Gaan voor een kindje............

Het komt nooit uit voor mijn gevoel! Ik ben 26 en mijn vriend 30 en ons gevoel zegt: Jaaa jaaaa jaaa! Maar ons verstand zegt toch echt keihard nee....

- We wonen in een maisonette woning, op de 1e verdieping en we hebben een grote zolder, er kunnen wel 2 kids bij, maar echt ruim is het niet. Ook "gun" ik onze toekomstige kids een tuin.

- Ik heb geen vaste baan, maar ik val in in het onderwijs, er is wel invalwerk genoeg!

- Ik studeer nog, tot juni 2013.

- We wonen minstens 10 km van familie en vrienden vandaan wat me lastig lijkt.

- En dan moet het ook allemaal nog maar lukken om zwanger te raken.....

Wat zijn jullie afwegingen geweest om te proberen zwanger te raken?

Liefs,Puk!

Wij wilden de financien voor ons huis rond hebben, dus ongeveer weten wat we elke maand kwijt zouden zijn aan vaste lasten.
Ook waren we aan het sparen voor een nieuwe auto en wilde we eerst het geld daarvoor rond hebben.

Toen dit allemaal geregeld was, ben ik gestopt met de pil, en 3 maanden later was ik zwanger!

Onze familie woont ook niet in een straal van 10 km, maar daar hebben we geen rekening mee gehouden. We hebben een auto en zijn zo bij elkaar.

Geen afwegingen gemaakt, gewoon gevoel gevolgd.

Puk schreef:

- We wonen in een maisonette woning, op de 1e verdieping en we hebben een grote zolder, er kunnen wel 2 kids bij, maar echt ruim is het niet. Ook "gun" ik onze toekomstige kids een tuin.

Je kan toch altijd in de toekomst nog verhuizen? De eerste tijd speelt een kind toch niet in de tuin. En daarbij kan je toch ook gewoon naar een veldje/speeltuin/park in de buurt gaan?

- Ik heb geen vaste baan, maar ik val in in het onderwijs, er is wel invalwerk genoeg!
Als jullie het op het salaris van je vriend ook kunnen redden lijkt me dit ook geen bezwaar. En je zegt zelf al dat er invalwerk genoeg is.

- Ik studeer nog, tot juni 2013.
Volgens mij zijn hier heel veel studerende moeders en die redden het ook allemaal. Daarbij is de kans natuurlijk best groot dat je niet meteen zwanger wordt en dan komt de baby misschien pas als je al klaar bent met studeren.

- We wonen minstens 10 km van familie en vrienden vandaan wat me lastig lijkt.
Onze familie woonde 10 uur vliegen van ons vandaag toen wij onze dochter kregen. 10 km is echt niks, dat is een half uurtje fietsen joh, waarom zou dit een bezwaar zijn om aan kinderen te beginnen? Sorry maar deze snap ik echt niet.

- En dan moet het ook allemaal nog maar lukken om zwanger te raken.....
Ook dit is toch geen reden om niet te proberen zwanger te raken?

Onze afwegingen waren eigenlijk gewoon dat ons gevoel zei ja ja ja. We hadden in principe alles goed voor elkaar, koophuis, man een vaste baan etc. maar daar hebben we verder niet echt heel erg bij stil gestaan we wilde het gewoon graag.

edit: eens met Twellie!

Twellie schreef:Geen afwegingen gemaakt, gewoon gevoel gevolgd.

+1

Twellie schreef:Geen afwegingen gemaakt, gewoon gevoel gevolgd.

+1 , maar wij hadden op dat moment wel alles voor mekaar, leuk huisje en allebei vaste baan, dus toen zijn we ervoor gegaan, uiteindelijk toen ik zwanger was, waren we allebei onze baan kwijt, maar dat is gelukkig allemaal weer goed gekomen.

Puk schreef:Het komt nooit uit voor mijn gevoel! Ik ben 26 en mijn vriend 30 en ons gevoel zegt: Jaaa jaaaa jaaa! Maar ons verstand zegt toch echt keihard nee....

- We wonen in een maisonette woning, op de 1e verdieping en we hebben een grote zolder, er kunnen wel 2 kids bij, maar echt ruim is het niet. Ook "gun" ik onze toekomstige kids een tuin.

- Ik heb geen vaste baan, maar ik val in in het onderwijs, er is wel invalwerk genoeg!

- Ik studeer nog, tot juni 2013.

- We wonen minstens 10 km van familie en vrienden vandaan wat me lastig lijkt.

- En dan moet het ook allemaal nog maar lukken om zwanger te raken.....

Wat zijn jullie afwegingen geweest om te proberen zwanger te raken?

Liefs,Puk!

Wij wilden graag eerst groter wonen, omdat we eerst maar 1 slaapkamer hadden. Dit was onze enige voorwaarden. Onze familie woont beiden aan de andere kant van het land, dat zou voor mij nooit een rede zijn om te wachten. Voor de rest gewoon ons gevoel gevolgd. Wat ik wel een fijn idee vond, dat mijn man een vast contract had.

Sylvana schreef:

Twellie schreef:Geen afwegingen gemaakt, gewoon gevoel gevolgd.

+1

+2
Mijn familie woont 140 km van ons vandaan. Dus vond ik zeker geen reden om niet aan kinderen te beginnen. Want dan kon ik lang wachten want die kant op wil mijn man niet.

Hadden beide geen vaste baan. Wel vooruitzicht op.
.

Vancity_girl schreef:

Puk schreef:

- We wonen in een maisonette woning, op de 1e verdieping en we hebben een grote zolder, er kunnen wel 2 kids bij, maar echt ruim is het niet. Ook "gun" ik onze toekomstige kids een tuin.

Je kan toch altijd in de toekomst nog verhuizen? De eerste tijd speelt een kind toch niet in de tuin. En daarbij kan je toch ook gewoon naar een veldje/speeltuin/park in de buurt gaan?

- Ik heb geen vaste baan, maar ik val in in het onderwijs, er is wel invalwerk genoeg!
Als jullie het op het salaris van je vriend ook kunnen redden lijkt me dit ook geen bezwaar. En je zegt zelf al dat er invalwerk genoeg is.

- Ik studeer nog, tot juni 2013.
Volgens mij zijn hier heel veel studerende moeders en die redden het ook allemaal. Daarbij is de kans natuurlijk best groot dat je niet meteen zwanger wordt en dan komt de baby misschien pas als je al klaar bent met studeren.

- We wonen minstens 10 km van familie en vrienden vandaan wat me lastig lijkt.
Onze familie woonde 10 uur vliegen van ons vandaag toen wij onze dochter kregen. 10 km is echt niks, dat is een half uurtje fietsen joh, waarom zou dit een bezwaar zijn om aan kinderen te beginnen? Sorry maar deze snap ik echt niet.

- En dan moet het ook allemaal nog maar lukken om zwanger te raken.....
Ook dit is toch geen reden om niet te proberen zwanger te raken?

Onze afwegingen waren eigenlijk gewoon dat ons gevoel zei ja ja ja. We hadden in principe alles goed voor elkaar, koophuis, man een vaste baan etc. maar daar hebben we verder niet echt heel erg bij stil gestaan we wilde het gewoon graag.

edit: eens met Twellie!

Het lijkt me een fijn idee om mensen in de buurt te hebben waar je op kunt vertrouwen, wij hebben zelfs geen contact met de buren waar we nu wonen, haha! We kennen hier echt niemand. We wonen hier omdat we dachten dat het ideaal zou zijn, tussen onze oude woonplaatsen in, maar het slaat nergens op blijkt nu. Het lijkt me fijn om op iemand terug te vallen....

Twellie schreef:Geen afwegingen gemaakt, gewoon gevoel gevolgd.

+1.

Puk schreef:

Vancity_girl schreef:

Puk schreef:

- We wonen in een maisonette woning, op de 1e verdieping en we hebben een grote zolder, er kunnen wel 2 kids bij, maar echt ruim is het niet. Ook "gun" ik onze toekomstige kids een tuin.

Je kan toch altijd in de toekomst nog verhuizen? De eerste tijd speelt een kind toch niet in de tuin. En daarbij kan je toch ook gewoon naar een veldje/speeltuin/park in de buurt gaan?

- Ik heb geen vaste baan, maar ik val in in het onderwijs, er is wel invalwerk genoeg!
Als jullie het op het salaris van je vriend ook kunnen redden lijkt me dit ook geen bezwaar. En je zegt zelf al dat er invalwerk genoeg is.

- Ik studeer nog, tot juni 2013.
Volgens mij zijn hier heel veel studerende moeders en die redden het ook allemaal. Daarbij is de kans natuurlijk best groot dat je niet meteen zwanger wordt en dan komt de baby misschien pas als je al klaar bent met studeren.

- We wonen minstens 10 km van familie en vrienden vandaan wat me lastig lijkt.
Onze familie woonde 10 uur vliegen van ons vandaag toen wij onze dochter kregen. 10 km is echt niks, dat is een half uurtje fietsen joh, waarom zou dit een bezwaar zijn om aan kinderen te beginnen? Sorry maar deze snap ik echt niet.

- En dan moet het ook allemaal nog maar lukken om zwanger te raken.....
Ook dit is toch geen reden om niet te proberen zwanger te raken?

Onze afwegingen waren eigenlijk gewoon dat ons gevoel zei ja ja ja. We hadden in principe alles goed voor elkaar, koophuis, man een vaste baan etc. maar daar hebben we verder niet echt heel erg bij stil gestaan we wilde het gewoon graag.

edit: eens met Twellie!

Het lijkt me een fijn idee om mensen in de buurt te hebben waar je op kunt vertrouwen, wij hebben zelfs geen contact met de buren waar we nu wonen, haha! We kennen hier echt niemand. We wonen hier omdat we dachten dat het ideaal zou zijn, tussen onze oude woonplaatsen in, maar het slaat nergens op blijkt nu. Het lijkt me fijn om op iemand terug te vallen....

Wij hebben precies hetzelfde. Wonen hier ook net en konden hier ook niemand. Maar je kan ook mensen leren kennen, de buren eens uitnodigen, deelnemen aan een zwangerschapscursus. Hier heb ik contacten aan overgehouden. Het is soms lastig met oppas, dat geef ik toe, maar mijn moeder komt heel graag oppassen ook al moet ze er een dik uur voor rijden. En als ik geen oppas heb, neem ik de kleine mee. Hebben jullie plannen om dichterbij familie te wonen?

Puk schreef:

Het lijkt me een fijn idee om mensen in de buurt te hebben waar je op kunt vertrouwen, wij hebben zelfs geen contact met de buren waar we nu wonen, haha! We kennen hier echt niemand. We wonen hier omdat we dachten dat het ideaal zou zijn, tussen onze oude woonplaatsen in, maar het slaat nergens op blijkt nu. Het lijkt me fijn om op iemand terug te vallen....

Dat begrijp ik wel, maar 10km is toch super dichtbij dan ben je toch zo bij je familie en vrienden? Wij wonen nu ook 30 km van mijn ouders en 60 km van mijn schoonouders af en hebben weinig contact met de buren.
Ik zou me hier echt niet te druk om maken hoor, en dat contact in de buurt waar je nu woont komt misschien nog wel. ( weet niet hoe lang je er al woont?) straks in het voorjaar als iedereen weer in de tuin gaat werken etc kan je misschien wel eens een praatje maken met een van de buren. En met een baby wordt je vanzelf wel aangesproken merk ik en dan is het aan jezelf om daar verder iets mee te doen.

Als ik jullie was zou ik er gewoon voor gaan!

Twellie schreef:Geen afwegingen gemaakt, gewoon gevoel gevolgd.

Helemaal mee eens

Mirjam4you schreef:

Twellie schreef:Geen afwegingen gemaakt, gewoon gevoel gevolgd.

Helemaal mee eens

Ik ook. Wij waren overigens net aan het verhuizen van een éénkamerflat naar een eengezinswoning toen ik zwanger bleek, prima timing.

Het lijkt me fantastisch om er voor te gaan..maar ik ga 5 maart beginnen op een school en de kans is aanwezig dat als ik goed beval dat ik kan blijven volgend schooljaar, dus tsja, dat is weer een afweging om even te wachten!

En over die afstand van familie enzo, dat is meer een gevoel, dat zou ons niet tegenhouden denk ik! Het is meer een optelsom! Een hele moeilijke!

Wij wonen ook in een maisonnette woning op de 2e en 3e verdieping en dat graag prima hoor:) We hebben geen tuin, maar F loopt toch nog niet. We willen wel binnen een paar jaar verhuizen, maar een tuin is niet gelijk een must.
Alleen wel een hoop gesjouw naar de 2e verdieping.

Toen we voor een kindje gingen studeerde ik ook nog. Zat in mijn laatste jaar. Mijn man had toen wel al heel lang een vaste baan (wij schelen 11 jaar). Raakte uiteindelijk een jaar later zwanger dankzij een hormoonkuur (clomid).

Wij konden het prima van 1 salaris redden en zijn en hebben daarom ook ons gevoeld gevolgd. Er is altijd wel wat.

Je gevoel volgen in zo'n situatie vind ik nogal wat. Dit is toch wel een van de grote situaties waarvan ik heilig vind dat je met je heldere verstand moet nadenken en beslissen.

Uiteraard moet je ook bedenken of je het kunt betalen. Het kost uiteindelijk dus best wel wat centjes. En persoonlijk vind ik dat je relatie stabiel moet zijn als je bewust voor een kindje gaat.
Maar verder? Is dan toch meer op je gevoel af gaan. Anders zijn er wel 1000 (praktische) redenen om niet voor een kindje te gaan.

TGR schreef:Je gevoel volgen in zo'n situatie vind ik nogal wat. Dit is toch wel een van de grote situaties waarvan ik heilig vind dat je met je heldere verstand moet nadenken en beslissen.

Ben ik met je eens! Het is meer dat er altijd wel een reden is om het maar niet te doen, en alle afwegingen die je neemt zijn van belang, maar er is altijd wel wat....

Meestal zegt je gevoel ook pas 'ja ja ja' als alles op 1 lijn zit met je verstand en je het naar jouw idee prima voor elkaar hebt. Tenminste, dat van mij dan.

Wij hadden alles voor elkaar, en daarom zijn we ervoor gegaan. De timing is nooit precies zoals je plant, komt nooit uit, maar dan heb je 9 mnd om ernaartoe te groeien en te zorgen dat het wel in je leven past.

Onze voorwaarde was dat we groter woonden dan we deden, we hadden een klein appartementje en daar had geen kind bij in gekund. Wonen nu in een tussenwoning. Studeer ook nog, toen ook al .

Heb de laatste jaren geleerd dat je voor je gevoel alles nog zo voor elkaar kan hebben, maar er altijd wat tussen kan komen wat alles overhoop gooit.

Wij waren net verhuisd toen wij voor een kindje gingen.

De 5de maand was het raak, verder hebben wij niet echt bij dingen stil gestaan. Het gaat verder prima, we werken nog steeds bij ons huidige werk. En we hebben alles verder goed kunnen regelen.

Sylvana schreef:

Twellie schreef:Geen afwegingen gemaakt, gewoon gevoel gevolgd.

+1

+2

Er is nooit een juiste timing... Wij hebben ons gevoel gevolgd... en gingen ervanuit dat het best nog even kon duren voordat ik zwanger raakte. Tegendeel heeft zich bewezen, eerste ronde raak en ik was ook werkeloos door een heel gedoe. Uiteindelijk is alles goedgekomen.

Gewoon ervoor gaan, er is nooit een juiste timing.