Mijn hondje is opeens dood :-(

Wat een rot dag. Na heel lang twijfelen (of ik er wel tijd voor had) heb ik oktober '11 een puppy in huis genomen. Echt een super vrolijk lomp beesie en mijn grootste vriend geworden. Vandaag werd hij 10 maanden en dat was ook meteen zijn laatste dag. Het was lekker weer dus ik had vrij genomen, konden we lekker naar het bos. Toen we in het bos aan kwamen ging ik met de tennisbal gooien, vond ie altijd super leuk. Na de 3e keer gooien liet hij zich halverwege het rennen omvallen. Ik dacht nog: "Huh? heeft ie weer een nieuw truukje bedacht?" Dus ik roepen. Geen reactie.
Toen gingen de alarmbellen af en rende naar hem toe. Hij lag daar doodstil mij aan te staren als hij op mij lag te wachten. Ik pakte hem bij zijn koppie en zei in paniek dat het allemaal wel goed kwam, er kwam nog een hartverscheurende huil uit hem, draaide zijn oogjes weg en een zucht en hij was gewoon dood.

En dan zit je daar midden op een grasveld in het bos met je dooie hond in het gras. Ik kon niet meer nadenken, ik stond helemaal op tilt. In paniek heb ik hem over mijn gelegd (hij was 30 kilo) en wilde hem naar huis brengen, daar zou het echt allemaal wel weer goed komen dacht ik nog. De eerste mensen die ik tegen kwam begonnen heel hard te lachen, toen ze zagen dat hij dood was liepen ze gewoon door alsof ze niks gezien hadden .
De volgende mensen zag ik als een soort slow-motion op mij afrennen. Ik kan het me niet helemaal meer herinneren maar uiteindelijk is de man een deken uit hun auto gaan halen en de vrouw is bij mij blijven zitten waar we samen zaten te janken. Toen de man terug kwam hebben ze aangeboden om mij en mijn hond naar huis te brengen. Die mensen zijn bij mij gebleven totdat mijn ouders bij mij waren.

Vanmiddag hebben we mijn grote vriend naar het dieren-crematorium gebracht waar hij daarna uitgestrooid gaat worden op een veldje.

Ik kan het nog steeds niet bevatten, het doet zo'n pijn. Mijn lieve hond die vanochtend nog het dekbed van mijn bed af trok "ik wil spelen baasje!" tot het moment dat ik hier nu zit helemaal in mijn eentje.

Wat verschrikkelijk! Ontzettend veel sterkte gewenst.

Jeetje wat heftig!
Heel veel sterkte!!

:-(
Sterkte

Wow, wat een verschrikkelijke nachtmerrie.. Wat moet je je machteloos en alleen gevoeld hebben. Heel veel sterkte.. =(

Ow ik zit gewoon te huilen. Wat vreselijk voor je. Heel veel sterkte meis

sluit me aan bij antibes. Dat lijkt me echt verschrikkelijk heel veel sterkte.

Oh jee, wat een verschrikkelijk verhaal, ik zit hier nu ook met de tranen in mijn ogen. Heb zo ontzettend met je te doen! Sterkte!

De rillingen lopen over mijn rug. Wat een vreselijke gebeurtenis. Heel veel sterkte!

ik wist echt niet meer waar ik het zoeken moest, en nog steeds niet eigenlijk. Ik voelde me op dat moment echt een heel klein meisje waar de lievelingsknuffelbeer was afgepakt, volledig in paniek was ik. Volgens mij heb ik zelfs nog zitten schreeuwen dat ie terug moest komen en dat ik het niet eerlijk vond omdat ik zo goed voor hem zorgde, dat ie niet dood mocht als pup want we zouden nog minstens 10 jaar dikke vrienden zijn.

Ik wil nu ook niet gaan slapen. Hij wekte mij iedere ochtend om de zelfde tijd met het dekbed-spelletje. Nu moet ik mijn wekker weer zetten
Zo zomaar opeens, ik begrijp het nog steeds niet.

Bah wat een vreselijk akelig verhaal en ik kan helemaal voor me zien hoe machteloos je daar gestaan moet hebben. Wat zal je geschrokken zijn. Sterkte met het verwerken van dit schokkende verdriet!

Oh jezus.. Tranen lopen over m'n wangen.. Wat vreselijk.. Sterkte met dit gemis..

Charlie schreef:Oh jee, wat een verschrikkelijk verhaal, ik zit hier nu ook met de tranen in mijn ogen. Heb zo ontzettend met je te doen! Sterkte!

Wow, ik ook! Wat een nachtmerrie zeg, echt verschrikkelijk. Wel heel fijn dat die mensen je thuis hebben gebracht en bij je zijn gebleven, erg lief. Wat moet jij verdrietig zijn

Heel veel sterke!

Vreselijk

Sterkte!

Oh jeetje wat vreselijk! Heel erg veel sterkte!

Oh wat vreselijk....echt afschuwelijk!!! Ik heb zo met je doen, tranen staan in mijn ogen...gelukkig bestaan er nog lieve mensen, die je wel hebben geholpen....

Oh wat vreselijk! Word er zelf verdrietig van. Ik leef echt enorm met je mee meis.. *dikke knuf*

Dank jullie wel voor de lieve reacties

Wat moet dat een schok zijn geweest. Ik weet nog precies wat een gevoel van ongeloof er door mij heen ging toen ik vijf maanden geleden een van mijn jongste katten dood in haar mandje zag liggen Wat fijn dat je door mensen op bent gevangen. Sterkte met het verlies.

Jeetje, wat een afschuwelijke nachtmerrie! Heel veel sterkte!

Gatver wat vreselijk! Heel veel sterkte.

Jeetje wat lijkt me dat vreselijk! Veel sterkte

ah Phileine dat is ook naar! Ik heb dat ook gehad met een poesie, ik kreeg een kitten voor mijn verjaardag en een maand later was ie ook opeens overleden.
Hoe is het nu met je?

***

Er heerst een vloek op mij en dieren denk ik. Toen ik 10 werd mocht ik een hondje uit het asiel uitkiezen, die kreeg een jaar later kanker en ging dood. Poesie de eerste ging tot na 3 weken, Poesie de 2e ging dus ook dood. Ik kocht 2 jaar geleden 2 vogeltjes, 1 daarvan ging ook dood.. toen heb ik er nog 8 vogels bij gekocht dan zou ik nog een "back up" hebben (lekker infantiel) omdat ik bang was dat mijn andere vogeltje zou sterven van verdriet. Ze leven allemaal tot nu toe nog, na 2 jaar dus ik vrees dat daar de komende 20 jaar nog aan vast zit.



En nu mijn eerste echte eigen hond....
Ik ga ook geen hondje meer nemen, niet zolang ik nog alleen woon dan want ik kan nergens heen met mijn verdriet en ik ben bang dat ik met paniekerige angst blijf zitten dat die ook dood gaat, dan kan ik niet meer genieten. En ik kan me niet voorstellen dat ik ooit een mooiere band kan krijgen met een andere hond als dat ik had met mijn stoere bink, door hem voelde ik mij weer gelukkig en vooral heel veilig en dat is nu weg. Geen vreugde dansje meer als ik thuis kom uit mijn werk en geen dank-je-wel-likjes op mijn hand meer na zijn maaltijd, raar. Ik zit mezelf constant af te vragen of ik niet iets over het hoofd heb gezien, of ie niet al ziek was en of ik hem niet had kunnen reanimeren en dat soort dingen. Gelukkig weet ik wel heel zeker dat ik goed voor hem gezorgd heb en ondanks dat ie maar 10 maanden is geworden wel een heel fijn hondenleven heeft gehad, hij kreeg verdorie nog duurder voer dan dat ik voor mezelf kocht. Al vind ik het echt vreselijk oneerlijk en ben ik boos op alles en iedereen.

Wat ontzettend erg zeg!! Veel sterkte jeetje