Gaan voor een kindje............

Wij zitten door omstandigheden nog wel even in een 3/4 kamer flat, maar dat zal me echt niet tegenhouden. Er hebben duizenden gezinnen dit voor ons gedaan, dus dan moet het ons ook wel lukken. Afstand van familie is voor mijn situatie geen afweging, omdat we sowieso niet echt een hele hechte band met onze families hebben (behalve met mijn zusje, die woont dan op dit moment wel dichtbij). Ik vind het belangrijk dat we het financieel redden en in deze situatie gaat dat zeker wel lukken.

TGR schreef:Je gevoel volgen in zo'n situatie vind ik nogal wat. Dit is toch wel een van de grote situaties waarvan ik heilig vind dat je met je heldere verstand moet nadenken en beslissen.

+ 1

Wij wilden eerst verhuizen naar een groter/comfortabeler huis en zorgen dat we het financieel aan konden. Toen dit rond was hebben we nog even gewacht totdat het 100% goed voelde voor ons allebei.

Sylvana schreef:

Twellie schreef:Geen afwegingen gemaakt, gewoon gevoel gevolgd.

+1

Hier precies hetzelfde.

Trouwens ook niet over na hoeven denken aangezien ons huis groot genoeg is voor 2 of 3 kindjes, we beiden een goede vaste baan hebben. Mijn familie woont allemaal zo'n 35, bijna 40km verderop maar ook dat heeft hier niet meegewogen in de beslissing. Onze dochter zal ook gewoon naar mijn ouders die in een dorp 35km verderop wonen gaan wanneer ik moet werken.

Je kan soms ook denken dat je alles voor elkaar hebt en dat het uiteindelijk toch anders loopt.
Toen we voor de eerste gingen dachten we dat namelijk ook; beide een baan met een goed salaris, een ruim huis, genoeg spaargeld etc. Maar een maand nadat ik ben bevallen van de oudste ging het bedrijf waar mijn vriend en ik beiden werkten failliet. We kregen wel een uitkering, maar dit was een stuk lager dan het inkomen dat we hiervoor hadden. Ook de onzekerheid of het zou lukken om een baan te vinden voor de periode van de uitkering af zou lopen. Mijn vriend vond gelukkig na een paar maanden een andere baan (helaas wel voor een lager salaris dan daarvoor), ik heb een tijdje "onder mijn niveau" gewerkt omdat er in mijn branche niks te vinden was en ben toen uiteindelijk een jaar gaan studeren om mezelf om te scholen. Het is een tijdje wat krapper geweest, maar mijn kind is absoluut niks tekort gekomen!
Tegen het einde van mijn studie was ik ook zwanger van de tweede, maar heb ik zelfs een baan gevonden terwijl ik overal eerlijk vertelde dat ik zwanger was.