Waarom doe ik dit?

Zucht, ik word soms zo moe van mezelf...Ik had vandaag met een vriendin afgesproken, maar had er niet zoveel zin in. Had veel meer zin om lekker thuis te blijven met een filmpje, boekje e.d. Had beroerd geslapen(moe, beetje hoofdpijn) en dat was voor mij een reden om af te zeggen, terwijl het misschien wel goed gegaan was. Ik voel me er wel naar onder, want ik heb dit wel vaker en soms weet ik gewoon dat ik 'door moet zetten' en dat als ik er eenmaal ben het hartstikke gezellig is. Het is ook goed voor me om zo die sociale contacten te onderhouden, want als het soms aan mij ligt blijf ik hele weekenden binnen. Maar ik snap gewoon niet waarom ik die gevoelens zo heb. Ik ben wel een echte huismus, maar voor mijn gevoel ontzeg ik mezelf zoveel dingen. Volgende week heb ik een personeelsuitje en daar zit ik nu al over na te denken of ik daar wel heen wil gaan, want ik heb vrijdagavond nog een verjaardag en dan is de hele zaterdag ook al bijna weg, en dan heb ik het idee dat ik zo weinig tijd voor mezelf over hou.
Herkent iemand dit, of ben ik gewoon dom bezig..?

Ik herken het wel, ben ook graag thuis en hou er ook niet van om heel veel afspraken te hebben. Toch denk ik dat het inderdaad wel belangrijk is om je er zelf overheen te zetten, voor je vriendinnen is het natuurlijk ook niet leuk als er steeds op het laatste moment afgezegd wordt. En zeker als je het achteraf altijd gezellig vind zou ik me toch gewoon aan de afspraak houden!

Ik herken het ook, en ik vind dat niet 'dom bezig zijn'. Ik denk dat je in het vervolg gewoon beter moet plannen, want afspraken afzeggen heb ik dan wel weer een hekel aan en doe ik niet snel. Ik houd er gewoon erg van om lekker thuis te zijn, boekje lezen, films kijken, niks doen. Ik doe dit daarom ook vaak. Maar ik spreek ook vaak genoeg af met vrienden, maar ik denk minder vaak dan gemiddelde mensen. Probeer voor jezelf die balans te vinden, zo hoef je ook geen gemaakte afspraken af te zeggen.

Het 'probleem' bij mij is dat het me soms ineens 'aanvliegt'. Dan ben ik heel impulsief en zeg ik af. Gelukkig gebeurt het vaker dat ik gewoon ga en dan is het gewoon wel gezellig. Ik hou er ook niet van om afspraken af te zeggen, totaal niet eigenlijk, maar het speelt zich dan zo in mijn hoofd af en dan ineens..zeg ik af. Ik heb het niet alleen met vriendinnen, maar in het verleden ook wel met dates/jongens gehad, en nu dus volgende week met dat personeelsuitje. Ik snap gewoon niet waarom ik dat doe, of waarom ik die gevoelens überhaupt heb...
Ik moet voor mezelf gewoon een knop in mijn hoofd hebben, die ik om moet zetten. En dingen plannen voor mezelf ook. Dat ik misschien mezelf 1 dag in het weekend voor mezelf gun..Pfff...ik word gewoon soms zo moe van mezelf...

Dit herken ik ook echt heel erg. Ik spreek hierdoor niet vaak af met vrienden en als ik wel afspreek zie ik er dagenlang tegenop. Ik bel alleen niet af, dat durf ik dan weer niet. Als ik er eenmaal ben is het hartstikke gezellig en vind ik het stom van mezelf dat ik het niet vaker doe. Ik zit ook vaak en graag thuis, ik verveel me (bijna) nooit.

Hmm...fijn om te horen dat ik hierin niet de enige ben. Het is ook zo dat ik me thuis echt bijna nooit verveel. Pas als ik veel alleen ben geweest dan merk ik dat het wel weer goed is om onder de mensen te komen, maar heb ik dat weer een dagje gehad, dan kan ik zo weer een paar dagen zonder. Het is niet dat ik het niet leuk of gezellig vind, maar ik kan gewoon ontzettend goed op mezelf zijn en ik hou d'r ook gewoon van.

Dit kan ik ook wel eens hebben, maar ik zeg zelden af (alleen als ik al geen zin had en me ook nog eens niet lekker voel bijvoorbeeld). Laatst had ik een afstudeerborrel van een kennis/vriend van. Daar had ik ook echt geen zin in, m'n hele vrijdagavond en zaterdagochtend naar de filistijnen (moest in de stad blijven slapen waar het gevierd werd). E het was niet eens gezellig. Maar goed, vind het dan wel goed van mezelf dat ik gewoon ga

Oh dat herken ik ook wel ja! Ik heb uiteindelijk eigenlijk bijna nooit zin. Ben gewoon altijd moe en ook nog eens een ontzettende huismus, dus als 't puntje bij 't paaltje komt heb ik nooit ergens zin in. Maar ik ga wel altijd. Afzeggen vind ik heel vervelend om te doen en wat je al zegt, stiekem weet je wel dat het beter is om tóch te gaan. Tot nu toe ook (bijna) altijd wel blij geweest dat ik me toch aan mijn afspraken houd.

Tinus schreef:Hmm...fijn om te horen dat ik hierin niet de enige ben. Het is ook zo dat ik me thuis echt bijna nooit verveel. Pas als ik veel alleen ben geweest dan merk ik dat het wel weer goed is om onder de mensen te komen, maar heb ik dat weer een dagje gehad, dan kan ik zo weer een paar dagen zonder. Het is niet dat ik het niet leuk of gezellig vind, maar ik kan gewoon ontzettend goed op mezelf zijn en ik hou d'r ook gewoon van.

Alsof je mij omschrijft.... haha!