In dubio

Ja, ik sta in dubio.

Mijn werk wat ik nu doe (kleinschalig somatiek 8 patiënten) vind ik hélemaal niet leuk. Ik ga er met tegenzin naar toe en word door een van mijn collega's erg vaak neergehaald met zogenaamd 'goed bedoeld advies'. Het is goed aan haar te merken dat ze gefrustreerd is dat ik een hoger niveau dan haar al héb en toch wat jonger nog ben. Zij had dit ook kunnen behalen als ze niet zo vroeg zwanger was geraakt. Daarom vind ze het heerlijk om me overal op te verbeteren of dwars te liggen.

Laatste keer dat ik met haar gewerkt heb, heb ik enkele voorbeelden van:
1) Ze zit zelf op kantoor 'belangrijk papierwerk' te doen, maar neemt wel de enige pieper die we hebben wel mee. Aangezien ik geen pieper heb en hem ook niet mag 'want zij is vandaag de leidinggevende met diploma', weet ik niet waar er gebeld wordt. Als ik aan haar vraag waar er gebeld wordt zegt ze dat ik haar met rust moet laten omdat ze druk bezig is. Resultaat is dat ik uiteindelijk van haar op mijn flikker krijg omdat ik te weinig doe en bellen over laat gaan.
2) Ik had het bed op mijn werkhoogte gezet. Komt ze binnen me uitlachen omdat het bed naar haar idee 'veel te hoog' staat. Het moest zeker nog 10 cm lager staan volgens haar, maar als ik dat doe sta ik voorover gebukt te werken. Als ik dan een opmerking maak dat ik het zo heb geleerd, maakt ze mijn school belachelijk.
3) Als ik 5 minuten te vroeg er ben gaat zij snel even roken en moet ik maar alvast beginnen met werken.
4) Madam loopt hele de dag op haar blackberry te tutteren, zelfs als ze met de mensen aan tafel zit.

En dit is maar één collega. De rest doet over het algemeen wel aardig, maar de twee waar ik het beste mee op kan schieten willen ook hun ontslag nemen. Het werk is gewoon niet wat we willen doen aangezien we tegen onze wil in naar deze afdeling zijn moeten gaan. De patiënten zijn erg claimend en willen écht héél vaak naar de wc (er is een vrouw die wel 2 keer in het uur gaat en als je haar niet laat gaan zorgt ze dat ze in haar broek poept... ja waar kies je dan voor...).

Kortom, het is zwaar, vervelend, eentonig en saai werk. Hier kan ik niets meer van leren en dat vind ik toch wel belangrijk tijdens mijn opleiding. Dus overweeg ik mijn werk op te zeggen. Ik heb dénk ik genoeg gespaard om de twee schooljaren die ik nog te gaan heb te overbruggen. Mijn ouders willen dat alleen absoluut niet en ergens vind ik het ook wel eng om geen inkomen te hebben, ookal heb ik genoeg savings. Ook kan ik ander werk zoeken, maar vaak is dat véél minder goed betaald en hier in de omgeving is ook niet zo veel. Als ik blijf werken heb ik érgens nog kans dat ik terug kan naar mijn vorige afdeling, zodra de verbouwing klaar is en er weer vacatures vrijkomen. Na mijn stage kan ik beoordeeld worden op niveau 3 (werk nu niveau 2), lijkt me leuker, maar ik ben wel bang dat ik dan nóg meer gezeik ga krijgen met die ene collega omdat ze dan helemaal niets van leiding meer over me heeft.

Dus al met al sta ik een beetje in dubio. Zal ik stoppen met werken, iets anders zoeken, of gewoon daar blijven werken voor die twee jaartjes die ik nog voor me heb tot ik mijn diploma niveau 5 heb?
Wat zouden jullie in mijn geval doen?

Kun je niet met haar een gesprek aan gaan of met je leidinggevende oid??

Jij had laatst toch ook dat topic over die gedwongen overplaatsing?? Zoals die collega "werkt" lijkt me inderdaad geen werkbare situatie.
Dat mensen twee keer per uur naar de wc moeten kan gebeuren maar is niet iets wat vrij normaal is. Is er wel een een dokter bij geweest urine opvangen oid?? en anders misschien eens een psycholoog erbij halen.

Als ik het zo lees zijn er inderdaad dingen die niet helemaal goed gaan. Alleen zou ik er dan toch eens met een leidinggevende over praten.

Ja Fairytale, dat was ik dus ook van plan, nu is dat alleen erg ingewikkeld.

Onze leidinggevende J. van revalidatie (waar ik vandaan kom) heeft aangegeven hier mee te stoppen en het stokje over te dragen aan M. In de tussentijd is A. degene die de roosters maakt etc, totdat M. officieel begint. Dus het is nu heel onduidelijk bij wie we terecht kunnen met vragen, problemen en om vrije dagen aan te vragen.
Die M. schijnt al eens bij ons op de afdeling geweest te zijn maar heb ik nog niet gezien. Het schijnt ook een erg pittige tante te zijn. Daar ben ik wel blij mee, maar ook bang voor. Met J. wisten we gewoon precies waar we aan toe waren en wat we konden verwachten.

En wat die piessers/poeppers betreft, ja er is al een dokter geweest en een omgangsregeling (er zijn plasschema's), maar als je ze dus niet naar het toilet laat doen ze het gewoon in hun broek. Ze zitten ook elkaar op te steken om dat te doen en dat maakt het zo moeilijk om het onder controle te houden.

Ik begrijp eruit dat dit niet om je fulltime baan gaat maar om een baan naast je studie? Hoeveel uur in de week moet je er werken? Is het niet mogelijk om in een andere instelling te gaan werken of desnoods ander werk te zoeken? Of heb je een werkend-leren contract met deze instelling?

Nee, het is inderdaad puur een bijbaantje. Ik werk in de weken dat ik naar school ga ongeveer 16 uur er bij en wanneer ik vrij ben van school heb ik ongeveer 24/30 uur in de week.

Het is bijna onmogelijk om ander werk te vinden omdat dit een hele grote instelling is hier in de omgeving. Voor een andere instelling moet ik al gauw 30 km rijden. Er is nog wel een andere instelling hier waarvan ik weet dat ze mensen die nog op school zitten aannemen, maar dit is met verstandelijk gehandicapten en dat vind ik al helemaal niet leuk om te doen.

maar zijn de bewoners allemaal nog cognitief goed bij dan??

Wat wil je nou eigenlijk zelf? Aan je verhaal te lezen heb je het er helemaal niet naar je zin. Ik zou je leidinggevende er op aanspreken dat de sfeer ver te zoeken is en dat je 'last' van je collega hebt. En al weet je niet welke leidinggevende je er op aan moet spreken, dan zou ik ze gewoon allemaal aanspreken. Zijn er geen andere afdelingen binnen de instelling? Heb je die vervelende collega überhaupt al aangesproken op haar gedrag? Zij heeft duidelijk goede feedback nodig. Vind je de doelgroep verder wel leuk? Want aan je verhaal te lezen bevalt dat je ook niet erg.

Wat lijkt je niet leuk aan mensen met een verstandelijke beperking? Ik werk er zelf mee en vind het juist super leuk! Maar dat verschilt ook per persoon natuurlijk.

Fairytale schreef:maar zijn de bewoners allemaal nog cognitief goed bij dan??

Officieel wel, onofficieel niet. Het is toch wel lichte psychiatrie waar we mee te maken hebben. Ze zijn dan niet alzheimer, maar ja, ze zijn ook niet allemaal 100%. Sommigen wel.

@ Jeanette: Er zijn wel andere afdelingen binnen de instelling maar die hebben niets met ons te maken. De reden dat ik er nog niemand op heb aangesproken is dat er dus geen duidelijkheid is en aangezien ik op oproepbasis werk, heb ik altijd het 'geluk' dat er geen leidinggevende aanwezig is (geen idee overigens wie dat is op dit moment). Was dit wel zo geweest... Dan had ik al láng iemand er over aangesproken. Mijn collega heb ik wel af en toe een opmerking gemaakt, maar dan krijg ik weer een uitbrander. Het is voor mij heel duidelijk dat ze een groot verschil ziet tussen zichzelf en mij. Zij doet alles goed, ik doe alles fout. Zij mag haar mobiel bijhouden omdat ze kinderen heeft. Zij moet belangrijk werk doen, ik ben er alleen voor de hulp. Ze is gewoon overtuigd van haar gelijk en ik heb geen zin meer om er tegenin te gaan, omdat ze het me dan alleen maar moeilijker maakt.

Verder, nee, ik vind mijn doelgroep ook niet leuk. Ik zie graag mensen vooruit gaan. Revalidatie was mijn passie, ik zou ook graag in het ziekenhuis gaan werken. Misschien me specialiseren in revalidatie of iets dergelijks. Het is gewoon leuk om mensen ziek en slecht binnen zien te komen, en vervolgens lopend weg te zien gaan!
Mensen met een verstandelijke beperking vind ik tot op zekere hoogte leuk. Ik wil gewoon graag werken met mensen die 100% zijn en begrijpen wat ik zeg en waar ik een gezellig gesprek mee kan voeren. Kinderen heb ik overigens geen problemen mee, dat vind ik dan wél weer heerlijk.

Als je de doelgroep ook niet leuk vindt, zou ik verder gaan kijken. Zijn er geen verpleegtehuizen bij je in de buurt? Daar hebben ze vaak ook een revalidatieafdeling. Verder is de doelgroep bij mensen met een verstandelijke beperking heel divers. Ik heb zelf ook weinig met ernstig/meervoudig beperkten. Ik werk zelf met mensen met een verstandelijke beperking die hoog niveau hebben, maar meer gedragsproblemen en dergelijke hebben. Die doelgroep is zo breed, misschien kun je je een beetje verdiepen wat bij je zou passen.

Ja dat zou ik eventueel wel kunnen doen. Verpleeghuizen is geen optie, omdat ik in een gebied woon waarbij alles bij één instelling hoort. Er is eigenlijk niets anders, of dat is dan al weer een 30 km rijden.

Gisteren heb ik wel toevallig loonsverhoging gekregen en ik verdien eigenlijk behoorlijk goed. Het is jammer alleen dat ik het werk nu meer voor het geld doe dan voor de patiënten, terwijl dat eerst omgekeerd was.

Ook heb ik gisteren te horen gekregen dat ik niveau 3 mag gaan werken, dus misschien houd ik het nog eventjes vol en ga ik dan intern solliciteren naar iets anders. Er schijnen ook weer uren op Revalidatie vrij te komen zogauw als de verbouwing over is. Hopelijk kan ik daar dan terug naar toe, dan moet ik nu nog maar even doorbijten.

Heb wel weer informatie gevraagd bij een kleine thuiszorg organisatie. Ben benieuwd of ik daar iets van te horen krijg!