bruiloft schoonmoeder

Het is allemaal zo snel gegaan...
Anderhalf jaar geleden is mijn schoonmoeder gescheiden met mn schoonvader..
Ze is direct toen ze een nieuw huisje kreeg gaan samenwonen met haar nieuwe vriend.. Ik wist dit en mocht van haar niks tegen mijn vriend zeggen (dat wou ze zelf doen).. Tot mijn vriend het op hyves moest lezen.. Gevolg grote ruzie!!

En dan komt het morgen is de bruiloft al De dag nadat ze 24 jaar geleden getrouwd is met mijn schoonvader..
En oke ik ben maar aanhangsel.. maar toch doet het me ontzettend veel!!
Heb er ook niet veel zin in

Sorry maar wou het gewoon even kwijt.

Is de ruzie tussen je schoonmoeder en je vriend weer bijgelegd? Hebben jullie toen ook kunnen bespreken dat het allemaal heel snel voor jullie gaat? Ik kan me voorstellen dat het voor jullie snel gaat maar aan de andere kant is het haar leven. Ik weet ook niet of ze nog heel gelukkig was met haar ex-man of dat ze het samen misschien al een tijd hadden besloten??

Gaan jullie wel naar de bruiloft? Ik zou op die dag gewoon normaal doen en dan misschien daarna er nog eens over praten als het jullie nog veel doet.

De ruzie is wel bijgelegd.. maar we komen er nog maar 1x in de 3 weken.. Mijn schoonvader had nooit van haar willen scheiden maar zij werd verliefd op een ander...
Ik snap ook wel dat ze gelukkig is nu.. Maar als mijn vriend aangeeft dat het te snel is gegaan allemaal krijgt die te horen dat hij het maar moet accepteren.
Op dit moment gaat haar liefde voor alles!
En dat heeft ze ondertussen al vaak bewezen.

We gaan wel naar de bruiloft... maar toch met een rot gevoel

Sneu ook voor je schoonvader dan dat hij helemaal niet had willen scheiden. Je schoonmoeder leeft waarschijnlijk echt op zo'n roze wolk nu zonder daarbij aan haar ex en kind(eren) te denken. Dat is wel heel erg voor je vriend en voor jou. Ik hoop voor jullie dat het moment snel komt dat ze weer een beetje begrip kan opbrengen voor jullie situatie.

I hope.. het zal inderdaad wel zijn dat ze op der roze wolkje zweeft.. zo zie ik haar nu ook
Dank je wel voor je reactie!

Ik vind het op zich wel mooi en goed van jullie dat jullie wel naar de bruiloft gaan. Ik kan me voorstellen dat jullie daar dan met dubbele gevoelens zitten maar lijkt me toch wel belangrijk dat jullie er zijn dit meemaken. Ik ken ook mensen die in zo'n situatie (of na hertrouwen na overlijden van ouder) er niet bij wilden zijn en daar later spijt van kregen. Ik kan me voorstellen dat het voor je vriend moeilijk is dat je schoonmoeder geen rekening houdt met zijn gevoelens dan dat hij dit te snel vind. Maar aan de andere kant vanuit het oogpunt van je schoonmoeder: wanneer kan het dan wel? Zou dat over een jaar zijn of pas over een paar jaar? een collega van me wiens vader is overleden toe hij 10 was zegt nu nog steeds dat hij een nieuwe partner voor zijn moeder niet zou accepteren.

In elk geval sterkte morgen voor het geval het toch moeilijk wordt.

Dank je wel!!
Het zal inderdaad niet de leukste bruiloft zijn..
Maar ook omdat zijn familie zo close is en die het wel accepteren hebben we besloten gewoon te gaan en er het beste van te maken!!

En tuurlijk hoop ik voor hun dat ze een mooie dag hebben!

Waarom was jij eigenlijk wel op de hoogte van haar vriend destijds? Had zij het je verteld of ben je er op een andere manier achtergekomen? Ik zou het echt heel egoïstisch vinden als ze jou bewust op de hoogte had gesteld en dan had verwacht dat je dit voor je bloedeigen vriend zou verzwijgen.

En, hoe was de dag uiteindelijk? Ging het een beetje?

moeilijk hoor,
weet ook niet zo goed wat ik er op moet zeggen.

Succes vandaag!

_MamaRosa_ schreef:

Caro schreef:En, hoe was de dag uiteindelijk? Ging het een beetje?

De bruiloft is volgens mij vandaag.

Oh ja: sorry. Lezen is blijkbaar heel moeilijk voor mij :o

Sorry voor mn late reactie.. druk weekend gehad!
Maar bedankt voor jullie reacties allemaal!!
Nou ten eerste was de dag op zich wel redelijk verlopen.. Veel bezig gehouden met zijn familie.
Alleen begon het hele gedoe al goed.. toen de ambtenaar een heel verhaal over hun aan het vertellen was kregen we dus te horen dat ze al 6 jaar verliefd zijn.
mijn vriend werd echt lijkbleek... en was echt bijna opgestaan..

Ik ben bang dat dit ook nog grote gevolgen en ruzie's gaat opleveren
Want ze is pas anderhalf jaar weg bij zijn vader

Ook zagen we nu pas de eerste keer de kinderen van haar vriend/man te zien...
Pff gelukkig hebben we ons samen er door heen getrokken!

Susan schreef:Waarom was jij eigenlijk wel op de hoogte van haar vriend destijds? Had zij het je verteld of ben je er op een andere manier achtergekomen? Ik zou het echt heel egoïstisch vinden als ze jou bewust op de hoogte had gesteld en dan had verwacht dat je dit voor je bloedeigen vriend zou verzwijgen.

Ze heeft het mij gewoon verteld toen ik haar aan de telefoon had.. zij wou dat toen destijds zelf tegen mijn vriend zeggen omdat ze wist hoe hij zou gaan reageren.
Alleen toen ik opeens iets las op hyves heb ik hem gebeld en gezegd dat die op hyves moest kijken, ik het wist en het niet mocht zeggen!!
gelukkig begreep hij mij ook maar kon het niet begrijpen van zijn moeder

Jeetje zeg, wat heftig om dan nu te moeten horen dat ze al zes jaar verliefd zijn. Knap van je vriend dat hij niet is opgestaan.

jah het heeft me wel bijna een blauwe hand gekost.. maar als hij was opgestaan hadden we naar huis kunnen gaan ben ik bang.
En voorlopig niet naar zijn familie hoeven gaan. (zij staan wel achter het huwelijk)

Hoe reageerde hij op de kinderen van haar man? En hoe reageerde de kinderen op jullie?

Ja eigenlijk wel goed moet ik zeggen.
Alleen toen we eenmaal de feestavond hadden zag je wel dat er nooit contact was geweest.
De ene familie zat aan de ene kant en de andere familie aan de andere kant van de zaal...

Maar goed een band zal er niet snel van komen.. (zijn nu toch stief zussen en broers van elkaar)