Moet ik dan ook alles pikken??!!

Sorry hoor maar ik heb echt ff genoeg van mijn man!! Hij heeft nu 2,5 maand een burn out! Sinds dat het vast gesteld is door de dokter doet hij geen fuck meer, Hij helpt niet meer mee in huis, als we ergens heen gaan zegt hij vervolgens 1 a 2 uur van te voren dat hij niet meer mee wil omdat hij 'moe' is. Ik ben er zo flauw van. Ik heb de afgelopen weken veel van hem gepikt, hem gewoon zijn gang lekker laten gaan en er niet teveel gezegd. Ik doe tegenwoordig alles in huis. Hier ben ik een paar keer zo pissig om geweest en heb ik er wat gezegd en wat eindigde in een super dikke ruzie. En dit keer op keer. Ik kan gewoon niet iets op een normale manier vragen of zeggen of hij zegt wel weer dat hij van alles moet van mij. Dat slaat natuurlijk nergens op! Ik vraag alleen of hij ff dit of dat wil opruimen. 'Nu heb ik weer het gevoel dat ik van alles moet en daar wordt ik zo druk van in mijn hoofd' Ik kan er gewoon niet meer tegen!!!!! Zo gaat het met meer dingen hier in huis. Ik moet vanmiddag werken van 3 tot 6 en hij zou meegaan en k zou hem afzetten bij mijn oma zodat mijn dochter en mijn man daar gezellig kunnen eten. Zodat ik na 6 uur ook die kant op zou komen. Nu zegt hij het af omdat hij zo moe is. En dat ik maar wat meer begrip voor hem moet hebben. Tja sorry hoor, mijn oma rekent erop, heeft eten gemaakt. Ik weet gewoon ff niet meer wat ik ermee moet en ik ben er daardoor ook super geïrriteerd. Zo heerlijk ff van me afschrijven!

Een tip: Zolang een persoon man/vrouw niet lekker in zijn vel zit is het erg belangrijk dat hij/zij eerst aan zichzelf gaat werken. Je kan niet aan gezelf werken en ook nog aan je relatie/ werk/etc. Hij is misschien egoistisch nu. Maar denk je nu zelf dat hij voor een burn-out heeft gekozen???Denk je nu echt dat hij dit allemaal leuk vindt? Kun jij zijn moeheid begrijpen, lijkt mij niet anders zou je niet zo fel reageren. Denk je echt dat hij het fijn vind om jou in deze situatie te brengen? Hij zal zelf moeten vechten en het enige wat jij kan doen is luisteren en er voor hem zijn. En ja dan zet je jezelf maar even aan de kant.

Cimic schreef:Een tip: Zolang een persoon man/vrouw niet lekker in zijn vel zit is het erg belangrijk dat hij/zij eerst aan zichzelf gaat werken. Je kan niet aan gezelf werken en ook nog aan je relatie/ werk/etc. Hij is misschien egoistisch nu. Maar denk je nu zelf dat hij voor een burn-out heeft gekozen???Denk je nu echt dat hij dit allemaal leuk vindt? Kun jij zijn moeheid begrijpen, lijkt mij niet anders zou je niet zo fel reageren. Denk je echt dat hij het fijn vind om jou in deze situatie te brengen? Hij zal zelf moeten vechten en het enige wat jij kan doen is luisteren en er voor hem zijn. En ja dan zet je jezelf maar even aan de kant.

Ja en dat is dan ook wel weer heel simpel gezegd. Zij moet ook werken, het huishouden doen en heeft een klein kindje rondlopen. Als je er dan ook nog een man bij hebt die een burn out heeft dan is je grens ook wel een keer bereikt. Dan kun je best jezelf even aan de kant zetten maar na 2,5 maand mag je er ook best even klaar mee zijn.

Heb je niet iemand die je een beetje kan helpen in huis of waar je dochter af en toe even heen kan zodat jij ook af en toe rust hebt?
En heeft je man al hulp gezocht? Want het is natuurlijk wel belangrijk dat hij ook z'n best doet om weer uit deze situatie te komen.

Sterkte

Cimic, Ja dat snap ik ook wel. En natuurlijk begrijp ik zijn moeheid wel, hij slaapt ook super veel maar er kan ook een bepaalde grens zijn. Absoluut ben ik er voor hem, we praten ook veel met elkaar en ik merk dat hij dat erg fijn vindt en dat hij dan weer eens stuk rustiger is. Ik laat hem ook lekker zijn gang gaan met de dingen die hij doet. Maar hij kan toch ook wel een klein beetje rekening houden met mij? Maar is het de bedoeling om geen klein beetje rekening meer met mij te houden? Vindt ik niet. En met dit verhaal doel ik echt niet op mezelf maar het gewoon erg moeilijk is allemaal en ik gewoon alles maar moet pikken.

Tania, hij loopt af en toe bij de dokter. En verder is er niemand die mij kan helpen maar ik red me wel hoor. Mijn ouders passen heeel af en toe eens op zodat ik ook ff op adem kan komen. Maar die kunnen ook 1 2 3 niet oppassen omdat ze een eigen bedrijf hebben en een dik half uur bij ons vandaan wonen. Hoe lang heeft jou man een burn-out gehad en herken jij dit ook?

***

Mijn man gaat af en toe naar de dokter maar verder wordt hij niet geholpen. Ik denk dat dat misschien wel moet gebeuren. ( heb er wel vaker aan gedacht ) Maar hij wil het zelf niet.....

Maar gewoon dat hij veel dingen op het laatste moment afzegt, dat is echt niet leuk. Dan ben ik echt teleurgesteld..... Maar goed

Ik vind niet dat het nu voor jou alleen maar geven en voor hem alleen maar nemen hoeft te zijn. Iemand met een burn-out kan binnen bepaalde grenzen echt nog wel wat doen, alleen gewoon niet zoveel. En van alleen laveloos in bed of op de bank hangen wordt ook niemand beter, dan is het nog beter beperkt weer wat op te pakken, al is het maar de tafel afpoetsen.

Twellie schreef:Ik vind niet dat het nu voor jou alleen maar geven en voor hem alleen maar nemen hoeft te zijn. Iemand met een burn-out kan binnen bepaalde grenzen echt nog wel wat doen, alleen gewoon niet zoveel. En van alleen laveloos in bed of op de bank hangen wordt ook niemand beter, dan is het nog beter beperkt weer wat op te pakken, al is het maar de tafel afpoetsen.

Natuurlijk hoeft hij van mij echt niet veel te doen. Maar net als wat je zegt, de hele dag beetje op de bank hangen wordt je ook niet gelukkig van. Nu heeft hij gelukkig wel een uitgangspunt ( zijn moestuin waar hij druk mee bezig is en rustig van wordt ) Maar goed ik krijg het er gewoon niet in bij hem en dat is frustrerend....

Tania schreef:

Cimic schreef:Een tip: Zolang een persoon man/vrouw niet lekker in zijn vel zit is het erg belangrijk dat hij/zij eerst aan zichzelf gaat werken. Je kan niet aan gezelf werken en ook nog aan je relatie/ werk/etc. Hij is misschien egoistisch nu. Maar denk je nu zelf dat hij voor een burn-out heeft gekozen???Denk je nu echt dat hij dit allemaal leuk vindt? Kun jij zijn moeheid begrijpen, lijkt mij niet anders zou je niet zo fel reageren. Denk je echt dat hij het fijn vind om jou in deze situatie te brengen? Hij zal zelf moeten vechten en het enige wat jij kan doen is luisteren en er voor hem zijn. En ja dan zet je jezelf maar even aan de kant.

Ja en dat is dan ook wel weer heel simpel gezegd. Zij moet ook werken, het huishouden doen en heeft een klein kindje rondlopen. Als je er dan ook nog een man bij hebt die een burn out heeft dan is je grens ook wel een keer bereikt. Dan kun je best jezelf even aan de kant zetten maar na 2,5 maand mag je er ook best even klaar mee zijn.

Heb je niet iemand die je een beetje kan helpen in huis of waar je dochter af en toe even heen kan zodat jij ook af en toe rust hebt?
En heeft je man al hulp gezocht? Want het is natuurlijk wel belangrijk dat hij ook z'n best doet om weer uit deze situatie te komen.

Ik weet hoe je je voelt. Anderhalf jaar geleden had mijn man ook een burn out en ik vond het ook echt heel zwaar toen. Sterkte

Misschien simpel maar er zit wel een kern van waarheid in. Bedoel het is voor een partner nooit makkelijk het lijkt misschien zo, maar je zet vaak alles opzij, de persoon met problemen heeft dan de hoofdrol om het maar even te zeggen. Vervelend maar je kan er zo weinig aan doen. Boos worden heeft geen zin. Het snap de frustatie van de TO erg goed, maar ik moet heel eerlijk toegeven dat ik ook wat kippenvel van irritatie kreeg. Sorry maar het kwam naar bij me over, alsof je je niet kon verplaatsen naar je vriend toe. Ik snap dat je zo graag wil dat er ook rekening met jou gehouden word, maar je vriend zit pas in het begin stadia, hij is zo met zichzelf bezig dat hij het allemaal niet in de gaten heeft, en geloof me 9 van de 10 keer hebben mensen dit niet door. Ik kan je vertellen dat jullie samen nog een lange weg te gaan hebben. Een burn-out los je niet zo maar op! Het kan soms wel een jaar duren. Voorlopig draait het echt even om je vriend en daar kun je weinig aan doen, wees er voor hem, begrijp hem, misschien later als hij wat meer rust in zijn hoofd heeft dat hij wat bij gaat draaien en dat hij wat meer de oude gaat zijn.

Ik begrijp jou ook goed Cimic en mijn man staat nu ook op nummer 1 en doe alles voor hem om zo snel mogelijk weer beter te worden. En ik bedoelde het niet zo dat ik mij niet kan verplaatsen in mijn man want dat doe ik juist wel. Ik zat na mij bevalling ook in een depressie maar heb het nooit toegegeven ( waar ik nu spijt van heb ) maar ik begrijp hoe hij zich voelt. Maar dat weerhield me niet om opeens helemaal niets meer te doen..... Ik weet dat we waarschijnlijk nog een lange weg tegemoet gaan en heb me daar ook bij neergelegd...

Mirjam4you schreef:Ik begrijp jou ook goed Cimic en mijn man staat nu ook op nummer 1 en doe alles voor hem om zo snel mogelijk weer beter te worden. En ik bedoelde het niet zo dat ik mij niet kan verplaatsen in mijn man want dat doe ik juist wel. Ik zat na mij bevalling ook in een depressie maar heb het nooit toegegeven ( waar ik nu spijt van heb ) maar ik begrijp hoe hij zich voelt. Maar dat weerhield me niet om opeens helemaal niets meer te doen..... Ik weet dat we waarschijnlijk nog een lange weg tegemoet gaan en heb me daar ook bij neergelegd...

Het is fijn om je verhaal hier kwijt te kunnen, begrijpelijk. Dat doe ik ook! Maar ik kan me echt niet voostellen dat je man dit nu expres doet. Hij is zo moe in zijn hoofd en het duurt nu eenmaal een tijd voordat de moeiheid weg is. Geestelijke uitputing is vele male zwaarder dan lichamelijk. Een depressie is niet hetzelfde als een burn-out, niet dat het een erger is dan het ander. Waarschijnlijk had jij wel nog energie gehad om iets te doen. Je vriend vind momenteel energie en rust in zijn tuintje. Je kan het beter even laten zo. Hopelijk met de tijd zal hij weer zichzelf kunnen zijn. Maak ook kenbaar hoe je je voelt nu? Rustig en begripvol. Als je nu boos of geirriteerd wordt op hem ga je hem verder weg duwen en zal hij misschien nog een schuldgevoel gaan krijgen wat het nog lastiger maakt want dan is hij met zichzelf in gevecht en met jullie relatie. Eerst het een dan het ander, hoe lastig dit nu voor jou is. Sterkte meis, ik begrijp je wel! Ik zit zelf in een soortgelijk iets. En bij ons zijn de woorden 'uit elkaar gaan' al gevallen. Laat het niet zo ver komen.

Het uit elkaar gaan ga ik echt voorkomen en zal ook zeker niet gebeuren. We gaan ons best doen en we komen er wel uit! Maar het is idd gewoon ook fijn om even verhaal te kunnen doen hier en ff lekker van je af klagen.

Het lijkt me voor hem essentieel om hulp te zoeken, hoe moet je anders grenzen leren stellen om dit in het vervolg te voorkomen? Meestal komt een burn out voor omdat je over je eigen grenzen heen gaat en het lijkt me verstandig om uit te vinden waar je grenzen liggen zodat je daar in de toekomst niet meer overHeen kan gaan.

En het lijkt me niet dat je daar komt door alleen maar te slapen en niks uit te voeren bij wijze van.

*

We zullen wel zien hoe het verder gaat. Ik hoop dan inderdaad dat hij die knop snel kan omzetten. Hij kan ook niet begrijpen waarom ik zo teleurgesteld was over vanmiddag en dat het nergens op slaat. Hij ziet het niet in, erg jammer.....

Hoe gaat het nu?

Ik vraag me af, is er niet een bepaald iets (groep, therapie, bijeenkomsten) voor naasten van mensen met een burn-out? Misschien als het je te veel wordt, kunnen ze je steunen/helpen met de situatie om te gaan.