Het blijft 'hangen'...

Zoals wellicht hier bekend is, ben ik een paar maanden intensief omgegaan met een man met wie ik op een gegeven moment een soort van relatie kreeg. Hij was geen scharrel, maar 't was te pril om het volmondig een relatie te noemen, zegmaar. Hij liep erg hard van stapel en dat 'benauwde' me ergens wel, doordat ik wel meteen op die manier een onderdeel werd van zijn gezin: gescheiden, zoontje en co-ouderschap.

Twee maanden geleden is het kapot gegaan tussen ons, na een discussie van 5 uur aan de telefoon en dat het over is, vind ik niet eens zo erg. Nou, eigenlijk alleen maar een opluchting achteraf gezien. Wat ik daarentegen maar niet lijk te kunnen "verkroppen"(?) zijn de uitspraken die hij heeft gedaan, om voor zichzelf goed te praten dat hij stiekem al met een ander meisje aan het daten was. Ook daar heb ik me bij neergelegd, maar wel veel verdriet over gevoeld; de leugen waar hij in leefde en mij in mee heeft gesleept en het bleef ontkennen.

Inmiddels ben ik mijn interesse in hem geheel verloren, heb ik hem als bevestiging dat wij echt niets meer delen ook van FB geflikkerd en iemand leren kennen, met wie ik leuk contact heb. Het enige wat me maar blijft 'achtervolgen' in m'n hoofd (ook al weet ik rationeel gezien heel goed dat ik geen waarde hoef te hechten aan deze soort van ex), zijn dus de beschuldigingen/verwijten die hij me heeft gemaakt begin februari en deze uitspraken precies de dingen waren, waarmee hij mijn zwakke plek heeft geraakt. Na verloop van tijd deelden we natuurlijk wel meer persoonlijke zaken, maar ik was daar al heel voorzichtig. De twee dingen die hij van me wist, heeft hij zonder schaamte geheel uit context getrokken en tegen me gebruikt om zijn eigen gedrag en gekonkel goed te praten.

Iedereen heeft denk ik wel een bepaalde zwakkere plek, maar ik ben er dus zo van slag door geweest, dat het depressieve gevoelens opwekte en het nog steeds dagelijks door m'n gedachten schiet. Gisteren met mijn beste vriend dit besproken, omdat ik er gewoon zo mee zit en normaal gesproken hecht ik echt waarde aan zijn mening, omdat hij al 17 jaar in mijn leven is en hij mij op m'n familie na het beste kent van iedereen; maar zelfs hij kan deze nare gedachten en daarbij behorende gevoelens niet "wegnemen", ook al vond ik het wel heel fijn om te horen dat hij kon onderbouwen wat er niet klopte aan de uitspraken van die soort van ex en aangaf hoe hij mij juist ziet en ervaart.

Ik word er nog zo vaak verdrietig van. Heeft iemand de gouden tip? I know, die bestaat vast niet.;-) O,ja... klinkt wellicht wat ondankbaar, maar ik voel geen behoefte het hier buiten het forum nog over te hebben met forumvriendinnen. Sorry, dat gevoel is bij dit onderwerp heel sterk dat ik het alleen hier wil bespreken, omdat het anders misschien nog 'groter' wordt en dat wil ik juist niet meer.

Lieve Nour,

Een gouden tip is er inderdaad niet. Jij hebt hem dingen toevertrouwd, die hij met twee handen heeft vastgepakt om jou op een vuile manier te manipuleren.
Het probleem is dat jij hier de rake klappen heb opgevangen. Hij wist precies waar hij moest prikken, waardoor het logisch is dat dit nog steeds pijn doet. Ondanks dat het niet betiteld en kort was, ben jij hard gevallen en hij heeft nog even goed nagetrapt.
Ik hoop dat je het weet te relativeren en weet dat hij enkel de woorden gezegd hebt om je te bezeren, om zichzelf eruit te lullen en niet omdat de woorden werkelijk waar zijn.

Vooral nu je leuk contact hebt, vindt ik het vervelend dat deze man uit je verleden jou nog steeds pijn doet. Ik snap je wel. Na 2 jaar neem ik mijn ex nog steeds kwalijk wat hij gezegd heeft nadat het uit was. De verwijten en uitspraken naar mij toe zijn bij mij zo heftig aangekomen dat ik hem ook nooit meer hoef te zien of te spreken. Nog steeds als iemand ernaar vraag kan ik zo boos zijn en verdriet erover hebben. Het is lastig als iemand, die je zo vertrouwd, je met de vloer gelijk maakt. De gouden tip heb ik dus niet. Wel de boodschap dat het echt niet persoonlijk met jou te maken had. Hij had gewoon de juiste kogels en heeft deze gebruikt om zijn eigen hachje te redden.

Tja exen. denk dat iedereen wel zo zijn littekens er door heeft. Besef je dus dat het vrij normaal is dat er onzekerheden kunnen zijn door een 'ex'
Verder heb ik niks toe te voegen aan Tabbert, probeer het idd te relativeren, hij heeft je willen kwetsen en dat is hem gelukt. Het is dus echt niet iets wat je je persoonlijk aan moet trekken. Heel cliche, t zegt meer over hem dat ie zo'n trap na geeft.
Is hij het echt waard om nu zo'n leuk contact in de weg te staan?

Heel erg bedankt voor de reacties. Superfijn! Het enige wat ik moeilijk "begrijp" is de zin dat hij erop uit was me te kwetsen, maar dat het niet persoonlijk was. Hoe kan ik dat met elkaar rijmen. Dat spreekt elkaar toch tegen? Hij wilde mij toch kwetsen met z'n botte lulgedrag.

Hij wilde inderdaad jouw kwetsen, maar wat ik bedoelde was: dat wat hij zei enkel die bedoeling had, geen inhoud. Hij zei enkel die dingen, omdat hij wist dat je het daar moeilijk mee zou hebben. Niet omdat het echt zo is (dus neem het niet persoonlijk, als in neem het jezelf niet kwalijk dat hij een botte lul is)

Sorry dat ik niet even fatsoenlijk heb gereageerd. Ik heb me enigszins verkeken op een deadline en zit als een gek te proberen het alsnog te halen...

Dank je wel voor je opheldering, Tabbert. Lief van je. Rationeel gezien weet ik idd heel goed wat hij heeft geprobeerd en de enige reden waardoor het denk ik blijft hangen, is omdat ik het vergelijk met andere exen van hem en hij daar veel milder tegen was. Maar dan weet ik ook precies waarom, namelijk doordat zij ook veel sneller onder de indruk van hem waren en veel meer dus tegen hem opkeken dan ik ooit heb gedaan of zou doen. Daarnaast waren ze aanzienlijker jonger dan hij is, afhankelijker in alle opzichten (inkomen, levensstandaard etc etc.) en zonder het lullig te bedoelen; deze meiden waren vaak ook minder ontwikkeld, wat deels samenvalt met leeftijd, interesses en opleiding die ze (minimaal) hadden genoten. Hij kon hen imponeren met materialistische bullshit en mij niet - qua inhoudelijke discussies, 'won' ik het puur op inhoud vrij makkelijk van hem en dan ging hij me pakken op zwakke plekken, om dus de aandacht af te leiden van het eigenlijke onderwerp. Dan ben je dus echt een lul van een vent en helemaal als je die vertrouwelijke zaken dan ook nog eens aangrijpt om jezelf vrij te pleiten en mij een rotgevoel (bewust) te willen aanpraten.

Ik had heel erg gehoopt dat die ergste pijn ervan als sneeuw voor de zon zou verdwijnen zodra ik hem van FB had gegooid, maar helaas is het niet zo'n feest. Bepaalde aantijgingen lijken wel in m'n heugen te zijn gegrift en daar baal ik heel erg van, omdat ze m'n gemoedstoestand echt kunnen bepalen. Ik ben geheel geen haatdragend persoon, maar kan niet anders dan concluderen dat mijn hart niet groot genoeg is om dit ooit te kunnen vergeten, laat staan te vergeven. Dat vergeven hoeft ook niet, maar het vergeten was toch wel handig geweest. Natuurlijk kan ik daar niet echt over oordelen, want het is nog maar 2 maanden geleden gezegd, maar ik bedoel dus gewoon dat de scherpe randjes er maar niet af lijken te gaan en ik word daar zo verdrietig van soms.

Ik denk dat hij jou zo kan raken omdat jij je eigen zwakke plekken nog niet hebt geaccepteerd.

Wat misschien voor jou raadzaam is, is om je bezig te houden met je eigen gevoelens tov je zwakke plekken zodat je daarin weerbaarder wordt. Als die gevoelens wat meer in overeenstemming komen met je verstand kun je wellicht ook op den duur zijn opmerkingen beter van je afzetten omdat je je eigen gevoel mbt je zwakke plekken op orde hebt.

En ik vind het vrij logisch dat je pijn niet is verdwenen nu je hem van FB hebt gegooid. Ik snap dat je dat graag als een soort van afsluiting had willen zien maar je zit nog niet in het proces van afsluiten. Er zit nog te veel pijn en emotie die verwerkt moeten worden. Die verwijnen helaas niet door iemand van fb af te gooien. Was het maar zo makkelijk .

Confusion schreef:Ik denk dat hij jou zo kan raken omdat jij je eigen zwakke plekken nog niet hebt geaccepteerd.

Wat misschien voor jou raadzaam is, is om je bezig te houden met je eigen gevoelens tov je zwakke plekken zodat je daarin weerbaarder wordt. Als die gevoelens wat meer in overeenstemming komen met je verstand kun je wellicht ook op den duur zijn opmerkingen beter van je afzetten omdat je je eigen gevoel mbt je zwakke plekken op orde hebt.

En ik vind het vrij logisch dat je pijn niet is verdwenen nu je hem van FB hebt gegooid. Ik snap dat je dat graag als een soort van afsluiting had willen zien maar je zit nog niet in het proces van afsluiten. Er zit nog te veel pijn en emotie die verwerkt moeten worden. Die verwijnen helaas niet door iemand van fb af te gooien. Was het maar zo makkelijk .

Wat een lieve reactie, thanks. Weet je wat het is? Hij speelde in op mijn situatie destijds, terwijl we juist weer in contact waren gekomen door die situatie. Van werk uit gezien kwam ik veel eerder thuis te zitten dan mijn contract afliep en dit was vanwege stalking. Hij is IT'er en wilde me graag helpen te achterhalen wat er allemaal op mijn pc was geïnstalleerd zonder mijn toestemming en alleen al het feit dat ik vanwege deze reden thuis kwam te zitten, heeft veel impact op me gehad. Bang zijn in je eigen veilige zone (huis) is niet prettig, aangezien diegene ook in mijn huis is geweest. Ik raakte er angstig, neerslachtig en uit mijn doen van en het solliciteren ging moeizaam, doordat ik zo specifiek ben opgeleid. Als je dit in ogenschouw neemt en dan in discussies die je niet kan winnen op inhoud (gewoon normale discussies, hoor - geen gebitch tegen elkaar) mij doodleuk (zogenaamd voor de grap) vertelt dat ik een prutser ben, Koos werkloos, studentje (allang niet meer), koekjesinpakker, koffiejuf bij oude werkgever; dan vind ik dat zo denigrerend. Ik had een W.O.-functie en ben heel snel gegroeid binnen het bedrijf waar ik werkzaam was en dat wist hij ook. Ik snap dan niet dat hij het nodig had, om zulke opmerkingen te maken.

En dan me pakken op een angst en een gebeurtenis uit het verleden die ik hem in vertrouwen op den duur heb verteld; als je dat in gaat zetten om jezelf vrij te pleiten dat je een meisje op het oog hebt die net zoveel met hem zelf verschilt als met zijn zoontje, dan vind ik je eigenlijk echt een lul van een vent. Dan probeer ik te onthouden dat het niet persoonlijk was bedoeld, maar dat is heel moeilijk als ik erover nadenk dat deze opmerkingen/aantijgingen echt specifiek gericht waren op hetgeen hij in vertrouwen van mij heeft gehoord.

Inmiddels voel ik me wel wat sterker, nu ik bijv. zojuist werd gebeld voor een bestuursfunctie (vrijwilligerswerk) en ik drie zeer interessante, leuke sollicitaties heb lopen. Ik weet dat ik niet die prutser ben zoals hij me wilde laten geloven voor de grap, want dan had ik geen baan aangeboden gekregen in Azië en dan werd ik niet gevraagd voor een bestuursfunctie etc etc. Maar het doet pijn als iemand je pakt op zwakke plekken of een bepaalde tijdelijke situatie, als het juist om iemand gaat die je vertrouwde en heel graag meer over me wilde weten dan oppervlakkig gelul, zegmaar...

P.S. niet quoten, please. Dat stukje over gestalkt worden wil ik kunnen verwijderen. Zou het ook fijn vinden als bij een eventuele reactie dat niet wordt benoemd met die woorden.

Lieve Nour,

Ik herken je gevoel wel. Je hebt je opegen gesteld naar die persoon maar hij is over je heen gaan walzen.
Je ex heeft idd flinke sporen bij je achter gelaten en ik vind dat bijzonder naar voor je maar hij was ook niet echt netjes voor je om jou met deze woorden te belasten. Hij heeft je willen kwesten en dat is hem denk ik ook gelukt.
Dat je die persoon van fb afgooit is meer als normaal maar dat neemt je gevoel niet weg. Niet dat je dan kan zeggen nou hoppa weg ermee en ddaggg gevoel. Nee dat gevoel moet je voor jezelf afsluiten ondanks dat je daar echt wel mee bezig bent.

Jij bent sterker dan hij denk en hij heeft jou vertrouwen onwijs geschaafd. Maar probeer naar jezelf te kijken waarom hij jou juist op die momenten geraakt heeft en waarom jij dat voelde.

Misschien zijn het niet de juiste woorden maar ik vind jou gewoon een lieve meid
Dikke hug

Bedankt voor je uitleg. Ik heb je 'zwakke plekken' op een andere manier geïnterpreteerd (of gewoon niet goed gelezen :-) ) dus aan mijn advies heb je nu vrij weinig denk ik. Ik begrijp nu dat je dit niet zo zeer met een miscommunicatie tussen je gevoel en verstand te maken heeft over je eigenschappen, maar vooral met omgevingsfactoren waardoor je even uit balans bent gebracht.

Het is echt heel erg pijnlijk dat iemand zo misbruik maakt van jouw vertrouwen. En daar mag je ook heel erg kwaad om zijn. Heb je wel een (fysieke) uitlaatklep? Tegen een boksbal meppen kan bijvoorbeeld heel erg opluchten.

Ik denk dat het in dit geval gewoon tijd nodig heeft en probeer ook te accepteren dat het tijd nodig heeft. Je hebt heftige dingen meegemaakt en dan als er dan iemand ook nog zulke opmerkingen maakt kan dat extra hard aankomen, zeker als je er zelf nog niet helemaal weer bovenop bent.

Maar goed, zoals ik al zei ik denk dat het een kwestie van tijd is. Maar leg jezelf geen tijdslimiet op oid, probeer te accepteren dat je je nu zo voelt en heb er vertrouwen in dat het ook wel weg zal zakken. Zéker de scherpe kantjes. Je kunt alles wegrationeren met je verstand maar soms is je gevoel gewoon nog niet zo ver. Dus heb nog even geduld :-).

Wat een nare situatie zeg! Ik krijg bij jouw verhaal heel sterk het idee dat dit trieste figuur het type persoon is die zich alleen goed kan voelen over zichzelf als het niet alleen met hem goed gaat, maar als het met anderen ook nog eens slecht gaat. En als het met de mensen om hem heen goed gaat dan regelt hij wel dat ze zich slecht gaan voelen.

Zo'n extreem geval als jij nu hebt meegemaakt heb ik nooit gehad, maar ik herken wel dat blijven hangen in bepaalde emoties zoals jij omschrijft. Ik kan echt blijven malen over stomme details in een gesprek of over iets wat iemand heeft gezegd.

Wat mij ontzettend heeft geholpen is een gesprek met een psycholoog geweest. Ik heb een uur met die man gepraat (heb maar 1 gesprek gehad) en het was voor mij heel fijn om met een objectief iemand te praten die me totaal andere invalshoeken liet zien. Hij gaf geen kant en klare oplossing ofzo maar gaf me wel inzicht in mezelf waardoor ik mezelf nu beter begrijp en beter snap waarom ik in bepaalde situaties op een bepaalde manier reageer.

Ik wil nu niet verkondigen dat je naar een psycholoog moet, maar ik denk (zoals hier al eerder gezegd is) dat als je jezelf beter leert kennen, je beter zult snappen waarom je zo blijft 'hangen' en als je dat snapt kun je het ook gaan loslaten. Vergeten zul je het misschien nooit maar uiteindelijk komt er wel een tijd dat je er aan kan terug denken zonder je gekwetst te voelen en je alleen je schouders ophaalt over het feit dat hij zo'n triest geval is.

In ieder geval heel veel sterkte!