Project Lola

Gisteren ging ik naar het asiel om poezen te knuffelen. Ik heb veel poezen gezien daar en een uur lang daar op de grond gezeten met een zakje vlees. Er waren zoveel lieve, maar ik had maar oog voor één poesje. Ze wordt over een paar weken een jaar en heeft haar hele leventje in het asiel gewoond. Ze is geen mensen gewend en vindt ze doodeng. Maar ik ben voor haar gevallen en ze verdient gewoon een leuk huisje. Ik had haar eigenlijk gereserveerd, maar een paar uur later ben ik alsnog teruggereden om haar meteen op te halen. Nu is het dus mijn missie om haar uit haar schulp te laten kruipen, op haar tempo, want ik ben ervan overtuigd dat ze op zal kunnen bloeien tot een lief poesje. Ik wil hier regelmatig wat posten om het proces te laten zien. Tevens heb ik geen ervaring met schuwe katjes, de kater die ik al had is de makkelijkste lobbes die je kan hebben, dus tips zijn ook welkom.
Bovendien ben ik apetrots op de vorderingen die ze de eerste 24 uur al gemaakt heeft, die deel ik graag.

Gisteren heb ik haar losgelaten en is ze in de wasmachine gekropen. Na een uur heb ik haar daar maar uitgevist, want dat is geen plek voor katten, toen is ze in een hoekje van de douche gaan zitten. Daar kon ik haar wel aaien, maar volgens mij was dat ook omdat ze verstijfd was van angst. Ze deed daar niet veel, enkel zitten en rondkijken. Mijn kater, Henk, blies en gromde wat. Net heeft hij wel een paar keer uitgehaald, maar niet raak en zonder nagels. Zij doet niks terug.

's avonds heb ik haar verplaatst naar de logeerkamer. Vannacht nog een paar keer gaan kijken en toen lag ze op het bed. Vanochtend was ik haar kwijt en met hulp van Henkie vond ik haar onder het bed. Daar zit ze nu nog steeds. Vanmiddag ben ik even weggeweest en heb wat snoepjes een meter verderop gelegd, toen ik thuiskwam waren die weg.
Nu zit ze nog steeds onder dat bed, maar ik heb de deur wel opengezet. Zo kan ze wat wennen aan huiselijke geluiden.

Net hebben we de eerste overwinning al behaald! Ik ben op de grond gaan zitten bij het bed met een zakje vlees. Dit deed ik op mijn vingers en liet het Henkie aflikken. Ze is iets dichterbij komen zitten! Ze heeft geen vlees gegeten, maar het is al een hele overwinning dat ze net niet onder het bed vandaan kwam. Misschien komt ze over een paar dagen ook wel wat halen!



Dit is haar dan (links). Ze is zo klein omdat ze een darmziekte heeft gehad toen ze klein was en zal ook niet groter worden dan dit.

Ik heb al een eerste vraagje. Ik heb ze net wat hapjes vlees gegeven op 2 schoteltjes naast elkaar. Henk, dikke schrokop had zijn portie al eerder op en begon aan de hare, wat ze toeliet. Moet ik nu ingrijpen of niet?

Inmiddels weer een mooie mijlpaal! Ze zit nu onder de verwarming in de woonkamer. Klinkt misschien als niks, maar nu kan ze mij tenminste observeren als ik niet met haar bezig ben. Het is alweer een kamertje dichterbij.

Ahgossie! Wat geweldig van jou dat je haar hebt genomen. Mijn eerste kat Lucy doet ze me aan denken, die was ook klein gebleven en de angstigste van het stel, maar toen ze me eenmaal vertrouwde was ze mijn beste vriendinnetje ooit (helaas is ze nog geen jaar geworden, ze had FIP).

Ik ben benieuwd hoe ze zich ontwikkelt!

Ik word helemaal blij van je verhaal :-) Wat leuk dat je voor zo'n schuw poesje gekozen hebt, die kruipt vast uit haar schulp.

Wij grijpen vaak wel in als de ene kat uit het bakje van de ander gaat eten, maar zien het niet altijd. Soms is het de kat die van het bakje van poes gaat eten en de andere keer weer andersom hier

Helemaal leuk die vorderingen!
Ik heb geen kattenervaring dus ik heb helaas ook geen tips.
Vind het super dat je dat beestje uit het asiel hebt gehaald en haar nog een kans heb gegeven:D

Oh Lola is haar naam leuk! En super dat ze al met stapjes vooruit gaat

Ik las je verhaal en zat hier helemaal 'aaahh' en toen ik de foto zag 'oooohh' te roepen! Wat lief van je dat je haar hebt gekozen. En wat een stappen heeft ze al gemaakt. Echt goed. Ben benieuwd hoe ze zich verder ontwikkelt.

Ik ben heel benieuwd hoe ze zich gaat gedragen de komende tijd! Zelf hebben wij anderhalf jaar geleden ook een 'zorgkat' uit het asiel gehaald. Ze was echt ontzettend mager en vreselijk bang om alleen gelaten te worden. Inmiddels is het een hele andere kat geworden dus ik ga er vanuit dat het met Lola ook helemaal goed gaat komen! Ik ga je verhaal zeker volgen!

Ze doet me erg denken aan Pooky, de kat van mijn ex, waar Henkie dus zijn hele leventje mee samen heeft gezeten tot 2 maanden terug. Die kwam de eerste weken ook niet onder de kast vandaan. Ze is altijd heel eigenzinnig gebleven en hing erg aan mijn ex, andere mensen moest ze niet zo. Denk dat het een hele overwinning zou zijn als ze zo zou worden.
Momenteel zit Henk zijn dikste stekels op te zetten, maar het blijft een goedzak. Pooky maakte meer herrie als hij haar speels aanviel. Zijn gedrag is te vermenselijkt, vandaar een 2e katje. Hij doet ook een beetje vreemd, beetje blij rollebollen in zijn eentje en daarna weer grommen.

Een asielkatje moest het sowieso worden voor mij. Ik wil toch dat zo'n kat opgevoed is door liefhebbers en die zitten in het asiel zeker. Een kitten had ik liever niet, die brengen zoveel zorgen met zich mee omdat die zich nog kunnen verslikken in een broodkruimel. Zij is wel als kitten binnengekomen, maar wel volop in het kittenseizoen. Toen was het te druk om haar te laten wennen aan mensenhanden.

Ahh vind het echt goed van jou dat je toch voor de schuwste gekozen hebt!

Ik ken een meisje die vangt poezen uit arme landen op, maar als ik eraan denk, hier zitten net zoveel katten die nog en goed thuis nodig hebben...

Helaas moet onze poes geen andere katten in de buurt hebben, ze kan alleen goed opschieten met de buurkatten (al eens geprobeert met de katten van mn broertje die we een poosje op moesten vangen). En tja vriendjelief wil er ook geen bij .

Maja we hebben ook al 7 kippen. We hadden er eerste 8, maar de kat van onze buurvrouw heeft een van de kuikens gedood. Waarschijnlijk wastie onder het poortje doorgekropen en had die kat het gezien en dus gepakt

Snap ook echt niet waarom ik haar per sé wilde hebben. Ik heb zoveel poezen gezien en die deden me niks. Maar vanaf het moment dat ik haar in het oog kreeg heb ik amper andere katten meer gezien. Ik ben in het kamertje gaan zitten waar zij ook zat en heb alle poezen lekkers gevoerd. Zij keek van een afstandje toe, maar toch had ik amper aandacht voor de anderen. Ze is een mini-Henk, misschien is dat het.

Terwijl ik dit typ komt ze net achter de verwarming vandaan en ging op een tafeltje zitten. Wel achter de bloempot, maar zo kan ze me wel mooi observeren. Hoop zo dat ze binnenkort op de bank durft te komen zitten. Inmiddels ben ik haar even kwijt, maar hoop dat ze richting logeerkamer is. Wil zometeen naar bed en laat ze liever nog eventjes niet samen als ik er niet bij ben. Als ze er al zit scheelt dat mij weer een bang katje in het nekvel grijpen en verplaatsen. Want zo komt dat vertrouwen niet.

Het eerste uur hier.

ach gossie die wasmachine foto!! *smelt* Wat een lief droppie zeg, ik hoop dat ze snel een beetje zal wennen en dan zul je vast een hele lieve poes aan haar hebben!

En respect voor het geduld dat je hebt met zon schuw katje!

Zo zie je ook echt pas hoe klein ze is zeg. Maar wat een moppie om te zien.

Rovine, super dat je voor een asieldier kiest dat zouden meer mensen moeten doen!

Een jaar stelt niet veel voor dat een dier in een asiel zit. Echt sommige zitten er al veel langer, best erg he.

Ah lief! Ik hoop dat ze zich snel thuis voelt! Mijn broer heeft ook zo'n katje uit het asiel gehaald, maar helaas is zij nog steeds bang voor mensen...

Wat lief zeg! Dit verhaal doet me echt denken aan 1 van mijn katten. Ze komt weliswaar niet uit een asiel, maar heeft het bij haar vorige baasje bijna net zo erg gehad. De eerste maand heeft ze bij mij onder het bed gewoond, dus het is tof te lezen dat ze bij jou in ieder geval al wat sneller vorderingen maakt. En het beste is ook om haar voorlopig zo veel mogelijk met rust te laten. Dus niet jezelf opdringen aan haar, dan merkt ze dat er weinig is om bang van te zijn.

Mijn katje is inmiddels 3,5 jaar en is pas sinds een jaar helemaal los. Ze zal nooit een schootkat worden maar wil inmiddels wel veelvuldig gekroeld worden en gooit zichzelf letterlijk voor je voeten. Dus het kan gelukkig allemaal nog bijdraaien.

Het is wel een angst, dat ze zo bang zal blijven, Lima. Hoop dus echt dat zij wel een succesverhaaltje wordt. Er zit in elk geval geen greintje kwaad in, blaast niet, haalt niet uit, helemaal niks. In het asiel heeft ze zich wel laten aaien als ze zich veilig voelde, in het holletje van een krabpaal.

De wasmachine is trouwens wel een flinke hoor, een 7-kilo-geval. Dat maakt wel dat ze nog kleiner lijkt.

In het asiel zou ik ze het liefst allemaal meenemen. Sommige poezen zijn zo sneu. Maar net was ze kwijt... en toen vroeg ik me wel even af waar ik aan begonnen was. Het is frustrerend haar zo bang te zien en ik besef nu hoe makkelijk Henkie eigenlijk is. Daar hoef ik geen uur naar te zoeken, die staat meteen voor mijn neus als ik hem roep.

Probeer je wel je niet te veel te bemoeien met de relatie tussen Henk en haar, ze moeten aan elkaar wennen en elkaars rangen en standen uitvinden en accepteren. Wij mensen kijken daar gewoon niet zo tegenaan als katten. Vergeet ook niet om Henk evenveel aandacht te geven als Lola, de relatie tussen hun twee word er namelijk niet beter van als Henk jaloers word. Zo te lezen valt het allemaal wel mee, maar geef 't je toch even mee.

Ik weet niet zeker wat ik zou doen als ik écht in die situatie zat, maar als Henk en Lola elkaar niet de tent uit vechten zou ik haar niet opsluiten in de logeerkamer eigenlijk. Katten zijn nachtdieren en juist dan voelen ze zich vaak wat meer op hun gemak. Juist als jij naar bed bent geeft dat ze de kans het op hun eigen manier te doen, aan elkaar te wennen maar ook aan het huis te wennen. Ze zullen uiteindelijk toch echt zelf hun rolverdeling moeten uitmaken.

Succes! Een vriendin van mij heeft twee in het wild geboren kittens in huis gehaald van een maand of 8/9. Hun moeder was niet wild, daarom zijn ze opgevangen. Deze twee waren toen wij samen kwamen kijken doodsbang, maar ook lief. Inmiddels zijn ze echt wel thuis in bij haar, ze willen door haar en haar vriend graag geknuffeld worden. Vreemden vinden ze eng, maar zelfs dan zijn ze nog nieuwsgierig, als ik heel rustig met een uitgestrekte hand ga zitten komt de brutaalste daar wel aan snuffelen en die mocht ik laatst zelfs aaien. Zei zegt wel altijd tegen bezoek: het zijn kijkkatten, geen aaikatten want ze werden helemaal panisch omdat mensen achter ze aan zaten om ze te aaien.
Kortom, zulke bange maar niet valse katjes kunnen best hele lieve huisvriendjes worden, misschien niet vriendjes met iedereen, maar vriendjes met jou en Henk dat zou toch moeten kunnen!

Las je berichtje net voor het slapengaan en je hebt een goede tips Pompoen! Er wordt wel wat geblazen en gegromd, maar dat is minder erg dan 2 jaar Henk en Pooky, laastsgenoemde gromde en blies nog regelmatig, terwijl ze wel bijna altijd samen sliepen en op "jacht" gingen achter het grote raam. Vannacht zal ik de deur dus open laten staan. Bij de tips van het asiel stond dat ik haar beter in 1 kamer kan laten zitten en dat steeds uitbreiden. Maar zal zorgen dat ze terugkan.
Grijp trouwens nu ook niet echt in, laat Henkie zijn gang gaan, maar ik ben er wel bij.

Net toen ik opstond liep Henkie nog net niet te wijzen naar de logeerkamer en sprong meteen naar haar toe. Ik hoorde wel wat gegrom, maar het was redelijk rustig. Toen ik even later ging kijken zat hij in dezelfde houding op haar verstopplekje en zij onder het bed.
Henkie krijgt op dit moment zelfs meer aandacht. Hij heeft daar altijd veel behoefte aan gehad en als ik op de bank lig komt hij altijd bij me zitten. Probeer erop te letten dat dat niet al te veel verandert.

Ahhh wat een dotje!

Ik heb zelf ook een kat uit het asiel. Toen wij voor het eerst voor een kat gingen kijken hebben we ook een aantal kittens bekeken van ongeveer een half jaar oud die in het wild geboren waren maar die waren echt niet aan te raken, begonnen meteen te blazen en uit te halen als je alleen al te dichtbij kwam met je gezicht om naar ze te kijken. Ik moet eerlijk zeggen dat ik toen toch niet voor zo'n kat heb gekozen omdat ik te bang was dat het niet goed zou komen. Stoer van je dat jij dat wel durft! Ze heeft al flinke stappen gemaakt, ik hoop voor je dat het zo goed blijft gaan!

Ah, wat een leuk topic. Ben heel benieuwd hoe dit gaat aflopen.

Ik lees met veel interesse aangezien ik zelf een kater heb die ontzettend schuw is. Ik heb hem uit uit de opvang gehaald toen hij 1,5 jaar was. Het was een kittenopvang, dus hij zat daar al veel te lang, maar niemand wilde hem. Nu, bijna anderhalf jaar later, is hij nog steeds heel schuw en bang. Ik hoop hier goede tips te lezen die ik kan toepassen, want ik ben wel een beetje ten einde raad.

Erg leuk topic! Ik ben benieuwd hoe de vorderingen eruit gaan zien. Leuk ook dat je er foto's bij plaatst.

Wat een lieverd om te zien! En wat goed van jou dat je gekozen hebt voor zo'n kat Ik hoop dat met heel veel zorg en liefde Lola uit haar schulp kruipt en een lieve kat mag gaan worden die niet zo bang meer is.

Wij durfden zo'n intensief traject niet aan met 1 van de katten in het asiel, omdat ze echt geen hoop hadden en ik vind dat we niet vaak genoeg thuis zijn om zo'n traject te volgen. Wel hebben we toen een kat met ernstige ziekte genomen die niemand wilde hebben, omdat ik gewoon vind dat die katten ook recht hebben op een fijn thuis

Pippa schreef:Wat een lieverd om te zien! En wat goed van jou dat je gekozen hebt voor zo'n kat Ik hoop dat met heel veel zorg en liefde Lola uit haar schulp kruipt en een lieve kat mag gaan worden die niet zo bang meer is.

Wij durfden zo'n intensief traject niet aan met 1 van de katten in het asiel, omdat ze echt geen hoop hadden en ik vind dat we niet vaak genoeg thuis zijn om zo'n traject te volgen. Wel hebben we toen een kat met ernstige ziekte genomen die niemand wilde hebben, omdat ik gewoon vind dat die katten ook recht hebben op een fijn thuis

Precies de reden waarom wij er ook niet aan zijn begonnen.

Aaaah, wat een lief poesje om te zien. Ik vind het erg goed van je dat je voor haar gekozen hebt, ik kan me ook goed voorstellen dat je gelijk voor haar gevallen bent
Wij hebben twee kittens van bijna 10 maanden, en hoewel ze niet uit het asiel komen, herken ik wel wat van het gedrag van Lola. Ze waren ook beide heel bang toen ze bij ons kwamen en verstopten zich onder stoelen, banken en kasten. Dit doen ze nog steeds als er vreemden op bezoek komen en ze laten zich ook niet makkelijk aaien of knuffelen door anderen. Maar bij ons komen ze juist wel altijd om aandacht vragen en ze liggen gerust een hele avond bij ons op de bank. Het zijn echte knuffelkatten geworden, maar wel alleen bij ons en alleen als ze er zelf voor kiezen. Ze worden liever niet zo maar opgepakt, en dat vind ik prima.
Ik hoop dat jouw Lola ook zo'n lief poesje wordt bij jou

Even vanaf mijn telefoon, upc ligt er bij mij ook uit. Maar ik ben apetrots! Toen ik thuiskwam en de deur van haar kamertje opendeed liep ze binnen een paar minuten al op de gang met haar staartje omhoog. ze schrok wel toen ik dichterbij kwam, maar sinds ik thuisben heeft ze al minstens de helft van de tijd niet onder het bed doorgebracht. Soms schiet ze wel nog eventjes terug.

Ik werd overmoedig en heb een zakje vlees gepakt en ben Henkie uit mijn hand gaan voeren. ik zat op de grond in de gang en het duurde maar een paar seconden voor ze ook uit mijn hand at! Ik zal de foto's posten als mijn internet weer terug is. Uurtje later heb ik nog wat snoepjes gegeven en ze at mijn handen er bijna mee op en was totaal niet bang voor Henkie. die hield zich opvallend koest en gromde alleen even toen ze aan zijn brokken wilde komen.

Ze schrikt heel erg als ik op haar af kom lopen, maar als ik zit ben ik minder eng. Ik hoor nu gerommel uit de kamer komen en soms een mauwtje van haar. Ben heel blij dat ze niet zo ,passief meer is. Bovendien eet ze als een bootwerker.

Gympie: ik kreeg de tip elke dag op de grond te gaan zitten met wat lekkers. Niks forceren en wachten tot ze op je afkomt. Als ze nog niet uit je hand wil eten kun je het ook met een lange lepel doen.

Pippa: respect voor jullie! Ik zou een ziek poesje juist slecht trekken. Zou die stress niet aankunnen omdat het snel over zou kunnen zijn. Overigens werk ik ook 36 uur, maar zo'n poesje als Lola heeft genoeg aan een paar minuten per dag. die zou gek worden als ik er de hele dag achteraan sjouwde.

Henkie is een aardig compleet pakket kat. Speels, knuffelig, vocaal en je kunt er alles mee. Mijn katbehoeften zijn dus al vervuld. Lola mag dus lekker zichzelf zijn, ook als ze schuw blijft. Maar het zal fijner voor haarzelf zijn als ze niet zo bang meer is.