Voor de meiden bij wie het zwanger worden niet zo vlot gaat

Ja en nee... Ik liep gisteren naar de auto en dacht echt even 'oh ja.. ik ben bevallen.. ik heb een kind gebaard.. ik ben moeder!
En haar hier achterlaten wordt elke dag een stapje moeilijker.
Verder vliegen de dagen en doe ik alles op automatisme...

Ik breek wel heel erg in, in jullie topic zo

Maak niet uit, we vragen er zelf na. Ja lijkt me ook moeilijk om haar steeds achter te laten en het besef dat je nog een aantal weken zo blijft ook. Heb je nu ook langer zwangerverlof of dat niet? Ik weet helemaal niet hoe dat in zijn werk gaat dus misschien is het een domme vraag.

*breekt in*
Lutthien (en alle anderen), ik vind het alleen maar ontzettend knap dat je steeds zo'n hoop kan blijven koesteren. Ik had al veel eerder de hoop verloren.

Denk ook dat de mensen waar je het aan moet gaan vertellen nu, het alleen maar ontzettend verdrietig voor jullie vinden! Jullie kunnen er niks aan doen, al snap ik dat het niet leuk is, je had zo graag ander nieuws willen melden, nu eindelijk een keer.

Het is jullie gegund, heel veel sterkte en geluk de volgende ronde!
*breekt uit*

Wat balen Luthien... Kan me voorstellen dat je er sip over bent en het even niet meer zo positief in zit.

Kan je niet met je familie afspreken dat jullie de komende behandeling gewoon voor jullie zelf houden en dat als het zo ver is dat ze het vanzelf horen? In het begin deelde ik mn behandeling ook met mn moeder en één collega maar steeds moeten vertellen dat het niet zo was begon me tegen te staan. Toen hebben we de afspraak gemaakt dat ze het vanzelf wel horen als het zo ver is. Het is al niet leuk als je ongesteld wordt en dan ook je nog eens "moeten" verantwoorden.

Heel veel succes met poging 2.

Luthien schreef:@ Parel, lief van je.

@ Clapperdie, het met mijn ouders bespreken vind ik niet zo erg. Die zijn heel begripvol en oprecht geïnteresseerd. Het is m'n schoonfamilie waar ik niet zo veel zin heb. Lang verhaal, maar krijg van hen toch niet de reactie die ik graag zou krijgen.
Dit is trouwens poging 4. Bij de eerste poging had ik een overstimulatie, waarbij ik absoluut onder geen beding zwanger mocht raken. Na poging 2 werd ik een week na de IUI al ongesteld en ik heb daarom deze (3e) ronde Utrogestan gebruikt om de luteale fase te verlengen (die nu dus tot 21 werd verlengd).

Die schoonfamilie ook altijd..

Oh echt poging 4, sorry wist ik niet, dan kan ik me helemaal voorstellen dat je het er moeilijk mee hebt. Toch al 4x het idee gehad om nu eindelijk "echt" bezig te zijn. Wel lang zeg 21 dagen voor LF. Zo fijn zijn als ze de volgende keer de juiste dosis kunnen bepalen voor de ultieme cyclus. Je hebt er maar pech mee..

Dikke en heel veel succes de komende periode weer.

Lindsya schreef:Maak niet uit, we vragen er zelf na. Ja lijkt me ook moeilijk om haar steeds achter te laten en het besef dat je nog een aantal weken zo blijft ook. Heb je nu ook langer zwangerverlof of dat niet? Ik weet helemaal niet hoe dat in zijn werk gaat dus misschien is het een domme vraag.

Nee, vanaf de geboorte heb ik gewoon 16 weken gekregen. Er ligt al 3 jaar een wet om ouders van couveusekids langer verlof te geven, maar die komt er maar niet doorheen.
Dat betekent dus dat het zomaar kan zijn dat tegen de tijd dat ze thuis komt, ik bijna alweer aan het werk moet.
Ik hoop dat ik hier een goede oplossing voor kan vinden met mijn werkgever.

Oh Luthien, wat balen weer!
Ik kan me voorstellen dat je op zo'n moment alle hoop verliest.. Heel heel veel sterkte en ik blijf duimen dat het voor jullie (allemaal) ooit raak mag zijn!!!

Luthien wat vervelend, hele hele dikke knuffel van mij

Luthien, wat balen dat je vierde poging is mislukt. Ik kan me je gevoel heel erg goed voorstellen. Ik heb zelf 5 iui poging gedaan en ik wilde niet nog zo poging doen omdat het gewoon voor ons gevoel niet hielp. Wij zijn toen met goede moed naar de ivf gegaan maar wel in ons achter hoofd dat dit ook misschien niet aan zou slaan. Maar toch is er bij de eerste poging een hele mooie zoon uitgekomen.

Het is inderdaad moeilijk om je omgeving elke keer weer te vertelllen het is niet gelukt of ik ben niet zwanger te zeggen, dat we nu tegen niemand hebben verteld in onze omgeving dat we weer met ivf zijn gestart. Het geef ons ook rust en voor onze zoon loopt ook alles normaal. Zonder dat hij ziekenhuis verhaal hoor over mij of iets. Heel veel sterkte en een dikke

Lejow, dat is balen zeg dat die wet er nog steeds niet door heen is. Hopelijk kan je inderdaad iets regelen met je werk en kan je alsnog van je meisje genieten als ze tegen die tijd thuis komt. Ik ga voor je duimen dat het lukt.

Lindsya, ik hoop inderdaad dat het een reactie is! Ik heb er wel goede hoop in in ieder geval. Nog eventjes en jij kan ook weer officieel starten!

Lejow, ik vind het echt gek om te lezen dat jullie meisje al 3 weken oud is. Ik hoop voor jullie dat ze snel mee naar huis mag meis!

Luthien, wat fijn om wat van je te horen, ook al is het helaas niet zo'n fijn nieuws . Welke operatie krijg je als de laatste poging IUI niet lukt? Ik herken je gevoel wel dat je je kansen ziet verminderen, ook al zijn wij nog niet zo lang bezig als jullie. Je loopt bepaalde paden door in de hoop dat je daardoor zwanger wordt, en elke keer als het dan niet lukt/je er niet op reageert, krijg je toch het gevoel dat het weer een kans minder is.


Zelf heb ik niet echt wat zinnigs te melden, ik wacht nu geduldig af tot mijn controle-afspraak over twee weken.

@Alyssa: Fijn dat het een stuk beter met je gaat! Nog maar 2 weken, schiet nu wel op toch (probeer t positief te benoemen ). Ik denk dat t wel een goed teken is dat je huid onrustig is hoor.
@Lejow: Echt heftig hoor bij jou. Hopelijk blijft alles goed gaat met jullie kleintje!
@Luthien: We misten je hier al. Wat balen dat het nog niet gelukt is. Het is inderdaad moeilijk om dan weer met nieuwe moed verder te gaan. Meestal komt het gaandeweg weer een beetje terug... Geef niet op hoor!

@all: Vandaag ging de eerste decapeptyl spuit er in! Ik was dit weekend wat grieperig en ook vandaag nog lang niet fit (vannacht nog met teiltje op wc gezeten). Heb dit weekend ook elke keer pcm gehad. Ik las op internet vergelijkbare verhalen en daar raadde het ziekenhuis alleen aan koorts met pcm te onderdrukken en verder had het ziek zijn geen invloed. Ik had niet echte koorts, dus zal t helemaal wel meevallen. Toch begin je dan niet echt lekker aan een nieuwe poging, dan wil je juist lekker gezond zijn!
Maar goed, we zijn dus weer officieel van start gegaan!!!

LCN, spannend dat je van start ben gegaan en je eerste spuit al heb gezet. Minder dat je alleen niet zo lekker ben begonnen. Beterschap en succes.

Hey meiden,

na een supergezellig en dus geslaagd carnavalsweekend ben ik er weer

Lejow, ik las in je topic dat ze inmiddels al heel veel zelf drinkt, knap hoor! En fijn dat het de goede kant op gaat.
Wat stom dat die wet er nog niet door is! Zou het echt belachelijk vinden als je dan alweer aan het werk moet.

Luthien, wat ontzettend rot voor jullie Logisch dat je soms de hoop verliest .

LCN, snap dat je zo niet lekker aan de nieuwe poging begint, maar wel fijn dat het ziekenhuis zegt dat het verder geen invloed heeft. Spannend weer die nieuwe ronde.

All, ik vroeg me wat dingen af:
Mocht het bij jullie niet lukken om zwanger te raken, zouden jullie dan voor adoptie kiezen?
Laten jullie nu dingen ook omdat jullie bezig zijn met zwanger raken? (denk aan niet drinken o.i.d.?)

Luthien, wat rot voor jullie! Lijkt me ook echt heel moeilijk om tegen iedereen/familie steeds te moeten vertellen!
Blijf hard voor jullie duimen, dat het snel mag lukken meid! sterkte

LCN, je bent nu weer van start gegaan, ! Voel je je nu al weer wat beter? in ieder geval heel veel succes deze ronde!

Alyssa, nog maar 2 weekjes toch tot de controle? Voel je je weer helemaal fit? Hopelijk kunnen jullie snel weer beginnen!

triesje, welkom weer in de "normale" wereld!

Caresses, over adoptie hebben we nog niet nagedacht, maar voor mij zou het serieus wel en optie zijn hoor (al heb ik me er nooit zo in verdiept)
En verder 'laat' ik nu geen dingenvom zwanger te worden, drink sowieso bijna nooit alcohol en rook niet. En verder zolang ik nog niet zwanger ben eet ik gewoon filet americain etc. Heb gehoord dat dat in de eerste weken nog geen schade brengt.

Als het goed is heb ik een deze dagen m'n eisprong. Ben weer begonnen met testen...

Caresses schreef:

All, ik vroeg me wat dingen af:
Mocht het bij jullie niet lukken om zwanger te raken, zouden jullie dan voor adoptie kiezen?
Laten jullie nu dingen ook omdat jullie bezig zijn met zwanger raken? (denk aan niet drinken o.i.d.?)

Wij hebben dan nu al een zoontje. Maar toen we begonnen met ivf is het wel ter sprake geweest adoptie. Maar wij wilde het toen niet en nu ook niet. Ik vind het heel goed van mensen die het wel doen maar wij willen het allebei niet.

Ik drink en rook niet maar we gaan samen weleens een weekendjes weg samen en dan drink ik weleens een glasje. We gaan nu eind maart weer een weekendje samen weg en dan zitten we net in de ivf poging dus dan drink ik wel iets. Qua eten laat ik ook niks staan. Wel als ik de terug plaatsing heb gehad dan is de kans natuurlijk aanwezig dat ik zwanger ben, dan let ik wel op.

Puzzle, spannend, succes.

All, ik vroeg me wat dingen af:
Mocht het bij jullie niet lukken om zwanger te raken, zouden jullie dan voor adoptie kiezen?
Laten jullie nu dingen ook omdat jullie bezig zijn met zwanger raken? (denk aan niet drinken o.i.d.?)

Wij hebben daar wel over gesproken. Wij zouden in ons geval een zaaddonor proberen. Adoptie kennen wij in onze naaste omgeving, je ziet hoeveel geld het kost (15000 sowieso, dat hebben wij niet zomaar) , de wachttijd, de leeftijd die het al heeft, wat het vaak al meegemaakt heeft enz enz. Adoptie moet je dan ook niet alleen zien als een manier om kinderen te krijgen, maar ook echt doen omdat je een kind een beter leven wilt geven enz. je moet echt rekening houden met alle gevolgen die er aan vast zitten.
Een zaaddonor zou niet iedereen willen, maar wij vinden dat zeker wel een optie in ons geval. Met de gedachte dat het dan tenminste nog voor de helft biologisch van ons is. Natuurlijk is zoiets later ook weer lastig uit te leggen, je moet er dan ook niet te licht over denken. Hopelijk komt het niet zover! Wij geven ICSI niet direct op.

Wij laten inderdaad veel dingen. Mijn man is gestopt met roken en drinkt minimaal, nu de laatste weken voor de ICSI vrijwel niks. Ik drink zelf al niet meer vanaf oud&nieuw, ik rook niet, ik drink max 1 kopje koffie per dag, ik probeer gezond te eten, genoeg rust te nemen, neem multivitamines en visolie, man neemt ook voedingssupplementen. We gaan nu beide naar acupunctuur. Maar het meest ingrijpende is toch wel dat drinken en roken voor mijn man.

Ik reageer straks even op de rest, maar even héél ego:

Even gekopieerd van een Whatsapp aan iemand vanmorgen:
Ik sta hier echt hélemaal te trillen. Ik ging vanmorgen naar het toilet en ik had allemaal bruine afscheiding. Zou het het begin zijn van mijn menstruatie? Zou ik nu gewoon een eisprong hebben en uit mezelf ongesteld worden? Zouden die pukkels en die onzuivere huid waar ik anders nooit last van heb, dan toch wijzen op een hormoonverandering? Zou de operatie echt geslaagd zijn? Zou het, zou het? Ik weet echt even niet wat ik moet denken, ik ben zoooo ontzettend positief en heb zo'n goed gevoel over deze operatie, dat ik nu bang ben dat het vals alarm is, dat het niet door zal zetten. Ik heb echt zitten huilen, dit zou gewoon te mooi voor woorden zijn...

Oh bwaaahhhhh Alyssa!!
Ik ga zoo zoo zoo zooooooooo voor jullie duimen!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Owww Alyssa!! zo spannend zeg! Hoop dat je gevoel het gewoon goed heeft!
Hoop dat die operatie je echt geholpen heeft, maar het klinkt in ieder geval super! Positief blijven meis!

Haha Lejow wat lief meis!

Puzzle, thanks! Ik blijf ook wel positief hoor, wil me alleen niet te érg verheugen op iets. Al heb ik zo sterk het gevoel dat dit gewoon helemaal goed zit.

Alyssa, heeft het door gezet of niet? Ik hoop het zo voor je, dan heeft de operatie geholpen.

Het heeft doorgezet, en niet zo'n beetje!

Ik ben gewoon ongesteld geworden, uit mezelf. Gisterenavond had ik al rood bloedverlies en vannacht heeft het echt flink doorgezet. Precies 28 dagen na de operatie, dus dat wil zeggen dat mijn lichaam gelijk is beginnen 'werken' na die operatie, ik wellicht een eisprong heb gehad en nu dus netjes na 28 dagen ongesteld ben geworden!

Ik kan het niet geloven, echt echt niet. Dit is echt te mooi om waar te zijn.

Dat verklaar ook meteen mijn overweldigende positieve gevoel. Ik kon maar niet negatief denken, ik wist dat het goed zat, dat de operatie gelukt was, dat gevoel was zo ontzettend sterk, dat kon ik niet onderdrukken. En kijk nu, wij kunnen nu ook écht gaan beginnen. Na een jaar kunnen we eindelijk écht voor een kindje gaan, ik vind het zo spannend!

Morgen alweer met de Clomid starten en volgende week alweer een echo!

Echt, wat een onwerkelijkheid!