Ik wil ervan af! (slaap probleem)

Onze dochter sliep de eerste paar maanden eigenlijk heel erg goed. Was al snel van de borstvoeding af en sliep zelfs soms al hele nachten door.
Ik weet het niet meer precies, maar dat ze doorsliep werd steeds minder vaak. En wij bleven keurig op haar eigen kamertje met haar. Maar op een gegeven moment brak dat ons op en namen we haar steeds vaker maar in ons bed en dan sliep ze heel snel weer.

Nu vind ik het geen probleem dat ze bij ons in bed ligt. Maar wel dat ze nooit zonder onze hulp in slaap komt.
Vooral s'middags kost het me veel tijd en energie. Nu ook weer ze was al lang moe om 1 uur, maar slaapt nu net pas gewoon omdat ze uiteindelijk zo vermoeid is dat het wel lukt.

Ik heb volgens mij al van alles geprobeerd. Haar gewoon in bed gelegd en dan om de zoveel minuten kijken als ze nog huilt etc... maar zodra ze in haar bed ligt gaat ze gelijk alweer staan en als ik wegga gaat ze natuurlijk huilen, maar niet zomaar huilen nee echt krijzen tot ze er bijna in stikt zeg maar...

Ik weet het niet meer
Het lijkt wel of iedereen een baby heeft die ze weg leggen en het slaapt en die van mij slaapt prima en slaapt zelfs uit, maar er moet wel iemand naast liggen pff....

Wij hebben dit probleem onlangs ook gehad maar niet smiddags maar savonds. Ik kwam savonds nergens meer aan toe omdat mevrouw niet wou gaan slapen en bij het wegleggen gelijk gaan staan en huilen. Op een gegeven moment heb ik haar gewoon laten huilen (en ja dat was ook tot huilend/stikkend toe) de eerste avond bijna een uur lang. Om de 10 min ging haar kamertje in en heb haar elke keer terug gelegd en gelijk weer de kamer uit en zo min mogelijk iets gezegd. De 2e dag ging al beter, de 3e nog beter enz enz. Nou gaat ze over het algemeen zonder mopperen slapen. Ik weet dat het hartverscheurend is maar ik had alles al geprobeerd en nu gaat het harstikke goed.

Pff weet je als ik nou zeker weet dat het op lange termijn gaat helpen heb ik het er best voor over.
Maar het is zo'n volhouder... niet normaal.
Merkte je de 2e dag echt al verbetering? En heolang liet je haar dan steeds huilen? Ging je echt pas na bijvoorbeeld 10 minuten steeds kijken en dan steeds langer?

Hier ook een dreumes die niet alleen in slaap valt, alleen wij maken daar geen probleem meer van. Wij blijven bij hem tot hij slaapt en gaan dan weg meestal slaapt hij met 10 min, een enkele keer is dat langer.
Hij heeft trouwens altijd wel moeite gehad met slapen, eerder werd hij ook snachts nog vaak wakker maar sinds hij in een groot bed slaapt gaat dat weer beter gelukkig.

Maar kan me voorstellen dat als dat veel langer duurt of als je het wel een probleem vind dat het dan lastig is.

Bij ons gebeurtdit ook weleens. Ik herhaal altijd dat we in de beurt zijn en ik hem altijd kan horen. Huilt hij dan nog laat ik hem gewoon ff huilen als ik zeker weet dat er verder niets aan de hand is.. binnen 2 dagen slaapt hij dan meestal weer normaal.

Wij hebben een dochter van 21 maanden die slaapt ook zo slecht.
Ze heeft nu sinds 1 week dat ze slecht gaat slapen s'avonds. De 1ste avond heb ik haar nog nooit zo boos gezien en dat 1 uur lang.
Nu gaat ze slapen als ik in de kamer ben. Er duurt nu nog maar 20 minuten en ze huilt ook niet meer.
Ook hier een volhouder maar dat ben ik en de aanhoder wint is nu mijn motto.

Snoepy87 schreef:Hier ook een dreumes die niet alleen in slaap valt, alleen wij maken daar geen probleem meer van. Wij blijven bij hem tot hij slaapt en gaan dan weg meestal slaapt hij met 10 min, een enkele keer is dat langer.

+ 1
Soms duurt het wel een half uur voor ze slaapt, maar dan slaapt ze daarna ook zeker 5 uur achter elkaar ( soms langer) dus dat vind ik niet erg.
Overdag slapen gaat hier ook voor geen meter en dat doet ze ook eigenlijk nooit in haar bedje. Als ik zelf ook moe ben gaan we samen op ons bed liggen en anders ga ik met haar wandelen. In de wagen valt ze altijd wel in slaap en dan laat ik haar gewoon in de gang staan. Zo slaapt ze toch elke middag een uurtje of ander half. Anders zou het mij ook zo 2 uur kosten om haar in slaap te krijgen.

Die van ons (17 maanden) valt ook nog steeds niet alleen in slaap. Ik kan er wel heel hard van balen, maar het is nou eenmaal zo. Ik vind het belangrijker dat ze rustig in slaap valt, dan dat ze alleen in slaap valt. Het kost even wat energie, de ene keer meer dan de andere keer, maar ze valt wel rustig in slaap.

M@niek schreef:Wij hebben dit probleem onlangs ook gehad maar niet smiddags maar savonds. Ik kwam savonds nergens meer aan toe omdat mevrouw niet wou gaan slapen en bij het wegleggen gelijk gaan staan en huilen. Op een gegeven moment heb ik haar gewoon laten huilen (en ja dat was ook tot huilend/stikkend toe) de eerste avond bijna een uur lang. Om de 10 min ging haar kamertje in en heb haar elke keer terug gelegd en gelijk weer de kamer uit en zo min mogelijk iets gezegd. De 2e dag ging al beter, de 3e nog beter enz enz. Nou gaat ze over het algemeen zonder mopperen slapen. Ik weet dat het hartverscheurend is maar ik had alles al geprobeerd en nu gaat het harstikke goed.

Bij ons gebeurt dit midden in de nacht. Wij hebben het op dezelfde manier gedaan als moniek. Het werkt. Wel begint het naar een paar maanden opnieuw. Soms hebben we de energie er niet voor het op deze manier e doen maar dan zijn we er oom weer weken mee zoet. Dus willen we gelijk weer resultaat dan moeten we het zo aanpakken.

Wij hebben ook maanden lang naast J. z'n bedje gezeten om hem in slaap te laten vallen. De laatste tijd gaat het gelukkig beter maar we hebben net weer een paar weken achter de rug dat het weer moeilijker ging en ik weer bij hem moest zitten. Tja, leuk is anders en af en toe is het vreselijk frustrerend maar ik bedenk me maar dat het ooit wel over gaat.

Niet aanvallend bedoeld, maar hier werd dat echt niet om erbij te blijven zitten, meneer vindt dat veel te gezellig en blijft maar kletsen en mij aaien. Ik leg hem lekker in bed, zeg dat ik in de buurt ben en ga. De avonden dat hij dus huilt laat ik hem vaak even huilen want als ik erheen ga gaat het van kwaad tot erger en ben ik er uren mee in de weer en daar heb ik echt geen zin in

Printje schreef:Niet aanvallend bedoeld, maar hier werd dat echt niet om erbij te blijven zitten, meneer vindt dat veel te gezellig en blijft maar kletsen en mij aaien. Ik leg hem lekker in bed, zeg dat ik in de buurt ben en ga. De avonden dat hij dus huilt laat ik hem vaak even huilen want als ik erheen ga gaat het van kwaad tot erger en ben ik er uren mee in de weer en daar heb ik echt geen zin in

Hier gaat hij helemaal over de rooie als ik hem laat huilen. Als ik naast hem ga zitten gaat hij meteen op z'n buikje liggen, legt z'n hoofdje neer met z'n knuffel heel dicht tegen hem aan en dan leg ik mijn hand op zijn handje of rug. Met een beetje mazzel valt hij dan binnen een kwartiertje in slaap. Zodra hij grappig gaat doen of de hele tijd gaat staan, ga ik weg want dan wil hij gewoon spelen. Maar dat gebeurt eigenlijk nooit, als hij zo verdrietig is heeft hij echt gewoon behoefte aan ons bij hem.
Als hij gewoon een beetje jammert laat ik hem ook wel even gaan. Maar als hij echt verdrietig huilt ga ik wel meteen naar hem toen.

Het ligt denk ik ook gewoon heel erg aan je kindje wat de beste oplossing is.

Het ligt idd echt aan je kindje, hier is het dan alleen maar feest en niets aan dehand zodra hij me de trap op komt lopen. En wanneer ik zou wachten todat hij slaapt zit ik daar erg lang naast zijn bedje want iedere keer als ik ook maar beweeg is meneer meteen weer alert. En ik heb persoonlijk geen zin om uren naast zijn bedje te zitten en bij ons werkt het eigenlijk het beste om hem even te laten mopperen. Wanneer hij ziek is ofzo dan ga ik uiteraard wel meteen naar hem toe.

@TO f.elice is ook een echte volhouder. Maar de 2e dag ging het al beter. Ik ging gewoon om de 10 min even terug naar haar kamertje om haar weer terug te leggen. Nu we heel het ritueel hebben omgegooid gaat ze smiddags ook eerder en beter slapen zodat ze savonds ook echt moe is en op tijd naar bed wil ( ja ze wilt het gewoon)!

Naast haar bedje zitten heeft geen zin aangezien ze het heel gezellig vind dat mama er is ze gaat dan alleen maar lachen en gekke dingen doen zodat ik daar ook weer om moet lachen.

Ik was nooit zo voor om een kind helemaal overstuur aan dr lot over te laten ( bij wijze van) maar ik heb al zoveel geprobeerd dat dit nu nog iets was wat ik kon proberen en met resultaat. Ik heb het vaker geprobeerd maar ik vind het zielig dat ik ze dan toch weer uit bed haalde en ze lekker bij ons op bed lag maar daar ben ik snel vanaf gestapt, ik vind het echt 3 x niks dat ze bij ons moet zijn om te gaan slapen ik slaap dan zelf ook niet waar ik dan sago van wordt en dus ook niet echt bevoordelijk.

Ik wil even dit topic uppen, want ben er vandaag mee begonnen om het op een andere manier aan te pakken.

Je raad het nooit! Ze sliep in een half uur!
Eerst na 5 minuten terug gegaan nou huilen natuurlijk toen ik wegging.
Toen na 10 minuten terug gegaan en toen na 15 minuten terug gegaan en toen aaide ik haar over d'r hoofdje en weg was ze
En ik vond het helemaal niet moeilijk, want ik heb ondertussen gewoon de was gedaan.
Wel de hele tijd huilen natuurlijk, maar elke keer gezegd dat ze lekker moest gaan slapen en dat ze na het slapen er weer uit mag. En dat ik in de buurt was. Had niet gedacht dat het zou werken, maar blijkbaar wel dus.

Tenminste ik zal niet te hard juigen want dit is pas de 1e dag... maar wel lekker zo vanmiddag dus.

Ik had toch wel verwacht dat mijn man er beter tegen kon dan ik.
Normaal is hij altijd harder/strenger, maar na een kwartier huilen kwam hij al naar boven gelopen of hij haar er echt niet uit moest halen...
Heeft hij niet gedaan, maar hij zit nu wel naast haar bedje.. Ze is in ieder geval stil nu... Maar het is erger dan vanmiddag

Och zo herkenbaar en vervelend!

Ik kan alleen maar zeggen: zet m op! En t is echt een fase.. (en ja die kan lang duren..)

Het is echt puur alleen een kwestie van volhouden toch? Als ik haar ook maar 1 keer weer uit d'r bedje haal dan is het zeker alweer totaal verpest

Pussycat schreef:Het is echt puur alleen een kwestie van volhouden toch? Als ik haar ook maar 1 keer weer uit d'r bedje haal dan is het zeker alweer totaal verpest

Je kunt idd beter proberen vol te houden, ze hebben het zo in de gaten. Tenminste hier wel.

Het is gewoon kijken wat bij jou kindje het beste werkt..

De eerste periode dat we dit gehad hebben (toen was hij ong. 13 maanden) hielp er naast zitten goed tot hij sliep, weggaan of laten huilen ging niet.

De tweede periode (pas geleden 20 maanden ong) hielp t alleen om hem mee te nemen naar beneden, uit de kamer / situatie dan mocht hij even bij ons zitten, dus niet de slaapzak uit en rond lopen maar alleen even bij je zitten..

Laten huilen gaat hier echt niet want dan spuugt hij heel snel.

Het is nu gewoon een kwestie van volhouden, het is gewoon idd een fase. F.elice had vandaag ook weer zo een moment, maar ja gewoon volhouden en nou slaapt ze gelukkig wel tenminste het is stil haha

Hier is het nu ook al een poos stil Ze is er niet uit geweest

Whoee de aanhouder wint haha