Leren om zelf in slaap te vallen; feit of fabel?

Omdat mijn zoontje niet zelf in slaap valt overdag, behalve in de maxicosi of wandelwagen als we ergens heen gaan, zoek ik wel eens op internet naar tips en ervaringen. Nu kwam ik op deze site terecht:
http://baby-op-komst.nl/1037/niet-in-eigen-bedje-willen-slapen.html
Daar raad een mevrouw van het CB een moeder aan haar kindje van 3 weken 15-30min te laten huilen in zijn eigen bedje, omdat als ze hem oppakt hij volgens haar 'nooit zal leren zelf in slaap te vallen'.

Ik heb al wel van alles geprobeerd, maar laten huilen gaat ontzettend tegen mijn gevoel in en dat heb ik dus ook nog nooit gedaan. Toch ga ik wel aan mezelf twijfelen als ik dit soort verhalen lees. Ik wil natuurlijk niet dat mijn zoontje straks als hij 16 is niet in slaap kan komen omdat ik hem dat nooit geleerd heb doordat ik hem niet wilde laten huilen
Wat denken jullie; moet een baby echt leren om zelf in slaap te vallen? Of weet een baby wel hoe dat moet, maar heeft hij/zij gewoon behoefte aan papa/mama als hij/zij huilt?

Jouw kindje is nog zo ontzettend klein, ik zou als ik jou was mijn hoofd daar nog helemaal niet over breken. Volg gewoon je gevoel en laat je niet aanpraten dat als je kind nu niet zelf in slaap kan vallen, hij het nooit zal leren.

Sowieso wantrouw ik ieder advies dat wordt gebracht als enige oplossing, waarbij wordt gedreigd dat als je het niet opvolgt, het niet goed kan komen.

Hahaha, ik moet wel lachen om je zinnetje dat als hij 16 is....

Ik vind 15-30 minuten wel erg lang.
A. jammert soms een minuutje of 5 en valt dan in slaap. In dat geval ben ik van mening dat hij dat nodig heeft.
Maar dit niet echt huilen of hysterisch zijn.
Dat had hij in de eerste 7 weken wel en dan lag hij gewoon bij ons.

Wel denk ik dat het niet nodig is om bij de eerste kik een kindje meteen uit bed te halen.

Als laten huilen voor jou niet goed voelt, dan moet je dat ook niet doen.

Wij lieten/laten Y. ook huilen. Maar er zit wel een verschil in huilen en huilen. Ik herken wel of het een jammer-huiltje is omdat hij heel moe is maar de slaap niet kan vatten of dat het huilen is omdat hij gewoon nog niet wil slapen. Is het het 1e, dus een jammer-huiltje, dan blijft hij gewoon liggen en is het het 2e halen we hem er uit.

Annie24 schreef:Wij lieten/laten Y. ook huilen. Maar er zit wel een verschil in huilen en huilen. Ik herken wel of het een jammer-huiltje is omdat hij heel moe is maar de slaap niet kan vatten of dat het huilen is omdat hij gewoon nog niet wil slapen. Is het het 1e, dus een jammer-huiltje, dan blijft hij gewoon liggen en is het het 2e halen we hem er uit.

+1

Als Louise huilt in haar bedje voor ze in slaap valt, wilt ze gewoon nog wat knuffelen en dat doe ik dan ook. Soms moet ik haar dan wel 3 keer knuffelen, maar goed. Na het knuffelen valt ze wel heel gewoon in slaap.

Verder zijn er niet zoveel feiten en ook niet zoveel fabels in de opvoeding. Voor veel opvattingen geldt dat er wel iets voor te zeggen valt, meestal valt er ook wel iets tegenin te brengen, geen enkele aanpak is perfect en er zijn altijd meer wegen die naar Rome leiden. Welke weg het meest efficiënt en prettig is, hangt van heel veel factoren af.

Bij een jammer huiltje laat ik hem ook wel eens liggen, maar ga dan naast hem zitten en probeer hem zo te troosten. Ik vind het zelf gewoon een heel naar idee dat hij in zijn eentje ligt te huilen boven. Het heeft ook niet het gewenste effect trouwens want meestal zet hij het alsnog op een krijzen, af hij slaapt 15 minuutjes om vervolgens weer opnieuw te beginnen...

Susan schreef:Verder zijn er niet zoveel feiten en ook niet zoveel fabels in de opvoeding. Voor veel opvattingen geldt dat er wel iets voor te zeggen valt, meestal valt er ook wel iets tegenin te brengen, geen enkele aanpak is perfect en er zijn altijd meer wegen die naar Rome leiden. Welke weg het meest efficiënt en prettig is, hangt van heel veel factoren af.

Ja, dat is waar. Maar als ik nu, doordat ik hem bij mij laat slapen, er voor zorg dat hij straks nooit meer zelf in kan slapen ben ik wel bereid om mijn opvattingen wat aan te passen.

Maak je maar geen zorgen, je hoeft nu echt niet tegen je gevoel in je baby te laten huilen. Sommige mensen zijn gewoon een beetje te stellig.

Sowieso, ken jij volwassen mensen die 's avonds nog door hun moeder in slaap worden gewiegd? Of tieners?

Ik vind 15 minuten al erg lang, laat staan een half uur!

Ik laat Siem ook wel eens huilen, maar dan heeft hij een bepaald jengeltje waarbij hij binnen 2-3 minuten slaapt. Ik kan ook aan het huiltje horen of er wat is ja of nee. Huilt hij harder dan haal ik hem er even uit. Zal hem nooit langer als 5 minuten laten huilen. Dat vind ik zo zielig als ze nog zo klein zijn.

SarahKey schreef:Ik vind 15 minuten al erg lang, laat staan een half uur!

Ik laat Siem ook wel eens huilen, maar dan heeft hij een bepaald jengeltje waarbij hij binnen 2-3 minuten slaapt. Ik kan ook aan het huiltje horen of er wat is ja of nee. Huilt hij harder dan haal ik hem er even uit. Zal hem nooit langer als 5 minuten laten huilen. Dat vind ik zo zielig als ze nog zo klein zijn.

Daar sluit ik me volledig bij aan. Ik geloof ook niet dat kindjes dit moeten leren. Ik vin een kwartier laten huilen al heel erg lang, laat staan een half uur! dat zou ik dus nooit doen. Ik laat J. maximaal 5mimuutjes huilen( echt huilen) en dan ga ik naar m toe.

Naar mijn mening is t enige wat zo'n jonge baby moet leren is dat hij vertrouwen in zijn ouders kan hebben, dat die er voor hem zijn.

Ik denk dat t niet voor niks is dat t bij de meeste ouders tegen t gevoel in gaat om hun kindje te laten huilen, er bestaat ook nog zoiets als instinct.

Ik snap dat je gaat twijfelen als je dingen opzoekt/ hoort/ leest, maar doe waar je je goed bij voelt.

Hier wordt regelmatig wat gejammerd om in slaap te vallen. Maar dat heeft hij nodig om te gaan slapen, er is dan ook verder niks aan de hand. Dan laat ik hem gewoon liggen.



Als hij echt huilt ga ik wel kijken, want dan weet ik onderhand dat er ook wat is.

Echt laten huilen doe ik niet, omdat er dan dus ook wat is.

Jammeren gebeurt hier dus wel gewoon

Susan schreef:Maak je maar geen zorgen, je hoeft nu echt niet tegen je gevoel in je baby te laten huilen. Sommige mensen zijn gewoon een beetje te stellig.

Sowieso, ken jij volwassen mensen die 's avonds nog door hun moeder in slaap worden gewiegd? Of tieners?

+1

Ik laat onze zoon nooit huilen, pak hem altijd op als hij huilt, of hij nu 'moet' slapen of niet. Mijn instelling 'als hij huilt, heeft hij verdriet en dus troost nodig, ik wil er dan dus zijn voor hem'. Maar niet iedereen in de omgeving is het daar mee eens hoor, ik krijg genoeg naar mijn hoofd geslingerd, dat ik hem moet laten huilen, dat ik hem verwen en weet ik wat nog meer.

ik vind het echt onvoorstelbaar dat geadviseerd wordt om een kindje van 3 weken 15 tot 30 (!!!) minuten te laten huilen, dat kan toch niet? Het is zelfs wetenschappelijk aangetoond dat kinderen die zo lang alleen zo hard huilen zonder getroost te worden een verhoogd cortisol-level hebben en dat dit wel degelijk schadelijk is voor o.a. de hersenontwikkeling.

Kinderen huilen niet voor niets, zulke jonge kinderen kunnen je nog niets vertellen en hun enige communicatiemiddel is huilen. Misschien om een -in jouw ogen- een onnodige reden, maar eenzaamheid of het missen van geborgenheid is voor zo'n kleintje wel een serieuze reden om te huilen. Wie weet heeft het kindje wel pijn, en dan laat je zo'n kleintje 30 minuten alleen huilen

Kinderen vallen sowieso alleen in slaap, daar kun jij als ouder weinig aan doen, je kunt de ideale omstandigheden creëren om je kind in slaap te laten vallen, maar dat in slaap vallen.. Dát doen ze toch echt zelf.

Zelf ben ik voorstander van om je kind sowieso niet te laten huilen, maar ik kan me indenken dat ouders er wel voor kiezen om hun kind even te laten huilen/jengelen. 30 minuten vind ik zelf véél en véél te lang, voor een kindje van 3 weken, maar ook voor een kindje van 1.5 jaar en alleen overstuur laten huilen ben ik ook een groot tegenstander van.

30 minuten laten huilen vind ik gewoon voor iedereen te lang.

Ik zeg ook niet dat je bij iedere kik meteen naar je kindje toe moet, je kunt op z'n minst toch eerst even fatsoenlijk je bord leegeten of wat je op dat moment aan het doen bent, maar 30 minuten vind ik gewoon absurd. Eigenlijk vind ik 15 minuten al wel te lang. Mijn absolute max is denk ik 10 minuten, maar dan zit ik daarvan wel 7 minuten al op hete kolen....

loesje schreef:

Annie24 schreef:Wij lieten/laten Y. ook huilen. Maar er zit wel een verschil in huilen en huilen. Ik herken wel of het een jammer-huiltje is omdat hij heel moe is maar de slaap niet kan vatten of dat het huilen is omdat hij gewoon nog niet wil slapen. Is het het 1e, dus een jammer-huiltje, dan blijft hij gewoon liggen en is het het 2e halen we hem er uit.

+1

+1, ook altijd gedaan toen hij kleiner was. Ik ga hem er niet bij iedere kik uithalen, hij heeft vanaf vrijwel dag 1 geslapen in zijn eigen bedje, ook overdag.

Floor schreef:

Susan schreef:Maak je maar geen zorgen, je hoeft nu echt niet tegen je gevoel in je baby te laten huilen. Sommige mensen zijn gewoon een beetje te stellig.

Sowieso, ken jij volwassen mensen die 's avonds nog door hun moeder in slaap worden gewiegd? Of tieners?

+1

Ik laat onze zoon nooit huilen, pak hem altijd op als hij huilt, of hij nu 'moet' slapen of niet. Mijn instelling 'als hij huilt, heeft hij verdriet en dus troost nodig, ik wil er dan dus zijn voor hem'. Maar niet iedereen in de omgeving is het daar mee eens hoor, ik krijg genoeg naar mijn hoofd geslingerd, dat ik hem moet laten huilen, dat ik hem verwen en weet ik wat nog meer.

Die instelling heb ik dus ook. Ik geloof trouwens niet dat er sprake is van verwennen door je kindje deze aandacht te geven. Zo'n klein kindje kun je helemaal niet verwennen naar mijn mening!

verder sluit ik me volledig aan bij Rejoy!

Teddyaapje schreef:Naar mijn mening is t enige wat zo'n jonge baby moet leren is dat hij vertrouwen in zijn ouders kan hebben, dat die er voor hem zijn.

Ik denk dat t niet voor niks is dat t bij de meeste ouders tegen t gevoel in gaat om hun kindje te laten huilen, er bestaat ook nog zoiets als instinct.

Ik snap dat je gaat twijfelen als je dingen opzoekt/ hoort/ leest, maar doe waar je je goed bij voelt.

Helemaal mee eens!

Wij hebben onze dochter nooit in haar eentje laten huilen. Inmiddels kan ik haar gewoon wakker in bed leggen en valt ze helemaal zelfstandig in slaap.

Ik vind een verschil zitten in echt huilen en huilen om in slaap te komen. Ons mannetje, en dat doet hij soms nog, huilt/jengelt wat voordat hij in slaap valt. Ik ga er dan echt niet heen omdat ik hoor wat voor 'soort' huiltje het is.

Ik laat mijn dochtertje nooit huilen. Als ze echt moe is en wil slapen valt ze nameljik overal in slaap, op mijn arm, in de kinderwagen in haar eigen bed. Ook 's nachts kan ik haar wakker wegleggen en dan slaapt ze. Vaak wel met eerst 5 minuten wat kreetjes (en dan wordt vaak de "pauze" tussen twee kreetjes steeds langer tot ze slaapt). Maar zodra ik haar wegleg en naar beneden/weg loop en ze begint te huilen, kan ik net zo goed meteen terug gaan want dan houdt ze toch niet op. Dan haal ik d'r dus uit bed en stop ik haar in de draagzak, waardoor ze vaak wel 2 uur tegen me aan ligt te slapen.


Tsja.. verwennen ik weet het niet. Ik gewen mijn kindje hoop ik zo aan het feit dat ze bij ons warmte/troost/rust vindt. En tsja, ik kom er over 16 jaar wel achter of ze nog in slaap gewiegd wil worden (is ze iig op tijd terug uit de stad )

Zo jong zou ik ze niet laten huilen.
Ik herken idd ook het huiltje en de ene keer laat ik hem wel even liggen en de andere keer niet.
Wat ik wel vaker heb gehoord en waar ik ook wel waarheid in zie, is wel het leren om in bed in slaap te vallen. Door de baby in bed te leggen zodra het tekenen van vermoeidheid aangeeft, en proberen om niet in de box te laten slapen of vasthouden en dan slapend in bed leggen, zodat ze ineens wakker worden en wel in bed liggen.

Ik wilde mijn zoon ook niet laten huilen. Bij iedere kick die hij gaf haalde ik hem uit bed met als gevolg dat ik letterlijk 24/7 met hem rondsjouwde, doodmoe was en achteraf een oververmoeid kind had.
Ik ben bij het CB geweest en daar zeiden ze ook dat hij zelf in slaap moest leren vallen ipv gewiegd te worden en dat hij best even mocht huilen. Met 7 weken heb ik hem op vrijdagavond na eten en spelen in bed gelegd, hij heeft 20 min gehuild/gegild/alles door elkaar en is toen in slaap gevallen. Ik heb aan de andere kant van de deur de ogen uit mn kop gejankt, dit ging ik nooit meer doen.

Tegenwoordig leg ik hem wel wakker in bed, gapen=slapen. Soms zeurt hij een minuutje, dan laat ik hem liggen en ga ik niet kijken. Soms gaat het over in harder zeuren (niet overstuur huilen) en dan ga ik kijken, vaak issie zn speen kwijt. Als hij echt huilt dan troost ik hem in zn bedje en als dat niet helpt dan haal ik hem eruit en troost hem in de slaapkamer. Vaak zit er dan een boertje dwars of begint ie scheten te laten. Zodra hij rustig is leg ik hem terug in bed. Doordat ik hem steeds uit zn bed haalde, haalde ik hem wrs ook steeds uit zn slaap. Daarnaast werkt het voor ons beiden niet als ik steeds met hem rondsjok, hij ging steeds meer huilen en ik werd steeds vermoeider.

Je moet zelf kijken waar je je prettig bij voelt en wat voor jullie beiden werkt. Hij is echt nog te klein om te verwennen en hij zal niet in slaap gewiegd willen worden tot zn 18de ;-) Inbakeren hielp bij ons trouwens ook, dan maakte hij zichzelf niet per ongeluk wakker.

Wij hebben J.uul ook nooit laten huilen. Wel vaak commentaar van het CB gekregen maar na een paar keer proberen te laten huilen waren we er beide over eens dat dit voor ons niet werkte. Ze heeft van 6 maanden tot een jaar bij ons in bed geslapen en toen zijn we langzaam gaan proberen haar in haar eigen bed te krijgen. Een hele tijd bij ons in slaap laten vallen en daarna in haar eigen bed gelegd, toen in haar eigen bed in slaap laten vallen maar erbij blijven zitten en nu blijven we op dezelfde verdieping maar niet op haar kamer. En als ze dan gaat huilen gaan we er meteen heen, troosten haar in haar eigen bedje en gaan dan weer weg. Dit gaat nu goed, ze valt nu meestal binnen een half uur in slaap. We leren haar dus nu om zelf in slaap te vallen maar op een manier die voor iedereen prettig is.
's middags gaat ze trouwens sinds kort zonder enige problemen slapen en kan ik direct naar beneden lopen en valt ze rustig in slaap.