Stel...

Lejow schreef:B. heeft vrij snel koude handen.
Haar hoofdje en nekje zijn wel gewoon warm.

Kan dit kwaad?

Verkeerd topic?

Jolicious schreef:

Lejow schreef:B. heeft vrij snel koude handen.
Haar hoofdje en nekje zijn wel gewoon warm.

Kan dit kwaad?

Verkeerd topic?

Bwahahahahaha ik was m al aan het zoeken, kon m nergens vinden en snapte er al niets van

Lejow schreef:

Darius schreef:

Susan schreef:Het is natuurlijk een hypothetische situatie, maar ik denk dat op het moment dat ik één kind heb, ik een gezin met één kind en beide ouders te prefereren vind boven een scheiding, een gebroken gezin, een omgangsregeling, een zoektocht naar een nieuwe man in de hoop dat hij nog een kind wil, enzovoort. Ik zou het naar mijn eerste kind toe ook niet erg eerlijk vinden om om die reden te gaan scheiden.

Mee eens. Al zou ik er heel erg van 'balen' en misschien dat ik er zelfs wel voor in therapie zou moeten gaan.

Eigenlijk sta ik dit soort discussie er behoorlijk zwart-wit in. Als de een wel wil, en de ander wil niet, dan vind ik bij een tweede kind dat het een 'wel' moet worden. Gewoon, mijn gevoel, mijn idee. Wie A zegt, moet ook B zeggen.

Als deze discussie nu om een derde zou gaan, dan zou ik er niet zo stellig in staan.

Meen je dit nou serieus?
Dus als mijn vriend straks een tweede wil, en ik niet, moet ik maar met mijn benen wijd en het accepteren?
Sorry hoor, maar ik heb toch echt een eigen mening, en een nee is een nee. Dit zelfde geldt voor mijn vriend. Praten en tot een bepaalde conclusie komen kan altijd, maar dat het simpelweg een ja moet worden vind ik echt slaan als een lul op een drumstel.
Dit heeft geen zak te maken met wie A zegt moet ook B zeggen. En waarom zou het bij een derde weer anders zijn volgens jou?

Sluit me aan bij Lejow. Als mijn man een tweede zou willen en ik niet komt er toch echt geen tweede omdat het 'moet'. Andersom trouwens hetzelfde, je wilt er toch samen voor gaan?

Mijn man wilde altijd maar een kindje. Zelf wist ik het nog niet echt totdat J. geboren was toen wist ik meteen dat ik er nog een wilde. Ik was ook heel verdrietig dat mijn man dat niet wilde. Toen hij merkte hoe erg ik het vond hebben we afgesproken dat als J. wat ouder was we zouden kijken hoe m'n man er dan over dacht en dat we dus de optie van wel een tweede nog open hielden. Na een paar weken had hij zich al bedacht en waren we erover uit dat er in de toekomst een tweede zou komen.
Ik was niet bij hem weg gegaan als hij echt geen tweede had gewild, ik had er alleen wel heel veel verdriet van gehad.

Ik heb altijd geroepen 2 kinderen te willen, mijn vriend vond dat ook erg leuk.
Maar na alles wat er gebeurd is vanaf de positieve zwangerschaps test tot nu, ben ik daar niet meer zo zeker van.

Heel lastig. Ik zou niet makkelijk zonder mijn man kunnen, maar het idee dat ik nooit een kindje zou krijgen omdat hij het niet wil zou ik niet makkelijk kunnen verkroppen.

Hmmm... ik wilde er drie... maar ben gewoon niet zo goed in het zwanger zijn vrees ik... Dus denk dat ik het maar voorlopig hierbij houd, en de optie openhoud voor over een paar jaar misschien...