Is jullie baby tevreden?

Rejoy. schreef:

Annie24 schreef:

Rejoy. schreef:nee, onze dochter was geen tevreden baby. Ze heeft heel veel gehuild (zo'n 18 v/d 24 uur), weinig geslapen (de overige 6 uur van die 24). Pas toen ze zich wat meer ging ontwikkelen, kon kruipen en later kon lopen werd ze meer en meer tevreden. Nu hebben we eigenlijk heel weinig met haar te doen en is ze een vrij gemakkelijk, tevreden meisje.

+1, alleen wij hebben een jongetje ipv een meisje

als Y. zich net zo blijft ontwikkelen als onze Y, dan wordt het alleen maar makkelijker en leuker! Ons meisje is nu echt heel makkelijk, luistert heel goed voor een 1.5 jarige, kan heel rustig een tijd lang alleen spelen en slaapt nu eigenlijk best goed . Ik heb de afgelopen weken harder van haar genoten dan in het hele eerste jaar. Hopelijk is de tweede bij de geboorte al zo

Het gaat ook de goede kant op hier Hij heeft zo zijn fases dat we een dipje hebben, maar dat heeft dan met tandjes/kiesjes of een drukke dag te maken. Merk wel dat hij nog steeds snel overprikkeld is en niet zo van veranderingen houdt. Een nachtje logeren bij opa+oma zorgt ervoor dat hij 3 dagen van slag is. Dus logeren alleen uit pure nood en niet voor het plezier Ook hier genieten we nu meer dan in het 1e jaar. Hij heeft zo'n verandering doorgemaakt (in positieve zin) en ik geniet nu van elke seconde.

Tuinstoel schreef:

Annie24 schreef:

Rejoy. schreef:nee, onze dochter was geen tevreden baby. Ze heeft heel veel gehuild (zo'n 18 v/d 24 uur), weinig geslapen (de overige 6 uur van die 24). Pas toen ze zich wat meer ging ontwikkelen, kon kruipen en later kon lopen werd ze meer en meer tevreden. Nu hebben we eigenlijk heel weinig met haar te doen en is ze een vrij gemakkelijk, tevreden meisje.

+1, alleen wij hebben een jongetje ipv een meisje

Ik vraag me altijd af hoe jullie je daar doorheen hebben geslagen. Het lijkt me onvoorstelbaar zwaar. Zit je dan bijvoorbeeld de hele dag bij je kindje en kun je nog wel enigszins functioneren als je dit langere tijd meemaakt? Ik heb helemaal niks te klagen wat dat betreft en ben soms al doodmoe.

Euhmmm...verstand op 0 en gaan met die banaan denk ik Toen we éénmaal alles geprobeerd hadden konden we niets anders doen dan ons er bij neerleggen. Y. huilde van 7.00 tot middernacht en was alleen stil tijdens zijn fles. Het enige dat ik kon doen, terwijl hij huilend bij mag lag, was naar de klok staren en hopen dat het snel tijd was voor zijn laatste fles zodat hij naar bed kon en ik ook eindelijk rust had Y. is opgenomen geweest met 2,5 maand en daarna kwam er verbetering in. Ik ben met 3 maanden weer begonnen met werken (36 uur) en heb vaak genoeg getwijfeld of ik mijn baas niet zou bellen om te vragen of ik al eerder kon beginnen Het klinkt raar, maar toen ik weer ging werken kwam ik tot rust zodat ik de avond door kon komen. Van de 7 avonden ben ik er 5 alleen met Y. omdat mijn vriend in de horeca werkt, dus ik kon hem ook niet even aan mijn vriend geven.

Het stomme nu is dat als Y. een rotdag/avond heeft en veel huilt ik me er nog aan irriteer ook Kan dan ook echt boos op mezelf worden omdat ik weet dat hij dan gewoon niet lekker in zijn vel zit, terwijl ik dan weer aan de eerste periode terugdenk en bang ben dat het weer zo zal worden (terwijl ik weet dat dat bijna onmogelijk is) Even mezelf in m'n arm knijpen is gelukkig voldoende om me dan weer met beide benen op de grond te zetten en me te realiseren dat die gedachte verkeerd is. Ga dan lekker met 'm kroelen, probeer 'm te troosten en desnoods loop ik heel de dag met 'm op mijn arm als dat ervoor zorgt dat hij zich prettiger voelt en daardoor niet meer huilt.

freakielief schreef:SarahKey: heb je al een draagdoek geprobeerd? Is hij lekker dicht bij jou en heb je toch je handen vrij.

Nee en dat wil ik ook niet gaan doen. Wil wel een draagdoek aanschaffen voor als we gaan wandelen etc maar echt in huis gaan dragen wil ik niet aan beginnen. Als hij dat eenmaal doorheeft loop ik straks iedere en dan de hele dag met hem en daar pas ik voor.
Probeer gewoon andere dingen Nu slaapt hij heerlijk buiten in de wagen, vanochtend ging het weer goed. Dus hopenlijk is hij van dat ochtendhumeurtje af. Voor de rest van de dag slaapt hij goed in de wieg of in de wagenbak en is hij lekker vrolijk. (soms slaapt hij in de box op zijn buik of zij)

Rejoy en annie: wat heftig zeg als je zulke huilbaby's hebt. Lijkt me ook erg pittig. En dan ben je op een gegeven moment je goede wil ook wel kwijt lijkt mij.

SarahKey schreef:Nee en dat wil ik ook niet gaan doen. Wil wel een draagdoek aanschaffen voor als we gaan wandelen etc maar echt in huis gaan dragen wil ik niet aan beginnen. Als hij dat eenmaal doorheeft loop ik straks iedere en dan de hele dag met hem en daar pas ik voor.

Dat valt in mijn ervaring reuze mee, maar ok. Zo heeft ieder z'n eigen methodes en keuzes.

Tuinstoel, Kian huilde ook heel veel, hij was alleen meestal wel redelijk tevreden als ik met hem rondliep in de draagdoek. Ik heb de eerste maanden dus heel veel gewandeld en omdat onze dochter er natuurlijk ook nog was, ging ik dan alle speeltuinen hier in het dorp af. Daar was ik dan zelf heen en weer aan het lopen als zij aan het spelen was.
Als we kraamvisite kregen zat Kian in de draagdoek en dan liep ik meestal rondjes in de kamer (ik zag ook steeds ontzettend tegen de kraamvisite op).
Omdat hij zoveel huilde wilde ik niet dat hij naar een kdv zou gaan (zou hij op donderdag heen gaan) dus heb ik ouderschapsverlof opgenomen.
Wij zijn 5 keer met hem naar een osteopaat geweest, maar dat hielp hier helaas niet.
Nu is hij nog snel overprikkeld, met kerst zijn we bijv. de eerste dag bij mijn schoonouders geweest, de volgende dag gingen we naar mijn ouders maar daar heeft hij alleen maar gehuild omdat het te druk was geweest.
Het was een pittige tijd, vooral omdat Yara er natuurlijk ook nog was en zij ook aandacht nodig had.

Wij mogen onze handjes kussen met zo'n überrustige baby. Ze lacht heel veel, kan zich 2 uur na elkaar bezig houden in haar relax, slaapt op regelmatige tijdstippen en is maar heel af en toe ontroostbaar.

Tuinstoel schreef:

Annie24 schreef:

Rejoy. schreef:nee, onze dochter was geen tevreden baby. Ze heeft heel veel gehuild (zo'n 18 v/d 24 uur), weinig geslapen (de overige 6 uur van die 24). Pas toen ze zich wat meer ging ontwikkelen, kon kruipen en later kon lopen werd ze meer en meer tevreden. Nu hebben we eigenlijk heel weinig met haar te doen en is ze een vrij gemakkelijk, tevreden meisje.

+1, alleen wij hebben een jongetje ipv een meisje

Ik vraag me altijd af hoe jullie je daar doorheen hebben geslagen. Het lijkt me onvoorstelbaar zwaar. Zit je dan bijvoorbeeld de hele dag bij je kindje en kun je nog wel enigszins functioneren als je dit langere tijd meemaakt? Ik heb helemaal niks te klagen wat dat betreft en ben soms al doodmoe.

nee, je kunt echt niet meer functioneren als je hierin zit. Ik heb regelmatig onze dochter bij mijn man in de armen gedrukt en gezegd dat ie 't maar uit moest zoeken en dat ik ermee kapte. Ik zag bij het naar bed gaan op tegen de nieuwe ochtend. Ik zat vanaf half 10 's ochtends de minuten weg te kijken tot mijn man er weer was. Ik kwam niet meer aan mezelf toe, niet meer aan het huishouden en ik was een wandelende graftak toen. Hoe ik me daar doorheen heb geslagen is me nog steeds een raadsel, ik vond het echt een hel en vond er weinig leuks aan toen. Goddank werd het huilen rond de 4 maanden minder en begon ik weer op te laden, vanaf dat moment was onze dochter steeds minder gefrustreerd en werd het steeds leuker. Op dit moment vind ik het echt heel fijn, geniet ik heel erg van haar en heb ik die momenten zoals ik hiervoor beschreef nooit meer.

En dat wel of niet functioneren en aan jezelf toekomen heeft weinig te maken met de hele dag met je kind op je arm zitten, dat heeft er meer mee te maken dat je volledig uitgeblust bent en de energie niet meer kan vinden om op te staan om je tanden te poetsen.

Ik werd er af en toe ook helemaal knettergek van, we moesten 's avonds elk half uur afwisselen met hem dragen en met hem lopen want anders trokken we het niet. Ik heb me regelmatig afgevraagd waar we aan begonnen waren en voelde me ontzettend schuldig naar onze dochter en naar hem.

Liadan en Rejoy: Akelig om jullie verhaal te lezen!

Alleen, weet je wat me opvalt, vooral bij jou, Liadan? Sinds K. er is, en je daar een pittige tijd mee hebt doorgebracht, vind ik je op het forum wat 'leuker' reageren. Het lijkt net of je nu de keerzijde hebt gezien en je nu beter kunt verplaatsen in anderen. Lastig om uit te leggen, maar het is dus een compliment!

Normaal gesproken is het een heerlijk makkelijk ventje dat alleen maar lacht en huilt als hij een fles wil. Maar nu is het tandendrama begonnen en dat vind ik nu al, na een paar uur al flink pittig! Ik ben het gewoon echt niet gewend dat hij zo ontzettend overstuur kan zijn, arm ding

Dank je wel Darius, ik denk dat je gelijk hebt .

De eerste drie maanden ongeveer vond ik hem onrustig en hij huilde veel. Nu was wel mijn man ernstig ziek en ik denk dat dat een grote rol speelde in alles en dus ook hoe ons mannetje zich voelde. Daarna werd hij eigenlijk alleen maar makkelijker, het is een heerlijk vrolijk kind dat ontzettend goed alleen rustig kan spelen maar aan de andere kant ook geniet van samenspelen.

Hij is, als ik zo om me heen hoor, vrij rustig en lief. Ik hoor soms over enorme driftbuien,kindjes die schoppen/bijten. Een driftbui heeft hij weleens maar nooit heel erg.

Hij is dus heel makkelijk, maar dan laten we het avondeten even erbuiten want daarin is hij verre van makkelijk...

Dat moeten heel heftige periodes voor jullie alledrie zijn geweest. Vind het echt knap hoe jullie er mee om zijn gegaan (ook al heb je geen keus natuurlijk). Het lijkt me ook raar dat je er nooit achter gaat komen waarom je kindje nou zo gehuild heeft, omdat ze het niet meer zullen weten tegen de tijd dat ze gaan praten. Volgens mij hebben jullie er allemaal niet veel over gepost over het forum of wel?

Liadan, ik vind ook dat je veel leuker bent gaan posten. Een jaar geleden kwam je nog wel eens ietwat dogmatisch op mij over, maar nu lijk je meer open te staan voor andere visies en ben je grappiger .

tuinstoel, ik heb er toen wel wat over gepost maar niet heel veel, ik probeerde het toen vooral wat positiever te brengen dan het was denk ik omdat dat me hielp om er niet te negatief over te gaan denken.
(en ik ben blij dat ik al weet wie je bent want anders was ik nu heel hard na gaan denken, haha).

Liadan schreef:tuinstoel, ik heb er toen wel wat over gepost maar niet heel veel, ik probeerde het toen vooral wat positiever te brengen dan het was denk ik omdat dat me hielp om er niet te negatief over te gaan denken.
(en ik ben blij dat ik al weet wie je bent want anders was ik nu heel hard na gaan denken, haha).

Vind je het erg dat ik nog wel even nadenk dan?

Tuinstoel schreef:Dat moeten heel heftige periodes voor jullie alledrie zijn geweest. Vind het echt knap hoe jullie er mee om zijn gegaan (ook al heb je geen keus natuurlijk). Het lijkt me ook raar dat je er nooit achter gaat komen waarom je kindje nou zo gehuild heeft, omdat ze het niet meer zullen weten tegen de tijd dat ze gaan praten. Volgens mij hebben jullie er allemaal niet veel over gepost over het forum of wel?

Liadan, ik vind ook dat je veel leuker bent gaan posten. Een jaar geleden kwam je nog wel eens ietwat dogmatisch op mij over, maar nu lijk je meer open te staan voor andere visies en ben je grappiger .

ik besef ook eigenlijk achteraf pas hoe uitzonderlijk veel ze huilde en hoe zwaar deze tijd was. Ik wist op dat moment natuurlijk ook niet anders. Als zij de tweede was geweest na een rustiger kindje, dan had ik het direct door gehad, maar nu is dat besef dus pas later gekomen. Helemaal ook omdat ik vriendinnen in mijn omgeving heb waarvan de kindjes wel minder gehuild hebben en beter geslapen, maar ook door dingen die ik hier lees/las.

En ik denk wel dat ik weet waarom ze zoveel gehuild heeft. Toen wij haar op een andere manier zijn gaan benaderen is het een stuk beter geworden. Ik denk ook niet dat het bij de tweede, als deze net zoals onze dochter is, weer zo heftig gaat worden, omdat ik nu beter door heb hoe ik met haar om moet gaan.

Dat dacht ik ook Rejoy, maar ik moet bekennen dat ik de laatste tijd regelmatig met mijn handen in het haar sta. Het is zo'n ander kind dan de oudste (logisch ook natuurlijk, het ís een ander kind, maar ook letterlijk is hij 'anders') dat ik het soms echt niet meer weet. Terwijl ik weet, ook gezegd door de orthopedagoog, dat we het goed doen en dat we hem op de juiste manier benaderen. Het blijft toch moeilijk.

ik heb wel eens geroepen dat het qua huilen en slecht slapen haast niet slechter kan dan de oudste deed, maar het kan wel een heel ander kindje zijn natuurlijk. Ik heb me in ieder geval wel voorgenomen om echt naar mijn kind proberen te kijken, want dat scheelde eraan bij de oudste. We kregen ontzettend veel goedbedoelde adviezen, maar daarbij vergaten we naar onze dochter te kijken, als we dat vanaf het begin hadden gedaan, dan weet ik vrij zeker dat het heel anders gelopen was. Dan was het nog niet het makkelijkste kindje geweest, maar dan hadden we het ons drieën een stuk gemakkelijker gemaakt.
Voor jou zal het wel dubbel zo moeilijk zijn, omdat jouw jongste natuurlijk ook heel wat bagage heeft en daardoor waarschijnlijk een gebruiksaanwijzing dat een stuk langer is dan die van andere kindjes. Wel fijn dat jullie die bevestiging hebben van de orthopedagoog, soms is het ook wel heel fijn om die bevestiging van buitenaf te krijgen

Die bevestiging is inderdaad fijn, dat weet ik ook uit ervaring.

Ik zit momenteel door de hele situatie overspannen thuis, maar idd afgelopen maandag kon ik die vrouw wel zoenen. Zo blij was ik dat het niet aan mijn opvoeding lag, maar aan de nog niet gevonden gebruiksaanwijzing van mijn zoon. Het heeft me erg goed gedaan om hulp in te schakelen en de bevestiging te krijgen dat er niks mankeert aan onze manier van benaderen/opvoeden.

Het gaat hier nog een beetje met ups en downs, overwegend positief, maar het is pas sinds kort dat ik echt van mezelf kan en durf te zeggen dat ik het goed doe met Ezra. Tot voor kort dacht ik nog dat het allemaal mijn schuld was. Op zwakke momenten duikt dat nog wel even op, maar het grootste deel van de tijd kan ik nu gelukkig oprecht vinden dat ik een goede moeder voor hem ben.

Wat fijn te lezen, Susan! Ik hoop dat ik snel hetzelfde kan zeggen, want nu lukt me dat nog niet. Het is nog te vers allemaal, er lopen weer onderzoeken en ik ben gewoon de klus even kwijt.

Het helpt mij wel om heel veel over autisme te lezen. Ik kan me voorstellen dat dat voor jullie wat lastiger is omdat het wat minder bekend is.

Ik heb idd wel veel gelezen, maar wat je zegt: Er is over VCFS nog niet veel bekend/te lezen. Het is een vrij onbekende chromosoomafwijking terwijl het na Down de meeste voorkomende schijnt te zijn.