overleggen jullie veel over de kinderen?

Dingen als kleding en speelgoed koop ik allemaal zelf. Wel laat ik hem eens wat zien als ik via internet bestel, maar de standaard reactie is toch vaak: "Oh, leuk toch?!". Het interesseert mijn vriend niet veel, hij vind het meeste toch wel prima. Als hij met N. weggaat en N. aankleedt (wat nauwelijks voorkomt, maar toch..) dan kiest hij wel zelf wat. Of het leuk staat of bij elkaar past.. tsja, dat is een tweede.. Dingen als een logeertas inpakken e.d. doe ik allemaal, evenals een tas inpakken als we een dagje weggaan.

Belangrijkere zaken zoals N.'s gezondheid en basisschool dat bespreken we wel. Mijn vriend gaat bijna altijd mee naar afspraken bij ziekenhuizen voor N. (hij werkt in de horeca dus is overdag nagenoeg altijd vrij, dat scheelt). Ook belangrijke beslissingen wat dat betreft nemen we samen. Een basisschool kiezen doen we samen, maar ik ben degene die zich erin verdiept en hem op de hoogte stel van wat ik weet.

Dion gaat niet altijd mee naar alle gesprekken met hulpverleners. Ik merk dat ik het echt storend vind als ik de indruk krijg dat mensen daar conclusies uit trekken, alsof je dan als vader minder betrokken bent, maar we hebben echt ontzettend veel gesprekken, er zijn periodes dat we wel drie keer per week een gesprek hebben, daar kan hij gewoon niet altijd bij zijn. Het kost elke keer een vrije dag of een halve vrije dag en je wil ook nog wel gewoon een keer als gezin op vakantie of gewoon een dagje iets leuks doen. Daarom voer ik ook veel gesprekken alleen. Als ik per se wil dat het hij er is, of als het echt een gesprek is dat maar eens in de zoveel tijd plaatsvindt, zoals een voortgangsgesprek, dan zorgt hij wel altijd dat hij er is.

Eucalypta schreef:Kleding vind ik niet boeiend. Maar school en psz regelen zonder overleg? ik zou ontzettend veel gedo nder krijgen dan. En terecht. Als je dat soort beslissingen alleen neemt, waar is een vader dan nog goed voor en hoe serieus neem je die dan nog?

Eens met het laatste..

Eigenlijk overleggen we alles. Onze zoon is nu nog klein, wellicht verandert dat nog. En mijn man is doordeweeks niet thuis, dus onze vorm van overleggen is ook vaak elkaar op de hoogte houden.

Wij hebben het kdv en de toekomstige school samen uitgezocht. Mijn man wil daar ook echt wel bij betrokken zijn.

Kleren koop ik zelf, maar mijn man ook. Die komt regelmatig thuis met een stoere trui of laatst zijn zomerjas. Vind ik alleen maar leuk.

Ik zie mijn vriend geen kleren kopen moet zelf ook altijd mee als hij voor zichzelf gaat shoppen, dus die koop ik lekker zelf wel. Hij is zich vaak niet echt bewust van wat wel en niet staat zeg maar haha en bedoelt het dan heel goed, maar het is het net niet

Zelda schreef:

Eucalypta schreef:Kleding vind ik niet boeiend. Maar school en psz regelen zonder overleg? ik zou ontzettend veel gedo nder krijgen dan. En terecht. Als je dat soort beslissingen alleen neemt, waar is een vader dan nog goed voor en hoe serieus neem je die dan nog?

Eens met het laatste..

Ik niet. Hier werkt papa 60 uur per week en voor het werk vaak ver van huis en is daarom gewoon niet overal bij te betrekken. Waar hij tijd heeft gaat hij mee maar als ik moet wachten tot hij eens thuis is om het kdv te bekijken om te kijken of hij het ook wat vind, gaat J. al naar de basisschool. Wij hebben hier in de buurt 1 kinderdagverblijf en de keuze uit 2 basisscholen, 1 christelijke en 1 openbare. Wij hebben beide niets met een geloof dus die keuze is snel gemaakt.

Ik vind dus niet dat je zomaar even kan zeggen dat je de vader niet serieus kan nemen omdat hij dat soort beslissingen niet neemt. We hebben niet allemaal een 9 tot 5 baan en zitten keurig om 6 uur met het hele gezin aan tafel.

Wij overlegeen nu nog wel veel, of vraag zijn mening ergens over. Vaak neem ik wel het voortouw in dingen uitzoeken, zoals school, notaris e.d.
Kleding koop ik altijd, ook dat voor mijn man. Cb, controles doe ik, maar volgende week moeten we naar't zhuis voor verdere onderzoeken dan gaat hij wel mee.

Over belangrijke dingen overleggen we zeker samen. Het is ook zijn kind dus zijn mening telt net zo veel als mijn mening. Opvang, basischool etc overleggen we dus samen en zoals bij het kdv zijn we ook samen gaan kijken. Zijn gevoel moet er ook goed over zijn.

Kleertjes koop ik vooral. Ik vind het leuk om te speuren via marktplaats en hier het forum shoppie.
Als ik in de stad kom is het samen met mijn man en als we kleding nodig hebben voor Siem dan zoeken we dat samen uit. Maar zovaak is dat nog niet voorgekomen. Hij vind het allemaal prima wat ik zelf uitzoek.

Speelgoed of andere kleine dingen overleggen we echt niet. Zou ik ook moe van worden om alles maar te moeten overleggen.

Dingen als kleding koop ik eigenlijk altijd, laat het altijd wel zien, de ene keer vind hij het leuker dan de ander keer maar ik breng het niet terug.
Volgens mij is hij nog nooit zelf met kleding voor E. thuis gekomen, dat zou ik wel eens leuk vinden, ben benieuwd waarmee hij dan aankomt. Meestal als hij haar aankleed vraagt hij mij om wat klaar te leggen... hij pakt nog wel eens gekke combinaties haha Maar soms zeg ik ook dat hij zelf maar moet kijken hoor, hij kan best zien wat ze vaak bij elkaar draagt dus dat komt dan ook wel goed.

KDV is er maar een hier, en daar werk ik ook zelf dus dat was een logische stap. School is straks ook een logische stap, is verbonden aan de kerk waar we heen gaan. Dus eigenlijk hebben we daar weinig overleg over gehad. Verder bespreken we veel dingen.

Dingen als kleding en speelgoed koop ik allemaal zelf. Wel laat ik hem eens wat zien als ik via internet bestel, maar de standaard reactie is toch vaak: "Oh, leuk toch?!". Als hij A aankleedt dan kiest hij wel zelf wat hij mooi vind.

Belangrijkere zaken zoals A.'s gezondheid en basisschool dat bespreken we wel. Mijn man gaat altijd mee naar afspraken bij ziekenhuizen voor A. Ook belangrijke beslissingen wat dat betreft nemen we samen. Een basisschool kiezen doen we samen, maar ik ben degene die zich erin verdiept en hem op de hoogte stel van wat ik weet.

+1

ekjir@M schreef:

Ik vind dus niet dat je zomaar even kan zeggen dat je de vader niet serieus kan nemen omdat hij dat soort beslissingen niet neemt. We hebben niet allemaal een 9 tot 5 baan en zitten keurig om 6 uur met het hele gezin aan tafel.

Eens. In dit geval werkt hij dan wel 40 uur per week, maar hebben we héél wat meer afspraken dan af en toe het consultatiebureau en het bezichtigen van een school en moeten we ook heel wat vaker iets beslissen.

hier worden de meeste dingen samen besloten/gekocht. Maar zeker kleding koop ik ook wel vaker alleen. Maar als Dave iets dan echt niet leuk vind gaat het terug. Bij Joris gingen we echt altijd samen kopen, maar toen hadden we meer tijd en was het met 1 kindje makkelijker om samen even te gaan shoppen. Joris vind er nu niets meer aan om mee te gaan als het langer duurt. Dus dan blijft Dave vaak thuis met de kids en ga ik kleding kopen. Maar zowel Joris als Dave moeten het dus wel leuk vinden. Maar ik weet bijv. dat Dave en hekel heeft aan poloshirts, dus die neem ik al niet mee.
Kleine speelgoedjes/boekjes kopen we wel eens afzonderlijk, maar voor verjaardagen etc. overleggen we alles. Voor de kamertjes overleggen we wat we leuk vinden. Dus al dat soort dingen is Dave wel heel erg in betrokken. En dat vind ie ook echt wel leuk.

Scholen/kdv etc. gaan we samen heen. Nu hebben we nooit echt bijzonderheden, dus neemt Dave overal vrij voor. maar probeer ik wel dingen te combineren. Dus beoordelingsgesprek op het kdv hebben we bijv. na het vieren van Milou haar verjaardag daar gedaan. Dan hoeft ie maar 1 ochtend vrij te pakken.

Maar kan me zeker voorstellen zoals bij Susan dat het gewoon niet altijd gaat. Dan moet je ook op elkaar kunnen vertrouwen dat de ander dingen goed kan afhandelen, en kun je het daarna doornemen samen.

Susan schreef:

ekjir@M schreef:

Ik vind dus niet dat je zomaar even kan zeggen dat je de vader niet serieus kan nemen omdat hij dat soort beslissingen niet neemt. We hebben niet allemaal een 9 tot 5 baan en zitten keurig om 6 uur met het hele gezin aan tafel.

Eens. In dit geval werkt hij dan wel 40 uur per week, maar hebben we héél wat meer afspraken dan af en toe het consultatiebureau en het bezichtigen van een school en moeten we ook heel wat vaker iets beslissen.

Daarom, het is lekker makkelijk oordelen over een ander. Jullie hebben waarschijnlijk ook wel wat belangrijkere afspraken dan het bezichtigen van een school of een bezoek aan het consultatiebureau.

Ondanks dat mijn vriend veel werkt is hij niet minder betrokken bij de opvoeding van J. Als hij thuis is is het ook echt wel vader en zoon tijd maar hij vind het belangrijker om van die momenten te genieten dan een keus te maken uit 2 scholen waarvan er 1 sowieso al afvalt.

Wij zijn niet meer samen, dus we kopen allebei apart kleding voor haar! Alleen als hij me vraagt iets te kopen omdat het hem op dat moment niet lukt vanwege wat voor reden dan ook, dan overleg ik wel.

Wat de overige dingen betreft zoals school etc. dat overleggen we altijd. Ik stuur hem dan de info die hij nodig heeft en als hij kan dan komt hij mee naar de desbetreffende afspraak. Helaas lukt dat niet altijd want we wonen 3 uur van elkaar af.

Jilke schreef:Hij is zich vaak niet echt bewust van wat wel en niet staat zeg maar haha en bedoelt het dan heel goed, maar het is het net niet

Dat was hier ook het geval, maar ik heb hem gewoon gelaten en uiteindelijk koopt hij de leukste dingen voor onze dochter.

Ja eigenlijk alles wel.

Ik overleg me rot. Met de vader van de jongens maar ook met mijn vriend. De meeste beslissingen mbt school en sport neem ik (omdat ik er doorgaans voor betaal en mijn ex dat ook wel makkelijk vindt) maar met ouderavonden en zo gaan ze wel mee, liefst allebei.

Ja, we overleggen eigenlijk alles. Wel is het zo dat ik vaak de dingen eerst uitzoek en met een beperkt aantal keuzes naar mijn vriend ga om te overleggen. Zo werkt het eigenlijk met alles bij ons, haha .