Van wie hou je het meest?

Ik denk overigens niet dat de liefde voor ouders of andersom per definitie onvoorwaardelijk is. Ik merk het aan mijn eigen moeder. Ik ben ervan overtuigd dat zij niet onvoorwaardelijk van mij houdt. Andersom denk ik ook niet. Ik hou wel van haar, maar niet meer genoeg om contact te onderhouden wat teveel pijn doet.

Ik hou meer van mijn zoontje, maar dat is ook wel op een ander manier houden van. Mijn man houdt ook meer van mijn zoontje dan van mij, maar dus ook op een andere manier. Mijn zoontje komt dus op 1 en mijn man op 2.

Ik zou mijn een leven zonder mijn ouders niet kunnen voorstellen, hopelijk blijven ze nog heel lang leven.

Ik hou van beiden evenveel, maar toch op een andere manier natuurlijk. Maar wie er aan mijn man of kind komt, komt aan mij! Dan kan ik een echte Biatch zijn!

Ik weet het niet zo goed, is dat raar? Ik hou op een andere manier van mijn vriend dan van mijn zoon.

Ik hou het meest van mijn dochter en daar naast ook heel veel van mijn vriend. Maar van je kind hou je onvoorwaardelijk en of dat ook zo bij mijn vriend is, weet ik niet. Ik las net de vraag of liefde voor je eigen ouders dan ook onvoorwaardelijk is. Als ik kijk naar wat ik ze allemaal al vergeven heb, zou ik zeggen van wel. Het blijven hoe dan ook je ouders. Maar als ik dan toch een top 3 zou moeten maken.. mijn kind, mijn vriend en dan mijn ouders.

Dolcis_ schreef:Maar ik denk dat de liefde voor je kind ook een andere soort liefde is als voor je man.Ik kan ook zo intens gelukkig worden als ik naar mijn zoontje kijk, of dingen met hem samen doe.

Dit denk ik ook. Je kind is je eigen vlees en bloed, dat is heel iets anders dan de liefde voor je partner natuurlijk. Natuurlijk gezien is het ook het meest logisch dat je meer van je kind houdt lijkt mij...

Dat is zonder twijfel mijn dochter.

Natuurlijk houd ik ook ontzettend veel van mijn man, maar mijn dochter wint het. De liefde voor haar is intenser, zit dieper. Zij is op de een of andere manier toch meer 'eigen', met haar heb ik de bloedband die ik met mijn man nooit zal krijgen.

Jolicious schreef:Ik denk overigens niet dat de liefde voor ouders of andersom per definitie onvoorwaardelijk is. Ik merk het aan mijn eigen moeder. Ik ben ervan overtuigd dat zij niet onvoorwaardelijk van mij houdt. Andersom denk ik ook niet. Ik hou wel van haar, maar niet meer genoeg om contact te onderhouden wat teveel pijn doet.

Ik denk dat het bij sommige mensen ook niet onvoorwaardelijke liefde hebben omdat ze gedeelte van vader/moeder gevoelens missen. Ik zie het aan mijn eigen vader, hij houdt helemaal niet van mij. We zien elkaar al ruim 13 jaar niet en hij blijft volhouden aan mensen dat hij geen kinderen heeft en aan mensen die het wel weten dat hij een dochter heeft blijft die volhouden die mij niet mist.

Ik kan het gewoon niet geloven en ik weet ook zeker dat ik onvoorwaardelijk veel van mijn kind houdt. Ik hou ook heel veel van mijn man en die staat achter mijn kind.

Dolcis_ schreef:Ook mijn zoontje. Een leven zonder mijn man kan ik me best voorstellen. Niet dat ik zonder hem zou willen. Maar een leven zonder mijn kind lijkt me vreselijk.

Eens. En misschien dat dit weer verandert als ze straks groter worden en het huis uitgaan. Maar nu staan ze echt bovenaan, zoveel ik van mijn kinderen houdt zal ik nooit van een ander kunnen houden.

Das ook niet vaak dat we het allemaal zo eens zijn, haha. Zijn maar kleine nuance verschillen van hoever we onze mannen achter laten. Ik sluit me erbij aan.

Denk wel dat het veranderd als ze ouder zijn. Nu kan ik ook echt vlinders in mijn buik krijgen van de kids, denk dat dat wel minder gaat worden. En dat je relatie onderling toch weer belangrijker gaat worden als kinderen ook hun eigen pad gaan volgen. Maar denk ook doordat je dat als ouders beide hebt, dat ook niet uitmaakt. Het is een liefde voor de kids die je samen deelt, wat de relatie ook weer sterker maakt. Ik kan ook zeggen dat ik meer van mijn man ben gaan houden sinds we kinderen hebben.

Onvoorwaardelijk wil ik trouwens niet zeggen, van mijn man al helemaal niet. Maar van de kinderen ook niet. Er kunnen altijd dingen gebeuren waardoor het veranderd. En ik heb zelf niet altijd een goede band gehad met mijn ouders, en wil dat juist voorkomen, maar als interesses echt mijlenver uiteen liggen denk ik dat de innige band onderhouden erg lastig is. En dan kan ik me voorstellen dat ik dan wel meer van mijn man zal houden dan van mijn kinderen. Of van een van beide kinderen meer dan van de ander. ander taboe?

Van mijn kinderen. Als mijn man mij zou verlaten, zou ik absoluut verdrietig zijn maar ik zou daar overheen komen en weer gelukkig worden. Mijn man is vervangbaar.
Als ik één van mijn kinderen kwijt zou taken, zou ik nooit meer helemaal gelukkig kunnen zijn. Die liefde is onvoorwaardelijk.

Rejoy heeft het schitterend verwoord. Precies zoals ik het voel.
de liefde voor je kind is zooooo intens! Zit zo diep...inderdaad onvoorwaardelijk!
Bij mijn vriend is dat niet, ook al houd ik ziels veel van hem. Ben heel onafhankelijk e kan mij en leven zonder hem voorstellen (niet dat ik dat wil, absoluut niet!) Maar een leven zonder mijn kind...zou gek worden. Moet al bijna huilen bij de gedachten.
Mijn vriend vindt het soms wel moeilijk dat hij van de eerste plaats is, of ieder geval die plaats op zijn minst moet delen...

Onze zoon! Zonder twijfel. Verder sluit ik me aan bij rejoy.

Ik hou van mijn zoon op een andere manier dan van mijn vriend, een onvoorwaardelijke liefde.

Mijn zoon staat dan ook op nr 1 en mijn vriend er vlak achteraan.

En natuurlijk zou ik zonder mijn vriend kunnen maar wil dat niet, wij 3tjes dat voelt pas compleet... en hopelijk in de toekomst nog een 2de kindje.

Hier komen ook eerst de kinderen. Onvoorwaardelijke liefde is dat, alsof we nog steeds verbonden zijn met een onzichtbare navelstreng.

Ik hou ook heel erg veel van mijn vriend, maar voor de kinderen ga ik eerst door het vuur. (Daarna zou ik mijn vriend ook wel uit de brand helpen hoor:lol: )

Mijn zoon, 200%.
Zit hem af en toe nat te snotteren omdat ik hem zo mooi vind en blij ben met hem. Dat heb ik nog nooit bij mijn man gedaan Maar van hem houd ik ook veel, maar idd op een andere manier.

Sunprincess schreef:Van mijn kinderen. Als mijn man mij zou verlaten, zou ik absoluut verdrietig zijn maar ik zou daar overheen komen en weer gelukkig worden. Mijn man is vervangbaar.
Als ik één van mijn kinderen kwijt zou taken, zou ik nooit meer helemaal gelukkig kunnen zijn. Die liefde is onvoorwaardelijk.

Hier sluit ik me 100% bij aan.

Sunprincess schreef:Van mijn kinderen. Als mijn man mij zou verlaten, zou ik absoluut verdrietig zijn maar ik zou daar overheen komen en weer gelukkig worden. Mijn man is vervangbaar.
Als ik één van mijn kinderen kwijt zou taken, zou ik nooit meer helemaal gelukkig kunnen zijn. Die liefde is onvoorwaardelijk.

Hier sluit ik me bij aan.

Zelda schreef:Ik weet het niet zo goed, is dat raar? Ik hou op een andere manier van mijn vriend dan van mijn zoon.

+1