Alles opnieuw willen meemaken

Regelmatig lees ik op het forum van couveuse ouders de aanmeldingen van nieuwe ouders van een te vroeg geboren kindje. Zij staan nog aan het begin van het avontuur, vol onzekerheid wat de toekomst ze gaat brengen.

B. is morgen alweer 3 maanden en gewoon alweer 6 weken thuis. Ze is nu bijna net zo lang thuis als dat ze in het ziekenhuis heeft gelegen. Het gaat ontzettend goed met haar en ben dan ook zeer dankbaar dat ze alleen maar stappen vooruit heeft mogen maken.

En toch knaagt er iets aan me als ik die nieuwe verhalen lees. Er komt een naar/raar gevoel naar boven. Ik zou ook wel weer aan het begin van het avontuur willen staan. En dan niet om alle spanningen en het verdriet opnieuw mee te maken, maar om bewuster met de situatie om te kunnen gaan.
Vanaf haar geboorte op 30 januari ben ik in een roes gestapt, waar ik nu beetje bij beetje uitkrabbel.
En de tijd gaat zo verschrikkelijk snel, de dagen vliegen voorbij.
Ik zou opnieuw willen beginnen om alles intenser te kunnen beleven, om intenser van de eerste maanden van ons meisje te kunnen genieten, om een intensere band met haar op te kunnen bouwen.

De onzekerheid en de angst heeft vooral de eerste weken de overhand gehad, het onbekende, het nieuwe, sowieso als nieuwbakken ouder en dan ook nog niet thuis in de normale situatie zijn, maar op een NICU in het ziekenhuis.

Mijn verhaal is niet te vergelijken, maar ik zou alles ook het liefste overdoen. Je wordt zo geleefd, komt zoveel op je af, het voelt als een roes. Alsof je er niet bewust bij bent.

Ik denk dat dat in bepaalde situaties heel normaal is om die gevoelens te hebben.
Het is niet niks wat je allemaal mee gemaakt hebt natuurlijk. Zoveel spanning, hoe zal het gaan, wanneer mag ze mee naar huis etc. Ik denk dat het eerder "niet normaal" is als je niet zulke gevoelens zou hebben. Maar de 1 zal daar nuchterder in staan dan de ander. Zich er makkelijker bij neer kunnen leggen dat de dingen gegaan zijn zoals ze gegaan zijn.

Zelfs ik heb dat gevoel weleens. Alles opnieuw willen beleven.
Bij H. hebben we zoveel ZH in en uit gelopen de eerste maanden en daarna ben ik ziek geworden.
Voor mijn gevoel kon ik pas na een maand of 10 echt genieten.
En A. kwam met 4 weken in het ZH te liggen en ook toen werd ik ziek (gelukkig niet zo erg als bij H!).

Dat is niks in vergelijking met B. natuurlijk maar ik bedoel ermee te zeggen dat het dus heel normaal is om die gevoelens te hebben. Hopelijk mag je het nog eens ervaren dat het ook anders kan.

Mijn situatie is natuurlijk bij lange na niet te vergelijken, maar ik had ook dezelfde gevoelens bij L.aurens. Ik wilde dolgraag weer zwanger worden, en dan echt bewuster genieten van het zwanger zijn, de bevalling (ja, zelfs genieten van de weeen pijn!) en de eerste periode.

Het was zo geweldig om bij Pep.ijn in precies dezelfde periode zwanger te zijn en ook dezelfde uitgerekende datum te hebben. Ik kon mijn zwangerschap overnieuw doen, en dan 'goed'.

Stofzuiger schreef:Mijn verhaal is niet te vergelijken, maar ik zou alles ook het liefste overdoen. Je wordt zo geleefd, komt zoveel op je af, het voelt als een roes. Alsof je er niet bewust bij bent.

+1

Mijn zwangerschap zou ik echt niet over willen doen

Lejow schreef:Mijn zwangerschap zou ik echt niet over willen doen

Haha, de zwangerschappen zou ik ook niet over willen doen hoor!
De bevallingen daarintegen weer wel!

Ja... ik ken het! Ik zou zo graag weer overgedragen willen worden van VK naar Gyn. Gewoon de hele riedel opnieuw mee maken en dan meer mijn moedergevoelens willen volgen!!

Je gevoel is ook voor mij zeker herkenbaar.

Ik heb ooit eens in een topic gelezen dat je alles opschrijft. Blijf dit doen, lees regelmatig terug (als dat lukt) en probeer dingen en gevoelens die je opeens weer herinnert ook meteen op te schrijven. Verder wil ik je heel veel sterkte wensen!

De tijd kun je niet terug draaien en weer genieten van haar eerste momentjes zal niet gaan, maar is het niet een idee om de kraamweek over te doen, en dan niet zoals jullie de kraamweek hebben meegemaakt, maar zoals de in jouw ogen perfecte kraamweek eruit zou moeten zien. Dat je bijv. lekker een week in bed gaat zitten en je lekker verzorgd wordt en je je band met B. kan versterken.

Het zou zonde zijn om daar nu over te blijven piekeren, om er vervolgens over een paar maanden achter te komen dat je nu ook niet (genoeg) van haar hebt genoten omdat je graag terug wilde naar de eerste periode, dan kom je in een visieuze cirkel terecht...

Ja daar heb je gelijk in Teddyaapje...
Ik probeer nu zeker te genieten, merk dat er steeds meer momentjes komen dat dat me ook echt lukt gelukkig.

Ja studiebol! Dat herken ik ook!
B. doet het zo goed!!

Ik snap dat best dat je toen in een roes belande. Je was geestelijk nog helemaal niet zover. Als je al bijna je uitteldatum naderd is het een hele andere situatie, nu kwam B zomaar opeens al zo vroeg.

Kraamweek overdoen zou ik ook niet kunnen. Ik zou dat ook niet voor elkaar kunnen krijgen want de man werkt meestal alweer.

Maar je hoeft nog lang niet aan het werk, benut de komende maanden om lekker extra van je kleine meid te gaan genieten.

Ik zou de kraamweek wel overnieuw willen doen en dan meteen de fles erin te doen ipv zo'n gedoe met borstvoeding waardoor ik zoveel tijd heb gemist.

Lejow ik herken het ook. Al is S niet te vroeg gebren maar ik heb zo'n drama bevalling en nasleep gehad dat ik ook compleet geleefd ben geworden. En dan vooral de na sleep.
Ik heb altijd geroepen er nooit meer een baby op de natuurlijke manier uit te persen maar nu zou ik het dol graag over willen doen en dus ook gewoon natuurlijk.
Ik kon met 20 weken niks meer door mijn bekken instabiliteit en zelfs dat heb ik er voor over om weer opnieuw zwanger te mogen worden.
Ik wil het veel bewuster gaan mee maken want dat is bij S niet gebeurd.

Ik snap je gevoel dus ook heel goed

Lejow ik herken het ook. Al is A niet te vroeg geboren maar ik heb de laaste 3 maanden van mijn zwangerschap in een rolstoel moeten zitten ivb met bloedverlies en na de bevalling heb ik zware diaree gekregen waardoor ik de eerste 3 maanden van a niet goed mee heb kunnen maken en hoop toch echt dat ik het deze keer wel kan
Ik wil het veel bewuster gaan mee maken want dat is bij A niet gebeurd.
Ik snap je gevoel dus ook heel goed.

Ik herken het ook wel. Alleen denk ik ook wel met weemoed terug aan de couveuse periode van C.iske. Ondanks alle spanningen was ik vooral de week dat ik zelf in het ziekenhuis lag ook gewoon heel erg gelukkig. Ik vond het ergens ook nog wel een hele fijne tijd in het ziekenhuis.

Van J.anneman had ik het graag anders willen beleven. Ondanks dat ik er tijdens mijn zwangerschap al mee bezig was, overkwam het me gewoon heel erg en begon ik in het ziekenhuis alleen maar bang en verdrietig geweest.

Ik vond de tijd in het ziekenhuis ook fijn.
Je voelt je er (na een poosje) vertrouwd, je bouwt een band op met de zusters, met de ouders om je heen (gelukkig heb ik met een clubje nog contact, erg fijn!!), het wordt toch een deel van je leven.
Heb het nu ook als ik langs het ZH rijd, wat eerst gewoon een nietszeggend gebouw was, is nu ineens een hele bijzondere locatie voor ons geworden. Ik 'zwaai' dan ook altijd even naar de zusters en de kindjes.

Herkenbaar gevoel, maar dat gaat echt over.

De eerste tijd na de baby's wilde ik ook graag weer zwanger zijn om het 'over' te doen.

Je leeft in een roes en dingen gaan niet perfect en je moet keuzes maken. Die band komt helemaal goed hoor. Ik kon de eerste 6 weken maar eens per dag naar mijn zoon op bezoek. En dan moest ik ook nog wel eens een dag overslaan en kon ik helemaal niet. Want ik moest 1,5 uur rijden, had nog een kind thuis, was herstellende van ziekte en keizersnede en het ronaldmacdonaldhuis was geen optie ivm de kosten. Tja, jammer en pijnlijk, maar ook dat is goed gekomen. Je doet het zoals je het op dat moment kunt doen en dat is dan prima.

Kost gewoon tijd om eraan te wennen dat het bij jou anders gaat dan de meesten. Inmiddels kan ik zeggen dat ik er niet meer mee bezig ben, maar hé, mijn zoon is nu ook 4 dus dan mag het ook wel een keer, het zou niet best zijn als ik daar nu nog last van zou hebben.



Dus het komt echt goed. Ik kan inmiddels ook het ziekenhuis in zonder eraan terug te denken, bedenk ik me nu. Dat heb ik heel lang niet gekund.

Totaal onvergelijkbaar; maar ik zou het ook graag overdoen. Het grootste gedeelte van de zwangerschap was ik ergens anders met mn gedachten. En volgende keer wil ik een kraambed, lekker in mijn eigen bed bijkomen met mijn kleine man naast me. Kraamhulp die de visite wegstuurt omdat we 'rusten' en mijn bed vol kruimels beschuit en muisjes!

Ik zou alles ook graag nog een keer bewust mee willen maken. Alles nog een keer overdoen. Mijn verhaal is ook totaal niet te vergelijken met jou, maar er zijn zoveel dingen die ik voor mijn gevoel gemist heb waardoor ik niet genoeg genoten heb. Mijn zwangerschap, mijn bevalling (voor zo ver je daarvan kan 'genieten'), mijn kraamweek, de maanden erna.. weinig ervan meegekregen en veel te weinig genoten van het moois dat er was.

Parisienne schreef:Ik zou alles ook graag nog een keer bewust mee willen maken. Alles nog een keer overdoen. Mijn verhaal is ook totaal niet te vergelijken met jou, maar er zijn zoveel dingen die ik voor mijn gevoel gemist heb waardoor ik niet genoeg genoten heb. Mijn zwangerschap, mijn bevalling (voor zo ver je daarvan kan 'genieten'), mijn kraamweek, de maanden erna.. weinig ervan meegekregen en veel te weinig genoten van het moois dat er was.

ik ervaar het precies zo, ze groeien zo snel op!

Ik heb dat ook heel erg dat ik alles weer vanaf het begin wil meemaken.
Soort van babykriebel, alleen ik wil geen baby erbij, maar wil dat mijn eigen kinderen weer terug baby zijn.

Bij Tess heb ik dat erg gehad en nu met Niek het zelfde. Ik had het daar gisteren nog met mijn man over. Niek is echt de laatste en ik vind het best moeilijk dat hij morgen 1 jaar wordt en de babytijd voorbij is. Ik zou 'm graag nog lekker klein houden.

Mijn vriendin zei gisteren ook van je zal wel blij zijn dat het 1e jaar er op zit, nou helemaal niet! Ik vind het 1e jaar heerlijk, even de lastige momenten daargelaten, en zou het zo weer opnieuw doen!

Maar helaas, dat is niet mogelijk. Ik ben ook erg realistisch en besef heel goed dat ik dít voel en niet nóg een baby erbij wil. Dit gevoel zal bij elk kind zijn en zo blijf je aan de gang natuurlijk

Ik moet zeggen dat ik de babytijd nu bij de 2e veel intenser beleeft heb, meer bij stilgestaan en er meer van genoten. Ook de bevalling en de kraamperiode heb ik veel bewuster meegemaakt. Het was heel intiem alleen als gezinnetje. Ook de 2e bevalling was ik alleen met mijn man i.t.t. de 1e keer, toen waren alle ouders erbij en 2 vk, verpleging echt de kamer stond bomvol.
De 2e bevalling heb ik ook op film en daar ben ik zó blij mee, ik vind het heel mooi en ontroerend het terug te zien. Ik kijk er regelmatig nog naar

Theeleut schreef:Ik heb dat ook heel erg dat ik alles weer vanaf het begin wil meemaken.
Soort van babykriebel, alleen ik wil geen baby erbij, maar wil dat mijn eigen kinderen weer terug baby zijn.

Bij Tess heb ik dat erg gehad en nu met Niek het zelfde. Ik had het daar gisteren nog met mijn man over. Niek is echt de laatste en ik vind het best moeilijk dat hij morgen 1 jaar wordt en de babytijd voorbij is. Ik zou 'm graag nog lekker klein houden.

Mijn vriendin zei gisteren ook van je zal wel blij zijn dat het 1e jaar er op zit, nou helemaal niet! Ik vind het 1e jaar heerlijk, even de lastige momenten daargelaten, en zou het zo weer opnieuw doen!

Maar helaas, dat is niet mogelijk. Ik ben ook erg realistisch en besef heel goed dat ik dít voel en niet nóg een baby erbij wil. Dit gevoel zal bij elk kind zijn en zo blijf je aan de gang natuurlijk

Ik moet zeggen dat ik de babytijd nu bij de 2e veel intenser beleeft heb, meer bij stilgestaan en er meer van genoten. Ook de bevalling en de kraamperiode heb ik veel bewuster meegemaakt. Het was heel intiem alleen als gezinnetje. Ook de 2e bevalling was ik alleen met mijn man i.t.t. de 1e keer, toen waren alle ouders erbij en 2 vk, verpleging echt de kamer stond bomvol.
De 2e bevalling heb ik ook op film en daar ben ik zó blij mee, ik vind het heel mooi en ontroerend het terug te zien. Ik kijk er regelmatig nog naar

En ondanks dat wil het tóch over doen! Of de periode nou goed of minder goed is gegaan, ik denk dat je altijd wel hunkert naar dit gevoel. Zo te lezen delen de meeste het zelfde gevoel en vinden dat ze geleefd zijn die periode.

Ik herken dat ook heel erg. De dagen in het ziekenhuis zijn, als ik er zo op terugkijk, voorbij gevlogen. Als ik foto's terugzie waarop ik met J. lig te buidelen, zou ik zo graag dat gevoel terug halen. Al is het maar om er nog bewuster van te genieten. Het gewoon nog een keer meemaken als in de tijd terug draaien. Bij een volgende baby hoop ik nl. toch echt dat mijn kindje dan wel in een bedje naast mij ligt i.p.v. in een couveuse een afdeling verder.

Ik denk ook dat het niet zozeer te maken heeft met hoe de start van je kindje was, maar het gevoel van de eerste dagen willen herbeleven. Ik heb de geboorte van J. en de dagen erna als dusdanig overweldigend ervaren, dat ik veel dingen als in een roes beleefd heb. En helemaal als ik er achteraf op terugkijk.