KletsTopic

Pixie, niet? Ik vind dat altijd gezellig, mensen die op visite komen! Scheelt misschien ook dat ik niet snel/gemakkelijk naar anderen mensen buiten mijn woonplaats kan, en er dus van kan genieten als mensen hierheen komen

Ik woon op kruipafstand van de kroeg, maar ik kom er eigenlijk nooit meer. Ik kan me toch niet gedragen (zeg een uur te blijven en niet te drinken. Drink toch en sluit samen met de eigenaren de kroeg af ). Dus dan maar thuis visite ontvangen. Daarnaast ontbreekt het me aan geld, maar toen dat niet het geval was, had ik liever een gezellig avondje thuis, dan in de kroeg. Dat is ook weleens anders geweest.

Maura, hoe is het met werk zoeken?

Pippa schreef:Maura, hoe is het met werk zoeken?

Ik zoek me suf. Maar het schiet echt niet op.

Oké, dat is lastig. Stuur je wel open sollicitaties ook? En breed qua functie?

Pippa schreef:Pixie, niet? Ik vind dat altijd gezellig, mensen die op visite komen! Scheelt misschien ook dat ik niet snel/gemakkelijk naar anderen mensen buiten mijn woonplaats kan, en er dus van kan genieten als mensen hierheen komen

Nee, niet echt visite.
Er komen natuurlijk weleens vrienden langs, om een filmpje te kijken of dat ik voor ze kook ofzo, maar meestal blijven we niet de hele avond thuis.

Hoe is het eigenlijk met je Pixie?

Pippa schreef:Oké, dat is lastig. Stuur je wel open sollicitaties ook? En breed qua functie?

Hoe ga ik het eens uitleggen...

Ik wil eigenlijk alles wel doen. Van patat bakken en koekjes inpakken tot telefoonwerk en data-entry. Ales wel. Maar met sommige functies verdien ik minder dan wat ik nu qua uitkering krijg. En ik kan er niet nog verder op achteruit gaan. Want ik moet mijn vaste lasten betalen. Ik kan tot 3 euro minder verdienen bruto per uur, dan wat ik bij het vorige bedrijf deed, maar daar houdt het echt op. Tja, en ze hebben het liefst goed personeel voor weinig geld. En aangezien ze het voor het uitkiezen hebben.... Ik vind het maar moeilijk...

Ik wil graag in September beginnen met hbo mer. En aangezien we steeds verder komen richting september, heb ik eraan gedacht om banen te zoeken in de richting van de studie, omdat ik ook stage of gelijkwaardig werk aan de opleiding moet hebben. Maar ik heb geen idee hoe ik dat moet aanpakken. Want ik, mijn ouders, mijn vrienden, we zijn allemaal mbo'ers. En hoe doe je dan zoiets? Ik zit een beetje vast, zeg maar. Omdat ik geen idee heb hoe ik precies te werk moet gaan.

Klinkt wel dom, of niet?

Het gaat eigenlijk wel .
Baal nog steeds van hoe alles is gelopen, snap er nog steeds niks van maar ik kan er nu eenmaal niks aan veranderen, ik zal het hiermee moeten doen. Ik kan niks anders doen dan de situatie accepteren.

Ik krijg eigenlijk trouwens ook zelden visite. Zelfs mijn ouders komen eigenlijk zelden langs Af en toe een vriendin of vrienden van mijn vriend, maar die wonen allemaal niet direct in de buurt, dus da's (begrijpelijk) ook niet zo héél vaak.

Je kunt wel zoeken in die richting, maar ik weet niet of je dan wel aangenomen wordt, want je hebt natuurlijk totaal geen ervaring nog op dit moment, en dat is vaak voor een functie wel belangrijk. Proberen kan altijd natuurlijk, maar dan heb je wel grote kans dat je een assistent ergens van bent en dan ook weinig zult verdienen... En ik snap jou wel hoor, dat je niet (nog) minder wilt verdienen, maar ik zou koste wat het kost wel aan het werk willen! Meerdere kamerdames bij ons worden aangevuld qua uitkering omdat ze dus wel werk gevonden hebben, maar nog niet voor genoeg uren. Is dat bij jou ook niet mogelijk dan? Dat je wel weer aan de slag bent, onder de mensen enz.

Maar hoe wil je dat doen als je studie doet dan? Dan moet je ook erbij werken lijkt me, voor je vaste lasten.

Pixie schreef:Het gaat eigenlijk wel .
Baal nog steeds van hoe alles is gelopen, snap er nog steeds niks van maar ik kan er nu eenmaal niks aan veranderen, ik zal het hiermee moeten doen. Ik kan niks anders doen dan de situatie accepteren.

Fijn om te lezen dat het eigenlijk wel gaat. Maar ik kan heel goed begrijpen dat je het heel moeilijk vindt om het te accepteren, omdat het gewoon jouw keuze niet is

Statler schreef:Ik krijg eigenlijk trouwens ook zelden visite. Zelfs mijn ouders komen eigenlijk zelden langs Af en toe een vriendin of vrienden van mijn vriend, maar die wonen allemaal niet direct in de buurt, dus da's (begrijpelijk) ook niet zo héél vaak.

Hoe zie jij je familie & vrienden dan? Ga je zelf naar je ouders toe dan?

Maura, ik heb het idee dat je niet durft of het toch niet wilt. Ik lees vaker wat je eigenlijk zou willen, alleen heb je continu een 'maar'. Als dit echt is wat je wilt, zou ik je zelf bij de ballen pakken en het doen. Je achtergrond maakt niet uit, dat je ouders nooit voor je studie hebben betaald maakt niet uit, dat je niet weet hoe je het moet aanpakken maakt niet uit. Het is een kwestie van doen. Je hebt het zelf in handen. Dus wacht niet tot iemand je helpt, maar ga zelf die hulp zoeken als je deze droom wilt waar maken.

Goed bedoeld advies overigens.

Pippa schreef:

Statler schreef:Ik krijg eigenlijk trouwens ook zelden visite. Zelfs mijn ouders komen eigenlijk zelden langs Af en toe een vriendin of vrienden van mijn vriend, maar die wonen allemaal niet direct in de buurt, dus da's (begrijpelijk) ook niet zo héél vaak.

Hoe zie jij je familie & vrienden dan? Ga je zelf naar je ouders toe dan?

Meestal ga ik er zelf naar m'n beste vriendin, is ook beter haalbaar qua afspreken. En mijn ouders zijn gewoon niet zulke visite-mensen, ik had eerder raar opgekeken als ze wel wekelijks/maandelijks langs kwamen. Begijp me niet verkeerd, als ik ze echt nodig heb staan ze er direct, maar verder zit ik 10x bij hun voordat zij een keertje naar mij komen

Pippa schreef:

Pixie schreef:Het gaat eigenlijk wel .
Baal nog steeds van hoe alles is gelopen, snap er nog steeds niks van maar ik kan er nu eenmaal niks aan veranderen, ik zal het hiermee moeten doen. Ik kan niks anders doen dan de situatie accepteren.

Fijn om te lezen dat het eigenlijk wel gaat. Maar ik kan heel goed begrijpen dat je het heel moeilijk vindt om het te accepteren, omdat het gewoon jouw keuze niet is

Thanks voor de knuffel!
Ik vind het heel moeilijk, zeker omdat het zo onverwacht was.
Maar zeker na hoe hij zich de laatste twee keren heeft gedragen (aan de telefoon en over de mail) zie ik dat ik dit niet verdien. Dus dat maakt het iets makkelijker om verder te gaan..

Statler schreef:

Pippa schreef:

Statler schreef:Ik krijg eigenlijk trouwens ook zelden visite. Zelfs mijn ouders komen eigenlijk zelden langs Af en toe een vriendin of vrienden van mijn vriend, maar die wonen allemaal niet direct in de buurt, dus da's (begrijpelijk) ook niet zo héél vaak.

Hoe zie jij je familie & vrienden dan? Ga je zelf naar je ouders toe dan?

Meestal ga ik er zelf naar m'n beste vriendin, is ook beter haalbaar qua afspreken. En mijn ouders zijn gewoon niet zulke visite-mensen, ik had eerder raar opgekeken als ze wel wekelijks/maandelijks langs kwamen. Begijp me niet verkeerd, als ik ze echt nodig heb staan ze er direct, maar verder zit ik 10x bij hun voordat zij een keertje naar mij komen

Haha, nou, prima toch, als dat voor jullie goed voelt! Ik zou wel vaker bij mijn ouders op bezoek willen, mis dat ook wel.

Minder ervaring dan anderen, Pippa.

Bij mijn vorige werkgever heb ik ontzettend veel geleerd, door de nevenfuncties die ik uitvoerde. In de laatste maanden was ik alleen maar bezig met vergaderen, het bedrijf verder uitbreiden en daardoor is mijn interesse qua studie nu dus ook mer. Omdat ik heb gemerkt dat ik dat toch echt het leukste vind om te doen. Maar het waren nevenfuncties, met functietitels, die andere bedrijven niets zeggen.

Het UZB waar ik werd uitgenodigd voor een gesprek voor een bepaalde functie, was voornamelijk geboeid door mijn uitgebreide functie onder een rare functienaam. En ze zei ook dat het wellicht handiger was om het anders te vermelden. Maar toen ik aangaf dat het allemaal vage en rare functienamen zijn, wist ze ook dat het moeilijk was om het helder op papier te krijgen.

En dat is dus mijn probleem. Mijn hoofdfunctie was Agent (callcenteragent), maar ik deed zoveel meer binnen het bedrijf. En krijg dat maar helder op papier. En vertel daar nog maar eens bij dat je bijna 30 bent, terug naar school wilt en ervaring hebt opgedaan via nevenfuncties waar je de laatste maanden toch 100% mee bezig was. Voor mij zijn er tig anderen, met én werkervaring en de afgeronde gevraagde diploma. En doordat ik me dat bewust ben, vind ik het nog moeilijker om mezelf te verkopen. En ik geloof ook dat daar een sollicitatieprocedure bij begint, jezelf verkopen. Laten zien wie je bent en wat JIj kan betekenen voor een bedrijf. En werkelijk? In mijn hoofd kan ik hele pleidooien houden, maar eenmaal op gesprek, denk ik continu:"Ik kan niets betekenen voor het bedrijf, want er zijn zoveel beteren. Ik krijg nooit een gunfactor, geloof ik.

Vind het van m'n ouders soms wel jammer. Ze wonen hier hemelsbreed 500 meter vandaan maar het lijkt gewoon niet in ze op te komen uit zichzelf eens langs te komen. Als ze komen is het meestal op een verjaardag of op mijn verzoek. Maargoed, vind het ook weer niet waard om een probleem van te maken, ze zijn gewoon niet zo...

Dan moet je je bedenken of het wel slim is om dan die studie te gaan volgen & eraan te beginnen, als je toch het idee hebt dat je dat gaat denken en het dus niet lukt, of gaat lukken volgens jezelf. Als je het wil, dan moet je er gewoon echt voor gaan, en dan zie je wel hoe het moet, of hoe het gaat.

Statler schreef:Vind het van m'n ouders soms wel jammer. Ze wonen hier hemelsbreed 500 meter vandaan maar het lijkt gewoon niet in ze op te komen uit zichzelf eens langs te komen. Als ze komen is het meestal op een verjaardag of op mijn verzoek. Maargoed, vind het ook weer niet waard om een probleem van te maken, ze zijn gewoon niet zo...

Dat is dubbel dan inderdaad. Je vindt het jammer, maar weet ook dat ze niet zo zijn. Toch maar proberen niet zo'n probleem van te maken inderdaad, en als je ze langs wilt hebben, gewoon uitnodigen

Pippa schreef:Dan moet je je bedenken of het wel slim is om dan die studie te gaan volgen & eraan te beginnen, als je toch het idee hebt dat je dat gaat denken en het dus niet lukt, of gaat lukken volgens jezelf. Als je het wil, dan moet je er gewoon echt voor gaan, en dan zie je wel hoe het moet, of hoe het gaat.

Klopt. Ik moet er gewoon voor gaan. En dat is mijn probleem. Dat durf ik veelal niet.

Maar we hebben het er al lang genoeg over gehad. Het is gezellige zaterdagavond.

Pixie, je verdient dat ook niet Gelukkig gaat het beter, dat vind ik echt fijn.
Maura, dan hoop ik dat je je over die angst heen kunt zetten en het ook gewoon echt doet en dan voor de volle 100%.

Pippa schreef:Maura, dan hoop ik dat je je over die angst heen kunt zetten en het ook gewoon echt doet en dan voor de volle 100%.

Het is ook een angst. En hoe ik eraan ben gekomen? Vroeger was ik helemaal niet zo. Maar het moet goedkomen! En ik moet er inderdaad voor de volle 100% voor gaan en het niet weer halverwege opgeven. Want dat laatste ben ik erg goed in geworden.

Pixie - Ik vind het heel sterk hoe jij in de situatie staat. Ik had het niet verwacht toen ik de eerdere posts las. Respect!

Denk er gewoon even goed over na, ga informatie opzoeken en neem dan je beslissing, als je er voor 90% zeker van bent, moet je het niet doen, dan ga je het niet redden. Juist doordat je al ouder bent en begint met een studie, dan heb je echt een berg doorzettingsvermogen voor nodig.

Ik ga nu lekker slapen in ieder geval!