Gepest en jeugdsentiment

Vroeger ben ik echt 'extreem' gepest.

Veel van het pesten van de basisschool kan ik me niet meer herinneren. Het ene jaar hoorde ik erbij en het volgende jaar gewoon niet meer. Ik had destijds een vriendje, welke het altijd voor me opnam, maar door de jaren heen was hij wel mijn enige steun en toeverlaat.

Op de middelbare school werd ik in de verkeerde klas geplaatst. Ik zou Havo gaan doen, maar werd daarentegen in de Mavoklas gestopt. Het pesten begon gelijk weer. Want mijn oudklasgenoten van de basisschool zaten praktisch ook allemaal in deze klas, incl. mijn basisschoolvriendje die mij altijd bleef steunen.

Pesten is best vermoeiend en door alle nare woorden begon ik aan mezelf te twijfelen. Ik heb voor de Mavo nooit geleerd, omdat ik het gewoon niet kon opbrengen. Ik vond het gemeen dat ik verkeerd geplaatst was. En na twee jaar op dezelfde school met dezelfde meiden, waarbij het 1e jaar hel was en het 2e jaar redelijk leuk, werd ik van mijn school gestuurd.

En toen kwam ik op een school waar ik ontzettend bang voor was. Daar zaten de 'grootbekken'. En vanaf de eerste dag was ik de pispaal van de klas. Ik werd in eerste instantie Miss Piggy genoemd en tijdens vrije lessen, zoals gymnastiek, was ik niet veilig, maar toen iemand eens 'beh' zei, dat van een schaap, zei ik dat ze dat vooral moesten blijven volhouden. Ik heb een overeenstemming gevonden met mijn klaasgenoten en vanaf dat moment was ik geen miss piggy meer, maar schaap incl. de blaatgeluiden.

In de eerste vierde klas was er van pesten opeens geen sprake meer en hoorde ik erbij. Ik kon alleen niets met mijn klasgenoten. Want ze waren 2 á 3 jaar ouder. Ze hadden seks en ik had net mijn eerste zoen gehad. Zij wilden na de middelbare school kinderen krijgen en moeder worden. Ik wilde wat van mezelf maken. Ik haalde mijn diploma, zij ook en we namen afscheid. Zij van de school. Ik van hen.

Tijdens de tweede vierde klas, op dezelfde school, maar dan een hogere opleiding was ik nog steeds de jongste van de klas. Ik was inmiddels 15 kg afgevallen en ik voelde me sterker dan ooit. In dat jaar viel ik nog eens 15 kg af. En was ik opeens een kei in sport. Er waren wel mensen die gepest hadden kunnen worden, maar daar hield ik niet van. En kennelijk had ik een dergelijke stem in de klas dat ik anderen kon tegenhouden op het moment dat ze wilden pesten.

Wel heb ik één keer een meisje tegen de muur gedrukt met de vraag waar ze dacht dat ze mee bezig was. Ze had iets gedaan, maar ik weet niet eens meer wat, en ik was witheet. Die avond werd ik door haar gebeld op het huisnummer van mijn ouders. Ze heeft toen een heel verhaal verteld over dat ze vroeger gepest was en dat ze het niet leuk zou vinden als ze weer gepest zou worden. Daarnaast legde ze uit waarom ze de opmerking had gemaakt en we hebben vervolgens samen afgesproken dat ik haar met rust zou laten. En dat heb ik ook gedaan en mijn vriendinnetjes op dat punt ook "teruggefloten". Klinkt heel stoer, maar als ik een belofte maak, dan kom ik hem na. En dan moeten mijn vriendinnetjes het ook niet doen. Pesthekel aan.

Ik vind het moeilijk om mensen te vertrouwen. Want het ene moment hoorde ik erbij en het volgende moment was ik weer alleen en werd ik gepest. Maar mijn jeugdsentiment is toch wel dat mijn oude pestkop/overbuurjongen/later beste vriend van mijn broertje zich, toen ik was opgenomen voor mijn eetstoornis en dit bekend werd, dat hij zich heel erg ongerust over mij heeft gemaakt en bang was dat ik dood zou gaan. Dat vond ik wel lief eigenlijk. Ook al boeide het me niet dat HIJ zich ongerust heeft gemaakt. Weet nog goed dat hij de eerste keer bij ons aanbelde om te vragen of mijn broer thuis was en toen ik antwoorde met 'Nee', heb ik hem de deur in zijn gezicht dichtgegooid.

Ik ben vroeger ook gepest.
En de vriendinnetjes die ik toen had begonnen mij uit het niets te pesten.
Opeens hoorde ik er niet meer bij.

Op de middelbare was het soms een hel.
Ik had wel wat vriendinnen maar er was een jongen die mijn leven tot een hel maakte. Ik werd op de fiets geschopt en de achterlicht werd er altijd door hem afgetrapt. Dat stopte toen hij weg van school ging.

MBO was ook een hel want ik hoorde niet bij de klas.

En de vriendschappen die ik op school ook sloot met wie dan ook werd altijd afgepakt. Want jor stonk, jor was dik, jor was dom

Kortom vind ik het onwijs moeilijk om vriendschappen te sluiten en te onderhouden omdat ik die mensen toch weer verlies.
Maar ik vind me wel sterker erdoor maar als het om vriendschappen gaat word ik onwijs onzeker.

Ik ben heel erg gepest vroeger. Het begon al op de basisschool, omdat ik snel en vaak huilde. Ik was die jankebalk, die huilebalk, die jankerd ... Nooit gewoon Alex. Mijn klasgenootjes lachten me altijd uit en haalden van alles met me uit.

Ook de kinderen in de straat pestten mij. Ze lieten me opdrachten uitvoeren en als ik die niet (goed) deed hoorde ik er niet meer bij. Ik werd ervan beschuldigd de staart van de buur(t)kat te hebben gebroken door de kat aan zijn staart op te tillen. Dit had ik echt niet gedaan, maar de kinderen uit de straat hadden mijn naam genoemd. Bij alles waar ze mij ook maar de schuld van konden geven werd dit gedaan en niemand geloofde dat ik niks deed (behalve mijn ouders).

Op de middelbare school ging dit door. Ik werd weer uitgelachen omdat ik wel eens huilde en omdat ze wisten dat ik snel huilde gingen ze me expres uitdagen en pesten zodat ik weer zou gaan huilen. Ik werd opgewacht na school, ze eisten dat ik hun huiswerk maakte of dat zij mijn huiswerk over mochten schrijven. Ze lachten me uit als ik aan het gymen was, ze duwden me van de trap af, ze schopten me en scholden me uit voor lelijkerd en dikkerd en weet ik veel wat nog meer. Ze hebben me een keer na school opgewacht en van mijn fiets getrokken en de sleutel weggegooid. Dit omdat ik tegen een klasgenoot had gezegd dat hij mijn huiswerk niet over mocht schrijven. Wie dacht ik wel niet dat ik was? Een andere klasgenoot werd door mijn mentor stevig aangepakt omdat hij regelmatig seksistische opmerkingen maken, met name mbt mijn borsten (hij vond dat mijn borsten zelfs nog kleiner waren dan die van een muis) en toen het woord seksuele intimidatie gevallen was keerde heel de klas tegen mij, want ik stelde me aan en had het verzonnen.

Mijn schooltijd was echt een hel en ik heb er een trauma aan overgehouden. Dat trauma probeer ik nu te verwerken door de therapie die ik volg. Door het gepest heb ik een eetstoornis ontwikkeld (al op de middelbare school) en ik vind mezelf nog steeds lelijk en dik. Ik voel me nog steeds dat zestienjarige meisje dat slank moet zijn en knap. Het lijkt alsof ik het niet los kan laten en erin blijf hangen. Hoe vaak mensen ook tegen me zeggen dat ik er leuk/mooi/sexy uitzie, ik geloof het niet. Ik zie dat niet namelijk, dus hoe kunnen zij dat dan vinden?

Ik ben niet echt gepest, was wel een buitenbeentje op de middelbare school. Liep in gothicjurken, latexbroeken en soms zelfs in mijn onderbroek op school (panty en dan een kort roze shortje erover) dus ik snap wel dat de anderen mij vreemd vonden. Enige wat me wel geraakt heeft was dat een groepje jongens een hele tijd hebben volgehouden om het liedje 'who let the dog out' zongen als ik langs kwam.. nog steeds kan ik het liedje moeilijk horen

Jasmine schreef:Ik ben van mijn 6e tot mijn 16e vreselijk gepest. Dag in, dag uit was het 'feest'. Spullen werden gesloopt, ik werd uitgescholden, buitengesloten, bedreigd en op zijn tijd geslagen. Ik zou stinken, vlooien hebben en weet ik het allemaal meer.

Heb echt nare dingen meegemaakt. Met mijn verjaardag moesten traktaties eerst ontsmet worden, als ze al niet gewoon geweigerd werden. Waar ik ook ging, ik werd altijd nageroepen, zelfs midden in de stad. Ik kreeg dreigtelefoontjes, hoorde nergens bij en zat altijd alleen. Met gym wilde niemand mij in hun team, het andere team mocht mij wel hebben. Heb meermalen klappen gehad, zomaar.

Dit alles heeft grote gevolgen gehad voor mijn zelfbeeld en verdere leven. Dit werd alleen maar versterkt door mijn thuissituatie. Zo snapte mijn vader niet dat ik altijd de pineut was, dan moest het toch.ook aan mij liggen. Ook mijn moeder deed niet altijd wat ze had moeten doen (wil hier niet verder op ingaan), wat mij een makkelijk slachtoffer maakte.

Ik loop nog dsgelijks tegen de gevolgen aan, maar neem niemand iets kwalijk. De pesters niet, ik was nou eenmaal een makkelijk slachtoffer en kinderen kunnen gewoon keihard en genadeloos zijn. Maar ook mijn ouders niet, ze hebben altijd het beste voor mij gewild, het heeft alleen wel eens anders uitgepakt.

Zo ik vind dat echt knap, dat je zegt dat je niemand wat kwalijk neemt! Ik vind het echt verschrikkelijk om te lezen dat je zegt dat je zelf een makkelijk slachtoffer was, niemand mag dit mee maken!

Ik liet mezelf niet pesten, dit klinkt makkelijk maar was echt zo. Ik was zo assertief dat het mij niet gebeurde. Ik kon het altijd met iedereen goed vinden, maar heb ook vaak genoeg gevochten voor klasgenoten die werden gepest. Ik nam het dan voor ze op. Ik kan niet tegen onrecht en ik moet eerlijk zeggen nu nog steeds niet. Ik heb nu ik ouder ben nog wel eens tussen vechtpartijen gestaan terwijl ik de mensen niet ken. Ik kan er niet tegen als er een groep tegen 1 persoon beginnen en 'moet'' me er dan mee bemoeien . Ik weet dat dit misschien een keer fout kan aflopen voor mezelf, maar ik zou er echt niet mee kunnen leven als er iemand in coma wordt geslagen en ik heb niks gedaan om het tegen te houden.

Ik vind het echt heel erg om te lezen dat er zoveel meiden gepest zijn en dat niemand het voor ze opnam

Sweet Sylvana schreef:

Ik vind het echt heel erg om te lezen dat er zoveel meiden gepest zijn en dat niemand het voor ze opnam

Bij mij in de klas namen inderdaad veel mensen het niet voor ons op, omdat ze bang waren dan zelf gepest te worden (wat ook gebeurden met degenen die het wel deden). Toevallig vertelde mijn man laatst dat hij dus wel meedeed aan andere kinderen pesten om te voorkomen dat hij gepest werd.

Op de meisjes die mijn zusje pestte ben ik vaak echt zo boos geweest, leraren die niets deden... dus uiteindelijk ben ik daar zelf naartoe gestapt... dan werd het tijdelijk weer wat minder en daarna weer erger.

Mijn moeder zegt nog heel vaak dat ze het zo vreselijk vond om mijn zusje steeds weer in tranen thuis te zien komen, of dat haar vriendinnetjes ineens niet meer met haar wilde spelen omdat ze weer aan de kant van de pesters stonden, kinderfeestjes waar ze niet bij uitgenodigd werd of die express gepland werden op de dag dat zij haar feestje gaf zodat kindjes moesten kiezen. Spullen die vernield werden omdat we een eigen bedrijf hadden thuis dus geld zat volgens de omgeving.

Vraag me ook af of sommige scholen/leraren het pesten allemaal wel serieus nemen. Sommige doen het af als een beetje plagen of "het valt wel mee". Op de basisschool waar ik zat werd meestal gezegd "wij hebben niets gezien dus kunnen niets doen" (ze vertelden er niet bij dat ze op hetzelfde schoolplein aanwezig waren maar dat ze wanneer er iets gebeurden gewoon de andere kant op keken).
Lijkt wel alsof ze niet willen zien wat dat met kinderen (en ouders/broers/zussen) doet. Ik ben er erg onzeker door geworden (werd altijd uitgescholden lelijk,dik...) en zelfs nu ik 8jaar met mijn man ben en hij zegt dat ik mooi/leuk/lief ben geloof ik het niet). Mijn zusje is door het pesten veel gaan eten waardoor ze nu flink overgewicht heeft. Verder moeten we bij haar vaak echt opletten wat we zeggen want als we ook maar 1 ding verkeerd zeggen dan is ze boos en laat ze een paar dagen niets van zich horen.

Het programma gepest kijk ik trouwens echt niet! De mensen daar hebben totaal geen spijt van wat ze hebben gedaan.

Jeetje meiden, wat een heftige verhalen hier allemaal. Gelukkig is het bij mij allemaal erg meegevallen.

Voor alle meiden hier een hele dikke en respect dat jullie je verhaal hier niet hebben gezet. Ook voor Spetterdespat dus, want ik vind het stoer dat je verteld dat jij hebt gepest en dat het je pijn doet.

Ik ben op de basisschool gepest omdat ik dik was. Maar dit ging niet door tot slopen van dingen en fiets kapot maken ofzo. Was eigenlijk alleen maar schelden. Doet ook pijn, maar als ik de verhalen van hier lees valt het bij mij nog erg mee.
Op de middelbare school werd ik juist populair, dankzij mijn grote mond denk ik. Ik liet me in ieder geval niet meer onder lopen. Toen ik in het 4e jaar naar een andere middelbare school moest, was daar weer een meisje die mij standaard moest hebben. Zo is het op de laatste schooldag geëscaleerd omdat we dezelfde outfits droegen (hawaii-outfit, liep de halve school mee). Ze kwam me even een tik geven en ik heb haar een hele harde teruggegeven. 's Avonds bij het LSD-feest wou ze me weer op zoeken met haar vriendinnen maar ik had een vriend bij me die haar bij mij weg hield en waar nodig naar haar toe ging om te zeggen dat ze moet kappen. Toen na de examens bleek dat ik wel geslaagd was en zij gezakt, voelde dat echt heerlijk. Nog steeds is ze een grote mislukkeling en dat voelt gewoon leuk
Edit; Ik ben zelf trouwens ook een pester geweest.. en daar schaam ik me soms wel voor. Dit ging ook alleen met woorden maar toch, ik weet hoe zo iets voelt.

Ik was ontzettend assertief en ook al werd ik ook gepest ik nam en neem het nog steeds op voor mensen, bij mij hielp het niet, werd alleen maar meer gepest. Als er 3 man je fiets beethouden kan je mond nog zo groot zijn maar daar valt gewoon niet tegenop te boksen.

Parel schreef:Ik was ontzettend assertief en ook al werd ik ook gepest ik nam en neem het nog steeds op voor mensen, bij mij hielp het niet, werd alleen maar meer gepest. Als er 3 man je fiets beethouden kan je mond nog zo groot zijn maar daar valt gewoon niet tegenop te boksen.

Word er verdrietig van om dit soort dingen te lezen... onvoorstelbaar hoe hard kinderen tegenover elkaar kunnen zijn!

Wat een vreselijke verhalen zeg! voor de mensen die gepest zijn vroeger.

Ik ben zelf nooit gepest en ik heb zelf wel eens gepest. Ik was niet te echte pester maar meer de mee loop pester. Ik vind dat wel heel erg eigenlijk. Ik was gewoon zelf heel onzeker en ik had de mazzel dat ik met de populaire kinderen omging anders was ik misschien zelf gepest geweest. Ook al liet ik niet zien dat ik echt onzeker was. Als kind zijnde denk je er helemaal niet over na hoe het is voor de ander. Als ik er op terug kijk denk ik dat die kinderen die zijn gepest echt een rot tijd hebben gehad op school. Jammer dat je dat pas realiseert als je volwassen bent.

Ik heb lang getwijfeld om dit neer te zetten, op het oude forum kreeg ik als reactie op dit verhaal 'ik vind jou wel het type pester', dus niet quoten aub.

Op de basisschool hadden wij een kleine klas met voornamelijk, en om de zoveel weken was 1 meisje het pispaaltje. Ik ben dat dus ook geweest.
Toen ik naar de middelbare school ging dacht ik dus 'dit overkomt mij niet meer', en heb toen, samen met het overgrote deel van de klas, een meisje gepest. Geen fysiek geweld, maar wel bewust buiten sluiten en negeren.
Na 8 weken is zij van school afgegaan en dat heeft toen mijn ogen wel geopend, als in 'waar zijn we mee bezig geweest'.
Ik heb er spijt van dat ik heb gepest, ik had toen geen idee wat voor impact het op dat meisje zou kunnen hebben.

**

Door haar te verwijderen kan je ook juist uitdragen dat je erboven staat.

Caresses schreef:Door haar te verwijderen kan je ook juist uitdragen dat je erboven staat.

Mee eens

Wat een heftige verhalen hier zeg... :-(

Ik ben gepest op de basisschool. Begon in groep 4 ongeveer. De basisschool waar ik op zat en de basisschool die ernaast stond gingen fuseren. Ik kwam dus bij hele nieuwe kinderen in de klas. Een groot deel daarvan pestte mij. Sommige dagen/weken was het heel erg, en soms gebeurde er bijna niets. Sommige leraren waren bereid er wat aan doen en voerden gesprekken met de pesters maar andere leraren zeiden dat het niet nodig was om er iets aan te doen. (ik had overigens wel vriendinnetjes op de basisschool, maar die kwamen niet voor me op)

Toen ik naar de middelbare school ging was ik zo bang, ik dacht echt dat ik weer gepest zou worden en was superzenuwachtig. Tijdens de introductiedagen was ik zo verbaasd dat iedereen zo aardig was... Ik was helemaal in tranen toen ik thuiskwam omdat ik me niet kon voorstellen dat mensen mij daadwerkelijk leuk vonden. Stom he?

Daarna ben ik gelukkig nooit meer gepest. Tuurlijk zeiden mensen wel eens iets onaardigs, maar dat werd naar iedereen gedaan en was vaak meer een geintje dan serieus bedoeld, dus dat kon ik prima hebben.

Ik ben op de basisschool en op het voortgezet onderwijs flink gepest. Ik herinner mij een situatie waarin ik speelde op een bouwplaats waar nieuwe huizen werden gebouwd. Er waren hoge zandbulten en het was erg leuk om daar op en af te crossen. Ik had ook een crossfiets van mijn ouders gehad. Maar alle andere kinderen begonnen mij te pesten dmv het gooien van zandkluiten en stenen. Het kapotmaken van mijn fiets, mij met fiets en al van de bulten duwen, echt fysiek pijn doen. Een andere situatie: tijdens het speelkwartier op school werd ik door een grote menigte kinderen in een hoek geduwd en toen begonnen ze me met z'n allen uit te jouwen en te schelden. Nog een andere situatie: mijn ouders waren een keer niet thuis en toen is een hele groep kinderen van mijn klas op ons erf gedrongen, hebben zich allemaal verstopt en toen ik buiten kwam, hebben ze me met z'n allen op mijn eigen erf in elkaar geslagen. Dat zijn maar 3 gebeurtenissen in een ontelbare reeks van onvoorstelbare dingen die ik heb moeten ondergaan.

Toch zie ik mijn jeugd niet als alleen maar ellende. Ik heb toch ook best wel goede herinneringen aan mijn kindertijd. Ik ben opgegroeid in een klein dorp vlakbij een bos. Ik speelde heel veel in het bos en hield ontzettend van bomen klimmen. Ik vond het een uitdaging de hoogste boom van het bos te vinden en helemaal tot in het topje te klimmen. Ik vond het zo'n mooi gezicht om boven alle bomen in het bos uit te kijken. Wat mij vooral is bijgebleven is de onmetelijke vrijheid die ik ervoer in het spelen in de natuur. Ik vind dat een groot voordeel van een plattelandsdorp. Als kind speelde ik wel vaak alleen.. Maar ja, daar was de situatie ook naar.