avond eten

Hoe gaan jullie met het avond eten om ?
Wat doe je als je kind niet wilt eten en dit eigenlijk elke dag zo is tenzij er frieten of pannenkoeken voor geschoteld staat ?

Ik heb het tafel drama altijd genegeerd. Wil hij niet eten nou prima dan niet. Na het eten is er altijd een toetje en die gaf ik ook gewoon ongeacht wel of niet gegeten had. Ik gebruikte dat niet als straf en ik weet zeker dat S daar niet eens een punt om zou maken aangezien hij ook niet altijd zijn toetje op eet.

Maar met het avond eten was ik het wel zat aan het worden. Als er aardappel groente en vlees, of rijst noem maar op, op zijn
bord ligt, dan trekt hij al een naar gezicht. Hij probeerde nog niet eens een hap en als hij het al probeerde spuugde hij het gewoon meteen weer uit.
Zijn papa maakte ervan dat hij aardappel vies vind aangezien hij dat ook niet eet (indo) Maar voor dat hij 1,5 was at hij het wel. Sinds ik hier woon is het avond eten een drama.

Vandaag ben ik niet meer gaan negeren. Hij gaf een grote mond na dat ik hem corrigeerde dat hij niet met het eten moest knoeien. Daarvoor heb ik hem in de hoek gezet. Daarna heb ik hem uitgelegd dat ik niet wil dat hij speelt met het eten en gewoon netjes aan tafel eet.
Vervolgens ben ik hem gaan voeren en heb hem laten eten onder drang. Het klinkt heel cru zo maar het werkte in dit geval eindelijk wel eens.
En met daarbij aanmoediging, en doorzetten van mij heeft hij vandaag voor het eerst sinds een jaar zijn bord met boerenkool stamppot bijna leeg gegeten. En het mooie was zij hij daarna "Mm toch wel lekker he mama"

Het eten geven onder drang gaat tegen mijn gevoel in maar als dat helpt om hem aan te sporen tot wel te eten doe ik het zeker nog een keer.

Ik ben wel benieuwd hoe jullie het aanpakken want wellicht dat de meeste kinderen deze fase hebben.

Wij doen/deden het op dezelfde manier als jij deed. Ze moet gewoon aan tafel zitten en dan eet ze vaak één hap of helemaal niet. Met uitzondering van macaroni, soep en kroket . Ze krijgt dan ook gewoon een toetje.

De laatste tijd doen we het iets anders. We dwingen haar nog steeds niet(wat versta je onder dwang? Ik zie dan een beeld voor me van een kind in houtgreep, mond opengetrokken en lepel erin, maar dat zal je wel niet bedoelen, haha)

We laten haar nu zelf opscheppen, het maakt niet uit hoeveel. Als ze het op heeft, mag zij een toetje uitkiezen en ophalen, anders niet. Heel pedagogisch onverantwoord; ik beloof haar nu ook nog wel eens een waterijsje als ze alles opeet. Niet goed, maar het werkt;).
Ze eet nu wel meer en ik verbaas me erover hoe snel ze het dan ook opheeft. Het kan dus blijkbaar wel

Wij hebben T. volgens rapley bijvoeding gegeven (nog steeds trouwens) en eigenlijk probeert hij tot nu toe alles maar hij is natuurlijk nog een stukje jonger dan jouw zoontje.

Misschien kun je nav wat hij zei (dat het toch wel lekker was) een gesprekje met hem aangaan dat je het niet leuk vond hem zo te moeten dwingen te eten en dat je graag hebt dat hij het uit zichzelf probeert, vandaag vond hij het toch ook wel lekker!?

Ik heb vaker gehoord dat als je kinderen laat helpen met het eten, en erbij betrekt dat ze het dan makkelijker proberen. Dus samen naar de winkel, hem laten kiezen uit 2 groente soorten enz. en daarna samen koken (voor zover zijn leeftijd dat toelaat). Samen de tafel mooi dekken enz. Ook zou je hem kunnen vragen of hij kan aangeven wát hij dan niet lekker vindt aan bijv. de aardappelen (bijv. te zout, of te flauw) of misschien heeft hij liever puree (ik noem maar wat hoor).

Verder weet ik het eigenlijk ook niet.

Thnnx !! Haha onder dang is niet in de houdgreep houden nee
Ik heb hem dit keer gevoerd en bleef bij mijn standpunt dat hij zijn mond open moest doen en het moest opeten. Ik had al de helft van zijn bordje afgehaald dat vond hij prettig.
De tips van teddyaapje neem ik mee en het zelf laten opscheppen ga ik ook eens proberen.
Ik weet dat hij geen fan is van losse aardappelen maar nu hadden we stamppot.

Hier is het avondeten al een jaar lang een grote ramp, heb er hier al meerdere topics over geopend maar wat ik ook doe niets werkt....

Ik laat het er maar bij, hij eet brood/fruit erg goed en krijgt multi-vitamines. Hij krijgt ook gewoon iedere avond een toetje omdat ik een toetje bij de maaltijd vind horen en niet als beloning wil geven. Meneer heeft mee eten mogen uitkiezen, waarop meneer meteen al in de winkel zegt nee mama is bah! Hij mocht mee koken, zelf opscheppen maar het werkt allemaal voor geen cent.

Moet bijna naar het cb, ze zullen daar wel lekker over gaan zeuren maar ik heb geen idee meer hoe ik hem kan laten eten sá vonds.

Pasta's en rijst vindt hij wel lekker en dat eten we dan ook vaker maar soms opeens wil hij dat ook niet meer..

Dus heel veel succes, ik weet hoe je je voelt.

hier werd dwingen juist niet (dan gaat hij juist niet eten)dus dat doen we ook niet. hij krijgt een bordje eten voor zijn neus en eet hij het op is het prima maar eet hij het een keer niet op is het ook prima en hij mag uitmaken hoe hij het opeet met de hand met een vorkje of dat wij hem voeren met een lepeltje.

Dwingen werkt hier trouwens ook totaal niet. Hij raakt dan helemaal overstuur en dan ben ik nog verder van huis.

Ik weet ook niet idd of het teveel lijkt op een bord aangezien je nu er wat van af gehaald hebt.
Misschien een kleiner bordje nemen (als je die niet al gebruikt ) ?

Kleiner/groter bord. Wel/geen bestek of juist 'grote mensen' bestek alles alles al geprobeerd.

Ik sta voor de klas en heb best wat trucjes zo klaar zeg maar maar niets helpt. Ik heb het zelfs aan onze o&o-er (opvoedingsondersteuner voor ouders) gevraagd maar die zei ook jij hebt vast alles al geprobeerd en zij kon me ook geen nieuwe tips meer geven.

Hier geen problemen met eten, zij krijgen hier geen toetje als ze niet willen eten. Dat werkt prima. Bij mij hoort een toetje ook niet bij de maaltijd, dat is een lekkernij en dat hebben ze niet persé nodig (groente e.d. wel). Dus hier krijgen ze de keuze, of eten en een lekker toetje toe of laten staan en dan is er ook niets aan de hand.

Mijn nichtje is ook een enorme probleem-eter geweest, zij kreeg altijd wel wat lekkers na het eten. Als ze niet at, dan kreeg ze een extra grote portie vla want tja ze moet toch eten. Dat kind at gewoon niet meer, ze kreeg toch wel haar lekkers na. Dat hebben wij toen eens af zitten kijken en besloten dat wij dat zo nooit gaan doen.

Yara eet al 1,5 jaar 's avonds heel slecht. Meestal eet ze niks, behalve als we tomatensoep of pizza eten. Sinds een paar weken eet ze opeens weer droge pasta en gebakken aardappeltjes en soms een stukje bloemkool.
Ze zit gewoon 's avonds mee aan tafel, krijgt eten op haar bord en dan zien we wel of ze iets eet of niet. Als ze niks eet , dan eet ze maar niks. Haar toetje gaat trouwens 9 van de 10 keer ook niet op.

Tussendoor bied ik haar vaak komkommer en tomaat en daar eet ze meestal wel wat van.

Lieskuh schreef:Hier geen problemen met eten, zij krijgen hier geen toetje als ze niet willen eten. Dat werkt prima. Bij mij hoort een toetje ook niet bij de maaltijd, dat is een lekkernij en dat hebben ze niet persé nodig (groente e.d. wel). Dus hier krijgen ze de keuze, of eten en een lekker toetje toe of laten staan en dan is er ook niets aan de hand.

Mijn nichtje is ook een enorme probleem-eter geweest, zij kreeg altijd wel wat lekkers na het eten. Als ze niet at, dan kreeg ze een extra grote portie vla want tja ze moet toch eten. Dat kind at gewoon niet meer, ze kreeg toch wel haar lekkers na. Dat hebben wij toen eens af zitten kijken en besloten dat wij dat zo nooit gaan doen.

En toch zien kinderen het schijnbaar anders toch als een soort van beloning. Ik eet avondeten (wat ik vies vind) maar alsik eet krijg ik iets lekkers. Een kind kan dan dus concluderen dat als hij iets vies eets ervoor beloond wordt.

Hij krijgt hier trouwens niets meer dan normaal, gewoon een klein toetje hoort erbij.

Hier is het ook een drama met eten. Hij doet alles om er onderuit te komen, loopt weg van tafel, etc. We kunnen niet eens rustig eten zo.

Ik weet eerlijk gezegd niet zo goed wat ik er nou mee moet doen.

Printje schreef:
En toch zien kinderen het schijnbaar anders toch als een soort van beloning. Ik eet avondeten (wat ik vies vind) maar alsik eet krijg ik iets lekkers. Een kind kan dan dus concluderen dat als hij iets vies eets ervoor beloond wordt.

Kinderen kunnen zoveel anders zien. Ze willen 's avonds ook niet naar bed want ze zijn nog niet moe ofzo, toch moeten ze naar bed. Bij eten is dat niet anders, er is veel wat niet moet maar eten moet je nu eenmaal. En als je op deze manier ze toch aan het eten krijgt, prima, dan is dat zo. Althans, zo denken wij er over. Er gaan op deze manier in ieder geval genoeg vitaminen naar binnen en ze mopperen nooit met eten, ze weten immers hoe het zit want daar is duidelijkheid over. En we gooien geen enorme porties op hun bordjes hoor en zeker niet van hetgeen ze niet lekker vinden. Maar dat beetje wat er ligt gaat ook gewoon op.

S. is gek op vlees en hij heeft nu een fase als we normale hollandse pot eten dat hij eerst het vlees er tussen uit pikt, dan krieltjes en de groente (en evt gekookte aardappelen/puree) laat liggen. Ik heb echt totaal geen zin om in gevecht te gaan en laat het gewoon erbij zitten. Dan krijgt hij maar een stukje komkommer na het avondeten. Heeft hij tenminste iets van groente op. Maar met pasta/rijst/hutspot etc hebben we geen moeite. Dat vind hij maar al te lekker en daar prop ik ook zoveel mogelijk groente in. Toetjes krijgt hij altijd want dat hoort gewoon bij de maaltijd en dat gebruik ik niet als straf of beloning

Ik zal wel heel raar zijn maar sinds wanneer hoort een toetje bij het eten? Is dat niet gewoon een aanvulling op het eten?

Ik ben zelf ook van mening dat een toetje iets extra's is en dus niet bij de maaltijd hoort, wij hebben nooit toetjes ofzo na het eten, nooit gehad ook..

wij beginnen nu de maaltijd met aardappelen/groente en laten het vlees nog even apart staan, want als ze vlees ziet, dan wil ze alleen nog het vlees. Af en toe moeten we haar even herinneren om te eten en over het algemeen hebben we daar geen problemen mee. Als ze niet wil eten, dan hoeft ze ook niet te eten. Als ze alleen haar groente op wil eten, dan eet ze lekker haar groente op en laat ze de aardappelen liggen.

Ik vind het eten niet iets om strijd over te maken.

Ik denk dat kinderen heel goed in staat zijn om hun voedselinname te reguleren. Wat ze tekort komen bij het avondeten, lossen ze bij het eten van brood of fruit wel weer op lijkt me. Over die vitamines en alles maak ik me niet zo gek veel zorgen eigenlijk.

En wat betreft het toetje: het is maar net wat je gewend bent. Bij ons is het wel echt iets wat bij de maaltijd hoort. Wij hebben altijd wat vla of yoghurt na en onze dochter ziet dit ook niet als beloning, maar iets wat na het warme eten komt. Zij drinkt geen melk o.i.d. meer, dus zij haalt haar calcium enzo daaruit. Zij krijgt ook altijd dezelfde hoeveelheid, of ze nou veel of weinig gegeten heeft en meestal gaat dat tot het laatste drupje op.

Bij ons hoort een toetje idd gewoon bij demaaltijd. Dit eten we iedere dag, kan fruit zijn of yoghurt ofzo.Maar bij ons hoort het er dus gewoon echt bij en wordt het niet als beloning van goed eten gebruikt maar iets dat bij de maaltijd hoort. We hebben ook vrijwel iedere dag soep dat geef je je kind toch ook gewoon.

Hier eet hij de ene keer wel goed, dat is met name pasta's, oven schotels enzo, en de andere keer eet hij nauwelijk en vaak is dat iets met aardappels en groente.
Als hij niet wil eten dan niet, prima daar maken we geen drama van, we stimuleren het wel om een hapje te proeven maar ik ga echt niet dwingen of wat dan ook.

Hier hoort ook het toetje bij de maaltijd en die krijgt hij dan ook gewoon ongeacht hoeveel hij gegeten heeft. Maar vaak genoeg heeft hij aan een paar happen toetje ook genoeg of hoef hij het niet.