peuter 'los' laten lopen

Hoe doen jullie dat met een peuter en los lopen, bv in de winkel?
Mijn zoontje is erg ondernemend en actief en blijft even aan de hand lopen maar kan ook zo wegrennen. We proberen hem wel wat meer uit de buggy te halen om hem ook te leren mee te lopen en te luisteren etc. Maar dat is best nog lastig. Het is al 2x een drama geweest bij de supermarkt. Dan kan ik het er echt niet bij hebben dat hij los loopt en rent. Maar waarom zie ik dan altijd andere kindjes gewoon braaf met moeder meelopen? Of verwacht ik nu te veel (zoon is 20 maanden). Hij is ook vrij groot voor zn leeftijd dus misschien dat die andere kindjes ook gewoon een jaar ouder zijn. Maar ook bv lopen in park, je moet continue hem terugroepen etc. Ik heb er ook niet echt zin om om steeds in een winkel oid te moeten roepen etc.
Soms lees ik ook dingen van moeders die hun kind al mee laten lopen sinds ze kunnen lopen etc. Maar dat zie ik mijn kind echt nog niet braaf doen.
DUs hoe hebben jullie dit aangepakt/of pakken jullie dit aan? Zoon wordt op een gegeven moment ook zat van het zitten in de buggy en het enige waar hij dan zoet mee is, is als hij wat te eten of drinken heeft. (Ohja dat is geen beloning voor krijsgedrag hoor...dat geef ik dan voordat dat soort buien gaan ontstaan)

Dat is een herkenbaar probleem haha. Fenne is er ook zo een die alle kanten opstuitert. Op een gegeven moment kon ik er ook niet steeds achteraan rennen omdat ik zwanger was van Thije. Ik heb toen van die armbandjes besteld waar je naam en telefoonnummer op kunt schrijven. Dan hoefde ik tenminste niet te stressen dat ik haar echt kwijt zou raken, want daar was ik af en toe echt bang voor. Toch liet en laat ik haar wel zo veel mogelijk vrij lopen.

Tegenwoordig gaat het heel goed als ik haar meeneem in een winkel. Ik laat haar dan helpen, en vraag haar om samen bijvoorbeeld de yoghurt te zoeken. Ze wil graag helpen dus dat werkt prima. En ik geef aan dat ze wel mag rondlopen, maar niet naar buiten mag. Dat accepteert en begrijpt ze nu gelukkig ook. Maar goed, ze is dan ook een stukje ouder dan jouw zoontje natuurlijk.

Het blijft toch een kwestie van uitleggen en compromissen sluiten denk ik

Mijn peuter (23 maanden) dwingt het zelf lopen ook wat af
Nu wonen wij rustig, met stoepen! Dus op de stoep mag, en daar blijft ze eigenlijk ook keurig netjes op!
En het scheelt dat ze nog bang is voor auto's. Zodra ze een auto hoort blijft ze stil staan, wel handig.
In de winkel pakt ze ook best wel eens iets (vooral bananen) maar legt het ook altijd terug als ik er wat van zeg.
Ja, dat zelf lopen gaat hier dus eigenlijk heel goed.

in sommige supermartken hebben ze nog van die kleine winkelwagentjes voor kinderen, misschien is dat een optie? dat ie een eigen winkelwagentje krijgt en an misschien sneller daarachter blijft lopen?

voor op straat is het inderdaad een kwestie van aanleren dat ie bij je moet blijven en op de stoep moet blijven....dek dat ie dat vanzelf doorkrijgt als je hem vaak genoeg laat lopen. maar kan me voorstellen dat het af en toe stressen is ja.....

@ Minneke: ja lastig zo'n stuiterbal. Helpen is idd een goed idee, maar daar is hij nog net ietsje te klein voor.
@ Sunprincess: We hadden de laatste keer geprobeerd hem in een winkelkarretje te zetten, maar wat je zegt dan zijn ze dat bv ook weer beu. Vorige week ging het heel goed in een winkelkarretje in Ikea, en dan nu bij de Appie gaat ie opeens helemaal flippen als hij erin moet.
@Bella: haha herkenbaar van die bananen. Als die op de loopband liggen dan wordt ie ook helemaal enthousiast.
@ Marietje: ja zo'n karretje voor kinderen hebben we de 1e keer geprobeerd, ging heel goed..totdat we moesten afrekenen en de boodschapjes uit zijn wagentje moesten. Meneer wilde dat dus niet en zette het op een krijsen.

Het is natuurlijk inderdaad een kwestie van oefenen, aanleren..na een paar keer wat mindere pogingen zal hij het op een gegeven moment wel gaan begrijpen. Maar het levert inderdaad behoorlijk wat stress op af en toe.

o ja dan heb je inerdaad het probleem dat ie zn boodschappen af moet staan, niet bij nagedacht...

dat van die armbandjes van Minneke vind ik trouwens ook el een goeie. is niet de ard van je probleem, maar mocht je hem nou wel een keer kwijtraken, dan kunnen mensen je in ieder geval bereiken... ergens toch wel een geruststellend idee...

Ik laat onze zoon van bijna 3 nog steeds niet los rondlopen op straat, want hij kijkt gewoon niet goed genoeg uit. De stoepen zijn hier over het algemeen ook smal en direct naast de weg. Als ik alleen met hem ben laat ik hem wel zelf lopen wel trouwens, maar dan kan ik ingrijpen. Maar anders heb ik onze dochter bij me in de kinderwagen en dan ben ik gewoon niet snel genoeg om in te grijpen als hij zo de straat op zou rennen, dus dat durf ik niet. Dan loopt hij of met zijn handje aan de kinderwagen of hij zit zelf nog in de duowagen met haar (vindt ie ook nog prima). Hij luistert verder wel trouwens, in de supermarkt en in plekken waar geen auto's komen zoals bijv de dierentuin of een speeltuin laten we hem gerust rondlopen. Het is meer dat hij zo vlug is en ik niet snel genoeg om in te grijpen.

Joris loopt sinds hij een ebetje fatsoenlijk kan lopen zelf mee naar de winkel, maar dan nam ik de wagen wel altijd mee. Wij hoeven maar 1 straat over te steken, en daarvoor mocht hij dan kiezen, handje geven of in de wagen zitten. Aan de overkant mocht hij weer zelf lopen, maar we lopen dan verder overal langs park met aangrenzend huizen waar geen auto's komen en een stukje bij ons de straat uit wat een rustig hofje is. Vlak voor we bij de supermarkt kwamen zette ik hem altijd in de wagen, dat vond ie dan even niet leuk, maar als we bij de winkel waren was het dan alweer goed.

Van daaruit zijn we gaan oefenen in bijvoorbeeld winkelcentrum op rustige dagen en in de supermarkt als we met zn drietjes waren. Dan kon de een boodschappen doen en de ander Joris in de gaten houden/halen als ie weg liep, maar meestal luistert hij wel als we hem zeggen te stoppen met lopen. Dave heeft hem ook wel eens een wagentje laten duwen, eerste keer paar maanden terug was geen succes, paar weken geleden ging het wel goed. Hij luistert overigens beter als we hem opdrachtjes geven. Dus vragen dingen te pakken steeds enzo.

Toevallig vandaag voor het erst bij mn schoonzusje langs drukkere wegen gelopen met hem. We proberen dan stukken uit te zoeken waar auto's langs de weg geparkeerd staan, en tussen hem en de weg in te lopen. Maar hij blijft eigenlijk zelf al op de stoep lopen. Soms rent ie een stukje, maar dan kijkt ie ook weer even om en wacht op ons. Ook nu probeer ik dat dan eerst een paar keer met iemand anders erbij die hem snel genoeg kan pakken als hij echt wegloopt, wat mij nu met mn buik niet meer lukt. Bij oversteken weet ie dat ie een handje moet geven en anders steken we niet over.

Ik heb juist het tegenovergestelde als de meeste van jullie. S loopt niet door, ze is zo nieuwsgierig dat ze om de halve meter gaat stilstaan om dingen te bekijken, mensenn aan te spreken, voorbijgangers/auto's te observeren.
Ze weet heel goed dat ze niet van de stoep af moet en daar blijft ze ook altijd. Maar vooruit lopen heb ik haar nog nooit zien doen haha, ze "loopt" altijd achter mij.
Ik neem altijd nog een buggy/kinderwagen mee, meestal zit ze daar op de heenweg in en op de terugweg loopt ze zelf. Als we ergens oversteken of langs een drukke weg, moet ze mij ook een handje geven of in de buggy.

We hebben daarom ook een duowagen voor straks, ik zie het nog niet zitten om haar altijd lopend mee te nemen, dan gaan er dagen voorbij zonder dat we ergens komen


Zijn er meer kinderen die zo "langzaam" zijn? En wat zijn jullie tips om ze sneller te laten meelopen.

@ lotteK ff ruilen voor een dagje
Ik kan me voorstellen dat het treuzelen enz ook erg vermoeiend kan zijn. Dan moet je ook steeds aansporen/zeggen dat ze door moet lopen. Jammer dat we ze niet kunnen inprogrammeren.

Maargoed het is fijn om te lezen dat het bij anderen ook niet 'vanzelf' gaat en dat het echt geoefend moet worden en beetje bij beetje beter gaat. We hebben vandaag in het park gelopen en ik moet zeggen dat het echt een stuk beter leek te gaan dan de vorige keer. Hij luistert 9 van de 10 keer wel als je hem vraagt een handje te geven, soms rent hij wel een stukje weg maar kijkt ook wel weer of wij niet weg gaan. Ik kan ook aan hem zien dat hij er van geniet om lekker zelf te lopen, als een echte grote jongen

@ LotteK, hier ook een kleine die niet echt door loopt.
Hij loopt dus meestal ook achter mij aan en ik moet hem blijven aansporen om door te lopen. Hij staat steeds stil om dingen aan te wijzen en auto's enzo te bekijken.
Als ik dus ergens echt heen moet gaat de buggy ook mee. En vaak vraagt hij dan na een tijdje zelf of hij erin mag.
1 keer is het zelfs een strijd geweest dat ik wilde dat hij zelf ging lopen, maar meneer perse in de buggy wilde .

Ik heb niet echt tips voor je. Vaak werkt het wel even om hem mijn hand vast te laten houden, dan loopt hij even door.

Ik heb mijn zoontje geleerd dat ie mij een handje moet geven of de wagen. Doet hij dat niet dan is het in de wagen zitten. Dat had hij vrij snel door dus ik kan best makkelijk met hem wandelen in de stad eigenlijk...

Handje geven, daar begint die van mij
niet aan haha. Dan krijst hij alles bij elkaar. In
de supermarkt geef ik hem altijd zo'n minikarretje en
die stuur ik dan bij het vlaggetje zeg maar. Als ik veel moet halen gaat hij gewoon in de kar.

Mijn dochter loopt altijd al mee sinds ze kan lopen. In het begin duurde dat ook altijd zooo lang, overal bij blijven staan en willen bekijken e.d. Dat ging gelukkig wel steeds beter, dan liep ze gewoon aan mijn hand mee.
Nu ze ouder is loopt ze gewoon naast me mee, of als ik de wagen mee heb naast de wagen. Of voor ons uit, hoe dan ook, ze loopt zelf In de supermarkt is het tegenwoordig echt drama. Peuter heeft namelijk door dat ze kan gaan waar ze wil, helemaal als mama de wagen met zusje mee heeft. Ze loopt rustig naar binnen en zegt dan 'doei mama, ga jij maar boodschappen doen, ik ga een rondje lopen'. En dan loopt ze dus als een speer de supermarkt door, zonder om te kijken of ik er nog ben.. Dan ren ik er dus doodleuk achteraan

Tegenwoordig gaat ze dus overal mee naar toe, behalve de supermarkt (het gekke is, dat ze ook echt alleen daar niet luistert)

LotteK: Heel herkenbaar, jouw verhaal. Hier is het precies hetzelfde. Al maanden. Tomas stopt bij elk rioolputje om te kijken of er water in zit. Elke keer als hij een scooter hoort stopt hij om te kijken etc. etc.
Als ik zo de verhalen hier lees mogen we ook wel blij zijn natuurlijk, want dit is veel veiliger. Maar wel irritant als je een beetje haast hebt. Mijn enige tip: ga samen rennen. Ik zeg terwijl we over straat lopen weleens: 'JAA nu gaan we RENNENNN' en dan schiet het even een stukje op. Maar dan ziet hij weer een mooie steen op de grond liggen... *zucht*

Flemy: ik moest wel lachen om wat je dochter zegt haha. Wat een wijsneus. Gaat ze dan ook allemaal dingen pakken waarvan ze vindt dat jij het moet kopen ofzo?
Wel geruststellend om te lezen dat dat langzaam lopen na verloop van tijd beter werd bij jou.

Mijn dochter deed dat altijd uit zichzelf, die rende nooit weg, en die kon ik rustig gewoon laten lopen. Maar mijn zoon is een ander verhaal, die stuitert over langs en overheen, gaat alle kanten op. Dus die heb ik iets strenger aangepakt. In de winkel mag hij zelf lopen naast mij, maar als hij gaat rennen of hij loopt weg moet hij me een hand geven. Dat werkt. Maar ja, dan heb ik dus wel een flink aantal keren met een gillende peuter aan de hand gelopen omdat hij een handje geven niet leuk vindt en hij ook niet meer los mocht lopen Maar inmiddels snapt hij dat.
Zelfde met winkelkarretjes, die mag hij best, maar als hij ermee gaat rennen gaat het karretje terug naar de ingang en pak ik een mandje (ook als het karretje al helemaal vol zit en het een ellendig gedoe is om hem om te wisselen) en ook dat werkt. Niet meteen natuurlijk, want ik heb het ding echt wel een paar keer terug moeten brengen, maar inmiddels gaat het goed.

Nu is hij 3 en gaat het eigenlijk prima, hij blijft op de stoep (maar ik moet nog wel opletten als we op een onbekende plek zijn), loopt netjes mee en zit al zo'n jaar niet meer in de buggy geloof ik.
Gewoon volhouden en oefenen!

Oh en mijn zoon is heel erg klein voor z'n leeftijd, dus ik krijg ook altijd te horen dat hij zo snél is met dingen en al zo goed loopt en luistert en zo vreselijk goed praat Maar dat is dus schijn, want hij is minstens een jaar ouder dan hij eruit ziet (nichtje van 1,5 jaar jonger heeft dezelfde maat kleding). Dus wat je ziet klopt niet altijd

Gelukkig ben ik ook niet de enige! Ik verzin onderweg ook allerlei trucjes om haar door te laten lopen, maar het vergt inderdaad veel geduld. Ik probeer dan ook om niet met haast te vertrekken, maar dat gaat helaas niet altijd.
Floriia het is precies wat je zegt, elke scooter, auto, riool pujtje, voorbijganger, oprit, steentjes etc... alles moet uitgebreid bekeken worden.
Ik merk wel dat het steeds iets beter gaat, maar de voouitgaan is net zo langzaam als het lopen zelf haha.

*

Liva schreef:Handje geven, daar begint die van mij
niet aan haha. Dan krijst hij alles bij elkaar. In
de supermarkt geef ik hem altijd zo'n minikarretje en
die stuur ik dan bij het vlaggetje zeg maar. Als ik veel moet halen gaat hij gewoon in de kar.

Ik doe hetzelfde.

Flemy: ik moest wel lachen om wat je dochter zegt haha. Wat een wijsneus. Gaat ze dan ook allemaal dingen pakken waarvan ze vindt dat jij het moet kopen ofzo?
Wel geruststellend om te lezen dat dat langzaam lopen na verloop van tijd beter werd bij jou.

Nee ze pakt niets gelukkig. Ze rent alleen met zo'n 'trolleymandje' de winkel door. Ik ren er dan achteraan met mijn boodschappen

Ik zie het helemaal voor me.