Moeizaam/nauwelijks contact met je vader/moeder en zwanger

Hoi
Nu ik zwanger ben vind ik het moeilijk of/hoe ik mijn vader, waar ik op zijn initatief-nauwelijks contact meet heb, te vertellen dat ik zwanger ben en ook hoe dat straks moet als de kleine er is? Zoals de situatie nu is zal hij geen rol als opa kunnen vervullen
Ik was benieuwd hoe anderen dit ervaren en aangepakt hebben?

Wij hebben dezelfde situatie, alleen dan met mijn schoonvader. Hebben gewacht met vertellen tot de eerste echo. Rest van de ouders wist het al eerder. Hij kan echter zijn mond niet houden. We hadden gehoopt dat hij heel positief zou zijn en dat onze relatie zou verbeteren. Helaas reageerde hij totaal averechts. Na lang wikken en wegen hebben we hem uitgenodigd voor een gesprek toen ik ongeveer 18 weken zwanger was. Daarin hebben we onze zorgen naar hem geuit en aangegeven dat wij willen dat hij meer contact naar ons toe zoekt en zich als vader/opa gaat gedragen. Tot op heden is er vanuit hem geen contact geweest. We hebben dan ook de keuze gemaakt hem niet actief te betrekken bij onze dochter. Hij mag langskomen als hij dat wil (hoewel hij dat niet doet, hij is in de 4 jaar dat we samenwonen niet 1 keer hier geweest..), maar hij zal niet met haar alleen zijn of haar ergens naartoe kunnen nemen. Omdat er bij mijn schoonouders erg veel gerookt wordt, zal zij niet daarheen gaan. Als hij haar wil zien, zal hij toch echt hierheen moeten komen. Maar daar hebben we een hard hoofd in.. Het is een moeilijke situatie, maar we hebben ons er bij neergelegd. Het is niet anders.. Gelukkig heeft ons meisje wel een hele leuke opa aan de andere kant die waarschijnlijk niet bij haar weg te slaan is als ze eenmaal geboren is..!!

Moeilijke situaties meiden.
Gelukkig zit ik zelf niet in zo'n situatie, dus ik kan er niet veel over zeggen.
Wel wil ik jullie een dikke knuffel geven .

Ik had dezelfde situatie met mijn beide ouders, toen ik zwanger was had ik geen contact met mijn vader. Ik heb hem na 12 weken een mail gestuurd met de mededeling dat ik zwanger was. Totdat D geboren was hebben we mekaar maar 1 keer gezien, op de verjaardag van mijn zusje. Dat contact was redelijk normaal, na de geboorte van D heeft mijn vriend hem een mail gestuurd en hebben we gesproken, het contact is ondertussen weer redelijk normaal en hij is trots als opa, al kan ik hem nog geen 'opa' noemen omdat hij eerst dat vertrouwen moet verdienen.
Bij mijn moeder is het juist anders gaan, ik heb na een ruzie (de zoveelste en de laatste) toen ik 20 weken zwanger was het contact verbroken. Tot op heden hebben we elkaar nog maar 1x gezien, toen niet met elkaar gesproken. Daarna ook niet meer, ze zal vast wel wat foto's van D hebben gezien via mijn opa en oma. Maar ik wil haar niet in het leven van D hebben.

Ik zou hem dus gewoon vertellen dat je zwanger bent en het initiatief bij hem neerleggen. jij en je vriend kunnen dan bepalen in hoeverre je hem een rol geeft in het leven van je kindje.

Bedankt voor jullie reacties

Ik denk dat je moet doen waar jij en je vriend zich goed bij voelen.

Ik heb al jaren geen contact met mijn vader en heb hem ook niet laten weten dat ik zwanger was van onze zoon. Als hij al geen vader kon zijn, hoe kan hij dan een opa zijn?
Het bijzondere is, dat ik wel met mijn opa, dus de vader van mijn vader, contact heb. Mijn vader zal dus best weten dat hij opa is geworden en straks weer wordt.

Ik heb ook al jaren geen contact meer met mijn moeder, ze zal vast weten dat ze kleinkinderen heeft (mijn zus heeft 2 kids, ik 1), maar ik wil haar niet in mijn leven en dus ook niet in mijn zoon's leven. Mijn zus denkt er hetzelfde over. De ouders van mijn moeder zijn al overleden, dus geen opa en oma aan die kant voor mij.

Wat mijn vriend's ouders betreft: met zijn vader geen contact, en moeder is overleden. Zijn opa's en oma's zijn ook overleden. Dus van zijn kant alleen maar broers/zussen van zijn ouders waar nog contact mee is.

Ik had heel weinig contact met mijn vader terwijl hij heel dichtbij woont. Nu we onze zoon hebben, zoekt hij ineens vaker contact. Ik wil het hem niet ontnemen zijn kleinzoon regelmatig te zien dus ik laat hem gewoon komen maar ik verwacht niet dat onze band er veel beter van wordt. (Niet dat we ruzie hebben, we hebben alleen een heel oppervlakkig contact)

ik denk dat als ik hem tegenkom of als hij vraagt hoe het met me is bijv via de mail oid (gebeurt ook 1 keer per jaar ofzo) dat ik het dan wel zeg dat ik zwanger ben(of hem t sowieso even laat weten) en hem een geboortjekaartje stuur dan zien we wel weer! mijn man is er wat harder in als ik,die vind een geboortekaartje meer als genoeg voor iemand die zo´idioot´doet.

Ik heb mijn vader het gemaild, met name om ongemakkelijke situaties van mijn zusje en opa/oma te voorkomen. Toen ik was bevallen heb ik het aan geen van beide ouders gemeld. Mijn vader en moeder hoorden het via mijn zusje, mijn vader heeft een mailtje gestuurd en mijn moeder heb ik nu al een jaar niet meer gesproken. Ze heeft ook niets van zich laten horen bij de geboorte van D. Wij hebben ze ook beide geen kaartje gestuurd.

Met mijn vader heb ik al 5 jaar geen contact meer. Ik heb dan ook niks laten weten, ik weet niet eens waar hij precies woont. Hij weet het wel van horen, want een paar maanden terug kreeg ik een brief met een felicitatie, nou ja op zijn mannier dan. Ik heb niks laten horen! Met mijn moeder ging het wek redelijk maar sinds de laatste maanden hebben we veel ruzie helaas. Ik heb wel contact met haar, maar iedere keer als er ruzie is geweest horen we dagen/weken niks van elkaar. Ik laat het haar natuurlijk wel weten als ik bevallen ben want zo erg is de situatie ook weer niet.

vind t trouwens echt fijn om hier ervaringen over uit te wisselen! het is toch een situatie die ´afwijkt´en dat is al vervelend genoeg!

ik heb mn vader vandaag een mailtje gestuurd, na aanleiding van de goede echo en een leuk mailtje van hem over onze verhuiskaart.

ben nu toch wel een beetje nerveus voor zn reactie:roll: ach kon het maar gewoon normaal zijn he!

Ooit zal het hier ook aan de orde zijn, mijn vriend heeft geen contact meer met zijn ouders. Wel nog met een van zijn zusjes. Ik denk dat ik uit goed fatsoen dan wel een mailtje zou sturen, omdat ze toch ook contact gezocht hebben toen mijn vader overleed. Ook zouden ze van mij best een kaartje krijgen. Verdere credits moeten ze toch eerst verdienen, en dan met name bij mijn vriend. Ik laat het volledig aan hem over verder. Ik zou het kindje echter nooit alleen bij ze laten oid...

Ik vind het wel heel sneu. Ben zelf ook zonder opa en oma van een kant opgegroeid door ruzie en nu zal een evt toekomstig kindje van mij alleen een oma hebben...mijn moeder. Van de vriend van mijn moeder heeft mijn vriend ook niet bepaald een hoge pet op dus...

Lastig hoor! Ben benieuwd of je wat hoort Bolus.

bedankt leaf! voel me er nu best wel even rot onder

kaartje krijgt hij ook,maar voor de rest zal er eerst heel wat moeten veranderen voor er meer in zit,zeker mijn man is hier heel duidelijk in.Die heeft gezien wat het allemaal met mij gedaan heeft en wil dat voor zijn kind absoluut niet. Ik ook niet maar ben wat softer want ja tis toch mn vader.

mijn moeder heb ik gelukkig wel goed contact mee en met haar vriend ook dus een opa zal er wel zijn maar voor mij voelt dat toch niet helemaal hetzelfde...

*

ik ben ook in therapie geweest om de veranderde relatie met mn pa een plekje te geven,zeker omdat deze verandering op zijn initiatief was. Dit gevoel is ook nu even sterk aangezien ik vanavond gemaild heb.

Ik heb me wel berust in deze situatie, tis nu alleen even slikken omdat ik het graag anders had gezien. Maar goed het is zijn keuze geweest en ik denk dat hij zeker wle blij voor mij/ons zal zijn. Ik had het alleen fijn gevonden als hij meer in mijn leven geweest was.

*

dank je, lief van je:oops:

komt allemaal wel goed denk ik,ooit!

nou mailtje terug!

felicitatie en gelukswensen, hardstikke leuk. Daarna de opmerking dat hij het wel droevig vind via de mail maar wel beter dan dat hij het niet via via heeft moeten horen.

ik heb hem teruggemiald met een bedankje en de opmerking dat ik twijfelde over de mail maar dat we elkaar nooit bellen of zien alleen maar af en toe mailen (3 keer per jaar bijv als ik hem een kaartje stuur) dat ons contact ook een beetje droevig is. Maar dat ik het hem wel graag vroeg wilde vertellen en niet via via dus vandaar maar zo. e dat we hopen dat alels goed gaat.



Het is wel wat ik verwacht had, en ook gelijk wel duidelijk. Ben er best rustig onder eigenlijk!

bedankt allemaal voor jullie tips en ervaringen etc.

Fijn dat je reactie hebt gehad van je vader en een positieve reactie. Miss zal hij met de komst van zijn kleinkind wel wat meer interesse tonen.