En toen was het uit...

Ow meis, heel veel sterkte! Wat ontzettend kl*te voor je dat het om zo'n reden uit moet gaan... maar je moet wel gaan hoor! Zeker nu, ik denk dat het je heel erg goed zal doen!

CKC schreef:

Caro schreef:Hoe dan ook, is het best zwaar voor degene die thuis blijven. Voor diegene gaat het leven gewoon op de normale manier door, maar dan met een gat erin. Degene die weggaat beleeft avonturen, ontmoet nieuwe mensen, gaat uitdagingen aan en daardoor verandert die persoon ook een beetje.

Ben ik het niet mee eens.. Degene die blijven, blijven.. degene die gaat voelt het gemis dat zij de afstand en het missen heeft veroorzaakt. Daarom denk ik niet dat degene die blijven het moeilijker hebben dan degene die gaat..

@ Sananas.. sterkte meis! Komt goed

Ik zeg ook niet dat het zwaarder is :-) ik zeg dat het zwaar is voor degene die thuis blijven. Ik denk zeker niet dat je kan spreken over wie het zwaarder heeft: degene die gaat of degene die thuis blijft. Ligt er ook aan hoe je ermee omgaat. Mijn eigen ervaring is toch doordat je leven in het buitenland zó sterk verschilt dan degene die thuis blijft dat je daardoor iets makkelijker afstand neemt. Je bent namelijk ook continue bezig: hoe kom ik van waar naar waar, waar slaap ik, waar kan ik eten, ohh kijk: ook leuke mensen die backpacken: kijken hoe die het doen.
Zeker in het begin is dat het geval. Heeft als keerzijde dat juist als je je rot voelt (en dat komt na ongeveer 6 weken) dat het gemis dan éxtra zwaar is. Dan komt het als een enorme klap.

Ohh sannanas wat naar. . Ik kan me goed voorstellen dat je nu heel verdrietig en teleurgesteld bent, omdat hij het altijd al wist. Maar misschien beseft hij zich nu het dichterbij komt beter wat hem staat te wachten en dat hij dat niet kan. Ik snap dat dat heel zuur en pijnlijk is, maar dat kun je hem natuurlijk niet echt kwalijk nemen. Hoe vervelend het ook is, ik denk dat het toch ook goed is dat hij er nu eerlijk mee komt dan wanneer je op reis bent, dat zou echt een heleboel verpesten. Bovendien vond ik het juist wel lekker dat ik geen vriend had toen ik op reis was, juist omdat je dan toch nog meer kan genieten van je reis, omdat je niet ook graag bij je vriend wilt zijn, maar dat is mijn mening. Misschien verwoord ik het niet helemaal goed maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.

Ik denk niet dat je een slechte beslissing hebt gemaakt. Hij wist het en het stond al vast, dus hij wist het! Nu zal je je er even rot onder voelen, maar ik denk dat je jezelf nog rotter zal voelen als je niet op wereldreis zal gaan. Het is je droom en je passie.. ga ervoor!! Als jullie voor elkaar bestemd zijn, dan zullen jullie weer samenkomen voor of na de reis.
Ik zat in hetzelfde schuitje.. ik en mijn beste vriendinnetje hadden plannen gemaakt om een wereldreis te gaan maken, maar omdat mijn vriend (nu mijn man) er niet mee eens was heb ik het laten varen. Ik kan je vertellen.. ik wil zo graag! Maar ben al getrouwd en zal er altijd over blijven dromen, maar nooit uit kunnen voeren. Ga ervoor!!

Het komt wel goed

Wat naar, Sananas!

Hoezo kun je niet op wereldreis als je getrouwd bent? Ik snap dat je dan minder makkelijk weg gaat, maar het kan toch nog steeds? Zo zonde als je dat laat varen, hij zou toch ook met je mee kunnen? Of dat je een compromis sluit en minder lang gaat oid cherique?

Ik zie ook niet helemaal in waarom je niet zou kunne gaan nu je getrouwd bent? Mijn man zou me rustig laten gaan, al zou hij balen dat hij niet meekon want hij reist ook graag. Maar we zouden het elkaar wel gunnen: tuurlijk, ik zou hem missen maar als dat zijn passie is, als hij daardoor geen spijt krijgt later dan laat ik hem gaan.

Maar goed: Sanannas.. het is wel denk ik een beetje wat Powerbabe zegt. Doordat je het nu al weet, hoef je daar dadelijk niet met een been in je wereldreis te staan en met je andere been in gedachten bij hem te zijn. Misschien ben je dat onbewust, maar het is minder dan dat jij bezig ben met : oohh het is nu vrijdag 12 uur: het is in Nederland nu 8 uur. Ik moet NU een internet cafe vinden want we hebben afgesproken. Soms werkt het op reis niet zo..

Het is nu heel verdrietig en triest, maar ik zou persoonlijk ook geen wereldreis ervoor opgeven. Dat is je droom: ik denk dat je achteraf het hem misschien ook kwalijk zou nemen als je voor hem zou blijven.
Alsnog uiteraard veel sterkte!!

Sannanas schreef:Deze reis staat al vast sinds lang voordat ik hem kende. Het is een droom van me, een passie, al sinds de middelbare school... Moet je je droom en je passie opgeven voor je liefde? Ik ben van mening van niet... Als het echte liefde is, dan laat diegene je je droom en je passie naleven, wetende dat je weer terugkomt. Dat zou ik doen in zijn plaats, maarja, dat ben ik...

En ik ben het helemaal met je eens. Ik ben ook 11 maanden weg gegaan zonder mijn vriend tuurlijk vind ie het niet leuk, maar het is mijn droom en ij wil niet dat ik die opgeef voor/door hem. Ik denk dan ook als het echt de liefde van je leven is laat hij je gaan. Houden van is toch ook juist de ander loslaten en vrij laten om dromen waar te kunnen maken?

Maar goed het blijft natuurlijk kut.

ik vind het heel knap dat je aan je eigen droom en beslissing vast houd.

Wat ontzettend vervelend zo. Kan me voorstellen dat je er helemaal kapot van bent. Maar ik vind wel dat je een goede keus maakt. Wel gewoon je reis maken aangezien het je droom is. Het zijn 9 maanden, 9 maanden zijn voor iemand die achter blijft natuurlijk best lang.

Ik weet verder niks te zeggen om je op te beuren. Behalve dan dat ik het super knap van je vind dat je wel je droom waar maakt. Ik denk dat niet iedereen dat lef/doorzettingsvermogen heeft.

Jeetje wat naar, alles wat ik wilde zeggen is al zo'n beetje gezegd, maar ik wil je even een dikke knuffel geven!

Wat rot voor je..

Tegelijk denk ik dat het misschien wel goed is dat hij nu de knoop door heeft gehakt. Zoals eerder gezegd, je zit dan op reis niet steeds met je gedachten bij hem.
Als ik voor mezelf kijk, zou ik het ook wel erg moeilijk vinden als mijn vriend een jaar weg zou gaan, dus kan me heel goed voorstellen dat hij erover twijfelt. En als, dan kun je beter ook echt een keuze maken dan er mee rond te blijven lopen. Jij weet nu ook waar je aan toe bent en inderdaad, niet je passie opgeven voor de liefde, als het echt de liefde is, blijft hij dan ook.
Sterkte!

Het is hierboven al een paar keer gezegd maar ik wil ook nog even zeggen dat ik het echt super sterk van je vind dat je je droom niet laat varen! Ik denk echt dat dit de juiste keuze is en vind het heel knap van je!

Wat vervelend voor je Sannanas... Sterkte!

Ik kan me het van hem eigenlijk wel heel goed voorstellen, snap dus ook niet waarom hier wordt gezegd dat het egoistisch is van hem. Mijn ex is toen ik met hem had ook meer dan een half jaar vertrokken naar het buitenland. Nu zeg ik ook dat ik dat niet meer wil. Ik vond het echt écht niet leuk, ook al wist ik dat het al vast lag. Ik snap je ex dus wel heel goed.

Maar goed, het blijft een lastig iets. Zeker omdat jullie belangen gewoon uiteen liggen in deze kwestie.. Wie weet tref je elkaar weer als je terug bent van je reis. Wie weet niet, wie zal het zeggen..

Waar ga je trouwens heen?

Ohh wat een rotsituatie! Ik ben het eens met Liva dat ik hem niet egoistisch vind, jij hebt de keus om op wereldreis te gaan en hij de keus om het daardoor uit te maken.. maar minder vervelend wordt het niet. Een troost is wel dat jij degene bent die weggaat dus misschien ben je wel zo druk dat je amper de tijd hebt om er mee bezig te zijn. Misschien bloeit er zelfs wel weer wat op tussen jullie als je weer terug bent? Maarja daar kan je natuurlijk geen rekening mee houden.. lastig

Susan schreef:Niet iedereen vindt het even makkelijk om een partner te hebben die voor langere tijd weg wil en dat hoeft ook niet, je bent geen beter persoon als je daar geen probleem mee hebt.

Mee eens. Ook al is het rigoreus en voor Sannanas' gevoel wat laat, hij is er tenminste wel eerlijk over. Ook dit is een soort van vrijlaten, zij het niet in een relatie. Het is onwijs kl0te en jammer, maar je gaat tenminste wel voor je droom. Dat vind ik jou sieren, even goed als dat het hem siert je te laten weten dat hij er niet mee kan leven en ondanks dat jullie van elkaar houden, je toch vrij laat om te gaan (en naar mijn gevoel juist niet voor het blok zet).

Hè wat ontzettend rot Sannanas. Goed van je dat je je droom doorzet en wat jammer dat hij het nu toch niet (meer) ziet zitten. Ik kan me voorstellen dat je nu een beetje een raar gevoel hebt over jullie relatie, het is inderdaad erg rot dat hij dit nu aangeeft ipv in het begin van jullie relatie. Misschien dacht hij in het begin dat hij er wel mee om kon gaan maar heeft hij nu aan zichzelf gemerkt dat dat toch niet zo is.
Sterkte ermee in elk geval.

Lieve meiden, wat een reacties... Bedankt daarvoor.

Powerbabe (en anderen), ik snap wat je bedoeld hoor. Het zal inderdaad goed zijn dat hij het nu uitmaakt en niet als ik al in Verweggistan zit, dat zou zo mogelijk nog erger zijn.

Het is ook niet dat hij me voor het blok zet hoor, totaal niet! En egoistisch zou ik het ook zeker niet willen noemen. Ik heb immers makkelijk praten, ik ben degene die op reis gaat en hem achter laat. Ik had alleen zo gehoopt dat hij op me zou kunnen wachten, hoe moeilijk dat ook is.
De reis is trouwens niet het enige dat er speelt, maar over de rest wil ik het hier liever niet hebben. Misschien is het inderdaad het juiste om elkaar nu tijd en ruimte te gunnen en wie weet wat er gebeurt als ik weer terug ben...

Maar de leegte die het nu achterlaat is zo groot. Nu ook, ik ben alleen op mijn kamer na een gezellige dag bij een vriendin, maar nu heb ik dus tijd om te piekeren en denken en vooral ook veel te huilen. Ik had dit ook zo graag met hem willen delen op één of andere manier en ondanks dat ik het ergens wel begrijp, vind ik het zo jammer dat hij niet zo in elkaar zit. Maar ondanks alles respecteer ik ergens vaag in mijn hart zijn keus al en kan ik er wel komen, net zoals hij mijn keus accepteert om op reis te gaan.

Ik wil dit gewoon zo graag... Het is niet uit te leggen wat voor gevoel het is, maar reizen vind ik het allermooiste wat er is en deze reis is echt 100% mijn droom... Het is gewoon heel erg pijnlijk dat die droom me wel een hele fijne relatie kost nu...

Oh en Liva, ik ga naar Australie/Nieuw Zeeland, in Azie sowieso Japan, Nepal, Thailand en waarschijnlijk Indonesie, en dan Noord-Amerika

Wij hebben dit ook gedaan. Wij ontmoette elkaar in de eerste maand van mijn reis. Ik vertrok dus snel weer naar mijn volgende bestemming. Het is niet makkelijk, dat voorop. Je moet elkaar echt kunnen vertrouwen. Je zal nooit spijt krijgen, het is een ervaring die je vormt en je je hele leven bij blijft. Ik snap dat hij t niet leuk vind, maar om t daar nou om uit te maken...

Misschien komen jullie na je reis elkaar weer tegen. Ik had mijn reis voor niks en niemand willen missen, misschien maakt dat je wat sterker.

Powerbabe schreef:Hoezo kun je niet op wereldreis als je getrouwd bent? Ik snap dat je dan minder makkelijk weg gaat, maar het kan toch nog steeds? Zo zonde als je dat laat varen, hij zou toch ook met je mee kunnen? Of dat je een compromis sluit en minder lang gaat oid cherique?

Ik ben inderdaad veel getrouwde mensen tegengekomen. Zelfs 50+ ers.

Wat rot voor je Sananas... Wel goed dat je die reis gaat maken. Een dikke

Sannanas schreef:Deze reis staat al vast sinds lang voordat ik hem kende. Het is een droom van me, een passie, al sinds de middelbare school... Moet je je droom en je passie opgeven voor je liefde? Ik ben van mening van niet... Als het echte liefde is, dan laat diegene je je droom en je passie naleven, wetende dat je weer terugkomt. Dat zou ik doen in zijn plaats, maarja, dat ben ik...

+1.

Heel veel sterkte, lijkt me erg moeilijk. Maar zet idd niet je dromen opzij voor een man. De ware zal het accepteren en als het echte liefde is, kun je hier samen doorheen komen. hoe moeilijk en zwaar het is om elkaar te missen..

Wat naar allemaal zeg! Het is gewoon moeilijk dat het niet een kwestie is van gevoelens die niet meer kloppen! Dat begrijp ik. Bij mij ging mijn relatie na vier jaar uit in september, ik kan het beter accepteren, omdat hij zegt dat zijn gevoelens niet sterk genoeg meer waren. Dat is gewoon iets waar je niets mee kunt.
Ik wil je veel sterkte wensen, probeer afleiding te zoeken zo veel mogelijk. En je hebt in ieder geval iets om naar oktober uit te kijken. Probeer anders je veel op die reis te richten en wat je daar allemaal gaat doen bijvoorbeeld.