Onvruchtbaar

TGR schreef:

Marin schreef:Ik ben er altijd heel erg bang voor geweest, ik denk onder andere omdat mijn kinderwens echt heel sterk is, maar verder om een onverklaarbare reden, ik had dat gevoel heel sterk, dat ik wel onvruchtbaar zou zijn. Gek genoeg is het gevoel sinds een paar maanden weg. Nog steeds ben ik er bang voor, maar het gevoel dat het echt zo zal zijn, is wel verminderd.
Zou jij dat heel erg vinden TGR? Je weet toch immers niet of je kinderen wilt krijgen? Het lijkt me heel naar als het om deze reden bepaalt wordt, maar je hebt ook geen hele sterke intrinsieke kinderwens toch?

ik zou die gedachte niet hebben als ik niet nadenk over kinderen. Het is een ingewikkeld verhaal. Of ik geschikt ben om kinderen op te voeden weet ik niet, maar als ik ze sowieso niet kan krijgen, lost dat al veel gepieker op. Ik word 27 dit jaar en ik moet er toch langzamerhand wel een beetje uitkomen met mezelf.

Niemand weet van te voren of zij geschikt is om op te voeden.
Soms zijn juist diegene van wie je het niet verwacht heel goed/lief met hun eigen kind.
Ik hoop dat je er uit gaat komen met je gevoelens.

SarahKey schreef:

TGR schreef:

Marin schreef:Ik ben er altijd heel erg bang voor geweest, ik denk onder andere omdat mijn kinderwens echt heel sterk is, maar verder om een onverklaarbare reden, ik had dat gevoel heel sterk, dat ik wel onvruchtbaar zou zijn. Gek genoeg is het gevoel sinds een paar maanden weg. Nog steeds ben ik er bang voor, maar het gevoel dat het echt zo zal zijn, is wel verminderd.
Zou jij dat heel erg vinden TGR? Je weet toch immers niet of je kinderen wilt krijgen? Het lijkt me heel naar als het om deze reden bepaalt wordt, maar je hebt ook geen hele sterke intrinsieke kinderwens toch?

ik zou die gedachte niet hebben als ik niet nadenk over kinderen. Het is een ingewikkeld verhaal. Of ik geschikt ben om kinderen op te voeden weet ik niet, maar als ik ze sowieso niet kan krijgen, lost dat al veel gepieker op. Ik word 27 dit jaar en ik moet er toch langzamerhand wel een beetje uitkomen met mezelf.

Niemand weet van te voren of zij geschikt is om op te voeden.
Soms zijn juist diegene van wie je het niet verwacht heel goed/lief met hun eigen kind.
Ik hoop dat je er uit gaat komen met je gevoelens.

De dag dat ik hier aankondig dat ik zwanger ben, is de dag de er hier een paar meiden van hun stoel vallen

Ostara schreef:

SarahKey schreef:

Ostara schreef:Ja dat idee heb ik ook. Mijn moeder heeft wel drie kinderen gekregen. Maar daar tussen zit telkens wel redelijk wat leeftijdsverschil. En daar hebben ze niet bewust voor gekozen. De zus van mijn moeder kon geen kinderen krijgen. Dus ben hier wel heel erg benieuwd of het allemaal werkt.

Mijn moeder heeft ook met moeite twee kinderen gekregen, maar zit wel 6,5 jaar tussen. Ook niet bewust. Maar mijn oma heeft er in een zucht en scheet 13 kinderen gekregen, maar haar zus maar 1.
Zegt niets, maar dat het hier zonder hormonen niet vlot was ook weer niet nieuw ofzo. Al had mijn moeder gehoopt dat ik meer op mijn oma zou lijken. Nou dat hoeft ook weer niet Wil er geen 13, maar iets makkelijker had ik idd wel graag gewild.

Hoe zat het met jou oma?

Die heeft twee kinderen gekregen en dat wel redelijk snel achter elkaar.

Mijn oudste zus heeft geen kinderen. Zou eerlijk gezegd niet weten of dat bewust is. (heb haast geen contact met haar) Mijn middelste zus was snel zwanger van haar eerste.

Ja dan is het echt afwachten wat het gaat doen bij jou. Maar goed, je moet ook maar net mixen met de vader van het kind. Soms hoor je ook wel dat een stel geen kinderen kunnen krijgen omdat ze niet mixen ofzo.

TGR schreef:

SarahKey schreef:

TGR schreef:

Marin schreef:Ik ben er altijd heel erg bang voor geweest, ik denk onder andere omdat mijn kinderwens echt heel sterk is, maar verder om een onverklaarbare reden, ik had dat gevoel heel sterk, dat ik wel onvruchtbaar zou zijn. Gek genoeg is het gevoel sinds een paar maanden weg. Nog steeds ben ik er bang voor, maar het gevoel dat het echt zo zal zijn, is wel verminderd.
Zou jij dat heel erg vinden TGR? Je weet toch immers niet of je kinderen wilt krijgen? Het lijkt me heel naar als het om deze reden bepaalt wordt, maar je hebt ook geen hele sterke intrinsieke kinderwens toch?

ik zou die gedachte niet hebben als ik niet nadenk over kinderen. Het is een ingewikkeld verhaal. Of ik geschikt ben om kinderen op te voeden weet ik niet, maar als ik ze sowieso niet kan krijgen, lost dat al veel gepieker op. Ik word 27 dit jaar en ik moet er toch langzamerhand wel een beetje uitkomen met mezelf.

Niemand weet van te voren of zij geschikt is om op te voeden.
Soms zijn juist diegene van wie je het niet verwacht heel goed/lief met hun eigen kind.
Ik hoop dat je er uit gaat komen met je gevoelens.

De dag dat ik hier aankondig dat ik zwanger ben, is de dag de er hier een paar meiden van hun stoel vallen

Maar dan ben je al een stap te ver Eerst maar eens uitvinden of je het wel wil. Maar ik zou het leuk vinden als ik dat grote nieuws van jou zou horen. En of dat nu op mijn stoel is of ernaast, dat maakt niet uit.

Ik heb het gevoel nooit gehad, maar werd er vooral door het programma babyboom wel bewust van dat het echt niet zomaar gaat. Ik was dus ontzettend blij toen ik vrij snel zwanger was. Na twee miskramen heb ik nog zeker de hoop en het geloof dat ik ooit een kindje zal krijgen. Maar soms slaan de twijfels wel even toe.

Jolicious schreef:Ik heb nooit gedacht dat ik onvruchtbaar zou zijn, maar op de een of andere manier kon ik me ook niet voorstellen dat ik zwanger zou raken. Net zoals ik altijd dacht dat ik niet zou trouwen bijv. Dat ik dan wel dood zou zijn ofzo voor die tijd want dat zou mij toch niet gebeuren. Is dat wat je bedoelt TGR of echt het geloof dat je niet vruchtbaar bent?

Hier hetzelfde, behalve over het trouwen. Ik dacht zal wel heeel lang duren en kon me er echt geen voorstelling van maken dat ik positief zou testen. Zelfs nu ik zwanger ben (en ben geweest al eerder) is het soms nog heel onwerkelijk!

Ik had dat gevoel ook, dat het niet makkelijk zou gaan. En dat bleek ook zo te zijn, al kan het natuurlijk nog veel erger en veel moeilijker dan hoe het uiteindelijk bij ons is gelopen, ik heb maar PCO.

Ik heb al eens vaker gelezen op het forum dat je dacht geen geschikte moeder te kunnen zijn, maar ik denk juist van wel. Heb zo'n vermoeden dat jij juist één van die vrouwen zal zijn die helemaal omslaan en opgaan in het moederschap .

Nee wel dat het lang zou duren. Maar dat bleek al twee keer niet te kloppen, hopelijk derde keer ook niet

Ik herken het ook. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik geen kinderen zou krijgen. Wij zijn nu vanaf november 2010 bezig en nog zonder resultaat. Ik probeer positief te zijn, maar merk dat ik soms wel baalmomentjes heb.

Herkenbaar TGR, ik heb hetzelfde.
Dit gevoel komt omdat mijn moeder 8 jaar bezig is geweest om mij te krijgen, en omdat ik zelf een soa heb gehad die de boel kan aantasten.... die twee dingen bij elkaar opgeteld zorgen ervoor dat ik ook zo'n gevoel heb dat het niet makkelijk gaat worden om zwanger te raken.
Misschien gewoon harstikke onzin, we gaan het zien....

JaneDoe schreef:Herkenbaar TGR, ik heb hetzelfde.
Dit gevoel komt omdat mijn moeder 8 jaar bezig is geweest om mij te krijgen, en omdat ik zelf een soa heb gehad die de boel kan aantasten.... die twee dingen bij elkaar opgeteld zorgen ervoor dat ik ook zo'n gevoel heb dat het niet makkelijk gaat worden om zwanger te raken.
Misschien gewoon harstikke onzin, we gaan het zien....

Had je moeder PCO? Dat was eerder namelijk een reden waarom het heel erg lang kon duren (mijn oma had het bijvoorbeeld ook en bij haar zitten er ook vele jaren tussen de kinderen), maar dat is nu vaak gelukkig relatief makkelijk te behandelen.

Twellie schreef:

JaneDoe schreef:Herkenbaar TGR, ik heb hetzelfde.
Dit gevoel komt omdat mijn moeder 8 jaar bezig is geweest om mij te krijgen, en omdat ik zelf een soa heb gehad die de boel kan aantasten.... die twee dingen bij elkaar opgeteld zorgen ervoor dat ik ook zo'n gevoel heb dat het niet makkelijk gaat worden om zwanger te raken.
Misschien gewoon harstikke onzin, we gaan het zien....

Had je moeder PCO? Dat was eerder namelijk een reden waarom het heel erg lang kon duren (mijn oma had het bijvoorbeeld ook en bij haar zitten er ook vele jaren tussen de kinderen), maar dat is nu vaak gelukkig relatief makkelijk te behandelen.

geen idee.... ik weet dat ze toen ook bij de gyn. heeft gelopen enzo, maar wat ze precies had weet ik niet.
haar zussen (dus mijn tantes) haden hetzelfde....eentje heeft nooit kinderen kunnen krijgen, en de ander ook na 9 jaar pas. Maar ana de andere kant....iedereen is weer anders van binnen, dus ik weet ook dat zoiets in principe niet erfelijk kan zijn.... maar toch heb je het in je hoofd.
En nu mijn 2e cyclus dan zo lang duurt, ga ik daar wel meteen aan denken....

Ik had dat gevoel net helemaal niet. Niet dat ik dacht dat he zomaar vanzelf zou gaan, maar ik had niet verwacht dat het helemaal niet zou lukken (totnogtoe).

Ben nu bijna een jaar geleden gestopt met de pil en al die tijd onvruchtbaar geweest. Ik hoop dat daar snel verandering in komt, want ik kan me echt geen leven voorstellen zonder kinderen.

Alyssa schreef:Ik had dat gevoel net helemaal niet. Niet dat ik dacht dat he zomaar vanzelf zou gaan, maar ik had niet verwacht dat het helemaal niet zou lukken (totnogtoe).

Ben nu bijna een jaar geleden gestopt met de pil en al die tijd onvruchtbaar geweest. Ik hoop dat daar snel verandering in komt, want ik kan me echt geen leven voorstellen zonder kinderen.

Ik hoop het ook voor je!!

Smikkell schreef:Ik heb dat gevoel ook en heel sterk.

Edit: ik zou het ook heel erg vinden als het echt zo blijkt te zijn.

+1, dat gevoel heb ik mijn hele leven al terwijl het een heel grote droom is om moeder te worden. Vriend en ik hebben afgesproken dat ik me op mijn 28ste laat testen, mocht het gevoel dan kloppen of dat het lastig wordt dan hebben we nog wat meer tijd voor de gevolgen..

Merai; waar wil je je op laten testen dan?
Alyssa; je hebt toch PCO?

OT: Nooit het gevoel gehad dat het niet zou lukken, wel dat het niet makkelijk zou gaan. Dat gevoel werd versterkt toen bleek dat ik zonder pil maar 1x in de 4 maanden ongesteld werd. Bij mijn vriend zat het 'probleem' niet, dus de 4e ronde clomid was het raak en nu wordt ons ventje al bijna 1

Merai schreef:

Smikkell schreef:Ik heb dat gevoel ook en heel sterk.

Edit: ik zou het ook heel erg vinden als het echt zo blijkt te zijn.

+1, dat gevoel heb ik mijn hele leven al terwijl het een heel grote droom is om moeder te worden. Vriend en ik hebben afgesproken dat ik me op mijn 28ste laat testen, mocht het gevoel dan kloppen of dat het lastig wordt dan hebben we nog wat meer tijd voor de gevolgen..

Wat wil je dan laten testen op die leeftijd?

Ik had dat gevoel ook heel sterk, maar heb inmiddels een dijk van een cyclus, al is daar nog geen baby uit voortgekomen (gelukkig ). Maar over onvruchtbaarheid maak ik me nu al een stuk minder druk, ik geloof dat alles wel funtioneert.

Heb ook wel regelmatig gedacht dat kinderen krijgen voor mij niet zo vanzelfsprekend zou zijn, Maar t ging toch redelijk snel, we waren net verhuisd en binnen 5 maanden bleek ik al zwanger te zijn.
Kon mij ook moeilijk voorstellen dat ik zwanger zou zijn en een kind ter wereld zou brengen maar t is allemaal gelukkig wel gebeurd.

Ik ben er ook echt bang voor geweest. Al mijn vaders zussen zijn ongewild kinderloos gebleven en ik was best bang dat het erfelijk zou zijn. Gelukkig niet. Voor ons was dat wel een van de redenen om 'vroeg' aan kinderen te beginnen. Gelukkig bleek het toch allemaal goed te werken.
Ik ben ook best bang geweest dat er bij de bevalling/ zwangerschap iets fout zou gaan met de kleine, had daar echt zo'n akelig voorgevoel over. Toen hij een week na de geboorte in het ziekenhuis terecht kwam en ze eerst niet konden vinden wat er aan de hand was ben ik ook echt super bang geweest. Gelukkig bleek t 'maar' een virusje en spruw te zijn.

Tania schreef:Ja dat gevoel had ik ook altijd. Mijn gevoel had (gelukkig) geen gelijk.

+1

Annie24 schreef:
Alyssa; je hebt toch PCO?

Ja klopt, ik heb PCO. Maar toen ik de verhalen hier op het forum las, dacht ik altijd dat Clomid het wondermiddel was en dat ik daardoor wel vruchtbaar zou zijn. Nu dat bij mij niet zo blijkt te zijn, word ik wel meer en meer bang. Ik kan het niet goed verwoorden, maar het maakt me wel angstig.

ik heb het gevoel even gehad maar wij kwamen erachter dat het probleem bij mijn man ligt hij heeft niet zulke snelle zwemmers

Ik heb dat gevoel ook wel eens gehad, maar heb er niet echt een reden voor. Het enige is dat ik nooit door de pil heen zwanger ben geworden, terwijl ik sporadisch wel eens een pil vergeten ben. Natuurlijk ben ik daar blij om, want ik was destijds nog niet klaar voor kinderen, maar toch. Ik ben nu 31 en eind dit jaar willen we gaan stoppen met de anticonceptie. Ik maak me soms toch wel zorgen dat het dan misschien niet zo makkelijk zal gaan...