Wie snapt dit nou?

Een beetje een onbelangrijk topic dit, maar ja ik heb geen leven .

Ik snap een collega niet. Een tijdje terug heeft hij me héél erg gesteund, is met me meegegaan naar 't ziekenhuis voor een bepaalde behandeling waar ik erg bang voor was omdat hij die arts kent en 't zelf ook heeft gehad. Hij stond er echt op dat ie me mocht begeleiden en zou rijden, want daarna kon ik niet meer rijden door de pijn. Ik was hier heel dankbaar om, was echt een grote steun.

Nu moet hij deze week voor dezelfde behandeling en het is best lang rijden (2u heen en 2u terug) dus ik had zoiets van...nou ik kan momenteel niet rijden maar zal ik anders met je mee? Ja, zei hij, ga gezellig mee! Nu is het deze week dus ik wilde gister de afspraak bevestigen en toen begon hij ingewikkeld te doen, zo van:

"Ja he, dan rijd je mee 2u lang. Daar moet je dan een tijd wachten, dan rijden we naar de stad. Daar moet je weer wachten en dan rijden we weer terug. Is dat zo aantrekkelijk?"

"It is up to you!"

"Ik kan voor jou niet beslissen."

Nouja op een gegeven moment had ik zoiets van, graag of niet ik ga me niet opdringen rijd maar lekker alleen. Nu rijd ik dus niet mee, terwijl ik heel graag iets wilde terugdoen voor de steun van toen.

Ik kan de reactie totaal niet verklaren, iemand die het snapt? Ik voel me een beetje 'afgeschoven' en ben er een beetje verdrietig door.

't klinkt juist meer alsof je collega zich bezwaard voelde...misschien wel door je 'toestand' ofzo. En dat hij daarom je een beetje afgepoeierd heeft.

тыквашка schreef:'t klinkt juist meer alsof je collega zich bezwaard voelde...misschien wel door je 'toestand' ofzo. En dat hij daarom je een beetje afgepoeierd heeft.

dat denk ik ook!

Ik denk dat hij het lief naar jou toe bedoeld; dat hij zich bezwaard voelt. Maar jij vraag het niet voor niks, lijkt me Dus dan is het; graag of niet!

Ik zou ook zo kunnen reageren. Eerst zeggen dat het allemaal niet hoeft omdat ik me bezwaard voel (helemaal vanwege jouw huidige toestand inderdaad), maar het stiekem eigenlijk toch fijn vinden als je wel meegaat en daarom dan maar zeggen dat ik niet voor jou kan beslissen, waarmee ik de keuze aan jou laat.

Maar ik ben me ervan bewust dat dit sociaal zeer onhandig (onwenselijk?) gedrag is

Ja ik zou het ook erg moeilijk vinden om zo'n aanbod maar klakkeloos aan te nemen, zelfs al had ik het driedubbele teruggedaan voor die persoon, dan nog zou ik daar zelf moeilijk over gaan doen en dingen zeggen als: weet je het wel zeker en je weet toch we dat zus en zo en dit en dat het geval is he. Zéker als ik eerst al heb aangegeven dat ik het graag wil...

Pippa schreef:Ik denk dat hij het lief naar jou toe bedoeld; dat hij zich bezwaard voelt. Maar jij vraag het niet voor niks, lijkt me Dus dan is het; graag of niet!

Dit denk ik ook inderdaad.

het eerste wat ik meteen dacht was ook "die voelt zich vast bezwaard om dat van jou te vragen"!

ik ben zelf overigens ook zo, ik bied altijd aan iedereen hulp aan voor van alles en nog wat, dat is gewoon hoe ik ben. maar ik vind het altijd moeilijk om hulp te accepteren, zelfs als het expliciet wordt aangeboden en ik het goed kan gebruiken.

Ga jij eens gauw zeggen dat je wél mee gaat!

Ok, klinkt aannemelijk.

Toch zonde zo'n reactie, ik zou het ook kunnen doen maar vanaf nu nooit meer. Is echt niet leuk als je iets lief bedoelt en de ander wijst het (al dan niet af). Je biedt het niet voor niets aan!

Charlie schreef:Ok, klinkt aannemelijk.

Toch zonde zo'n reactie, ik zou het ook kunnen doen maar vanaf nu nooit meer. Is echt niet leuk als je iets lief bedoelt en de ander wijst het (al dan niet af). Je biedt het niet voor niets aan!

Dat is ook zo, en daarom voel ik me ook altijd een trut als ik geen ja durf te zeggen tegen zo'n aanbod. En toch voel ik me te bezwaard om ja graag te zeggen. Terwijl, als diegene aandringt, ik er achteraf heel erg blij mee ben..

Oh, ik weet het totaal niet. Of hij voelt zich bezwaard, of hij heeft geen zin in je. Wat is het voor afspraak? Is het nog iets genants waarvan het wellicht minder erg is om een ander te steunen, maar wat hij zelf misschien liever alleen doet? Hoe is hij verder qua hulp aannemen?

Antibes schreef:Oh, ik weet het totaal niet. Of hij voelt zich bezwaard, of hij heeft geen zin in je. Wat is het voor afspraak? Is het nog iets genants waarvan het wellicht minder erg is om een ander te steunen, maar wat hij zelf misschien liever alleen doet? Hoe is hij verder qua hulp aannemen?

Hij is over het algemeen nogal koppig en op zichzelf en gesloten over zichzelf. Moeilijk door te dringen. Maar kan best dattie geen zin in me heeft ...ik dacht alleen omdat ie er zelf over begon. Nouja. Hij gaat maar alleen, dit is me te ingewikkeld voor een aardig gebaar.

Misschien dacht hij voor jou en was hij bang dat je niet meer terug durfde te krabbelen en gaf hij je op deze manier een kans om je terug te trekken

Je kunt vast nog wel iets anders doen om hem te steunen toch? (iets wat leuker is dan 4 uur in de auto zitten..)