet aan denken..

Bah, verschrikkelijk zeg!

Dat is 1 van de grootste redenen dat H. gewoon in de buggy gaat als het ergens druk is en ik/wij geen overzicht hebben.
Ik heb nu ook zo;n polsbandje voor haar. Als we ergens heen gaan waar het druk is (zoals gisteren op een braderie) dan krijgt ze die om. Ookal zit ze in de buggy

Als ze dadelijk groter is kan ze natuurlijk niet meer in de buggy maar voorlopig zit ze er nog prima in.
Ze weet ook heel goed dat als ze niet in de buggy hoeft, ze 1 van ons een hand moet houden.

ik kon het me ook nooit zo goed voorstellen, maar ook omdat Joris zo gemakkelijk was, en een held op sokken, dus die loopt niet zomaar weg, en houd ons ook in de gaten. maar als ik Milou nu al zie, dan ben ik bang dat we haar meer in de gaten zullen moeten gaan houden, dan is het zo gebeurd volgens mij.

Het is me nu 1x overkomen een split-second in de prenatal, dat Joris onder de tafel was gaan zitten waar ik bij stond te kijken. Toen had ik ook zoiets van, hij kan toch niet weg zijn, hij was hier net. Maar was dus ook alleen gebukt eronder gaan zitten. Toen kreeg ik wel ff de schrik. Toen ik zijn naam riep begon hij te grinniken, en had ik door dat ie gewoon verstoppertje aan het spelen was, haha.

1 jaar is natuurlijk wel erg jong maar als je je aandacht bijv. over nog 3 andere jonge kinderen moet verdelen dan kan kan ik me best voorstellen dat zoiets kan gebeuren. Ik ben gelukkig S. Nog nooit kwijt geweest. Ik moet er echt niet aan denken brrr

Ik kan me wel voorstellen dat het gebeurt. Vooral als je meerdere kinderen hebt. Vorige week waren wij in de dierentuin en moest toen ook zo goed op M.ax letten. Zei al tegen mijn man de volgende keer doen wij zijn naamtag om voor de zekerheid. Je hoeft echt maar een seconde niet op te letten en hij is weg.

Ik vind het eigenlijk wel menselijk dat dit zo nu en dan gebeurt. Als ouder probeer je zo goed mogelijk op te letten, maar het is van zoveel omstandigheden afhankelijk. Heb je een druk of rustig kind, verlegen of ondernemend, hoe druk is de omgeving. Is er misschien een miscommunicatie tussen vader en moeder (moeder denkt dat kind bij vader is en andersom). Ik denk dat vrijwel alle ouders hun uiterste best doen om dit te voorkomen, want het is een nachtmerrie voor iedere ouder. Dat het dan heel af en toe misgaat, is heel eng, maar dat maakt de desbetreffende ouders niet tot slechte ouders.