Weer mislukt

Sprak mijn vriend om 5 uur en nee hij zou thuis komen eten, hij ging om 7 uur weg en zou dan even bellen, want hij zou eten meenemen. Inmiddels is het 8 uur en nee hoor meneer zit nog steeds op zijn werk. Ik word hier af en toe zo verschrikkelijk moe van. Gelukkig had ik nog wat eten in huis dus dat heb ik net maar genomen want ik had honger en geen zin om te gaan zitten wachten tot hij eens komt.

Ik probeer echt een manier te vinden om hiermee om te gaan, maar het lukt me soms niet zo goed en word ik er alleen maar geirriteerd van

Maar belt hij dan niet even om te zeggen dat het later wordt? Mijn vriend moet ook vaak 's avonds werken, maar hij zegt altijd hoe laat en of hij mee eet. Als het later wordt belt hij even. Als jouw vriend jou gewoon laat wachten zonder iets te laten weten zou ik ook wel chagrijnig zijn. Ik zou er met hem over praten en uitleggen dat dit vervelend is voor jou. Dat snapt ie dan toch wel?

Jente schreef:Maar belt hij dan niet even om te zeggen dat het later wordt? Mijn vriend moet ook vaak 's avonds werken, maar hij zegt altijd hoe laat en of hij mee eet. Als het later wordt belt hij even. Als jouw vriend jou gewoon laat wachten zonder iets te laten weten zou ik ook wel chagrijnig zijn. Ik zou er met hem over praten en uitleggen dat dit vervelend is voor jou. Dat snapt ie dan toch wel?

Hij belde 10 minuten geleden met de vraag of ik al gegeten had en dit heeft hij heel vaak. Ben uurtje of 8 thuis en dan om half 11 aan komen. Ik heb het al zovaak aangekaart en dan gaat het even beter, maar daarna krijg ik weer van die loze beloftes. Als hij gewoon niks zegt is er niks aan de hand.

Dat zou ik toch niet zo leuk vinden. Als ik jou was zou ik mijn eigen plan trekken, voor mezelf koken en lekker alleen eten als ik honger heb. Dan zoekt hij het maar uit als hij thuis komt. Of zou hij daar niet mee zitten?

Inderdaad, wat Jente zegt. Dan zou ik ook echt mijn eigen plannen maken. Laat het hem maar even voelen.

Ik zou voortaan ook mijn eigen plan trekken. 18:00 uur(of een andere tijd wat jij maar wilt) is het eten, ben je er, prima, ben je er niet, tja dan zou ik alvast gaan eten.

Wat is nou even een belletje van goh ben toch wat later? Zou daar echt pissig om kunnen worden, vooral als jij maar zit te wachten met het eten.

ik zou echt pissed zijn, helemaal omdat ik er van uit ga dat hij komt.

Inderdaad zelf lekker voor jezelf gaan koken, en hem lekker een probleem laten hebben.

Leuk is het niet maar ik ga dan altijd alvast maar eten, dan warm ik het later wel voor hem op of dan eet hij maar iets anders.. Hij zit waarschijnlijk ook niet voor zijn plezier zo lang op zijn werk.. Toch?

Sogood schreef:Leuk is het niet maar ik ga dan altijd alvast maar eten, dan warm ik het later wel voor hem op of dan eet hij maar iets anders.. Hij zit waarschijnlijk ook niet voor zijn plezier zo lang op zijn werk.. Toch?

Ook al zit hij er niet voor zijn plezier, 1 telefoontje kan toch wel even? Vind dat geen ' smoes' om dan maar niets van je te laten horen en je vriendin laat wachten.

SarahKey schreef:

Sogood schreef:Leuk is het niet maar ik ga dan altijd alvast maar eten, dan warm ik het later wel voor hem op of dan eet hij maar iets anders.. Hij zit waarschijnlijk ook niet voor zijn plezier zo lang op zijn werk.. Toch?

Ook al zit hij er niet voor zijn plezier, 1 telefoontje kan toch wel even? Vind dat geen ' smoes' om dan maar niets van je te laten horen en je vriendin laat wachten.

Eens met Sarah, ik zou dus zeker niks voor hem opwarmen. Lulliger nog, ik geloof niet dat ik eten zou bewaren als hij te beroerd is om te bellen.

Sogood schreef:Leuk is het niet maar ik ga dan altijd alvast maar eten, dan warm ik het later wel voor hem op of dan eet hij maar iets anders.. Hij zit waarschijnlijk ook niet voor zijn plezier zo lang op zijn werk.. Toch?

+1, Mijn vriend is bijna altijd te laat. En als hij echt extreem laat is, dan merkt ie dat wel als ie thuis komt. Dan ben ik niet te genieten... En of dat de manier is? Moet zeggen na 4 jaar gaat dat aardig goed..

Dit lijkt mij erg lastig. Neem aan dat je er vaker over gesproken hebt maar schijnbaar heeft meneer nog steeds een bord voor zijn kop of denkt hij dat alles wel zal loslopen. Probleem is dat hij zal het namelijk eerst zelf moeten inzien, nu is het dwijlen met de kraan open. Ik zou idd zoals de rest je eigen plan trekken. Of anders zijn gedrag spiegelen, als jij nu eens het gene doet wat hij altijd doet zal hij het misschien ook vervelend vinden en gaan realiseren dat hij verkeerd bezig is. Je kan wel weer praten en ruzie maken maar ik denk dat hij beeld van zijn gedrag moet hebben voordat hij inziet dat hij fout bezig is.

Herkenbaar hoor en heel erg irritant. Ik heb de moed opgegeven dat het ooit gaat veranderen en eet gewoon lekker zelf. Hij heeft genoeg andere leuke punten voor mij

Hier ook enorm herkenbaar... Heb me er ondertussen bij neergelegd, weet hoe druk hij het heeft... maar dat zegt trouwens niet dat ik het altijd even leuk vind als het weer gebeurd. Hij probeert en dan ook echt nu aan te denken even te bellen of te smsen dat het later word...

heel herkenbaar ik heb ook vaak zitten wachten met eten, maar die tijd is voorbij en dat scheelt een hoop ellende ik eet nu wanneer ik zin heb en mijn man eet uit de magnetron.

ik was toch vaak geirriteerd als hij dan te laat thuis kwam met als gevolg toch een hoop gekibbel en nu eet ik gewoon hij kan zijn ding doen en komt gezellig thuis

Herkenbaar, ik weet inmiddels niet beter, het is hier eigenlijk nooit anders geweest in de 6 jaar dat we in 1 huis wonen. Ik wacht nooit met hem om te eten, ik eet meestal rond het zelfde tijdstip (ook ivm medicatie) en begin dus maar gewoon. Als hij rond die tijd thuis is zitten we samen aan tafel zo niet dan warm ik het op zodra hij thuis is.
Bellen dat hij later is doet hij eigenlijk nooit meer, heeft ook weinig zin aangezien het bijna elke dag is. Hij belt wel als hij op tijd is of eerder naar huis komt
Tijdje terug stond hij ineens om 17.00 binnen :affraid: ik schrok me rot dat hij ineens de deur open deed (hij had niet gebeld dat hij onderweg was). 'wat ben jij vroeg thuis?' was toch echt mijn eerste reactie, dat vond hij wel grappig, maarja ik ben nou eenmaal gewend dat hij laat thuis is.

Hier is het andersom

Probeer mijzelf wel aan te leren om het te laten weten. Nu is het vaak pas het moment dat ik in de auto stap.. Ik begrijp dat het irritant is.
Ik denk er op dat moment niet aan, of vindt het niet gepast als er net een drukke situatie is met cliënt of collega.

Moet zeggen dat ik steeds makkelijker word ook, ik bel ook niet altijd meer even als het iets later word of iets dergelijks... Vorige keer was ik zo in gesprek met mijn collega, dat ik een uur later thuis kwam. Meneer was superbezorgd en had me iets van 12 keer gebeld ofzo.. Maar geloof niet dat hij er werkelijk iets van heeft opgestoken Hier bel ik dus soms zelf, en begin dan maar met eten... Soms met het gevolg dat hij 15 min. later binnen staat, tegen mijn verwachting in... Soms wacht ik ook wel op hem, dan vind ik het gezellig om samen te eten... Al met al probeer ik me er maar niet meer te druk over te maken, heb geen zin in gekibbel en een slecht humeur hierdoor, leven is al kort genoeg